Neuroedukacja: nauka oparta na neuronaukach
W laboratoriach biologii i neuropsychologii można badać, w jaki sposób działają podstawowe procesy mentalne: pamięć, podejmowanie decyzji, dyskryminacja różnych bodźców itp.
Wszystkie te funkcje psychologiczne mówią nam o tym, w jaki sposób nasz mózg przystosowuje się do otoczenia i pozwala nam uczyć się na naszych doświadczeniach. Ale ... co by się stało, gdybyśmy zbadali sposób, w jaki nasz mózg uczy się poza laboratoriami? Na to składa się neuroedukacja .
Czym jest neuroedukacja?
Neuroedukacja to, w skrócie, dyscyplinarny pomost między neurologią a naukami o edukacji , w którym kluczową rolę odgrywa psychologia edukacyjna.
Jest to projekt rozwoju naukowego, w którym chcemy połączyć posiadaną wiedzę o tym, jak mózg działa z wiedzą o procesach edukacyjnych w tej dziedzinie. Normalnie dziedziną, w której skupia się neuroedukacja, jest edukacja w szkołach i dziedzinach akademickich .
Mózg, który się uczy
Podstawą neuroedukacji jest pojęcie zwane plastycznością mózgową , Plastyczność mózgu to zdolność mózgu do fizycznej zmiany, aby dostosować się do bodźców i nawyków w sposób, który jest użyteczny dla jednostki. Za każdym razem, gdy utrwalamy formę uczenia, pozostawia ona ślad w sposobie, w jaki neurony w mózgu łączą się ze sobą.
Neuroedukacja służy do zbadania śladów, które procesy edukacyjne pozostawiają w naszym mózgu i śledzi relacje między tymi danymi i sposób, w jaki zachowuje się dana osoba. W ten sposób proces uczenia się jest badany od strony behawioralnej iz tego, co odpowiada neurobiologii.
Nauka i emocje w neuroedukacji
Jednym z wielkich odkryć dokonanych dzięki neuroedukacji jest to, że uczenie się i emocje nie są dwoma światami oddzielonymi od siebie. Nie uczymy się, przechowując dane w chłodno jak robota, ale w naszym systemie nerwowym wspomnienia i emocje idą w parze. W ten sposób znaczące uczenie się staje się podstawowym aspektem edukacji, ponieważ w nim ważne dane są powiązane z odczuciami i odczuciami związanymi z przyjemnością, które powodują, że wcześniej je internalizujemy.
W ten sposób Neuroedukacja podkreśla potrzebę zastosowania podejścia emocjonalnego zarówno w klasie, jak iw każdym kontekście edukacji w nieformalnych kontekstach, w których się uczymy: środowisko rodzinne, warsztaty, grupy robocze, drużyny sportowe itp.
W końcu motorem uczenia jest ciekawość, coś głęboko emocjonalnego i związanego z subiektywnymi problemami.
Neuroedukacja i opieka
Innym ważnym aspektem psychologicznym, który badany jest z neuroedukacji, są czasy uwagi to znaczy okresy, w których osoba może skupić uwagę na kanale informacyjnym, nie rozpraszając się ani nie męcząc.
Uważa się, że maksymalny czas, jaki większość ludzi może skoncentrować w zadaniu, wynosi od 40 do 45 minut. Dlatego klasy wiodące, które przekraczają ten limit minut (większość z nich, nawiasem mówiąc) nie są zbyt wydajne, ponieważ marnuje się kilka minut.
Problemy uwagi, związane z zaburzeniami takimi jak ADHD, są również bardzo istotne, biorąc pod uwagę, że dotykają wielu osób i że przy stosunkowo prostych strategiach ta część populacji może uzyskać pomoc w prawidłowym wykorzystaniu jej potencjału poprzez skierowanie jej na cele edukacyjne, zwłaszcza w dzieciństwie (co jest kluczowym etapem rozwoju psychologicznego).
Tak więc, neuroedukacja musi również odpowiadać osobom z pewnymi diagnozami, które odzwierciedlają szczególne trudności, jeśli chodzi o uczenie się pewnych umiejętności, a problemy z uwagą są jednym z tych frontów walki.
Przyszły rozwój tej dziedziny
Jako dyscyplina pomostowa, Neuroedukacja wciąż ma przed sobą długą drogę , podobnie jak nowe odkrycia mogą pochodzić z neuronauk i nauk o edukacji.
Ponadto nie zawsze łatwo jest połączyć wiedzę, która jest osiągnięta oboma drogami, więc postęp, który można osiągnąć poprzez neuroedukację, nie zawsze jest sprawny i łatwy do wykonania. Dlatego uważa się, że potencjał neuroedukacji nadal należy wykorzystywać.
Z drugiej strony musimy pamiętać, że kontekst kulturowy i społeczny ma zawsze wpływ na sposób, w jaki się ujawniamy, oraz treści, które zapamiętujemy i integrujemy w naszej wizji świata. Oznacza to, że do zbadania na temat uczenia się nie możesz zrezygnować z analizy w środowisku i sposób, w jaki odnosimy się do tego.
W konsekwencji neuroedukacja nie może koncentrować wysiłków wyłącznie na elementach czysto biologicznych, ale musi również uwzględniać wpływ, jaki wywiera na nas gospodarka, rodzaj osób, z którymi się wiążemy, dominujące elementy kulturowe i ideologiczne itp. ,
