Psychoanalizowany kompulsyjny kłamca: prawdziwy przypadek

Kompulsywny kłamca i psychoanaliza: prawdziwa sprawa

W tym artykule opowiem historię (1), analizę i wyniki, jakie przyszedł amerykański psychoanalityk Stephen Grosz z jednym z jego pacjentów. Pacjent ten został wysłany przez lekarza pierwszego kontaktu za patologiczną kompulsywną kłamcę, aby sprawdzić, czy Grosz mógłby zaoferować mu terapię, której potrzebował, aby przestać kłamać.

Historia kłamstw: kompulsywny kłamca

Lekarz wysłał Philipa (2), by odwiedził dr. S. Grosza po spotkaniu przypadkowym z żoną i że ze łzami w oczach poprosiła go, by mogli porozmawiać o możliwych opcjach, jakie mieli dla leczyć raka płuc u męża , Jak powiedział lekarz, właściwie Philip był całkowicie zdrowy , ale najwidoczniej wymyślił to kłamstwo, aby powiedzieć swojej żonie.

Poza tym podczas pierwszej sesji Filip wyznał Graszowi inne niezliczone kłamstwa:

• Powiedział on swojemu teściowi, który był dziennikarzem sportowym, że przy pewnej okazji został wybrany jako substytut angielskiego zespołu łuczniczego .

• W szkolnej zbiórce pieniędzy powiedział nauczycielowi muzyki swojej córki, że on sam jest synem słynnego kompozytora , który był także gejem i był singlem.

• Powiedział też, że pierwszym kłamstwem, które zapamiętał, było opowiadanie koledze z klasy, w wieku 11 lub 12 lat, mówiąc mu, że został zwerbowany przez MI5, aby zostać wyszkolonym na agenta .

Kłamstwo jest zbyt ryzykowne?

Jeśli istniała jedna rzecz, którą psychoanalityk wkrótce zrozumiał, to właśnie jego pacjent nie wydawało mu się, że jego "ofiary" wiedziały, że kłamie , W rzeczywistości, jak wspomina Grosz, zapytany, czy mu na tym zależy, uważali go za kłamcę:

"Wzruszył ramionami"

I dodał to ludzie, których kłamał, rzadko go rzucali , W rzeczywistości jego żona po prostu przyjęła cudowne uzdrowienie męża; lub w przypadku jego teścia, który po prostu milczał.

Z drugiej strony, zapytany o to, jak kłamstwa wpłynęły na jego środowisko pracy, przekonywał, że w nim "wszyscy kłamią "(Jest producentem telewizyjnym).

Kłamać do terapeuty

Od pierwszej chwili Grosz był bardzo świadomy, że jego pacjent również go okłamał , a stało się to miesiąc po rozpoczęciu terapii. Przestał płacić.

Zajęło pięć miesięcy, aby zapłacić i do czasu, gdy zapłacił opłaty, opowiadał kłamstwa wszelkiego rodzaju , odkąd stracił książeczkę czekową, dopóki nie oddał swoich pieniędzy do Muzeum Domu Freuda.

W momencie, gdy w końcu zapłacił, założył z jednej strony, ulga, a z drugiej niepokój , W tym momencie uświadomił sobie, że mówi mu coraz większe kłamstwa, aby uniknąć płacenia, ale co ważniejsze, zaczął rozumieć, dlaczego kłamie.

Dlaczego kłamiesz patologicznie?

Analizując sytuację, której doświadczył, uświadomił sobie, że gdy Philip kłamał coraz bardziej cofał się, pokazując coraz więcej rezerw .

Wtedy właśnie wpadł w możliwość, że Filip korzysta z tej konwencji społecznej, zgodnie z którą milczymy, gdy ktoś kłamie. Ale to nie wyjaśniałoby dlaczego musisz uzyskać kontrolę nad sytuacją i spowodować takie milczenie .

Punkt ten był centralną osią terapii w następnym roku.

Źródło problemu

Jak mogło być inaczej, mówili o swoim dzieciństwie i swojej rodzinie. Najwyraźniej nie było żadnych niezwykłych danych, które zdawały się tłumaczyć powód jego patologii. Aż pewnego dnia Philip opowiedział o mało znaczącym wydarzeniu, które okazało się transcendentalne .

Od trzeciego roku życia dzielił pokój z bliźniakami. Czasami budził się w środku nocy z powodu skandalu, z którego korzystali klienci, którzy wyszli z pubu znajdującego się przed jego domem. Kiedy to się zdarzyło, czasami chciał oddawać mocz, ale nie ruszał się w łóżku. Właśnie dlatego, kiedy byłem mały, moczyłem łóżko, i nikt go nie zauważył, owinęła piżamę przesiąkniętą prześcieradłami .

Następnej nocy, kiedy już miał zasnąć, odnalazł pościel i piżamę ponownie. Najwyraźniej wiedział, że to była jego matka, ale nikomu o tym nie powiedziała, a właściwie nie rozmawiała o tym z Filipem.

Jak powiedział Philip podczas sesji:

"Myślę, że moja matka myślała, że ​​to załatwię.I zrobiłem to, ale kiedy umarła. "

Należy dodać, że biorąc pod uwagę rodzinną atmosferę, Philip nigdy nie miał okazji porozmawiać z matką ponieważ zawsze był zajęty bliźniakami (którzy byli młodsi od Filipa), więc, jak sam Grosz mówił o swoim cierpliwym:

"Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek rozmawiał z nią sam; Jeden z jego braci lub jego ojciec był zawsze obecny. Zwilżanie łóżka i jej milczenie stopniowo stawały się rodzajem prywatnej rozmowy, czymś, co dzieliły. "

Ale ta rozmowa zniknęła, gdy matka Filipa nagle umarła. To, co skłoniło Philipa do odtworzenia tego rodzaju komunikacji z resztą ludzi. Kiedy Filip kłamie swojemu słuchaczowi, wierzy, że nic nie mówi i staje się wspólnikiem swojego sekretnego świata .

Z tego wynika, że ​​kłamstwa Filipa nie były osobistym atakiem na jego rozmówców, ale sposób na utrzymanie tej bliskości, którą znał z matką , który był jedyną bliską komunikacją z nią.

Krótko mówiąc, jest to kompulsywny kłamca powody empiryczne .

Uwagi autora:

1 Niniejsza sprawa została wyciągnięta z książki "Kobieta, która nie chciała kochać, a inne historie o nieświadomości" s. 57-6, ISBN: 978-84-9992-361-1; oryginalny tytuł "The Examined Life".

2 W swojej książce Stephen Grosz posługuje się innymi nazwiskami, aby odnieść się do swoich pacjentów, a także innymi danymi osobowymi, aby chronić ich poufność.