Zespół lęku napadowego: objawy, przyczyny i leczenie
Termin "kryzys lękowy" jest czymś, co prawdopodobnie wszyscy wiemy. W rzeczywistości większość ludzi doświadczyła jednego lub widziała, jak ktoś robi to przez całe życie. Jednak w niektórych przypadkach kryzysy te występują stosunkowo często i powodują wielki lęk przed ponownym cierpieniem, co z kolei powoduje, że należy unikać sytuacji. Mówimy o tym ci ludzie, którzy mają zaburzenie paniki .
- Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"
Zaburzenie lękowe
Tak zwane zaburzenie paniczne jest jednym z najczęstszych rodzajów zaburzeń psychicznych, charakteryzującym się nawracającym pojawieniem się nagłych i nieprzewidzianych ataków paniki (podmiot może być spokojny lub w sytuacji niepokoju przed jego pojawieniem się).
Ataki paniki, znane również jako ataki paniki, są pojawienie się nagłych i przejściowych epizodów uczuć udręki, dyskomfortu i strach o wysokiej intensywności, który może mieć zmienny czas trwania i który zwykle generuje maksymalny szczyt aktywacji po kilku minutach i ustępuje w ciągu około piętnastu minut (chociaż czasami może trwać godzinami).
Podczas tych ataków pojawia się wiele różnych objawów, między innymi tachykardia, obfite pocenie się, drżenie, hiperwentylacja i uczucie uduszenia, hipertermia drętwienie, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w jelitach i objawy psychiczne, takie jak strach przed śmiercią lub cierpieniem na atak serca, idea utraty kontroli nad własnym ciałem, a nawet oszalałe i ewentualnie objawy dysocjacyjne, takie jak derealizacja (poczucie, że to, co się dzieje, nie jest prawdziwe) lub depersonalizacja (obcość z własnym bytem podmiotu).
Po kryzysie lub lęku pojawia się na miesiąc lub dłużej obawy, że mogą one powrócić lub mogą doświadczyć tych samych odczuć w pewnym momencie. Podmiot przewiduje wystąpienie takich ataków, a to powoduje wielki lęk i udrękę, lęk, który powoduje stan wielkiego napięcia w temacie i może prowadzić do wdrożenia mechanizmów i zachowań, które pozwalają uniknąć lub wspomnieć sensacje lub możliwe pojawienie się nowych ataków. Tak więc, jeśli na przykład atak paniki dał nam w metrze, prawdopodobnie unikniemy ponownego korzystania z transportu publicznego.
Będzie to generować konsekwencje o różnej wielkości, które będą zmieniać codzienność w większym lub mniejszym stopniu, zarówno osobiście, jak i społecznie oraz w pracy. Funkcjonalność i codzienne życie osoby z tym problemem będą ograniczone przez panikę i unikanie okoliczności, które mogą ją generować. W rzeczywistości często zdarza się, że pacjent cierpi na depresję lub nawet używanie i nadużywanie substancji.
Kryzysy lękowe jako coś nie patologicznego
Doświadczanie ataku paniki jest z pewnością niezwykle nieprzyjemnym i awersyjnym doświadczeniem. Jak już powiedzieliśmy, często zdarza się, że strach umiera lub oszalał, aby się pojawić. Ponadto wiele objawów przypomina do pewnego stopnia zawał serca, co wzmacnia przekonanie, że dzieje się coś bardzo poważnego, a panika i lęk zwiększają się i wzmacniają opisane powyżej objawy.
Mimo to należy pamiętać, że ataki paniki nie są same w sobie wskaźnikiem jakiegokolwiek zaburzenia, chyba że występują one w bardzo powtarzalny sposób i powodują unikanie w oczekiwaniu na jego wystąpienie. W rzeczywistości stosunkowo wysoki odsetek ludności na świecie odczuje w pewnym momencie swego życia pewien kryzys lęku lub ataku paniki. Jest to szczególnie powszechne w wymagających firmach o wysokim poziomie popytu , częsta rzecz dzisiaj.
Jednak pomimo tego, co zostało powiedziane, należy je wziąć pod uwagę przy ocenie psychopatologii, biorąc pod uwagę, że nierzadko zdarza się, że pojawiają się one zarówno w zaburzeniu panicznym, jak i innych problemach psychicznych.
- Powiązany artykuł: "7 rodzajów lęku (przyczyny i objawy)"
Związek z agorafobią
Zespół lęku napadowego jest tradycyjnie ściśle związany z innym problemem psychologicznym, zwanym agorafobią, który wywołuje strach i niepokój w odniesieniu do idei ekspozycji na miejsca, w których ucieczka byłaby trudna lub nie mogła otrzymać pomocy. w przypadku cierpienia ataku paniki lub innych żenujących sytuacji (chociaż większość społeczeństwa uważa, że jest to strach przed otwartymi przestrzeniami, w rzeczywistości leżący u podstaw lęk i to, co spowodowałoby uniknięcie tych i innych rodzajów przestrzeni byłoby tym).
