Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne z epizodami psychotycznymi

Wszyscy ludzie mieli jakąś obsesyjną myśl, jakąś myśl, strach lub wątpliwości, że nie możemy wyjść z naszych głów, nawet jeśli chcemy. Ponadto, większość z nas miała myśli, które nie zawstydzają nas lub nie lubią, jak żałowanie, że ktoś inny nie dostaje tego, czego chcemy dla nas, lub pokusę, by dać cztery okrzyki temu pozbawionemu skrupułów osobie, która rozmawia przez telefon w kinie. Większość ludzi nie przywiązuje do nich większej wagi.

Jednak dla osób dotkniętych zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym te pomysły budzą ogromny niepokój o ich możliwe konsekwencje i ich możliwe konsekwencje, tak aby Próbują wykonywać różne rytuały, aby kontrolować swoje myśli i odzyskać kontrolę.

Większość osób z OCD uważa i rozpoznaje, że głęboko te myśli i lęki nie mają podstaw, które naprawdę powinny ich dotyczyć i nie mają rzeczywistego wpływu na świat. Inni nie. Wśród tych ostatnich można znaleźć przypadki, w których obsesyjne idee stają się złudzeniami, a nawet halucynują. Chociaż jest to coś bardzo niezwykłego, Istnieją przypadki zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych z epizodami psychotycznymi , Omówimy to w tym artykule.

• Powiązany artykuł: "Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD): co to jest i jak się objawia?"

Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne

Nazywa się Obsessive-Compulsive Disorder lub OCD do stanu charakteryzującego się ciągłą obecnością w czasie Obsesje, treści mentalne lub pomysły, które pojawiają się inwazyjnie w umyśle podmiotu, który nie jest w stanie kontrolować ich, ale które są uznawane za własne i które w większości przypadków są generatorami wysokiego poziomu lęku. Często pojawiają się wraz z tymi pomysłami zestaw czynności lub rytuałów zwanych kompulsjami, które są przeprowadzane w celu zmniejszenia lęku generowanego przez idee lub uniknięcia możliwości, że obsesyjne myśli pojawią się lub będą miały konsekwencje w prawdziwym życiu.

Jest to jedno z zaburzeń psychicznych, które powoduje największe cierpienie u tych, którzy go cierpią, ponieważ w większości przypadków podmiot zdaje sobie sprawę, że nie może kontrolować wyglądu swoich myśli i że czynności, które wykonuje jako rytuał, nie mają rzeczywisty efekt, poza tymczasowym i krótkim zapewnieniem, co w rzeczywistości wzmacnia przyszłe pojawianie się nowych myśli. W rzeczywistości między błędem a obsesją powstaje błędne koło, które coraz bardziej pogarsza lęk, który cierpi, przywracając objawy zaburzenia.

Wrażenie polega na braku kontroli nad własnym myśleniem, a nawet uwięzieniem w dynamice, z której nie mogą uciec. Wiele z tego problemu jest w rzeczywistości nadmierna próba kontrolowania myśli i aktywnie unikaj pojawiania się myśli, która wywołuje lęk, co pośrednio wzmacnia jej wygląd. Mamy więc do czynienia z zaburzeniem charakteru egodystycznego.

Często zdarza się, że istnieje pewien poziom magicznego myślenia i fuzji myśli, nieświadomie uważając, że możliwe jest, że własne myśli mogą mieć wpływ na rzeczywiste życie, pomimo uznania na poziomie świadomości, że tak nie jest.

Zaburzenie to ma poważne konsekwencje w codziennym życiu tych, którzy go cierpią, ponieważ powtarzająca się obecność obsesji i kompulsji może wymagać wielkiej liczby godzin i ograniczyć życie osobiste, zawodowe i akademickie. Relacje osobiste mogą ulec pogorszeniu , także dążąc do wyizolowania siebie, aby uniknąć społecznego odrzucenia, a jego wydajność, praca i wyniki w nauce można znacznie zmniejszyć, poświęcając wiele uwagi i zasobów poznawczych na unikanie obsesji.

• Może jesteś zainteresowany: "8 rodzajów zaburzeń psychotycznych"

OCD z epizodami psychotycznymi: nietypowe nachylenie

Ogólnie rzecz biorąc, podmiot z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi jest świadomy i zdaje sobie sprawę, że ich obsesyjne myśli i kompulsje nie są oparte na prawdziwych podstawach, mogą uznać je za głupotę, ale nie można ich kontrolować. Fakt ten generuje jeszcze wyższy poziom dyskomfortu i cierpienia.

Istnieją jednak przypadki, w których obsesyjne idee są uważane za prawdziwe i w których podmiot jest całkowicie przekonany o ich prawdziwości, nie poddając ich wątpliwości i zamieniając w wyjaśnienia rzeczywistości. W takich przypadkach pomysły można uznać za majaczące, nabywanie cech psychotycznych OCD .

W tych przypadkach, rozważanych i nazywanych atypowymi obsesyjno-schizo-obsesyjnymi, obserwuje się, że wgląd konieczny do wykrycia, że ​​ich zachowania nie mają rzeczywistego wpływu na to, czego zamierzają uniknąć, nie jest obecny. Również w tych przypadkach Napady nie mogą być doświadczane jako denerwujące lub egodystyczne ale po prostu jako coś do zrobienia, nie okazując się natrętnym ani wymuszonym. Inną opcją jest to, że ciągłe cierpienie obsesyjnego pomysłu kończy się reaktywnym wyzwalaniem halucynacji lub urojeń jako sposobu na wyjaśnienie funkcjonowania świata lub sytuacji.

