Regresja: co jest zgodnie z psychoanalizą (i krytyką)
Freudowska koncepcja regresji jest obecnie dobrze znana, chociaż wyraźnie się obniża z powodu teoretycznego i praktycznego postępu, który nastąpił w psychologii klinicznej i psychoanalizie.
W tym artykule przeanalizujemy koncepcję regresji zgodnie z psychoanalizą i przejrzymy różne niuanse tego terminu. Na koniec przejrzymy niektóre z najbardziej reprezentatywnych uwag krytycznych dotyczących regresji.
- Powiązany artykuł: "9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)"
Definiowanie regresji
Według Zygmunta Freuda, uznanego za twórcę psychoanalizy, regresja jest mechanizmem obronnym, który polega na wycofaniu się ego na wcześniejszy etap rozwoju. Proces ten następowałby w odpowiedzi na niedopuszczalne myśli lub impulsy, których osoba nie może stawić czoła w sposób adaptacyjny i może być przejściowa lub chroniczna.
Freud potwierdził, że w trakcie rozwoju psychoseksualnego młodzi ludzie ryzykują psychologiczną kotwicą na jednym ze stadionów, bez osiągania pełnego postępu przez kolejne. Jest to znane jako "fiksacja", a im bardziej intensywne jest ryzyko reagowania na stres psychospołeczny z regresją, tym większe ryzyko.
W oryginalnym podejściu psychoanalitycznym regresja w wieku dorosłym przedstawiona jest jako ściśle związana z nerwicą. Później zaproponowano, że zmiana ta nie zawsze jest patologiczna lub negatywna, ale raczej Czasami przejściowe regresje mogą być korzystne dla przezwyciężenia dyskomfortu lub promowanie kreatywności.
Michael Balint, węgierski psychoanalityk, który jest uważany za odpowiedniego członka szkoły stosunków między obiektami, zaproponował istnienie dwóch rodzajów regresji. Jeden z nich byłby łagodny (jak te z dzieciństwa lub artystyczne), podczas gdy złośliwy lub patologiczny wariant byłby związany z nerwicą, a szczególnie z kompleksem Edypa.
- Powiązany artykuł: "Mechanizmy obronne: 10 sposobów nie mierzenia się z rzeczywistością"
Typowe zachowania regresji
Bardzo niezwykłą cechą tego zjawiska jest pojawienie się typowo infantylnych zachowań i postaw , Jednak w zależności od psychoseksualnych etapów, w których występuje fiksacja, pojawią się pewne regresywne lub inne zachowania; Na przykład Freud uważał, że obgryzanie paznokci i palenie są oznakami fiksacji w fazie ustnej.
Regresja doustna przejawiałaby się także w zachowaniach związanych z przyjmowaniem pokarmu i mową. W przeciwieństwie do tego, fiksacja na etapie analnym może prowadzić do kompulsywnej tendencji do porządku lub zaburzenia, akumulacji i ekstremalnego skąpstwa, podczas gdy histeria konwersji będzie charakterystyczna dla regresji do okresu fallicznego.
Chociaż może wystąpić w wieku dorosłym, regresja występuje częściej w dzieciństwie. Przykładem regresji może być dziewczyna, która zaczyna się zwilżać w łóżku po urodzeniu jej młodszego brata lub nastolatka, który płacze za każdym razem, gdy koledzy z klasy wyśmiewają się z niego.
Należy pamiętać, że teoretycznie Fiksacja może nastąpić jednocześnie w kilku etapach rozwoju psychoseksualnego , W tych przypadkach pojawiłyby się zachowania regresywne charakterystyczne dla każdej z omawianych faz, chociaż nie zawsze w tym samym momencie czasowym.
Regresja jako metoda terapeutyczna
Wielu zwolenników propozycji Freuda zbadało potencjał swojej koncepcji regresji jako narzędzia terapeutycznego w kilku zmianach związanych z nerwicą. Czasami hipnoza była używana jako środek do próby regresji , podczas gdy w innych przypadkach proces miał bardziej namacalny charakter.
Sandor Ferenczi powiedział, że regresja może być dobrym sposobem na zwiększenie skuteczności psychoterapii. W tym sensie Ferenczi zalecał terapeucie praktykowanie zachowań pseudo-rodziców, takich jak udzielanie ustnego pocieszenia, a nawet przyjmowanie pacjentów, aby pomóc im przezwyciężyć traumy lub stresujące sytuacje.
Oprócz Ferenczi inni autorzy, tacy jak Balint, Bowlby, Bettelheim, Winnicott lub Laing, zaproponowali także wykorzystanie regresji jako instrumentu, który pozwolił na nową "reedukację ojcowską" bardziej satysfakcjonujące niż oryginał. Ci teoretycy uważali, że regresja może być wystarczająca do dojrzewania osobników, nawet w przypadkach autyzmu.
Z tego punktu widzenia regresja wiąże się ze słynną metodą katharsis, która polega na pomaganiu pacjentom w przetwarzaniu traumatycznych wydarzeń z przeszłości poprzez ponowne doświadczenie poprzez wyobraźnię lub sugestię, w tym hipnozę. Obecnie stosowane są podobne techniki w przypadku zespołu stresu pourazowego.
- Może jesteś zainteresowany: "Mit wspomnień" odblokowany "przez hipnozę"
Krytyka tej freudowskiej koncepcji
Według Inderbitzin i Levy'ego (2000), popularyzacja terminu "regresja" sprawiła, że jego użycie rozszerzyło się na znaczną liczbę znaczących, co zdziesiątkowało przejrzystość tego pojęcia. Autorzy ci podkreślają, że regresja jest częścią przestarzałego modelu rozwoju (teoria stadionów Freuda) i że sama koncepcja może być szkodliwa.
Rizzolo (2016) stwierdza, że koncepcja regresji powinna zostać porzucona i zastąpiona przez badanie osoby jako całości, zamiast koncentrować się na impulsach lub abstrakcyjnych potrzebach, i że nie jest to możliwe, jeśli związek między daną osobą nie jest zrozumiany. określone zachowanie i okoliczności, które określają to w teraźniejszości.
W swojej analizie terapeutycznego zastosowania regresji, Spurling (2008) stwierdza, że ta metoda została obecnie przewyższona nawet w dziedzinie psychoanalizy. Jednak koncepcja regresji jako mechanizmu obronnego jest nadal używana do dziś z wyjaśniającego punktu widzenia wielu osób związanych z tą orientacją.
Bibliografia:
- Inderbitzin, L. B. i Levy, S.T. (2000). Regresja i technika psychoanalityczna: Konkretność koncepcji. Psychoanalytic Quarterly, 69: 195-223.
- Rizzolo, G. S. (2016). Krytyka regresji: osoba, pole, długość życia. Journal of the American Psychoanalytic Association, 64 (6): 1097-1131.
- Spurling, L.S. (2008). Czy nadal istnieje miejsce na koncepcję regresji terapeutycznej w psychoanalizie? The International Journal of Psychoanalysis, 89 (3): 523-540.
