Ból w związkach seksualnych: przyczyny, objawy i rozwiązania
Pochwa i dyspareunia to dysfunkcje seksualne, w których głównym bohaterem jest ból. Niewielka edukacja seksualna i cielesna ignorancja poważnie utrudniają wykrywanie i wyrażanie obu problemów.
Rezultatem jest ciągły alarm, który odsuwa dotkniętą osobę od intymnych relacji, co przekłada się na ciche cierpienie. W tym tygodniu Yolanda Segovia, psycholog współpracujący z Instytut Pomocy Psychologicznej Mensalus opowiada o tych dwóch dysfunkcjach i otwiera refleksję na temat znaczenia jego leczenia.
Co wyróżnia Waginismus od Dyspareunii?
Vaginismus to niezdolność do penetracji pochwy z powodu skurczu mięśni otaczających wejście do pochwy. Kiedy kobieta zostaje seksualnie pobudzona, odczuwa rozluźnienie mięśni pochwy. Jednak w Waginismus, przykurcz mięśni jest taki, że zapobiega penetracji.
W przeciwieństwie do tego, Dyspareunia jest bólem, który może cierpieć zarówno u mężczyzn jak i kobiet w okolicy miednicy podczas lub krótko po seksie. Ból pojawia się w momencie penetracji, wzwodu lub ejakulacji.
Koncentrując się na płeć żeńskiej, czynnik bólu jest głównym bohaterem obu problemów. Jednak różnica jest ważna. W przypadku kobiet z Vaginismus reakcja odruchowa mięśni uniemożliwia uprawianie seksu z penetracją (lub wyjątkowo trudnym). W przypadku kobiet z dyspareunią ból poważnie utrudnia przyjemność podczas penetracji, ale nie zapobiega stosunkom seksualnym.
W przypadku waginizmu, jakie aspekty zapobiegają rozluźnieniu mięśni?
Kobiety z waginizmem odnoszą przenikanie do poczucia zagrożenia , Stwarza to w pełni automatyczną reakcję rozciągającą, która materializuje się w mięśniach pochwy. Reakcja ta powoduje wysoki dyskomfort, ponieważ istnieje chęć utrzymania relacji seksualnej z penetracją, ale rzeczywistość fizyczna jest zupełnie inna. Wtedy pojawia się sprzeczność między niewytłumaczalnym ciałem umysłu dla osoby.
Rezultatem jest przytłaczające poczucie braku kontroli i wybuchowy wzrost niepokoju. Wśród czynników, które mogą powodować pochwę, znajdujemy przekonania i wartości o charakterze seksualnym, które powodują zamieszanie, niepewność i, nieuchronnie, wywołują reakcję nieprzystosowawczą. Z drugiej strony dysfunkcja ta zwykle ma początek w przeszłości.
Niektóre kobiety zgłaszają trudności w pierwszym okresie menstruacyjnym, gdy chcą wprowadzić tampon, irracjonalne pomysły na penetrację lub możliwość zajścia w ciążę, a nawet zniekształcone pomysły dotyczące postrzegania własnych genitaliów.
A w przypadku Dyspareunia, dlaczego się pojawia?
Do czynników, które mogą wpływać na pojawianie się bólu, należą niewystarczające nasmarowanie ze względu na brak stymulacji erotycznej, suchość pochwy, przedwczesne stosunki seksualne po operacji lub porodzie, podrażnienie genitaliów przez mydło, alergie na przepony lateksowe lub prezerwatywy, oraz te aspekty, w szczególności o charakterze medycznym (stulejka, wędzidełka, zapalenie gruczołu krokowego, hemoroidy, opryszczka narządów płciowych itp.).
Chcemy podkreślić, że w przypadku tej dysfunkcji ból musi być stały i powtarzany w związkach seksualnych ; Sporadyczny ból nie oznacza, że jest problem. Niezależnie od tego, nie ma wątpliwości, że dyskomfort ma duży wpływ na seksualność i może prowadzić do unikania relacji.
Z tego powodu w razie wątpliwości wskazane jest skonsultowanie się z profesjonalistą.
Czy ludzie, którzy cierpią Vaginismus lub Dyspareunia mówią o swoim problemie?
Większość z nich nie czyni tego tematem tabu. W przypadku kobiet z waginizmem praca edukacyjna jest szczególnie ważna. Brak świadomości na temat własnego ciała (zazwyczaj nie ma eksploracji) i społecznej cenzury, sprawiają, że ekspresja i normalizacja aspektów natury seksualnej jest jeszcze trudniejsza .
Ta rzeczywistość odsuwa dotkniętą osobę od różnych kontekstów (przyjaciół, kolegów, krewnych itd.) Z obawy przed byciem źle zrozumianą i oznaczoną jako "rzadką". Strach wzrasta z dnia na dzień, a czujność staje się nieodłącznym elementem osobowości.
Od psychoterapii, co robimy w obu przypadkach?
Oprócz pracy psychoedukacyjnej i wykrywania negatywnych i destrukcyjnych myśli, które są przeprowadzane z kontekstu indywidualnej terapii, praca, która jest wykonywana z terapii para jest ważna. Aby rozwiązać problem, konieczne jest nawiązanie otwartej komunikacji, aby wyrazić dyskomfort i znaleźć wzajemne zrozumienie.
Podobnie, praca terapeutyczna, która ułatwi zmianę, będzie miała na celu, w sposób stopniowy, rozwiązywanie głębokich aspektów , Dzieło introspekcji, wglądu i emocjonalnej autoekspresji będzie nam towarzyszyć podczas całego procesu. Poczucie winy, wewnętrzne konflikty oraz, w niektórych przypadkach, nierozwiązane uczucia wynikające z przeszłych traumatycznych przeżyć (np. Historia wykorzystywania seksualnego, wykorzystywania lub gwałtu), będą niektórymi zagadnieniami, które z perspektywy systemowej i integracyjnej , naprawimy.
Jaką radę dałbyś ludziom, którzy cierpią na jedną z tych dwóch dysfunkcji?
Zwłaszcza w przypadku Vaginismus doznanie związane z brakiem kontroli zanieczyszcza resztę osobistych kontekstów. Dyskomfort przekracza czysto seksualną granicę i przekłada się na strach, który idzie znacznie dalej.
Niemożność seksu z penetracją wciąż odczuwa pożądanie , stopniowo zmniejsza zdolność poszukiwania przyjemności i zaspokajania potrzeb. Pomijanie tego problemu może mieć poważny wpływ na poczucie własnej wartości kobiety. Strach przekłada się na większy strach; dlatego trudno jest porozmawiać o problemie i skonsultować się z profesjonalistą.
Naszą rekomendacją jest zawsze podejście do problemu z holistycznego punktu widzenia, a przede wszystkim rozważenie możliwych przyczyn organicznych. Po odrzuceniu, praca z psychoterapii indywidualnej i para jest tym, co ułatwi osobie odzyskanie pewności siebie, a przede wszystkim, aby nie żyć w ciągłej walce, a tym samym uzyskać kontrolę nad sytuacją i przestać ". uciec. "
W tym sensie przekazywanie pary jest niezbędne, aby potwierdzić prawo do wyrażania i opróżniania wszelkich nagromadzeń uczuć, które, nieświadomie, pewnego dnia znalazły odzwierciedlenie w narządzie podstawowym.
