Paul Ekman i badanie mikroekspresji
Paul Ekman Jest nie tylko jednym z najbardziej mediatorów psychologicznych (brał udział w tworzeniu serii "Míénteme" i film "Inside Out"), jest także jednym z pionierów w jednej z najciekawszych dziedzin nauki behawioralnej: nauka języka werbalne, a dokładniej, mikroekspresja.
Wiedza na ich temat może być bardzo przydatna dla lepszego zrozumienia komunikacji i natury podstawowych i uniwersalnych emocji, o ile rzeczywiście istnieją.
Czym są mikroekspresje?
Zasadniczo Mikro ekspresja to mimika wykonywana mimowolnie i automatycznie i że pomimo trwałości mniejszej niż sekunda teoretycznie można go wykorzystać do poznania stanu emocjonalnego osoby, która je wykonuje.
Zgodnie z ideami Ekmana i innych badaczy, microexpressions są uniwersalne , ponieważ są one wynikiem ekspresji pewnych genów, które powodują, że pewne grupy mięśni twarzy kurczy się w tym samym czasie, podążając za wzorcem za każdym razem, gdy pojawia się podstawowy stan emocjonalny. Wynikają z tego dwie inne idee: że mikroekspresja zawsze pojawia się w ten sam sposób u wszystkich ludzi gatunku ludzkiego, niezależnie od ich kultury, i że istnieje również grupa uniwersalnych emocji związanych z tymi krótkimi gestami twarzy.
Poprzez badanie mikroekspresji Paul Ekman próbował dostrzec podstawowe mechanizmy psychologiczne i fizjologiczne, które teoretycznie są wyrażane w ten sam sposób we wszystkich społeczeństwach ludzkich, a zatem miałyby wysoki stopień odziedziczalności genetycznej.
Podstawowe emocje
Związek pomiędzy mikroekspresją twarzy a pięcioma podstawowymi emocjami zaproponowanymi przez Paula Ekmana opiera się na idei potencjału adaptacyjnego: jeśli istnieje szereg dobrze zdefiniowanych emocji i zdefiniowany wcześniej sposób ich wyrażania, oznacza to, że inni członkowie gatunku mogą je rozpoznać i Wykorzystaj te informacje dla dobra swojej społeczności.
W ten sposób sytuacje zagrożenia lub te, w których znaczenie elementu środowiska sprawia, że jednostki stają się bardzo aktywne emocjonalnie , inni mogą od razu wiedzieć, że coś się dzieje, i będą szukać wskazówek, aby dowiedzieć się bardziej szczegółowo, co się dzieje. Ten pomysł nie jest nowością; Charles Darwin Już rozwinął to w swoich pismach o emocjach u ludzi i zwierząt. Jednak nowi naukowcy specjalizują się w tej dziedzinie, poświęcając dużo czasu i wysiłku na analizę tego małego spisku psychologii i fizjologii.
Rola edukacji
Trzeba powiedzieć, że nie wiadomo jeszcze na pewno, czy istnieją uniwersalne mikroresekcje twarzy. W tym celu typowe zachowanie członków wszystkich istniejących kultur musiało być znane i głębokie, a tak nie jest. Ponadto w środowisku laboratoryjnym trudno jest zmusić ludzi do odczuwania emocji, jakich oczekują naukowcy, a nie innych.
Dlatego, chociaż Paul Ekman starał się zbadać, w jakim stopniu istnieją uniwersalne podstawowe emocje i związane z nimi gesty twarzy, zawsze jest możliwe, że istnieje wyjątek w jakimś odległym zakątku planety, a teoria uniwersalności załamuje się.
Jednakże znaleziono dowody, że przynajmniej przez kilka tysięcznych sekundy członkowie wielu kultur wyrażają swoje uczucia poprzez te same wyrażenia.
Na przykład w badaniu opublikowanym w "Psychological Science" opartym na analizie filmów pokazujących, jak zachowywali się sportowcy, którzy grali medal w igrzyskach olimpijskich, okazało się, że wszyscy pokazali ten sam rodzaj mikroekspresji natychmiast po tym, jak wiedzieli, że wygrały lub przegrały , chociaż później każdy modulował te gesty w zależności od kultury, do której należał. Dokładnie to jest istotą mikroekspresji, na których teoria wyprowadził Paul Ekman: po pierwsze następuje automatyczna i stereotypowa reakcja na bodźce emocjonalne, a zaraz potem każdy przejmuje kontrolę nad ich gestami.
Gesty, które nas zdradzają
Innym z najciekawszych pomysłów na temat mikroekspresji jest to, że będąc automatycznym, nie można ich "ukryć" ani ukryć z absolutnym sukcesem.
Oznacza to, że jeśli dana osoba jest odpowiednio przeszkolona do wykrywania mikroekspresji, przyjdzie, aby mieć jakąś wiedzę na temat stanu emocjonalnego drugiej osoby, nawet jeśli spróbuje tego uniknąć (chyba że zakryjesz twarz, oczywiście).
Jednak praktykowanie rozpoznawania tych mikroekspresji nie jest tak proste, ponieważ w codziennych sytuacjach występuje duża ilość "szumu" w postaci informacji, która maskuje sposób, w jaki można zobaczyć, jak poruszają się małe mięśnie twarzy. ktośPonadto często potrzebny jest wyspecjalizowany zespół, aby uchwycić jasny obraz tych krótkich chwil.
Wykryj mikroekspresję
Jeśli generowane są mikroekspresje według stereotypowych wzorców, logiczne jest myśleć, że można opracować metodę systematycznego identyfikowania każdego z nich. Dlatego w latach 70. Paul Ekman i jego kolega Wallace V. Fiesen Opracowali system oznaczania każdego rodzaju ruchów twarzy związanych ze stanem emocjonalnym z pracą szwedzkiego anatoma zwanego Carl-Herman Hjortsjö , To narzędzie zostało wywołane System znakowania twarzy (w języku angielskim, FACS, system kodowania czynności twarzy).
Nie oznacza to jednak, że można wykryć kłamstwa tylko poprzez identyfikację mikroekspresji, i nie mówmy o czymś takim, jak czytanie myśli. Fakt, że te gesty są automatyczne z powodu ekspresji genów sprawia, że jednocześnie informacje dostarczane przez mikroekspresję są niezwykle niejednoznaczne, ponieważ szczegóły kontekstu nie są "tłumaczone" przez ruchy mięśni na twarzy .
Mikroekspresja może być znakiem, aby wiedzieć, czy ktoś jest smutny, czy nie w określonym czasie, ale nie mówi nam nic o tym, co wywołuje to uczucie. To samo dzieje się z mikroekspresjami powiązanymi ze strachem. Mogą być wskaźnikiem, że istnieje obawa, że kłamstwa, które zostały wypowiedziane, zostaną ujawnione, lub mogą wyrazić obawę, że uważamy, że to, co zostało powiedziane, jest kłamstwem.
Jak zwykle, badanie ludzkich zachowań rzadko postępuje w wielkich krokach, a praca Paula Ekmana nad mikroekspresją nie przypomina kamienia mentalnego Rosetty. Może służyć, tak, aby dowiedzieć się więcej o naszych predyspozycjach genetycznych podczas wyrażania emocji i możesz także uczyć się, aby poznać wzorce empatii i poprawy komunikacji. Jednakże, jak z definicji, mikroekspresja jest automatyczna i nieprzytomna, nie można bezpośrednio na nie wpływać.
