Diagnoza psychologiczna? Tak czy nie?
Od początku psychologii jako nauki odpowiedzialnej za badanie umysłu i ludzkich zachowań, przeprowadzono liczne badania w celu ustalenia pochodzenia, konsekwencji i utrwalenia czynników ogromnej większości zaburzeń psychicznych.
Ale ... Czy ta inicjatywa musi nazwać pewne zjawiska psychologiczne pewną wadą?
- Powiązany artykuł: "Różnice między zespołem, zaburzeniem i chorobą"
Badanie zaburzeń psychicznych
Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne (APA) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) to dwie organizacje, które poświęciły najwięcej czasu i wysiłku, aby głębiej zrozumieć i wyjaśnić, jak działają zaburzenia psychiczne , jakie są objawy związane z każdym z nich, jak je wykryć (ile objawów musi być obecnych, aby ustalić dokładną diagnozę i jak długo), itp. Informacje te znajdują odzwierciedlenie w odpowiednich podręcznikach diagnostycznych: Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-V) i Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10).
APA i inne instytucje, takie jak National Institute for Health and Care Excellente (NICE), są również odpowiedzialne od lat 90., aby sprawdzić, które terapie są najskuteczniejsze dla każdego rodzaju zaburzeń, próbując ustalić empiryczne zatwierdzenia różnych sposobów przeprowadzania badań. proces terapeutyczny.
W szczególności dział 12 APA, utworzony w 1993 r., Grupa robocza ds. Promocji i rozpowszechniania terapii psychologicznych na podstawie wyników ich badań, prowadząca do opracowania przewodniki leczenia z podstawami teoretyczno-praktycznymi dostosowane do charakterystyki każdego zaburzenia.
Z drugiej strony działanie NICE obejmuje udzielanie informacji, edukację i poradnictwo, promocję profilaktyki oraz proponowanie sposobów postępowania w podstawowej opiece zdrowotnej i specjalistycznych usługach.
- Możesz być zainteresowany: "Nie, zaburzenia psychiczne nie są przymiotnikami"
Różne perspektywy do zbadania
Główną różnicą, jaką możemy znaleźć między jednym organizmem a drugim, jest to, w jaki sposób APA koncentruje się na badaniu "klasycznych" lub "czystych" zaburzeń, podczas gdy NICE rozwiązuje problemy, które niekoniecznie spełniają kliniczną diagnozę, ale raczej Uruchamia strategie mające na celu ogólne poprawienie zdrowia psychicznego (ciąże, stosowanie się do leczenia, podejrzenie nadużycia w dzieciństwie, opieka nad osobami starszymi itp.).
W przypadku APA, "Puryzm" jest czynnikiem, który zwykle ogranicza skuteczność kliniczną ponieważ rzadko pojawia się zaburzenie w jego najczystszej i najłatwiej rozpoznawalnej formie, ale kryteria innych zaburzeń (współwystępowania) są zwykle spełnione lub przedstawione są zmiany o większej złożoności.
Dlatego w psychologii do tej pory mamy szeroki zakres badań nie tylko na temat różnych rodzajów zaburzeń, które możemy znaleźć, ale na których są najbardziej odpowiednie sposoby podejścia do nich (do tej pory).
Czy diagnoza psychologiczna jest przydatna?
Zwykle procedura, w której zamierzasz wykonać jakieś leczenie psychologiczne, jest rozpocznij od fazy oceny , W tej fazie wywiad zwany kliniką dostarcza nam dużej ilości informacji o sytuacji danego pacjenta.
W zależności od aktualnej terapii, z której korzysta każdy psycholog, wywiady mogą mieć bardziej otwarty lub bardziej uporządkowany format, ale zawsze będą miały cel, jakim jest głębsza wiedza funkcjonowanie i środowisko osoby z przodu .
Faza oceny może pozwolić nam na ustalenie diagnozy, jeśli występuje zaburzenie, ponieważ niektóre trudności, które pojawiają się podczas konsultacji (znane jako kody Z) nie są zawarte w podręcznikach diagnostycznych, ponieważ są uważane za sytuacje krytyczne / zmiany w cykl życia bardziej niż zaburzenia psychiczne (przypadki separacji, niezadowolenie małżeńskie, trudności w zarządzaniu zachowaniami dzieci, pojedynki itp.).
W przypadku zaburzenia, w fazie oceny (w której oprócz wywiadów można stosować wystandaryzowane kwestionariusze) będziemy mogli wyjaśnić symptomatologię, przebieg i ewolucję stanu pacjenta , jak również nadanie nazwy doświadczeniu, które żyje.
Ta diagnoza, oparta na wyżej wspomnianym, pozwala nam w bardzo przydatny sposób poznać, z jaką trudnością się wiążemy i ustalić najbardziej odpowiedni tryb leczenia dla każdej osoby, tak abyśmy rozwiązali problem w najbardziej skuteczny i wydajny sposób.
Czy zawsze powinniśmy postawić diagnozę?
Jako pracownicy służby zdrowia musimy wziąć to pod uwagę każda osoba jest zupełnie inna niż każda inna i to, co moglibyśmy przekazać jednemu pacjentowi może być szkodliwe dla drugiego.
Diagnoza pomaga specjalistom w zrozumieniu i wyjaśnieniu sytuacji, która jest przed nami, a także zaprojektowaniu i zaplanowaniu sposobu działania w celu jej rozwiązania. Jednak przy ustalaniu diagnoz musimy być bardzo ostrożni, ponieważ istnieje kilka niebezpieczeństw:
Etykieta może zostać pośrednio przekształcona w definicję osoby
Oznacza to, że nie mówimy już o "X ma schizofrenię", ale możemy ponieść "X jest schizofreniczny".
Rozpoznanie może prowadzić do wiktymizacji pacjenta
Czy rozważnie, czy nie, ustal diagnozę może doprowadzić do pochłonięcia osoby przez jego etykietę : "Nie mogę zrobić X, ponieważ jestem agorafobiczny".
Mała szczegółowa diagnoza może prowadzić do stanu nieporozumień u pacjenta
Jeżeli nie dostarczono wystarczających informacji, a pacjent nie rozumie, co tak naprawdę się z nimi dzieje, jest bardzo prawdopodobne, że "wypełnią" luki informacji danymi, które mogą być wydobyte z mniej wiarygodnych źródeł niż pracownik służby zdrowia, generując negatywne i nierealistyczne oczekiwania dotyczące twojego stanu psychicznego .
Etykieta diagnostyczna może generować poczucie winy
"Coś, co zrobiłem, aby na to zasłużyć".
Wniosek
Mając to na uwadze, nie trzeba dodawać, że dla psychologów niezwykle trudne jest ustalenie diagnozy psychicznej przedstawionej nam sytuacji, ponieważ etykiety diagnostyczne ułatwiają nam zrozumienie informacji w naszych mentalnych schematach .
Ale pomimo tego, jeśli pacjent z jakiegoś powodu nie żąda bezpośrednio diagnozy, prawdopodobnie nie musi wiedzieć, przez jaką nazwę przechodzi doświadczenie, i po prostu starać się go rozwiązać.
Z drugiej strony, jeśli znajdujemy wielkie naciski na "etykietowanie" tego, co się dzieje, ważne jest, aby najpierw wyjaśnić, czy wniosek ma solidną podstawę w osobie lub może być pod wpływem i popychany innymi środkami, z którymi jest powiązany (linki społecznościowe, dane w Internecie itp.).