Trzy wielkie możliwości

Współwystępująca obecność obsesyjnych i psychotycznych symptomatologii nie jest szczególnie powszechna, chociaż wydaje się, że w ostatnich latach nastąpił pewien wzrost tego wspólnego schematu. Badania wykazują, że istnieją trzy wielkie możliwości:

1. Zaburzenia obsesyjne z objawami psychotycznymi

Mamy do czynienia z najbardziej prototypowym przypadkiem Zaburzeń Obsesyjno-Kompulsywnych z epizodami psychotycznymi. W tej prezentacji klinicznej osoby cierpiące na OCD mogą przejawiać przejściowe epizody psychotyczne pochodzące z transformacji i opracowywania swoich pomysłów, w sposób zrozumiały w zależności od trwałości obsesyjnej ideacji. To byłyby epizody będą wytwarzane reaktywnie na skutek zużycia mentalnego powodowanego przez lęk .

2. OCD z brakiem wglądu

Inna możliwość przedstawienia obsesyjnego zaburzenia z objawami psychotycznymi wynika z, jak już powiedzieliśmy wcześniej, brak zdolności postrzegania braku korespondencji obsesji z rzeczywistością , Podmioty te przestałyby postrzegać swoje pomysły jako anormalne i uznałyby, że ich pomysły nie zawierają przewartościowania ich wpływu i odpowiedzialności. Zazwyczaj mają oni rodzinną historię poważnej psychopatologii i nie jest zaskakujące, że wykazują jedynie niepokój w obliczu konsekwencji niezgodności, a nie samej obsesji.

3. Schizofrenia z objawami obsesyjnymi

Trzecie możliwe współwystępowanie objawów psychotycznych i obsesyjnych występuje w kontekście, w którym zaburzenie obsesyjno-kompulsywne tak naprawdę nie istnieje. To byli pacjenci ze schizofrenią, którzy podczas choroby lub już przed wystąpieniem objawów psychotycznych przedstawić obsesyjne cechy, z powtarzającymi się pomysłami, których nie mogą kontrolować i trochę kompulsywności w jego wykonaniu. Możliwe jest również, że niektóre objawy obsesyjne pojawiają się w wyniku stosowania leków przeciwpsychotycznych.

Co powoduje to zaburzenie?

Przyczyny dowolnego rodzaju Zaburzeń Obsesyjno-Kompulsywnych, zarówno tych o cechach psychotycznych, jak i tych, które nie są, są w dużej mierze nieznane. Istnieją jednak różne hipotezy w tym względzie, biorąc pod uwagę, że ZOK nie wynika z jednej przyczyny, ale dlatego, że ma ona wieloczynnikowe pochodzenie.

Na poziomie medycznym i neurologicznym poprzez neuroobrazowanie zaobserwowano obecność hiperaktywacji płata czołowego i układu limbicznego, a także wpływ na układy serotoninergiczne (powód, dla którego leczenie farmakologiczne zwykle opiera się na antydepresantach u tych pacjentów, którzy ich potrzebują) i dopaminergiczny Zaobserwowano również wpływ na to zaburzenie zwojów podstawy. W odniesieniu do tych modów Obsesyjno-Kompulsywnego Zaburzenia z epizodami psychotycznymi zaobserwowano, że poziom neuroobrazowania ma zazwyczaj mniejszy lewy hipokamp.

Na poziomie psychospołecznym, OCD występuje częściej u osób o wrażliwej naturze, które otrzymały wykształcenie lub nadmiernie sztywne lub bardzo permisywne, co wywołało w nich potrzebę kontrolowania własnych myśli i zachowań. Mają tendencję do nadmiernej odpowiedzialności za to, co dzieje się wokół nich i mają wysoki poziom wątpliwości i / lub poczucia winy. Nierzadko zdarza się też znęcanie się lub jakiś rodzaj nadużycia, który doprowadził ich do potrzeby, początkowo w sposób adaptacyjny, kontrolowania swoich myśli. Powiązanie z objawami psychotycznymi może być również spowodowane stanem traumy lub doświadczenia, które spowodowały zerwanie z rzeczywistością wraz z predyspozycją do tego typu symptomatologii.

Istniejąca hipoteza dotycząca działania TOC jest teoria bifaktorów Mowrera , która proponuje, że cykl obsesji i kompulsji jest utrzymywany przez podwójne uwarunkowanie. Przede wszystkim istnieje klasyczne uwarunkowanie, w którym myśl wiąże się z niepokojącą reakcją, która z kolei generuje potrzebę ucieczki od niej, a następnie poprzez uwarunkowanie czynnika, aby utrzymać zachowanie unikania lub ucieczki przez przymus. Zatem przymus związany jest z redukcją natychmiastowego dyskomfortu, ale nie ma wpływu na prawdziwy bodziec awersyjny (treść myśli). W ten sposób nie zapobiega się, ale w rzeczywistości ułatwia pojawienie się przyszłych obsesyjnych myśli.

Odnośniki bibliograficzne

• American Psychiatric Association (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-5. Masson, Barcelona.
• Rincón, D.A. i Salazar, L.F. (2006). Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i psychoza: zaburzenie schizo-obsesyjne? Colombian Journal of Psychiatry, 35 (4).
• Toro, E. (1999). Psychotyczne formy OCD. Vertex, Revista Argentina e Psiquiatría; 37: 179-186.
• Yaryura-Tobias, J.A. & Neziroglu, F- (1997). Spektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.Washington DC, American Psychiatry Press.

Depression, the secret we share | Andrew Solomon (Marzec 2024).