Objawowa nerwica: objawy, przyczyny i leczenie
Mówimy o nerwicy obsesyjnej, aby odnieść się do zaburzenia psychicznego związanego z napięciami typu nerwowego i psychiczne problemy innej natury. To był Sigmund Freud, słynny wiedeński psychoanalityk, który opisał go po raz pierwszy.
Czym jest obsesyjna nerwica?
Freud opisał obsesyjną nerwicę jako zaburzenie psychiczne, którego cierpiący są stale zaabsorbowani myślami, które ich nie interesują. Typy myśli odczuwane przez tych pacjentów są treścią, która generuje odrzucenie, które może prowadzić do niechcianych zachowań.
Wiele już napisano o trudnym wykrywaniu i leczeniu obsesyjnej nerwicy, ponieważ jej objawy mogą pozostać niezauważone u wielu chorych. Ale jak ludzie cierpią na tę chorobę? Często mówi się, że są perfekcjonistami. Twoje myśli mogą dominować twoje zachowania i nastrój, dzięki czemu możesz wykonywać powtarzalne zachowania i kompulsywnie próbują poradzić sobie z ich dyskomfortem.
Jest to termin, który nie jest już używany we współczesnej psychologii klinicznej. Nie pojawia się w DSM lub CIE. Nerwica obsesyjna jest jednak konstruktem o wielkim znaczeniu w historii psychopatologii.
W tym artykule poznamy definicję tego zaburzenia, oprócz jego objawów, przyczyn i możliwych terapii psychologicznych.
Historia koncepcji
Francuski psychoanalityk Henri Ey konceptualizuje obsesyjną nerwicę jako niezdolność do kontrolowania kompulsywności uczuć , pomysłów lub zachowań. To powoduje, że dotknięta osoba jest poddawana kontroli tego typu nerwicy.
Chociaż DSM-IV nie uważa obsesyjnej nerwicy za niezależną jednostkę psychopatologiczną, to jednak różne cechy tego zaburzenia zostały potraktowane, chociaż niuanse bardzo różniły się od tych zaproponowanych przez Freuda lub te wcześniej opisane przez Henri Eya.
We współczesnych podręcznikach diagnostycznych obsesyjna nerwica jest zintegrowana z zaburzeniami lękowymi. W ten sposób zestaw objawów odpowiada zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnemu. OCD jest zmianą, w której występują kompulsje i obsesyjne myśli, które osoba dotknięta chorobą uznaje za irracjonalne i niezbyt przystosowujące się. Objawy te wywołują niezwykły niepokój, a pacjenci zwykle wykazują kompulsywne zachowania, rytuały itp.
Jak widać, istnieją znaczne różnice między zaburzeniem początkowo opisanym przez psychoanalizę a terminem nerwicy obsesyjnej i psychopatologią, która jest obecnie opisana w podręcznikach, pod nazwą OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne).
Główne cechy
Objawy i charakterystyka obsesyjnej nerwicy wynikają ze zmian psychologicznych i poznawczych, których doznał pacjent. Obsesyjne myśli zalewają umysł chorego.
Zobaczmy, jakie typy myśli cierpią osoby dotknięte obsesyjną nerwicą.
1. Poznanie obsesyjne
Obsesyjne zjawiska pojawiają się ciągle w psychice chorego , Można to wyrazić w niekontrolowanym poczuciu winy, weryfikacji, obsesji na punkcie porządku i czystości ...
Te powtarzające się pomysły zwykle stanowią problem i stałą troskę o pacjenta.
2. Mechanizmy obronne
Osoby z obsesyjną nerwicą rozwijają różne mechanizmy obronne, aby zminimalizować obsesję.
Jednak te mechanizmy obronne również zaczynają się od obsesyjnych zachowań i myśli. W przeciwieństwie do poznania obsesyjnego, mechanizmy obronne mogą być wykonywane świadomie, a podmiot odtwarza je, próbując zmniejszyć dyskomfort tego pierwszego.
