Psychologia miłości: tak właśnie zmienia się nasz mózg, gdy znajdujemy partnera

Może 4, 2024

Romantyczna miłość jest jednym z tych fenomenów, które zainspirowały wielu filozofów i były głównym tematem wielu filmów i powieści. I choć jego złożoność powoduje ogromne trudności w jej badaniu, każdy doświadczył w swoim życiu tego silnego uczucia, które kieruje wszystkimi zmysłami i każe nam być z ukochaną.

W rzeczywistości ostatnie badania wskazują, że miłość jest raczej motywacją i motywacją niż emocją. To sprawia, że czujemy, że jesteśmy na szczycie, ale może również prowadzić do samozniszczenia, jeśli nie wiemy, jak prawidłowo zarządzać brakiem miłości.

Bez wątpienia psychologia miłości jest interesującym tematem, i W tym artykule omówię chemię miłości oraz znaczenie kultury i oczekiwań, jeśli chodzi o zakochiwanie się .

Psychologia miłości i jej związek z narkotykami

Jeszcze kilka lat temu miłość była traktowana jako emocja, ale pomimo tego, że w określonych momentach może się to wydawać, ma wiele cech odróżniających ją od miłości (emocji).

Po badaniach Helen Fisher, antropolog, biolog i badacz ludzkich zachowań, społeczność naukowa nadała większą wagę idei, że miłość jest impulsem i motywacją, ponieważ wyniki ich badań potwierdziły, że są one aktywowane dwa ważne obszary związane z zachowaniami motywującymi: jądro ogoniaste i brzuszny obszar nakrywowy (ATV), oba regiony bardzo unerwione przez neurony dopaminergiczne i związane z powtarzaniem przyjemnych zachowań, takich jak seks czy narkotyki.

Ale złożoność miłości nie ogranicza się tylko do tych dwóch obszarów mózgu , Zgodnie z wynikami badań przeprowadzonych przez Stephanie Ortigue z Syracuse University (Nowy Jork) i opublikowanych w Journal of Sexual Medicine, aktywuje się do 12 obszarów mózgu, które działają razem, aby uwolnić substancje chemiczne, takie jak dopamina, oksytocyna, wazopresyna, noradrenalina lub serotonina.

Miłość modyfikuje nasz mózg i indukuje zmiany w naszym ośrodkowym układzie nerwowym, ponieważ aktywuje proces biochemiczny, który rozpoczyna się w korze mózgowej, wywołuje intensywne reakcje fizjologiczne i wywołuje wielkie uczucie euforii (podobne do niektórych leków, takich jak kokaina) , chociaż ma również wpływ na intelektualne obszary mózgu i może wpływać na nasze myśli. Innymi słowy, kiedy się nie zakochujemy ... jesteśmy odurzeni!

To samo badanie wykazało, że w zależności od różnych rodzajów miłości aktywowane są różne strefy związane z układem nagrody (w którym znajduje się brzuszny obszar nakrywowy) i niektórymi wyższymi funkcjami poznawczymi. Możesz dowiedzieć się więcej o różnych rodzajach miłości w naszym artykule: "Trójkątna teoria miłości Sternberga"

Od szaleństwa zakochania się w racjonalności miłości

Miłość wzbudziła duże zainteresowanie w społeczności naukowej. Niektóre badania koncentrują się na analizie faz miłości, chociaż często dochodzi do rozbieżności między ekspertami. Dla Johna Gottmana, autora książki Principa Amoris: The New Science of Love, romantyczna miłość ma trzy odrębne fazy, które pojawiają się sekwencyjnie, w ten sam sposób, w jaki ludzie rodzą się, wzrastają i starzeją się. Te fazy to: limerencia (lub zauroczenie), romantyczna miłość (budowanie czułych więzi) i dojrzała miłość.

