Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD): objawy, przyczyny i leczenie
Chociaż prawdą jest, że zmiany hormonalne typowe dla cykli miesiączkowych mają zdolność wpływania na nastrój kobiety, to jest stan, w którym zmiany te występują bardzo silnie.
Mówimy o przedmiesiączkowym zaburzeniu dysforycznym , o czym będziemy mówić w tym artykule; jak również jego objawy, możliwe przyczyny i wytyczne dotyczące leczenia.
- Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"
Czym jest przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD)?
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD), znany również jako ciężki zespół napięcia przedmiesiączkowego lub ciężkie zaburzenia napięcia przedmiesiączkowego jest stanem, który dotyczy tylko kobiet i podczas którego pacjent może odczuwać objawy ciężkiej depresji, ciężkiej pobudliwości i drażliwości oraz napięcia około 7 do 10 dni przed rozpoczęciem okresu menstruacyjnego.
Ten rodzaj schorzenia uważany jest za przedłużenie, z dużo bardziej intensywnymi objawami, zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Pomimo faktu, że obie kobiety doświadczają szeregu objawów emocjonalnych i fizycznych, w przedmiesiączkowej zaburzeniu dysforycznym są znacznie bardziej intensywne, do tego stopnia, że mogą zakłócać funkcjonowanie osobiste, społeczne i zawodowe.
Ocenia się, że stan ten występuje w przybliżeniu pomiędzy 3 a 8% kobiet, które miesiączkują co miesiąc i regularnie. Jednak Wokół PMDD dochodzi do wielkich kontrowersji i nieporozumień , Powodem jest to, że istnieją pewne sektory zawodowe, które bronią idei, że w rzeczywistości kobiety, które cierpią na nią, cierpią na inny rodzaj zaburzeń, który jest powiększany w tych dniach przed miesiączką.
Symptomatologia PMDD
Jak wcześniej wspomniano, przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne i przedmiesiączkowy zespół dysforyczny mają szereg objawów, które odróżniają je od innych zmian związanych z nastrojem.
Jednak Główna różnica między przedmiesiączkowym zaburzeniem dysforycznym a zespołem napięcia przedmiesiączkowego jest to, że podczas gdy zespół napięcia przedmiesiączkowego nie wpływa znacząco na codzienną rutynę osoby, podczas gdy PMDD przedstawia o wiele bardziej intensywną, wyraźną i wyniszczającą symptomatologię.
Poniżej znajduje się lista objawów związanych z PMDD. Jednak nie ma jednego i powszechnego schematu objawów, ale mogą one różnić się w zależności od kobiety, zarówno pod względem zapadalności, jak i nasilenia.
W obrębie tej symptomatologii możemy rozróżnić te symptomy lub przejawy natury fizycznej i psychologiczne objawy choroby.
1. Objawy psychiczne
Wśród tych objawów znajdujemy następujące.
- Uczucia ostrego smutku i rozpaczy czasami towarzyszą myślom samobójczym.
- Napięcie
- Uczucie niepokoju .
- Anhedonia lub bezinteresowna działalność i stosunki społeczne.
- Wrażenie utraty kontroli .
- Wahania nastroju.
- Okresy płaczu.
- Ataki paniki
- Uporczywa drażliwość .
- Potrzeba nadmiernego spożycia lub niezdrowej żywności.
- Zmiana koncentracji .
- Problemy ze snem.
2. Objawy fizyczne
Są to najczęstsze objawy fizyczne.
- Tkliwość piersi .
- Bóle głowy
- Dystrybucja brzucha i gaz.
- Ból mięśni i stawów.
Jakie to ma przyczyny?
W tej chwili nie ma satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie, co powoduje przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne. Wiadomo jednak, że zmiany hormonalne typowe dla tych okresów odgrywają w nim ważną rolę.
Istnieje wiele czynników, które ułatwiają pojawienie się tego zaburzenia. Niektóre z nich to:
- Historia rodziny PMDD.
- Zużycie kofeiny w dużych ilościach.
- Nadwaga
- Alkoholizm
- Brak ćwiczeń fizycznych
Ponadto, jak wspomniano powyżej, istnieje duża liczba przypadków, w których zaburzeniu dysforycznego menstruacji towarzyszą następujące warunki psychologiczne:
- Afektywne zaburzenie emocjonalne.
- Duża depresja
- Niespokojne zdjęcia
Jak można go zdiagnozować?
Nie ma testów diagnostycznych, ani fizycznych, ani psychologicznych, które umożliwiają bezpośrednią i szybką ocenę przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego. Aby udana diagnoza, która eliminuje możliwość osoby cierpiącej na inny rodzaj zaburzenia psychicznego, konieczne jest wykonanie pełnej historii klinicznej pacjenta. Może temu towarzyszyć ocena psychiatryczna i seria egzaminów fizycznych, takich jak kompletny egzamin ginekologiczny .
Bardzo przydatną techniką w diagnozowaniu tego typu stanu jest to, że pacjent przeprowadza samoocenę za pomocą kalendarza lub dziennika objawów. Możesz w nim zapisywać najważniejsze objawy, zwracając uwagę także na to, kiedy się pojawią iw jakich okolicznościach.
Chodzi o to, aby zachować ten pamiętnik przez co najmniej dwa cykle miesiączkowe w celu ustalenia możliwych przyczyn zaburzeń i opracować leczenie bardziej dostosowane do konkretnych potrzeb pacjenta.
W ten sam sposób ten dziennik będzie sprzyjał zapisowi ewolucji osoby w trakcie leczenia i może odzwierciedlić jej wyniki i osiągnięcia.
Leczenie PMDD
Po postawieniu diagnozy PMDD bardzo prawdopodobne jest, że pracownik służby zdrowia zacznie leczenie farmakologiczne w celu zmniejszenia nasilenia objawów i tym samym zmniejszyć poziom dyskomfortu i ustąpić miejsca możliwej terapii psychologicznej.
Ta terapia farmakologiczna może obejmować stosowanie leków przeciwdepresyjnych, takich jak fluoksetyna lub sertralina, które ułatwiają redukcję objawów emocjonalnych, a także problemów zmęczenia i snu; lub uciec się do pigułek antykoncepcyjnych z zamiarem uzyskać równowagę hormonalną, a zatem emocjonalną .
Ponadto, w niektórych przypadkach suplementy diety takie jak tryptofan, witamina B6 lub magnez są również skuteczne w leczeniu tych samych objawów.
Z drugiej strony, niektóre badania sugerują, że stosowanie pewnych naturalnych środków, takich jak chasteberry, może pomóc w zmniejszeniu objawów drażliwości, fluktuacji nastroju lub wrażliwości piersi.
Jednak przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia, w tym najbardziej naturalnego, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem aby ocenić, która opcja jest najlepsza dla określonej symptomatologii pacjenta.
Po rozpoczęciu leczenia farmakologicznego zaleca się rozpoczęcie terapii psychologicznej, dzięki której można podejść do problemów psychologicznych przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego i możliwych komplikacji, które wywołują one w codziennym życiu pacjenta.
Wreszcie, zmiana codziennych nawyków na zdrowsze spowoduje również wiele korzystnych skutków dla zdrowia danej osoby. Zmiany te obejmują następujące wytyczne:
- Zbilansowana dieta w których przeważają całe produkty spożywcze, owoce i warzywa. Jak również zmniejszenie spożycia kofeiny, energii i napojów alkoholowych, cukrów i soli.
- Wykonywanie ćwiczeń aerobowych powtarzające się.
- Modyfikacja nawyków snu.