3. Inne zmiany psychologiczne i afektywne
Zaburzeniu towarzyszą często inne uczucia emocjonalne i afektywne , Objawy takie jak abulia, uczucie nierzeczywistości, dezorientacja, dziwność lub zakłopotanie są bardzo częstymi cechami u osób dotkniętych obsesyjną nerwicą.
Objawy
Jakie są najczęstsze objawy obsesyjnej nerwicy?
- Osoba dotknięta chorobą przedstawia obsesyjne idee, które pojawiają się w jego umyśle wbrew jego woli. Są to myśli kompulsywne i nie kontrolowane.
- Pacjent ma skłonność do wykonywania zachowań impulsywnych i agresywnych, mimo że nie jest pożądanym zachowaniem.
- Wykonują powtarzalne zachowania o charakterze symbolicznym. Są one zdefiniowane jako rytuały magicznego myślenia.
- Psicastenia pojawia się, ponieważ podmiot utrzymuje walkę o próbę ograniczenia swoich obsesji.
Przyczyny
Badania nad obsesyjną nerwicą ujawniły, że jest to wielospecjalistyczna psychopatologia (To znaczy, może to wynikać z różnych przyczyn). Wydaje się, że istnieje szereg czynników, które łącznie mogą doprowadzić do pojawienia się zaburzenia.
Zazwyczaj uczeni sklasyfikowali trzy typy przyczyn obsesyjnej nerwicy: czynniki fizyczne, środowiskowe i genetyczne.
1. Czynniki fizyczne
Wykazano, że objawy związane z obsesyjną nerwicą są związane z kilkoma zaburzeniami równowagi neurochemicznej.
Wydaje się, że dysfunkcja w obwodzie orbito-fronto-ogoniastym może być częstym czynnikiem w wystąpieniu zaburzenia.
Inna hipoteza sugeruje, że pewne anomalie w prążkowiu i ułatwianie transmisji serotoniny w regionie oczodołowo-czołowym mogą być również czynnikami ryzyka.
2. Czynniki środowiskowe
Może również istnieć kilka czynników środowiskowych, które mogą spowodować pojawienie się tego zaburzenia. Osoby, które doświadczyły sytuacji, których nie potrafiły kontrolować, mają większe predyspozycje do cierpiącej na obsesyjną nerwicę.
Na przykład trauma z dzieciństwa, która stała się ofiarą porzucenia lub molestowania seksualnego, życia w rozbitym domu i narażenia na wysoki poziom stresu, może również doprowadzić do pojawienia się tej choroby psychicznej.
3. Czynniki genetyczne
Podobnie jak w przypadku wielu zaburzeń psychicznych, doniesiono również, że nerwica obsesyjna ma duży składnik genetyczny.
Jest to widoczne, ponieważ w niektórych rodzinach łatwo jest wykryć kilku członków z tą afektacją. Ponadto posiadanie rodzinnej historii obsesyjnej nerwicy jest czynnikiem ryzyka rozwoju tego samego zaburzenia.
Zabiegi
Zwykłe objawy obsesyjnej nerwicy można leczyć z dwóch różnych podejść (i uzupełniających się w wielu przypadkach): leczenia farmakologicznego i psychologicznego.
Jeśli chodzi o farmakoterapię, najskuteczniejszymi lekami są trójcykliczne leki przeciwdepresyjne i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego hormonu serotoniny. Ten typ interwencji farmakologicznej pozwala stabilizować obraz kliniczny, chociaż zwykle wymaga wsparcia psychoterapeutycznego. Pod tym względem, terapia poznawczo-behawioralna jest najskuteczniejszą formą psychoterapii i ta, która zazwyczaj lepiej uzupełnia się z interwencją z inhibitorami.
Bibliografia:
- Freud, S. (1986). "O przypadku Obsesyjnej Nerwicy (" Człowiekiem Szczurów ")." Kompletne prace, tom X. Amorrortu Editores.
- Jarne, A. i Talarn, A. (2015). "Podręcznik psychopatologii klinicznej". Redakcja Herder.
- Indart, J.C. (2001), "Obsesyjna piramida". Redakcja Tres Haches.
- Lacan, J. (1984). "Seminarium. Księga XI: Cztery podstawowe koncepcje psychoanalizy. " Publikacja Paidós.
