Rectophobia (lub proctophobia): przyczyny, objawy i leczenie
Fobie są bardzo częstymi zaburzeniami lękowymi i istnieją różne typy, które zazwyczaj są zawarte w trzech grupach. Specyficzne fobie, fobia społeczna i agorafobia. W obrębie konkretnych fobii możemy znaleźć arachnofobię (strach przed pająkami), cynofobię (lęk przed psami) lub prostofobię (lęk przed chorobami odbytniczymi).
W następnych wierszach porozmawiamy o rectofobii , dziwna fobia, która również otrzymuje nazwę proctofobii, a my zagłębimy się w to, czym ona jest, jakie są jej objawy, jej przyczyny i leczenie.
Co to jest rectofobia
Odwrotność jest fobią, a zatem irracjonalnym lękiem przed bodźcem fobicznym; w tym przypadku, choroby odbytu. Człowiek, nieświadomie, może obawiać się sytuacji, przedmiotów, a nawet myśli.
Ten strach powoduje wielki dyskomfort i wielki niepokój , i dlatego ta patologia jest zawarta w zaburzeniach lękowych. Charakterystyczną cechą zaburzeń fobii jest to, że osoba cierpiąca na tę chorobę ma tendencję do unikania budzącego lęk bodźca. Osoba z cynofobią uniknie kontaktu z psami, w przypadku kontaktu z pajączkami w arachnofobii i w reumofobii, każda sytuacja, która może prowadzić do cierpienia jakiejś choroby w tym obszarze ciała jest unikana.
Możliwe przyczyny
Fobie zazwyczaj mają swoje źródło w skojarzeniowym uczeniu się znanym jako Klasyfikacja klasyczna. Iwan Pawłow był jedną z kluczowych postaci, gdy po raz pierwszy przyszło do tego, by przekazać wiedzę na temat tego zjawiska. Kondycja klasyczna to forma uczenia się, która obejmuje reakcje automatyczne lub odruchowe. To odróżnia ją od innej formy nauki znanej jako Operant lub Instrumental Conditioning.
Nazywa się Classical Conditioning, aby stworzyć połączenie pomiędzy nowym bodźcem a istniejącym odruchem (w przypadku fobii, strach). Jeśli zajmiemy się tworzeniem się fobii, nauka tego zaburzenia będzie miała początek w pierwotnie neutralnym bodźcu, który nie wywoła reakcji (na przykład pająki, myśli o chorobie odbytnicy lub dostaniu się do samolotu).
Poprzez traumatyczne doświadczenie, które wywołałoby silną reakcję na strach, mogło wystąpić skojarzone połączenie pierwotnie neutralnego bodźca z tym negatywnym doświadczeniem. To spowodowałoby, że pacjent z fobią reagował nieświadomie ze strachu, niepokoju i dyskomfortu na bodziec, który poprzednio nie powodował tej odpowiedzi. Uczenie się nie zawsze odbywa się poprzez bezpośrednie doświadczenie, ale możliwe jest również, że następuje ono poprzez obserwację
Chociaż Pavlov był pionierem w badaniach nad klasycznym uwarunkowaniami, John Watson uczynił go popularnym na Zachodzie i jako pierwszy przekazał wiedzę na temat związku emocji z tego typu skojarzeniowym uczeniem się.
- W naszym artykule "John B. Watson: Życie i praca psychologa behawioralnego" wyjaśniliśmy nieco więcej o twoich badaniach i wkładzie w dziedzinie psychologii i edukacji.
Jaką rolę odgrywa genetyka?
Chociaż istnieje pewna zgoda w stwierdzeniu, że Klasyfikacja klasyczna ma swój początek w nauce, inni autorzy twierdzą, że genetyka sprawia, że niektórzy ludzie są bardziej podatni niż inni na cierpienie z powodu tego rodzaju choroby. Co więcej, zgodnie z teorią przygotowania Seligmana, jesteśmy biologicznie predysponowani do cierpienia fobii, ponieważ łatwiej możemy skojarzyć niektóre bodźce ze strachem.
Przyczyną tego jest to, że strach jest emocją adaptacyjną i w ten sposób sprzyjałby przetrwaniu naszego gatunku , Fobie pojawiałyby się poprzez prymitywne i nie-poznawcze skojarzenia, które nie są łatwo modyfikowane przez logiczne argumenty.
Objawy tego zaburzenia fobii
Różne typy fobii mają zwykle bardzo podobne symptomy spowodowane obecnością bodźca fobicznego. Irracjonalny lęk i strach są niewątpliwie charakterystycznymi objawami prostofobii. Podobnie jest z pragnieniem uniknięcia budzącego lęk bodźca i unikania go.
Ważne jest, aby podkreślić, że to zaburzenie ma silny związek z innymi zaburzeniami, takimi jak hipochondria lub zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), i zwykle jest ich wtórnym objawem. Teraz, jeśli irracjonalny strach jest bardziej wyraźny niż obsesje lub kompulsje, główną diagnozą jest pro- fofobia.
Podsumowując, objawy rectofobia są:
- Irracjonalny strach przed skurczami chorób odbytnicy lub lękiem przed śmiercią
- Niepokój i dyskomfort
- Unikanie zachowań
- Mrowienie (parestezje)
- Hipersudacja
- Kołatanie serca i zwiększone tętno
- Drżenie
- Skrócenie oddechu i trudności w oddychaniu.
- Uraz klatki piersiowej
- Nudności i dyskomfort w jamie brzusznej
- Zawroty głowy i omdlenia
- Depersonalizacja
Leczenie i terapia
Jak już mówiłem, fobie pochodzą z Classical Conditioning i charakteryzują się tym, że osoba, która ich cierpi, ma irracjonalny lęk przed stymulacją fobiczną. Badania naukowe wykazały, że terapie behawioralne, zarówno drugiej, jak i trzeciej generacji, działają bardzo dobrze i są bardzo skuteczne w leczeniu tej patologii.
Odnosząc się do terapii drugiej generacji, mam na myśli terapię poznawczo-behawioralną, która ma na celu modyfikację tych myśli, przekonań lub zachowań, które powodują dyskomfort u pacjenta , W interwencji na fobie, techniki relaksacyjne i techniki ekspozycyjne są idealne, aby pomóc pacjentowi kontrolować negatywne objawy fobii i sprawić, by zrozumiał, że jego lęki i przekonania dotyczące bodźca fobicznego są irracjonalne.
Techniką ekspozycji szeroko stosowaną przez kognitywnych terapeutów behawioralnych jest systematyczna desensytyzacja, która polega na stopniowym wystawianiu pacjenta na bodziec fobiczny przy uczeniu się różnych narzędzi radzenia sobie.
Jeśli chodzi o terapie trzeciej generacji, terapię kognitywną opartą na uważności i akceptacji oraz terapii zaangażowania, która polega między innymi na akceptacji fobii, aby pacjent odnosił się w inny sposób do wydarzeń, które Powodują dyskomfort.
W skrajnych przypadkach podawanie leków jest konieczne, ale zawsze w połączeniu z terapią psychologiczną.