Dzieje się tak dlatego, że osoby agorafobiczne przewidują lęk i ataki paniki i unikają takich sytuacji. W rzeczywistości, chociaż obecnie diagnozuje się je osobno aż kilka lat temu, dokonano rozróżnienia między zaburzeniem panicznym a agorafobią lub bez niej.
- Może jesteś zainteresowany: "Agorafobia: lęk przed utratą kontroli (przyczyny, objawy i leczenie)"
Zamieszanie z problemami z sercem
Jednym z najczęstszych lęków, które pojawiają się w momencie ataku paniki, jest śmierć w wyniku ataku serca. Jest to logiczne zamieszanie, biorąc pod uwagę to wiele objawów jest podobnych do dusznicy bolesnej lub zawału mięśnia sercowego : tachykardia, ból w klatce piersiowej, pocenie się ...
Jednak musimy pamiętać, że istnieją różnice między atakiem paniki a zawałem. Wśród nich podkreślają, że w zawale, chyba że pojawiają się inne problemy lub pojawia się niepokój, nie ma hiperwentylacji ani uczucia utraty kontroli nad ciałem. Ból jest inny i jest zwykle bardziej rozpowszechniony, oprócz podczas gdy w zawale istnieje związek z realizacją wysiłku, w niepokoju to się nie zdarza , Czas trwania objawów jest również inny. W każdym razie wskazane jest udanie się do centrum medycznego.
Jaka jest przyczyna?
Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń, dokładna przyczyna, dla której niektórzy ludzie rozwijają się zaburzenie lękowe i inne, nie są całkowicie znane.
Pojawienie się pierwszego kryzysu może być spowodowane czynnikami sytuacyjnymi , podczas gdy niektórzy autorzy proponują, że nawroty, przewidywania i obawy o ataki paniki występują w generowaniu negatywnych i awersyjnych interpretacji odczuć cielesnych niezwiązanych z lękiem.
Fakt, że niektóre wrażenia są interpretowane jako lęk generuje strach i niepokój, który ostatecznie kończy się pojawieniem kryzysu.
Podobnie spekuluje się także o możliwym wpływie genów, zaburzenia lękowe są generalnie częstsze w rodzinach z wcześniejszymi przypadkami. Poznanie modeli zachowań lub wcześniejszych doświadczeń może również mieć wpływ.
Leczenie i terapia
Zespół lęku napadowego jest wysoce uciążliwym problemem dla tych, którzy cierpią na niego i ma tendencję do chronicznej niewydolności. Na szczęście badania przeprowadzone na tym zaburzeniu lękowym wskazują na to Najczęstsze i zalecane dostępne terapie mają zazwyczaj bardzo wysoką skuteczność , konkretnie ponad 80% odzysków.
Jednym z najczęstszych i najskuteczniejszych sposobów leczenia jest, podobnie jak fobie, ekspozycja. Technika ta polega na umieszczeniu podmiotu w sytuacjach, w których doświadcza on po trochu sytuacji, które unikają i wywołują lęk, aby mógł zmniejszyć poziom lęku i obaw o nich oraz unikanie, które zwykle zakładają.
Ważne jest, aby pamiętać, że ekspozycja musi być stopniowa , będąc koniecznym do uzgodnienia z pacjentem hierarchii budzących lęk sytuacji, aby stopniowo zmniejszać generowany niepokój. W przypadku paniki, mówimy o sytuacjach, które unikają z obawy przed atakiem paniki, a także interoceptywną pracą, w tym narażeniem na uczucia związane z paniką (na przykład hiperwentylacją).
Kolejną z najbardziej skutecznych metod leczenia, która może wystąpić wraz z poprzednią, jest restrukturyzacja poznawcza. W tym przypadku zamierzamy zwalczyć dysfunkcyjne myśli i przekonania, które spowodowały i / lub utrzymują problem. Dąży do złagodzenia sytuacji i do zmiany negatywnych interpretacji odczuć cielesnych, tak aby nie były one przypisywane wystąpieniu kryzysu lękowego. Eksperymenty behawioralne są również używane w której pacjent jest proszony o wykonanie testów w celu sprawdzenia, czy ich myśli i hipotezy dotyczące tego, co się dzieje (bycie w pewnym sensie małym narażeniem) są dostosowane lub nie do rzeczywistości.
Nauczanie technik relaksacyjnych może służyć zmniejszeniu poziomu lęku i lęku lub nauczyć się go kontrolować, będąc bardzo przydatnym dla pacjenta.
Używanie narkotyków
Czasami stosuje się również leki psychofarmaceutyczne, które zwykle przepisują benzodiazepiny i środki uspokajające lub nawet niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak leki z grupy SSRI. Zastosowanie tych leków może być przydatne w zmniejszaniu poziomu lęku , ale konieczne jest połączenie go z psychoterapią, aby uczył się on modyfikować swoje przekonania i przestał unikać sytuacji i odczuć, tak aby nawroty nie wystąpiły po wycofaniu leku.
Bibliografia:
- Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.
- Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (s.f.). Zaburzenie lękowe: gdy strach się skończy. [publikacja internetowa]. Dostępne pod adresem: //www.nimh.nih.gov/health/publications/espanol/trastorno-de-panico-cuando-el-miedo-agobia/index.shtml#pub8
