yes, therapy helps!
René Spitz: biografia tego psychoanalityka

René Spitz: biografia tego psychoanalityka

Luty 29, 2024

Kiedy mówimy o osobie z depresją, zwykle wyobrażamy sobie mężczyznę lub kobietę cierpiących na epizod depresji nastroju i niewielkie zdolności postrzegania przyjemności i radości w tym, co robią, beznadziejności i prawdopodobnie pewnej pasywności i braku pożądania nic nie robić Obraz, który przyszedł nam do głowy, prawdopodobnie będzie pochodził od osoby dorosłej lub nastolatka. Ale prawdą jest, że w dzieciństwie są także różne rodzaje depresji.

Jednym z pierwszych autorów, którzy je zbadali i twórcą różnych koncepcji, był René Spitz. Życie i dzieło tego autora jest bardzo interesujące, dlatego w tym artykule zobaczmy małą biografię René Spitz .


  • Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Krótka biografia René Spitz

René Spitz, którego pełna nazwa to René Árpád Spitz, przybył na świat 29 stycznia 1887 roku. Jego narodziny miały miejsce w Wiedniu , jako najstarszy z dwóch braci dzieci Árpád Spitz i Ernestine Antoinette Spitz. Był częścią ważnej i wpływowej pod względem ekonomicznym rodziny z Węgier i pochodzenia żydowskiego. Miał też młodszą siostrę, Desirée Spitz (później Bródy).

Mimo, że urodził się w Wiedniu, rodzina przeniosła się do Budapesztu, gdzie młody Spitz dorośnie i zacznie się rozwijać i kształcić na poziomie akademickim.


Szkolenie

Spitz wjeżdża na uniwersytet tego miasta, prowadząc studia medyczne. Poza tym w Budapeszcie studiował w innych miastach, takich jak Lozanna i Berlin. Przez te lata pracował z takimi profesjonalistami jak Sandor Ferenczi i zaczął zaznajamiać się z dziełem Zygmunta Freuda Skończył studia medyczne w 1910 roku. Wszystko to sprawiło, że Spitz był bardzo zainteresowany w odniesieniu do ludzkiej psychiki i teorii psychoanalitycznej.

Rok później (w 1911 r.) I zgodnie z zaleceniem Ferenczi, Spitz zaczął analizować dla niego, aby się uczyć, i zakończył szkolenie z psychologii psychoanalitycznej. Stał się członkiem wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego w 1926 roku, społeczeństwa, z którego brał udział w kilku dochodzeniach. Później w 1930 r. Zrobił to samo w niemieckim Towarzystwie Psychoanalitycznym.

Jednak dwa lata później w 1932 roku Przeprowadził się do Paryża, gdzie pełnił funkcję profesora psychoanalizy w École Normale Supérieure , Również stopniowo jego zainteresowanie skupiałoby się na dziecięcej nerwicy, zaczynając koncentrować się na badaniach nad rozwojem nieletnich od 1935 roku.


Ale nadszedł czas, kiedy nazizm przejął władzę i duża liczba ludzi musiała wyemigrować, aby uniknąć wojny, w tym Spitz.

Przenieś się do Ameryki i pracuj na kontynencie

W 1939 r. Podczas drugiej wojny światowej ten ważny zawodowiec opuścił Paryż i wyjechał na wygnanie do Stanów Zjednoczonych z powodu zagrożenia życia, kiedy miał hebrajskie pochodzenie. Tam pracował jako profesor w City College of the City University of New York. On także wyprodukował film z jego badań, które ujrzą światło w 1952 roku i będzie również utrzymywał pracę jako profesor psychiatrii w Lenox Hill Hospital.

Później przeniósł się do Denver w Kolorado, gdzie został zatrudniony jako profesor na University of Colorado. Poza twoimi zadaniami jako nauczyciel, w tym okresie życia zaczynał coraz bardziej koncentrować się na relacjach diad matka-dziecko w tym ważnym okresie zacznę pracować z osieroconymi dziećmi.

I właśnie z nimi odkryją jedną z ich najbardziej znanych koncepcji: depresję anaklityczną. Analizowałaby również skutki porzucenia i deprywacji afektywnej, a także analizy relacji rozwojowych z dzieckiem. W tym okresie przeprowadził liczne badania dotyczące dziecięcej nerwicy i rozwoju z perspektywy psychoanalitycznej i psychologii genetycznej (poszukując prawdziwości danych w swoim modelu). Dokonał licznych raportów graficznych, takich jak ten wyprodukowany w 1952 roku: "Choroba psychogenna we wczesnym dzieciństwie".

