Paranoidalne zaburzenie osobowości: przyczyny i objawy

Osoby cierpiące na zaburzenia osobowości paranoidalnej charakteryzują się bardzo wyraźną nieufnością i generalizowany wobec innych ludzi przez stosunkowo długi czas.

Ludzie, którzy cierpią z powodu tego zaburzenia, są niezwykle podejrzliwi wobec aktów, postaw i intencji innych osób, do tego stopnia, że ​​wierzą, że są konspiracje i "podejrzane" ruchy, które w jakiś sposób mają na celu zranienie lub skrzywdzenie go.

Charakterystyka osobowości paranoidalnej

Ludzie dotknięci tym zaburzeniem żywo wierzą, że inne osoby próbują z nich skorzystać, lub chcą je skrzywdzić lub skrzywdzić, chociaż nie ma danych ani dowodów prowadzących do takiego wniosku. Nie powinniśmy mylić tego patologicznego wzorca wiary z tym, co przeciętny człowiek może myśleć lub doświadczać w pewnych momentach życia, na przykład w miejscu pracy, na przykład czując się mniej cenionym niż współpracownik itp.

Osoby cierpiące na zaburzenia osobowości paranoidalnej są ekstremalnymi przypadkami tej cechy i Niosą te fałszywe wierzenia do wszystkich lub prawie wszystkich dziedzin życia : od pola zawodowego do przyjaźni lub związków rodzinnych.

Objawy

Powtarzanie doświadczeń paranoidalnych jest główną cechą Paranoicznej Cechy Osobowości. Podczas tych epizodów dotknięta osoba odczuje jeden z następujących symptomów:

• Nadmiar obaw o uczuciach lojalności bliskich i towarzyszy.
• Nieuzasadnione przewidywanie, że inne osoby chcą cię skrzywdzić, oszukując go lub wykorzystując go.
• Rotunda nieufność wobec innych , Unikają rozpowszechniania wrażliwych informacji, ponieważ wierzą, że można ich użyć przeciwko nim, będąc przedmiotem zdrady i kpin.
• Przeszacowanie ryzyka i zagrożeń .
• Skłonność do mentalnych powtórzeń niektórych wspomnień słowa lub gesty stron trzecich, które były obraźliwe, takie jak dokuczanie lub obrażanie (często doświadczane w przesadny sposób), co również powoduje silne poczucie urazy.
• Nadmierna absorpcja siebie , pewien egocentryzm i zarozumiałość: są zwykle uważane za ważniejsze niż reszta.
• Dysproporcja w odpowiedzi na ataki innych , nawet przybywając, by przedstawić ataki gniewu i nadmiernej wściekłości bez logicznego uzasadnienia.
• Emocjonalny hermetyzm są kontemplacyjne, zimne i wymagające wobec innych, aby uniknąć szkodzenia im.
• Niedowładność do uwag osób trzecich o nim, biorąc pod uwagę osobisty atak lub kpiny, które zagrażają jego reputacji.
• Powtarzające się podejrzenia o niewierność małżonka, co powoduje dyskomfort w związku, często prowadząc do końca wspólnego życia.
• Izolacja, biorąc pod uwagę ich nieuchwytne zachowanie, unikaj przedłużania stosunków społecznych poza to, co jest absolutnie konieczne.
• Spory rodzinne , zwykle ze względów ekonomicznych. Ich nadmierne podejrzenia skłaniają do myślenia, że ​​ich krewni oszukują ich lub ujawniają swoje intymności stronom trzecim.
• Niemożliwość utrzymania miejsca pracy , ze względu na ich ograniczone zaangażowanie w wykonywanie swoich zadań, głównie wtedy, gdy są one skierowane do opinii publicznej, oprócz poczucia bycia wyzyskiwanym i otrzymywania wynagrodzenia niezgodnie z ich przygotowaniem lub talentem.
• Powtarzające się problemy zdrowie ze względu na brak zaufania do personelu medycznego i lekarzy, co uniemożliwia im regularne odwiedzanie. W niektórych przypadkach uciekają się do samoleczenia.
• Nieuzasadniona agresja i nerwy na skórze, z wyraźną postawą pogardy wobec innych ludzi.
• Wyrazy podziwu i szacunku dla ludzi, którzy posiadają wartość społeczną lub większą władzę , Z drugiej strony niechętnie kontaktują się z osobami, które uważają za społecznie lub słabo gorsze, a których deprecjonują.

