Zaburzenie zachowania snu REM: objawy i leczenie
Zasadniczo, cykle snu u ludzi można podzielić na kilka etapów, w szczególności pięć. Cztery pierwsze fazy, które charakteryzują się przedstawieniem różnych wzorów fal snu i ostatniej fazy znanej jako sen REM. Zajmuje od 15 do 20% naturalnego cyklu snu, w którym występuje większość marzeń, a także atonia mięśni.
Istnieją jednak sytuacje, w których występuje zmiana w tym cyklu, tak jak w przypadku zaburzeń zachowania podczas snu REM , W tym artykule omówimy charakterystykę tego stanu, a także jego objawy, przyczyny i sposoby leczenia, które mogą złagodzić skutki tego zaburzenia.
- Powiązany artykuł: "7 głównych zaburzeń snu"
Czym jest zaburzenie zachowania podczas snu REM?
Zaburzenie zachowania podczas snu REM został po raz pierwszy opisany w 1986 roku przez lekarza i badacza Carlosa H. Schencka , specjalista w zaburzeniach snu i zachowaniach. Określił go jako parasomnię snu REM; to jest grupowanie zachowań lub nienormalnych zjawisk pojawiających się w tej fazie snu.
Ten rodzaj zaburzeń snu lub parasomnii, Wyróżnia się wpływem zarówno na rozwój snu, jak i na układ ruchowy osoby , Powoduje pojawienie się epizodów intensywnej aktywności ruchowej, która wpływa na różne grupy mięśniowe.
Ruchy te manifestują się w formie drgawek nóg, kopnięć, ciosów pięściami i ramionami, a nawet werbalnych manifestacji, takich jak krzyki. Co może zaszkodzić osobie, która towarzyszy Ci podczas snu.
Pacjent może nawet wstać z łóżka chodźcie lub chodźcie w odpowiedzi na senną aktywność, której doświadczacie w tym momencie. Przemoc tych czynności motorycznych znajduje swoje wyjaśnienie w treści snów, które są często opisywane jako nieprzyjemne, agresywne i zjadliwe.
Częstość występowania tego zaburzenia wśród populacji jest naprawdę niewielka, gdyż ogranicza się do zaledwie 0,5% tej choroby. Jednak przy wielu okazjach to jest zamaskowany przez inne zespoły o podobnych obrazach klinicznych , W wielu przypadkach jest błędnie zdiagnozowana jako nocne zaburzenie konwulsyjne, składające się z dziwnej różnorodności zespołu obturacyjnego bezdechu sennego.
Ponadto, zaburzenie to występuje znacznie częściej u mężczyzn, sięgając 90% przypadków CRT i pojawiających się, zazwyczaj, pomiędzy 50 a 60 rokiem życia.
- Może jesteś zainteresowany: "Faza snu REM: co to jest i dlaczego jest fascynująca?"
Jakie rodzaje istnieją?
Zaburzenia zachowania podczas snu REM mogą objawiać się w dwóch różnych kategoriach: ostro, idiopatycznie lub chronicznie .
Ostry typ tego zaburzenia zwykle wiąże się z okresami abstynencji od alkoholu. Zwłaszcza u osób, które od lat mają nadużywanie alkoholu. Podobnie, niektóre leki lub leki, takie jak środki uspokajające nasenne, środki antycholinergiczne lub leki blokujące rozpuszczające się w tłuszczach, mogą również powodować ten rodzaj zaburzeń snu.
Podobnie zidentyfikowano dwa kolejne typy TCR. Jeden z nich składa się z idiopatycznej postaci zaburzenia; to znaczy, że TCR składa się z samej choroby niezwiązanej z innymi zmianami lub urazami i która może ewoluować w miarę upływu czasu stając się chorobą neurodegeneracyjną .