Nie każdy pokonuje te fazy, z procesu intensywnej chemicznej kaskady zakochania musimy ustąpić miejsca bardziej skonsolidowanej miłości, która charakteryzuje się głębszym zaufaniem , gdzie trzeba podejmować bardziej racjonalne decyzje i gdzie negocjacje stają się jednym z kluczy do budowania prawdziwego i lojalnego zaangażowania.

Hormony i neuroprzekaźniki związane z zakochiwaniem się i miłością

Niektórzy badacze próbowali dowiedzieć się, co dokładnie dzieje się w naszym mózgu, które neuroprzekaźniki i hormony interweniują w tym zjawisku i dlaczego nasze myśli i zachowanie zmieniają się, gdy ktoś podbija nas.

Dr Theresa Crenshaw, w swojej książce Alchemia miłości i pożądania, wyjaśnia, że nie każdy może sprawić, że poczujemy tę magiczną sensację, ale kiedy się zakochuje, wtedy i tylko wtedy kaskada neurochemicznych zakochów wybucha, aby zmienić nasze postrzeganie świata.

Podsumowując, Najważniejsze hormony i neuroprzekaźniki zaangażowane w proces zakochiwania się są następujące :

Fenyloetyloamina (PEA) Jest znany jako cząsteczka zakochania, a kiedy się zakochujemy, substancja ta zalewa nasz mózg. Daje stymulujący efekt i poczucie "przebywania w chmurze".
Noradrenalina (noradrenalina) : jest to katecholamina, która ma ogromny wpływ na nastrój, motywację, koncentrację uwagi i zachowania seksualne.
Adrenalina (epinefryna) : jest podobny do noradrenaliny zarówno w strukturze, jak i funkcji. Można powiedzieć, że z funkcjonalnego punktu widzenia nie ma różnic między tymi dwoma, z wyjątkiem tego, że funkcja adrenaliny jest w przeważającej mierze poza ośrodkowym układem nerwowym (chociaż działa również jako neuroprzekaźnik).
Dopamina : to główny neuroprzekaźnik związany z przyjemnymi zachowaniami i ich powtórzeniem. Interweniuje w używaniu narkotyków i ich uzależnień w grach losowych, zakochanych i zakochanych.
Serotonina Serotonina jest znana jako "hormon szczęścia", a wysoki poziom tej substancji wiąże się z pozytywnym nastrojem, optymizmem, dobrym humorem i towarzyskością. Badania wykazały, że w braku miłości występuje znaczny spadek tego neuroprzekaźnika, który może prowadzić do obsesji, a nawet depresji.
Oksytocyna : zwany także "hormonem uścisków", interweniuje w tworzenie bliskich więzi z parą. Pomaga stworzyć trwałe więzi między kochankami po pierwszej fali emocji, a kiedy obejmujemy, całujemy lub kochamy, sprzyjamy uwolnieniu tej substancji.
Wazopresyna : Jest znany jako hormon monogamii i jest również obecny w związku między matką a dzieckiem. Jest uwalniany w wyniku bliskości i dotyku, i promuje silną więź afektywną. Theresa Crenshaw, próbując wyjaśnić swoją funkcję, mówi: "Testosteron chce się bawić, vasopressin chce zostać w domu", w odniesieniu do jego łagodzącego wpływu na seksualne pożądanie jednostek. Krótko mówiąc, promuje bardziej racjonalne i mniej kapryśne myślenie, zapewniając stabilność.

Kiedy miłość się psuje: co się dzieje?

Chociaż istnieją czynniki społeczne związane z zakochiwaniem się w jednej lub drugiej osobie, nie ma wątpliwości, że zakochanie się i miłość, gdy się ona skończy, może spowodować poważne problemy dla osoby, która wciąż jest zakochana.

Ze względu na dobór naturalny mózg wyewoluował u ludzi w celu maksymalizacji rozmnażania, a zatem nie wyginięcia gatunku, w którym neurochemikalia szczęścia ewoluowały w celu promowania zachowań reprodukcyjnych. To, co miało ogromny wpływ na naszą ewolucję, sprawia Kiedy pary się rozpadają, musimy walczyć z naszymi emocjami, instynktami i motywacjami .