W 1945 roku zaczął publikować w czasopiśmie "The Psychoanalytic Study of Child", a rok później opublikował jedną ze swoich wielkich prac, w której wyjaśnił pojęcie anaklitycznej depresji: książkę Anaklityczna depresja, Psychoanalityczne Studium Dziecka , Z biegiem lat dokonał wielu publikacji i prac, a także kontynuował naukę na uniwersytecie. W końcu został mianowany prezesem Towarzystwa Psychoanalitycznego w Denver w 1962 roku , stanowisko, w którym pozostało do roku później.

  • Może jesteś zainteresowany: "Zygmunt Freud: życie i twórczość słynnego psychoanalityka"

Niektóre z jego najbardziej znanych wkładów

Wśród najbardziej reprezentatywnych dzieł i koncepcji autora podkreśla koncepcję depresji analitycznej , która jest określona przez obecność drażliwości, osłabienia, zależności, udręki, problemy ze snem i karmieniem, izolację i małe przywiązanie oraz problemy na poziomie intelektualnym, komunikacyjnym i motorycznym. Ta symptomatologia wynika z istnienia częściowego pozbawienia afektu we wczesnym dzieciństwie, a szczególnie w pierwszych osiemnastu miesiącach, w których dziecko nie było w stanie utrzymywać bliskich związków z matką. Jego studia prowadził z dziećmi do dwóch lat.

W ramach tej koncepcji i wypracowania większej jego teorii ustalono istnienie trzech etapów wzdłuż tego rodzaju depresji: fazy przedobiektywowej, w której pojawienie się uśmiechu jako mechanizmu organizacyjnego i nie ma możliwości rozróżnienia między przedmiotami lub oddzielona od reszty, faza obiektu prekursora, w której zaczyna rozpoznawać znane i wreszcie prawdziwa faza obiektu, w której zaczyna się rozumieć rozróżnienie między matką a dzieckiem, i udrękę, gdy jej nie ma , w którym pojawia się również niepokój i zdolność odmawiania.

Musimy również wziąć pod uwagę koncepcję hospitalizmu, która odnosi się głównie do oddzielenia matki i dziecka przez dłuższy czas, w sytuacjach takich jak przyjęcie do szpitala.

Jego obserwacje skłoniły go do rozważenia że związek z matką jest początkiem i wyznacza zbiór relacji społecznych , Pracował także nad takimi aspektami, jak pozyskiwanie tożsamości. Inną koncepcją znaną temu autorowi jest marazm, który odnosi się do pojawienia się patologii u dzieci z deprywacją uczuć i może generować stan dużej utraty wagi i apetytu, aw wielu przypadkach może prowadzić do śmierci dziecka.

Śmierć i dziedzictwo

Śmierć tego autora nastąpiła 11 września 1974 r. W mieście Denver, w wieku 88 lat.

Chociaż nie jest on autorem szczególnie znanym większości populacji, jego dziedzictwo wciąż trwa: był pierwszym, który ocenił istnienie zmian psychiatrycznych typu psychiatrycznego u dzieci , a zwłaszcza w wykazywaniu zainteresowania, analizowaniu i ocenie występowania objawów depresji u nieletnich. Jego prace i te z Bowlby są komplementarne, pomagając zrozumieć elementy, takie jak przywiązanie nieletnich. A idea anaklitycznej depresji i reakcji, takich jak szpitalnictwo i marazm, jest ważnym wkładem w naukę. W tym sensie zawiera on także pewną dyscyplinę w przetwarzaniu informacji, uzyskaną dzięki procesom opartym na obserwacji i mniej abstrakcyjnym niż inne psychoanalityki.

Bibliografia:

  • Emde, R. N. (1992). Indywidualne znaczenie i rosnąca złożoność: wkład Sigmunda Freuda i Rene Spitz w psychologię rozwojową. Psychologia rozwojowa, 22 (3), 347-359.
  • Spitz, R.A. (1946). Szpitalnictwo; Raport uzupełniający z badań opisanych w tomie I, 1945. The Psychoanalytic Study of Child, 2, 113-117.

DragonBall Z Abridged: Episode 27 - TeamFourStar (TFS) (Luty 2024).


Podobne Artykuły