W odniesieniu do przewlekłej typologii TCR jest to spowodowane lub stanowi część obrazu klinicznego szeregu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona, otępienie Lewy'ego, zaniki wielonarządowe lub, w mniejszym stopniu, porażenie nadjądrowe. , Choroba Alzheimera, zwyrodnienie korowo-podstawne i ataksja rdzeniowo-móżdżkowa. W ten sam sposób mogą być związane z zaburzeniami, takimi jak narkolepsja , urazy pnia mózgu, formacje nowotworowe i incydenty naczyniowo-mózgowe.
Objawy tej parasomnii
W obrazie klinicznym zaburzeń zachowania podczas snu znajdujemy stan braku atonii mięśni, który objawia się w postaci nagłych i gwałtownych ruchów, które pojawiają się na początku fazy snu REM i pozostają przy nim. Ruchy te są mimowolną odpowiedzią na treść marzeń że pacjent żyje, co określa je jako żywe, nieprzyjemne i agresywne.
W większości przypadków pacjenci opisują swoje sny jako wyjątkowo nieprzyjemne doświadczenie, w którym reprezentują wszelkiego rodzaju walki, kłótnie, prześladowania, a nawet wypadki lub upadki.
W przypadku odsetka pacjentów, szczególnie w 25%, określono zmiany behawioralne podczas snu przed wystąpieniem zaburzenia. Wśród tych zachowań obejmuje lunatykowanie, krzyki, drżenia i napady kończyn .
W przypadku objawów behawioralnych lub motorycznych typowymi dla tego zaburzenia są:
- Mów.
- Śmiej się
- Krzyknij
- Klątwa lub obraza
- Gesty .
- Pobudzenie kończyn.
- Ciosy
- Kopnięcia
- Skacze lub skacze z łóżka .
- Uruchom
Ze względu na agresywność, z jaką te zachowania się pojawiają, często zdarza się, że pacjent kończy się uszkodzeniem lub pobiciem osoby obok nich, a także powoduje samookaleczenie. Wśród szkód wyrządzonych zarówno na kompana, jak i na sobie, znajdują się rany szarpane, krwiaki podtwardówkowe, a nawet złamania.
Co wiadomo o jego przyczynach?
Uzyskane informacje o przyczynach zaburzeń zachowania podczas snu REM są dość rzadkie. W ponad połowie przypadków przyczyną tego stanu jest związane z przyszłym pojawieniem się pewnego rodzaju choroby neurodegeneracyjnej .
Jednak ostatnie badania z modelami zwierzęcymi wskazują na możliwość dysfunkcji struktur mózgowych mostka tężcowego, locus coeruleus i jądra pedunculopontine; które są odpowiedzialne za regulację napięcia mięśni podczas snu.
- Powiązany artykuł: "Części ludzkiego mózgu (i funkcje)"
Czy jest leczenie?
Na szczęście istnieje leczenie zaburzeń zachowania podczas snu REM w oparciu o podawanie dziennych dawek klonazepamu , W przypadku dawki od 0,5 mg do 1 mg, podawanej przed snem i zawsze, gdy lekarz wskazuje, jest bardzo prawdopodobne, że dana osoba będzie miała większą kontrolę nad zaburzeniami snu, w tym zmniejszenie ilości i intensywności agresywnych zachowań i gwałtownych snów.
U pacjentów, którzy nie reagują na klonazepam lub którzy wykazują pewne przeciwwskazania, można zastosować melatoninę, pramipeksol lub donepezil w przypadkach opisanych jako oporne.
W odniesieniu do prognozy choroby oczekuje się, że przy leczeniu farmakologicznym osiągnięta zostanie bezwzględna remisja objawów. Jednak nie ma ostatecznego lekarstwa na TCR, więc jeśli dawka zostanie obniżona lub leczenie zostanie zawieszone objawy mogą pojawić się jeszcze mocniej .
Konieczne jest określenie, że w przypadkach, w których TCR jest spowodowane chorobą neurodegeneracyjną, leczenie klonazepamem nie jest skuteczne, a pacjent musi przestrzegać określonego leczenia w przypadku głównej choroby.