Wnioski z badań College of Medicine Alberta Einsteina jasno pokazują: "w braku miłości, jak wtedy, gdy dana osoba jest uzależniona od narkotyków, konsekwencje uzależnienia są tak silne, że mogą prowadzić do poważnych zachowań depresyjnych i obsesyjnych". Kiedy związek z osobą był bardzo silny, potrzeba czasu na osłabienie obwodów neuronalnych, w których biorą udział substancje chemiczne miłości , podobnie jak w przypadku narkomana, najlepszym sposobem na pokonanie go jest zerowy kontakt (chyba że podczas pierwszych etapów przerwy i kiedy tylko jest to możliwe).

W rzeczywistości, zakochani specjaliści psychologowie zalecają "terapię" wszystko albo nic ", ponieważ złamanie serca nie jest procesem liniowym (mogą wystąpić nawroty), a przyjęcie może zająć trochę czasu. Niektórzy ludzie doświadczają tego jako etapu żałoby i nie wolno nam zapominać, że przyzwyczajamy się do bycia bez osoby, którą kochamy i z którą dzieliliśmy szczególne chwile.

Miłość: coś więcej niż chemia

Neurochemikalia miłości wywierają wielki wpływ na zachowanie kochanka , ale nie możemy zapominać, że czynniki społeczne, kulturowe i edukacja odgrywają ważną rolę, jeśli chodzi o zakochiwanie się.

Kultura często określa nasze upodobania, gdy chodzi o znalezienie partnera, a wybór i atrakcyjność często pasują do naszych schematów myślowych i naszej idei świata i życia. Tak, to prawda, że kiedy mamy osobę, którą lubimy przed nami, jesteśmy podekscytowani, a chemicy miłości wykonują swoją pracę. Pochodzenie leży jednak w oczekiwaniach, które kształtują nasze mentalne wzorce i które często żywią się koncepcją miłości, którą widzieliśmy w telewizji lub w filmach. Trudno wyobrazić sobie milionera zakochanego w bezdomnym mężczyźnie.

Jeśli chodzi o zakochiwanie się i jak wyjaśnia antropolog Helen Fisher, "nikt nie wie dokładnie, dlaczego tak się dzieje. Wiemy, że interweniuje bardzo ważny element kulturowy. Chwila jest również kluczowa: musimy być gotowi się zakochać. Ludzie zwykle zakochują się w kimś bliskim; ale także zakochujemy się w ludziach, którzy są tajemniczy. "

Dojrzała miłość i wpływ kulturowy

Odnośnie dojrzałej miłości i zgodnie z opinią Roberta Epsteina, psychologa w Amerykańskim Instytucie Badań Behawioralnych i Technologii: "Praktyki kulturalne znacząco wpływają na to, jak ludzie szukają i rozwijają miłość, a kluczem jest zgodność ze schematami umysłowymi, to znaczy, że ma podobny wygląd na świecie ".Epstein uważa, że "w kulturach, w których ludzie żenią się, biorąc pod uwagę irracjonalną wizję miłości promowaną przez media; Mają poważne trudności w utrzymaniu związku, częściowo dlatego, że często mylą miłość z zakochiwaniem. To nie jest sprzyjająca sytuacja, aby mieć długotrwały związek ".

Miłość ma do czynienia z wierzeniami i wartościami i zakochiwanie się to seria reakcji chemicznych wytwarzanych w różnych obszarach mózgu, które sprawiają, że odczuwamy sielską percepcję osoby. Epstein mówi, że "starsi ludzie, którzy nie mają wieku, mają czasami partnera z bardziej praktycznych powodów". Co sugeruje, że przez lata możemy się kształcić, aby mieć bardziej realistyczną wizję tego, co to znaczy mieć partnera.