Terapia psychodynamiczna: podstawy teoretyczne, techniczne i prądowe

Kwiecień 2, 2024

Zestaw terapii, które znamy jako "psychoanalizę", rozrósł się ogromnie, odkąd Freud stworzył swoje słynne, psychoanalityczne lekarstwo typu, które wielu ludzi błędnie pojmuje jako archetyp psychologii klinicznej.

W tym artykule będziemy analizować podstawy teoretyczne, prądy i główne techniki terapii psychodynamicznej , grupa interwencji oparta na wkładzie autorów, którzy opracowali i zakwestionowali freudowską psychoanalizę, aby zmaksymalizować użyteczność jej narzędzi.

Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"

Czym jest terapia psychodynamiczna?

Terapie psychodynamiczne, znany również jako psychoterapie psychodynamiczne , są podejściami terapeutycznymi opartymi na teoretycznym wkładzie klasycznej psychoanalizy, reprezentowanym przez Zygmunta Freuda i / lub jej najnowszych osiągnięciach.

Chociaż oba prądy mają bardzo ścisłą konceptualną kotwicę, terapia psychodynamiczna różni się od psychoanalitycznego leczenia typu w kilku kluczowych aspektach. Wśród nich podkreśla najkrótsze interwencje , mniejsza intensywność leczenia, wielość celów terapeutycznych i względny nacisk na naukową walidację.

Trudno jednoznacznie określić granice między terapiami psychodynamicznymi i innymi interwencjami określonymi w psychoanalizie, ponieważ istnieje wiele różnych terapii; powyższe kryteria są jednak często stosowane jako wskaźniki bliskości leczenia za pomocą konstrukcji "terapii psychodynamicznej".

Może jesteś zainteresowany: "9 różnic między psychoanalizą a terapią psychodynamiczną"

Podstawy teoretyczne

Podobnie jak reszta jego rozwoju, terapie psychodynamiczne skupiają się na klasycznej psychoanalizie Znaczenie nieświadomych procesów zachowań , myśli i emocje. Biorąc pod uwagę, że zmienne nieświadome są postrzegane jako podstawowe determinanty zachowań, leczenie powinno skupiać się na nich.

Objawy nerwicy, historyczny punkt widzenia psychoanalizy, są rozumiane z tych orientacji jako "rozwiązania kompromisowe" dla konfliktu między nieświadomymi impulsami a moralnymi żądaniami, którym Freud nadał metaforyczną nazwę "Supery".

Innym centralnym aspektem teorii psychoanalitycznej jest fakt, że osobowość powstaje w dzieciństwie w oparciu o podstawowe potrzeby. Ponieważ historia osobista jest zawsze wyjątkowa, każda osoba różni się od innych i wymaga zindywidualizowanego leczenia.

Ci, którzy praktykują te terapie, zwykle bronią, że ich celem jest, aby klient poznał ich prawdziwe Ja; W tym celu konieczna jest głęboka analiza osobowości. Jednak ogólnie terapie psychodynamiczne charakteryzują się większym skoncentruj się na bieżących problemach danej osoby w porównaniu z kuracją typu psychoanalitycznego.

Można więc powiedzieć, że terapie psychodynamiczne to te, które próbują dostosować zasady psychoanalizy, czy to Freuda, czy teoretyków, którzy podążali za nim, do kontekstu współczesnej psychoterapii. Ponadto ten rodzaj interwencji ma na celu dodanie nacisku na jednostkę i jego nieświadomość na wkład innych prądów psychologicznych.

Być może jesteś zainteresowany: "9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)"

Strumienie terapii psychodynamicznej

Chociaż Metody terapii psychodynamicznej są tak szerokie, jak istnieją warianty i, jak powiedzieliśmy, nie zawsze jest możliwe odróżnienie ich od klasycznych form psychoanalizy, możemy wyróżnić trzy główne nurty w ramach, który nas dotyczy.

1. Terapia neofreudiana

Autorzy tacy jak Carl Jung, Alfred Adler, Karen Horney, Harry Stack Sullivan, Erich Fromm, Wilhelm Reich i Sándor Ferenczi są często klasyfikowani jako "neo-Freudians", ponieważ rozszerzyli teorie Freuda poprzez krytykę kluczowych aspektów jego pracy, takich jak nacisk na infantylna seksualność, koncepcja popędu śmierci lub brak zainteresowania psychospołecznym.

Terapia neofreudyjska opiera się na opiniach jednego lub kilku autorów na temat postulatów nauczyciela. Od neofreudyzmu, jak od analitycznej tradycji ego, jest podkreślone w roli I i świadomego wbrew prawie wyłącznej ostrości klasycznej psychoanalizy na temat id i nieświadomości.

2. Psychoanalityczna tradycja I

Pojęcie to obejmuje dwie ściśle powiązane ze sobą szkoły: psychologię Jaźni, opracowaną w Stanach Zjednoczonych i reprezentowaną przez Annę Freud, Heinza Hartmanna lub Erika Eriksona, oraz teoria relacji z przedmiotami Brytyjska orientacja, w której podkreślają Melanie Klein, Donalda Winnicotta czy Ronalda Fairbairna.

Prądy te umieszczają mentalną reprezentację, którą tworzymy, na temat naszych relacji interpersonalnych w centrum interwencji. Więcej uwagi poświęca się teraźniejszości niż w psychoanalizie Freuda, a priorytetowa jest bezpośrednia analiza relacji terapeutycznej nad przeniesieniem.

3. Psychoterapie psychoanalityczne

Uważa się, że wszystkie psychoterapie psychoanalityczne opierają się na teoretycznych postulatach tradycji psychodynamicznej, ale nie wyprowadzają swoich metod interwencyjnych z leczenia typu psychoanalitycznego , Terapie te są bardzo zróżnicowane, ale zazwyczaj charakteryzują się zwięzłością i dostosowaniem do różnych rodzajów problemów psychologicznych.

Wśród najbardziej znanych psychoterapii psychoanalitycznych znajdujemy krótką psychoterapię dynamiczną, inspirowaną wkładami Ferencziego i Otto Ranga, krótką psychoterapię z prowokacją udręki Sifneosa, ograniczoną psychoterapię czasową Manna i technikę dezorientacji Davanloo.

Metodologia i techniki

Terapie psychodynamiczne skupić się na ujawnianiu nieświadomych konfliktów które określają bieżące problemy klienta, rozwiązując je. Ponieważ te interwencje zasadniczo dzielą teoretyczne podstawy klasycznej psychoanalizy, to samo dotyczy technik i metod.

Dlatego są często używane charakterystyczne techniki, takie jak swobodny związek , analiza snów, identyfikacja i dezaktywacja mechanizmów obronnych oraz interpretacja przeniesienia i przeciwprzeniesienia.

W zależności od interwencji, o której mówimy, a nawet od konkretnego terapeuty, techniki będą miały bardziej lub mniej eklektyczny charakter; Należy pamiętać, że wielu terapeutów psychodynamicznych używa obecnie technik opracowanych w ramach innych orientacji teoretycznych, takich jak wystawa czy puste krzesło.

Postawa terapeuty psychodynamicznego jest mniej sztywna niż psychoanalityczna. Chociaż w wielu przypadkach reguła abstynencji jest egzekwowana Modernizacja propozycji psychoanalizy doprowadziła do ogólnego złagodzenia relacji terapeutycznej w ramach terapii psychodynamicznych.