Przyczyny

Chociaż to zaburzenie zostało dogłębnie zbadane, wciąż nie ma wiarygodnych danych na temat jego przyczyn , Istnieją różne teorie i hipotezy dotyczące przyczyn paranoidalnego zaburzenia osobowości.

W większości przypadków eksperci w zakresie zdrowia psychicznego zgadzają się, że ich przyczyny są biopsychospołeczne, to jest mieszanina czynników biologicznych i genetycznych oraz czynniki poznane i społeczne. Innymi słowy, istnieje genetyczne i biologiczne predyspozycje do posiadania paranoidalnej struktury myślenia, ale także poznane role i środowisko mogą prowadzić do tego, że ta predyspozycja jest wyraźnie wyrażona, lub nie.

Ponadto istnieją również przyczyny psychologiczne, które są związane z osobowością, charakterem i temperamentem osoby, co może być również związane z wystąpieniem zaburzenia paranoidalnego.Na przykład, posiadanie strategii radzenia sobie w dzieciństwie może być czynnikiem zapobiegawczym w rozwoju pewnych zaburzeń psychicznych, ponieważ pozwala złagodzić dyskomfort wywołany stresem spowodowanym przez niektóre codzienne sytuacje.

Tak czy inaczej, jest to zaburzenie o wielu przyczynach i każdy przypadek jest wyjątkowy.

Leczenie

Leczenie paranoicznych zaburzeń osobowości jest zwykle oparte na terapii psychologicznej z doświadczonym psychologiem i profesjonalnym szkoleniem wspierającym w tego typu przypadkach. Niektóre leki psychotropowe można również podawać, jeśli uzasadniają to objawy oraz kontekst osobisty i społeczny chorego.

1. Psychoterapia

Psychoterapia jest najmniej inwazyjną i najskuteczniejszą metodą jeśli chodzi o leczenie wszelkiego rodzaju zaburzeń osobowości.

Będąc zaburzeniem, które ma swój początek w nieprzystosowawczych i nieracjonalnych przekonaniach pacjenta, skupi się na odzyskaniu zaufania dotkniętych chorobą, ponieważ nie jest to zwykle mowa o wkładzie w ich paranoiczne idee.

2. Farmakologiczne

Leki psychotropowe, mimo że są skuteczne z psychiatrycznego punktu widzenia, są zniechęcane w tego typu przypadkach, ponieważ mogą generować podejrzenia i podejrzenia ze strony pacjenta, a to zwykle prowadzi do porzucenia procesu terapeutycznego. W takim przypadku, jeśli jest to absolutnie konieczne, podawanie leków powinno być ograniczone do krótkich okresów czasu.

Zwykle podaje się leki przeciwlękowe, na przykład Diazepam, w przypadkach, w których pacjent cierpi na lęk lub pobudzenie. Leki przeciwpsychotyczne, na przykład Haloperidol, mogą być wskazane, jeśli dotknięta osoba ma myśli psychotyczne, które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla niej lub dla innych osób.

Bibliografia:

• Belloch, A .; Sandín, B. and Ramos, F. (2006). Podręcznik psychopatologii. (2 Vol). Madryt; McGrawHill.
• López-Ibor Aliño, Juan J. i Valdés Miyar, Manuel (reż.). (2002). DSM-IV-TR. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Zmieniony tekst, Barcelona: Redakcja Masson.

Czym są urojenia? W jakich chorobach występują? Dr med. Maciej Klimarczyk- psychiatra (Marzec 2024).