Neuronauki zastosowały się do kryminologicznego badania przestępczości
Ludzki mózg jest czymś tak złożonym i (prawie) doskonałym, że od czasów Hipokratesa jest źródłem ciekawości. Wraz z postępem nauki i technologii, neuronauki stopniowo rozwiązują zagadki cudownego ludzkiego mózgu, próbując wyjaśnić, dlaczego ludzkie zachowanie, w tym zjawiska tak złożone, jak zbrodnicze.
Dlaczego popełniłeś przestępstwo? Jakie przyczyny motywują Cię do przekraczania reguł? Dlaczego nie przeraża cię pomysł bycia ukaranym przez prawo? Jak dzielimy się z wami w niedawnym artykule, kryminologia jest nauką, która ma na celu odpowiedzieć na poprzednie pytania jako przedmiot badań antyspołecznych zachowań, które są czymś, co jest sprzeczne z dobrem wspólnym. Ale aby badać przestępczość i zachowania aspołeczne, Kryminologia jest wspierana przez różne nauki i dyscypliny, wśród których wyróżniają się wspomniane wcześniej neuronauki .
Badania mózgu przestępców
Jeden z najsławniejszych przypadków, które zostały zbadane w neurologii, koncentruje się na celach kryminologicznych, i które sprawdzają pojęcia takie jak wolna wola sprawcy i koncepcje takie jak idol i winę sięga 2003 roku. W tym roku 40-letni mężczyzna, który nigdy nie przedstawił zaburzeń zachowania seksualności, został wcześniej skazany za molestowanie seksualne nieletnich .
Biologiczne przyczyny aspołecznych zachowań
Rezonans mózgu u badanego wykazał hemangiopericytoma w regionie oczodołowym że po usunięciu spowodował zniknięcie symptomów pedofilii, więc otrzymał wolność. Dopiero rok później fiksacja na nieletnich zaczęła narodzić się ponownie. Po dokonaniu nowego rezonansu zaobserwowano, że guz pojawił się ponownie i ponownie, po operacji, objawy zniknęły.
Więcej badań, które dotyczą dysfunkcji mózgu na aspołeczne zaburzenia osobowości
Badania, które były przedmiotem debaty kierowanej przez American Neuroscience Society sugerują to istnieją deficyty w konkretnych strukturach mózgu, które obejmują obszary związane z empatią, lękiem przed karą i etyką wśród tych, którzy przejawiają aspołeczne zaburzenia osobowości.
Podobne badania zaprezentował Adrian Rayne, neurolog z University of Pennsylvania. Ten profesor przeprowadził interesujące badanie z 792 mordercami z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, odkrywając, że jego mózgowa kora przedczołowa była znacznie mniejsza w stosunku do innej grupy, która nie miała zaburzenia aspołecznego , Jakby ta pogarda nie była wystarczająca, odkryto również, że osoby te mają tendencję do wykazywania uszkodzeń struktur mózgu związanych ze zdolnością do wydawania sądów moralnych. Te regiony były amygdala i zakręt kątowy.
Endokrynologia z pomocą kryminologii
Kryminologia stała się coraz bardziej zainteresowana jak gruczoły dokrewne wiążą się z zachowaniem przestępczym , Na przykład: wiemy, że w sytuacji zagrożenia możemy zareagować paraliżując, uciekając lub atakując. Od pierwszej opcji wiemy, że to jest kortyzol głównie odpowiedzialny za przekazywanie tej odpowiedzi na stres, jednak w odniesieniu do dwóch ostatnich jest adrenalina osoba odpowiedzialna za przygotowanie ciała do tych reakcji.
Wiadomo z całą pewnością, że jeśli dana osoba wykazuje pewną dysfunkcję (na przykład po urazie), która prowadzi gruczoły nadnercza osobnika do wyższej produkcji adrenaliny, podmiot będzie miał szczególną tendencję do zachowań agresywnych, ponieważ mogą to być przestępstwa z użyciem przemocy i przeciwko integralności fizycznej , Jeśli chodzi o przestępczość seksualną, inne badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych wykazały, że więźniowie, którzy popełnili brutalne przestępstwa seksualne, wykazują wysoki poziom testosteronu w ciele w stosunku do reszty populacji więziennej.
Eynseck i teoria podniecenia typów psychologicznych
Hans Eynseck twierdzi, że układ nerwowy ekstrawertycy i introwertycy ma jedną z dwóch podstawowych cech : pobudzenie i zahamowanie potwierdzające, że tzw. ekstrawertycy są predysponowani do hamowania podczas introwertycznego podniecenia, dlatego czynności pomiędzy poszczególnymi typami zwykle kompensują ich predyspozycje do bodźców.
Na przykład bycie introwertykiem jest łatwiejsze do pobudzenia, będzie dążyć do poszukiwania nie tak pilnych bodźców, a przy tym ciszej i samotności ; podczas gdy ekstrawertyk będzie musiał szukać bodźca, biorąc pod uwagę jego naturalną inhibicję. W swojej teorii stwierdza, że ekstrawertyści są bardziej skłonni do przestępczości, ponieważ często szukają ekscytujących bodźców, ale kiedy introwertyk ustąpi miejsca aktowi, może popełnić więcej poważnych przestępstw. Poza tym zwraca uwagę na tendencję ekstrawertycznego sadyzmu i psychopatii, podczas gdy introwertyk zmierza w kierunku masochizmu i autyzmu.
Czy przestępcy urodzili się lub zostali zrobieni?
W obliczu odwiecznej debaty między socjologami, psychologami, biologami i innymi specjalistami od ludzkich zachowań, kryminologia zdecydowała się rozwiązać ten problem, obniżając rozdzielczość, sprawca jest wytworem zarówno predyspozycji ich cech psychofizjologicznych, genetycznych i indywidualnych, jak i interakcji między środowiskiem społecznym, anomią, kulturą, edukacją, między innymi .
Dlatego stwierdzenie, że określone uszkodzenie neurobiologiczne było ostateczną przyczyną popełnienia przestępstwa byłoby nie tylko krótkie, ale także niejednoznaczne, ponieważ temat wymaga szerokiej gamy czynników, aby doprowadzić do zbrodni oprócz możliwości, urządzeń mobilnych itd. Zadaniem kryminologii jest wykrycie, jak wiele "siły" przedstawia czynnik neurologiczny kryminawelitowy, który był przyczyną przestępstwa, w połączeniu z neuronaukami, które z dnia na dzień zdradzają sekrety układu nerwowego i ludzkiego mózgu.
