Penitenckie i motoryczne homunkulusy: czym one są?
W dziedzinie neuronauk są bardzo sławne homecculi korowe lub Penfield humanizowane reprezentacje rozmieszczenia nerwów i struktur mózgu, które są związane z funkcjami motorycznymi i sensorycznymi. Dla tych dwóch aspektów stworzono różne homunkulusy, ponieważ topografia mózgu różni się między nimi.
Istoty te wyglądają podobnie do ludzi, chociaż ich członkowie nie są bardzo proporcjonalni; takie nieregularności są bardzo przydatne do konceptualizacji zróżnicowanego unerwienia części ciała, kluczowego aspektu w morfologii homunkulusów.
- Powiązany artykuł: "Części ludzkiego mózgu (i funkcje)"
Czym jest homunkulus Penfielda?
W latach 1937-1954 amerykański neurochirurg Wilder Penfield a jego współpracownicy opracowali różnorodne reprezentacje uderzającego aspektu topografii mózgu: obecność "map" ścieżek nerwowych, zarówno czuciowych, jak i motorycznych, w korze mózgowej.
Różne funkcje naszego organizmu nie są proporcjonalnie reprezentowane na wspomnianej mapie, ale ich rozmiar zależy od złożoności odpowiednich nerwów. Jednak lokalizacja tych obszarów mózgu jest obecna Godne uwagi podobieństwa do zewnętrznej struktury ciała .
To spowodowało, że Penfield był inspirowany względną wagą każdej funkcji w korze mózgowej, aby stworzyć symboliczne obrazy homunkulusa, łacińskiego terminu, który tłumaczy się jako "mały człowiek" i był często używany przez cały czas. historii do oznaczania sztucznych istot ludzkich, zwłaszcza w kontekście dzieł literackich.
Biorąc pod uwagę, że istnieją zróżnicowane mózgowe topograficzne reprezentacje między motorycznymi i sensorycznymi funkcjami, możemy faktycznie znaleźć dwa homunkulusy o charakterystycznych cechach który jest warty wyszczególnienia.
Jaka jest jego forma?
Homunkulus Penfielda został opisany jako groteskowy przez własnego autora z powodu nieregularności jego morfologii: dłonie, usta, oczy i uszy są nieproporcjonalnie duże w porównaniu z ciałem ludzkim reszta homunkulusa ma słaby wygląd.
Szczególnie uderzające jest porównanie pomiędzy ogromnymi dłońmi a ramionami, delikatnymi i cienkimi. Te cechy są jeszcze bardziej wyraźne w przypadku homunkulusa motorycznego niż w sensie zmysłowym, ponieważ funkcje związane z ruchem są mniej rozproszone niż te zmysłowe.
Przyczyną szczególnego aspektu homunkulusów są: różnice w unerwienie różnych części ciała : im bardziej intensywny i złożony jest związek między jednym z nich a mózgiem, tym większy rozmiar odpowiadającej mu sekcji w korze mózgowej.
- Może jesteś zainteresowany: "członek duchów i terapia lustrzanym pudełkiem"
Zmysłowy homunkulus i kora somestetyczna
Zmysłowy homunkulus reprezentuje główną korze somatycznej lub czuciowej , który znajduje się w zakręcie postcentralnym, zakręcie mózgowym umiejscowionym w okolicy płata ciemieniowego przymocowanego do przedniego. W rzeczywistości Penfield był pierwszym, który opisał tę część mózgu, która odpowiada obszarom 1, 2 i 3 modelu Brodmanna.
W tej części kory mózgowej odwzorowanie schematu ciała jest odwrócone : palce są w górnej części płata, podczas gdy usta znajdują się w dolnej części. Również "mapa topograficzna" każdej półkuli ciała znajduje się w przeciwnej połowie mózgu. To samo dzieje się w przypadku silnika homunkulusa.
Ten homunkulus wygląda nieco mniej nieproporcjonalnie niż silnik. Jednak twarz i ręce są bardzo duże w porównaniu do reszty ciała, ponieważ regiony te są obdarzone wieloma receptorami skórnymi ; gęstość tych komórek w części ciała determinuje rozmiar ich korowej reprezentacji.
Kora somestetyczna otrzymuje większość projekcji informacji zmysłowych, które docierają do mózgu poprzez wzgórze, strukturę, która działa jako punkt połączenia między korą a innymi bardziej obwodowymi regionami.
Ta część kory mózgowej zajmuje się nie tylko stymulacją ze świata zewnętrznego, ale także przetwarza również informacje o propriocepcji to znaczy odczucia, które ciało wyczuwa w stosunku do względnej pozycji mięśni. Ten zmysł jest fundamentalny dla ruchu, postawy lub równowagi, wśród innych funkcji.
Silnik homunkulusa i główna kora ruchowa
Kora mózgowa nerwów ruchowych i odpowiednie receptory skórne znajduje się w głównej korze ruchowej, w centralnym rowku , rejon płata czołowego, który znajduje się tuż obok kory brzusznej; dlatego dwa homunkulusy kory są bardzo blisko siebie.
Pierwotna kora ruchowa jest najważniejszym obszarem mózgu dla funkcjonowania układu motorycznego: odbiera on wzmianki ze wzgórza i współpracuje z resztą regionów związanych z ruchem, takich jak dodatkowa kora ruchowa, w celu opracowania i wykonania schematów motorycznych.
Pojawienie się motorycznego homunkulusa jest jeszcze bardziej groteskowe niż wygląd sensorycznego: jego usta, oczy, a zwłaszcza dłonie są ogromne w porównaniu z tułowiem, ramionami lub nogami. Wynika to z większa specyficzność lokalizacji receptorów i nerwów ruchowych , znacznie mniej liczne niż te zmysłowe w dużej części ciała.
Ponieważ połączenia synaptyczne, które są podstawą układu nerwowego, są modyfikowane w trakcie życia w funkcji doświadczenia i praktyki, motoryczny homunkulus zmienia się w tej samej osobie, z upływem czasu i różni się bardziej niż sensoryczne w samolot międzyosobniczy.