Postfeminizm: co to jest i co przyczynia się do kwestii płci
Pod nazwą Postfeminism grupa prac jest pogrupowana przyjmują krytyczne stanowisko przed poprzednimi ruchami feministycznymi, a jednocześnie twierdzą, że różnorodność tożsamości (i wolność ich wyboru) wykracza poza heteroseksualizm i binarność płciowo-płciową.
Post-feminizm powstał między końcem XX wieku a początkiem XXI wieku i miał reperkusje nie tylko w przemyśleniu samego ruchu feministycznego, ale także w poszerzaniu sposobów identyfikowania siebie i relacji w różnych przestrzeniach (w związkach pary, rodziny, szkoła, instytucje opieki zdrowotnej itp.).
Oto niektóre z jego tła, a także niektóre z głównych propozycji.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje feminizmu i jego różne nurty myśli"
Pęknięcia z wcześniejszym feminizmem i pewnym tłem
Po kilkudziesięciu latach walk, które były ważne dla osiągnięcia równych praw, feminizm zatrzymuje się i zdaje sobie sprawę, że w dużej mierze walki te koncentrowały się na grupowaniu kobiet, tak jakby "kobieta" była tożsamością i stałym i stabilnym subiektywnym doświadczeniem .
Stamtąd otwiera się wiele pytań. Na przykład, co sprawia, że ktoś jest uważany za "kobietę"? Czy ciało jest seksowane? Czy są to praktyki seksualności? Podczas gdy walczyliśmy w imieniu "kobiety", czy my również odnaleźliśmy te same struktury binarne, które nas uciskły? Jeśli płeć jest konstrukcją społeczną, kim może być kobieta? I ... Jak? Przed tym wszystkim Kim jest podmiot polityczny feminizmu?
Innymi słowy, post-feminizm został zorganizowany pod konsensusem, że zdecydowana większość wcześniejszych feministycznych walk opierała się na statycznej i binarnej koncepcji "kobiet", z którą wiele z jej przesłanek było szybko zorientowanych na esencjalizm. bezkrytyczny Otwiera się wtedy nowa ścieżka działania i polityczna walka z feminizmem , na podstawie przemyślenia tożsamości i subiektywności.
- Może jesteś zainteresowany: "stereotypy związane z płcią: to powiela nierówności"
Poststrukturalizm i feminizm
Pod wpływem poststrukturalizmu (który zareagował na strukturalizm binarny i który bardziej przywiązuje wagę do utajonego dyskursu niż do samego języka), subiektywne doświadczenie mówiących istot zostało postawione przed feminizmem.
Poststrukturalizm otworzył drogę do "dekonstrukcji" tekstu, który został ostatecznie zastosowany do myślenia o osobach (sekstach), których tożsamość została określona jako wcześniej ustalona.
To znaczy, postfeminizm zastanawia się nad procesem budowy tożsamości nie tylko z tematem płciowej "kobiety", ale także z osobistych relacji, które zostały historycznie oznaczone przez binarność płci i płci.
Tak więc, biorą pod uwagę, że ten system (a nawet sam feminizm) ustalił heteroseksualizm jako normatywną praktykę, co oznacza, że od samego początku instalujemy się w serii wykluczających kategorii, których celem jest konfiguracja naszych pragnień. nasza wiedza i nasze linki do binarnych i często nierównych relacji.
Przed rozproszonym i niestabilnym tematem, feminizm, a raczej feminizmy (już w liczbie mnogiej) stają się także procesami w budownictwie trwałym, które utrzymują krytyczną pozycję przed feminizmami uznanymi za "kolonialne" i "patriarchalne", na przykład liberalny feminizm.
Wielość tożsamości
W postfeminizmie odkryto wielość znaczących, które sprawiają, że nie ma jedności w "byciu kobietą" i "byciu mężczyzną", byciu "kobiecą", "męską" itd. Posteminizm przekształca to w walkę o wolność wyboru tożsamości, przekształcania jej lub doświadczania jej, oraz rozpoznać własne pragnienie .
W ten sposób jest pozycjonowana jako zobowiązanie do różnorodności, która stara się potwierdzić różne doświadczenia i różne ciała, pragnienia i sposoby życia. Ale to nie może się zdarzyć w tradycyjnym i niesymetrycznym systemie płciowo-płciowym, dlatego konieczne jest obalenie ograniczeń i norm, które zostały narzucone.
Sami feministki są utożsamiani przez różne tożsamości, w których nic nie jest ustalone ani określone. Tożsamość osób płciowych składa się z szeregu zdarzeń losowych i subiektywnych doświadczeń, które następują zgodnie z historią życia każdego z nich; poza tym, że zależy od cech fizycznych które zostały historycznie uznane za "cechy seksualne" .
Na przykład tożsamość lesbijek i trans, a także kobieca męskość nabierają szczególnego znaczenia jako jedna z głównych zmagań (które nie zostały zauważone nie tylko w społeczeństwie patriarchalnym i heteronormalnym, ale także w samym feminizmie).
- Może jesteś zainteresowany: "Rodzaje seksizmu: różne formy dyskryminacji"
Teoria queer i ciała trans
Społeczeństwo jest przestrzenią budowania seksualności. Poprzez przemówienia i praktyki pragnienia i więzi są znormalizowane, co w dużej mierze legitymizuje heteroseksualność i binarność płci jako jedyny możliwy To również generuje przestrzenie wykluczające dla tożsamości, które nie są zgodne z jego normami.
Biorąc to pod uwagę, Queer Theory twierdzi, że to, co było uważane za "rzadkie" (queer, po angielsku), to znaczy, że traktuje doświadczenia seksualne inne niż heteronormadas - peryferyjne seksualności - jako kategorię analiz do potępiania nadużyć , zaniedbania, dyskryminacje itp., które określiły sposoby życia na Zachodzie.
Tak więc termin "queer", który był używany jako zniewaga, jest odpowiedni dla osób, których seksualność i tożsamość zostały na peryferiach, i staje się potężnym symbolem walki i windykacji.
Z drugiej strony ruch osób interseksualnych, transpłciowych i transeksualnych , kwestionuje, że męskość nie była wyłącznie dla ciała heteroseksualnego mężczyzny (seksowane ciało w męskim); ani kobiecości, która jest czymś wyłącznym ze sfingowanego ciała w kobiecym, ale przez całą historię istniała wielka różnorodność sposobów życia seksualnego, które były poza systemem heterocentrycznym.
Zarówno teoria queer, jak i doświadczenia trans przywołują różnorodność tożsamości ciał biologicznych, a także wielość praktyk i orientacji seksualnych, które nie zostały przewidziane w przepisach heteroseksualnych .
Krótko mówiąc, w przypadku Postfeminizmu walka o równość ma miejsce w przypadku różnorodności i przeciwstawienia się binarnemu dyssymetrycznemu podziałowi płci i płci. Zakłada się, że ci, którzy nie identyfikują się z heteronormatywnymi seksualnościami, są wolni od tożsamości wobec przemocy.
Bibliografia:
- Alegre, C. (2013). Postfeministyczna perspektywa edukacji. Oprzyj się w szkole. International Journal of Research in Social Sciences, 9 (1): 145-161.
- Wright, E. (2013). Lacan i post-feminizm. Gedisa: Barcelona.
- Fonseca, C. and Quintero, M.L. (2009). The Queer Theory: demontaż seksualności peryferyjnych. Socjologiczny (Meksyk), 24 (69): 43-60.
- Velasco, S. (2009). Płciowość, płeć i zdrowie. Teoria i metody stosowane w praktyce klinicznej i programach zdrowotnych. Minerva: Madryt.
