Formacja siatkowa: charakterystyka, funkcje i związane z nimi choroby
Wiele struktur mózgu można łatwo zlokalizować i oddzielić od reszty. Są jednak inne, które, bardziej rozproszone przez kilka części mózgu, kosztują więcej do wykrycia.
Formacja siatkowa jest jedną z nich chociaż fakt, że jest bardziej dyskretny, nie oznacza, że jest mniej ważny. W rzeczywistości potrzebujemy tego, aby żyć i być świadomym tego, co się z nami dzieje.
Następnie przyjrzymy się charakterystyce formacji siatkowej, jej funkcjom i problemom, które mogą się pojawić, jeśli coś zakłóca jej stan z powodu choroby lub urazu.
Co to jest formacja siatkowa?
Formacja siatkowa to sieć neuronów leżących między tułowia mózgu i międzymózgowia szczególnie wzgórze. Oznacza to, że znajduje się on w jednej z niższych części mózgu i dlatego ma fundamentalną rolę we wszystkim, co dzieje się na wyższych obszarach.
Ponieważ tworzenie siateczki jest siecią neuronów, jej granice i granice są rozproszone i nie jest łatwo wiedzieć, gdzie zaczyna się i gdzie się kończy. Na przykład, gołym okiem jest praktycznie niemożliwe do zlokalizowania, a w każdym razie można zobaczyć w przybliżeniu, struktury, przez które są dystrybuowane.
Uważa się, że "punktem wyjściowym" formacji siatkowej jest część pnia mózgu zwana pierścieniową wypukłością, pomiędzy rdzeniem przedłużonym i śródmózgowia, a stamtąd wznosi się, aż osiąga wzgórze, otwierając się coraz bardziej jak wentylator. Formacja ta składa się ze stu grup neuronów rozproszonych w nieregularny sposób przez tkankę nerwową tych stref.
Funkcje
Formacja siatkowa odgrywa fundamentalną rolę, gdy chodzi o regulację poziomu świadomości, który mamy , proces, w którym interweniuje zwłaszcza wzgórze. Oznacza to, że jego praca wiąże się między innymi z rytmem okołodobowym oraz pojawieniem się i zanikaniem snu.
Z drugiej strony, inną z funkcji tej sieci neuronów jest regulacja stanu pobudzenia lub stanu czujności, procesu równoległego do procesu regulacji stanu świadomości.
Ponieważ formacja siatkowa znajduje się przy wejściu do mózgu przez jej obszary najbliżej rdzenia kręgowego, działa również poprzez filtrowanie informacji, które przybywają od zmysłów, wybierając fragmenty danych i odrzucając nieistotne części, które nie docierają do sumienie W ten sam sposób jego relacja z procesami uwagi i świadomości powoduje interwencję w percepcję fizycznego bólu oraz w procesach przyzwyczajania się do powtarzających się bodźców.
Ponadto tworzenie siateczki wpływa na mimowolne i automatyczne ruchy , jako te, które służą do utrzymania parametrów życiowych (np. bicie serca). W tym sensie jest to jeden z elementów układu nerwowego, bez którego nie moglibyśmy żyć.
Jego części
Formację siatkową można podzielić na następujące części.
1. Podstawowa grupa rdzeni
Region formacji siatkowej, która z kolei dzieli się na jądra tylno-boczne i jądra przyśrodkowe.
2. Boczna grupa rdzeni
Podzielony na jądro siatkowate w części trzewnej, bocznej i paramedycznej.
3. Średnia grupa rdzeni
Znane również jako jądra szwu, zlokalizowane w środkowym obszarze pnia mózgu. Jest on podzielony na ciemne jądro szwu i wielkie jądro szwu.
Choroby związane z tworzeniem siatkowatych
Choroby, które mają wpływ na tworzenie siatkowatych, są zazwyczaj bardzo poważne, ponieważ ingerencja w ten region mózgu powoduje śpiączkę lub śmierć.
Na przykład zaawansowana choroba Parkinsona może uszkodzić tę sieć neuronów, ponieważ rozszerza się ona w całym układzie nerwowym. W ten sam sposób narkolepsja, bezpośrednio zaangażowana w zmienione stany świadomości, wywołuje szkodliwe skutki w formacji siatkowej.
Inną chorobą związaną z tą siecią neuronową jest katapleksja , którego głównym objawem jest utrata napięcia mięśniowego; W pewien sposób, w stanie przebudzenia, ciało zaczyna zachowywać się tak, jakby znajdowało się w fazie snu REM, co oznacza, że mózg jest odłączony od mięśni.
Poza chorobami związanymi z procesami niszczenia nieznanych przyczyn lub działaniem wirusów, zmiany mogą również poważnie zmienić funkcjonowanie układu siatkowatego, prowadząc w wielu przypadkach do śpiączki lub śmierci mózgu.
Jest to jeden z najbardziej wrażliwych obszarów układu nerwowego , nie tylko dlatego, że interweniuje bezpośrednio w stan świadomości, ale dlatego, że uczestniczy w utrzymywaniu podstawowych funkcji życiowych, bez których dochodzi do nagłej śmierci z powodu niedotlenienia mózgu. Dlatego funkcjonowanie tego regionu uważane jest za wskaźnik obecności życia bardziej niezawodnego nawet niż rejestrowanie aktywności elektrycznej za pomocą technik takich jak EEG w bardziej powierzchownych obszarach kory mózgowej.
