Powrotna migracja i odwrócenie kulturowego szoku

Migracja jest zwykle rozumiana jako proces, który zakłada przyjęcie różnych strat i wymaga dostosowania do nowego kontekstu. Wśród oczekiwań związanych z wyjazdem do celu są wyzwania, które należy pokonać.

Powrót do miejsca pochodzenia, który czasami jest częścią cyklu migracyjnego, zwykle przyswaja nam więcej nieprzygotowanych , ponieważ biorąc pod uwagę, że powraca się do punktu, w którym już się znajdowano, proces znaczącej adaptacji nie jest uważany za konieczny. Założenie to nie bierze pod uwagę, że miejsce pochodzenia, jego mieszkańcy, a zwłaszcza sam imigrant, ulegli głębokim zmianom podczas podróży. Zmieniające się warunki zwrotu pozwalają nam rozważyć powrót jako drugą migrację.

Zwrot jako druga migracja

Emocjonalne konsekwencje powrotnej migracji mogą czasami być jeszcze bardziej szokujące niż w przypadku pierwszej migracji.

Poczucie obcości i niekompetencji w odniesieniu do miejsca, które uważaliśmy za własne, może być źródłem wielkiego zamieszania i niepewności. Psychologiczne skutki powrotnej migracji zostały skonceptualizowane pod nazwą odwrócić szok kulturowy.

Kryzys gospodarczy i emigracja

Refleksja i badania dotyczące kwestii powrotów nasiliły się w ostatnim czasie ze względu na dynamikę migracji, która pojawiła się lub wzrosła w wyniku światowego kryzysu gospodarczego z 2007 roku. Pogorszenie się gospodarki i wynikający z niej wzrost bezrobocia w krajach przyjmujących migracja miała znacznie większy wpływ na populację migrantów, która również nie ma zasobu wsparcia rodzinnego, do którego mają dostęp lokalni ludzie .

Kryzys doprowadził również do wzrostu społecznej wrogości wobec tej populacji, która jest wykorzystywana jako kozioł ofiarny dla wielu problemów związanych z systemem. Równolegle pojawia się czasami przekonanie, że warunki kontekstu pochodzenia mogły ulec poprawie, co stanowi czynniki, które wpływają na to, że coraz więcej migrantów podejmuje decyzję o powrocie do kraju z ich korzeni.

Zwróć statystyki

Statystycznie powrót występuje w większych proporcjach u mężczyzn i osób o niskich kwalifikacjach , Kobiety i wykwalifikowani specjaliści mają zazwyczaj większą osadę w miejscu docelowym. Obserwuje się również, że mniejsza odległość przebyta podczas migracji zwiększa prawdopodobieństwo powrotu.

Wśród motywacji powrotu znajdują się te związane z obszarem gospodarczym, takie jak bezrobocie lub niepewność zatrudnienia w miejscu przeznaczenia; motywacje rodzinne, na które składają się na przykład rodzice, którzy wyrośli i potrzebują uwagi lub chęci zapewnienia dzieciom, które wkraczają w wiek dojrzewania w bardziej kontrolowanym środowisku lub zgodnie z wartościami kontekstu pochodzenia. Powody adaptacji w środowisku docelowym i dyskryminacja mogą również być powodem powrotu.

Badania podkreślają, że im dłuższy pobyt i większe zróżnicowanie kulturowe w miejscu przeznaczenia, zwiększyć trudności adaptacyjne w migracji powrotnej , Podkreśla się, że okoliczności i oczekiwania związane z naszą migracją, oprócz szczególnych cech doświadczenia podczas pobytu, mają istotny wpływ na sposób, w jaki następuje powrót lub powrót do miejsca pochodzenia.

Różne sposoby na wyjście i powrót

Istnieją różne sposoby doświadczania zwrotu. To są niektóre z nich.

Pożądany zwrot

Dla wielu osób migracja jest uważana za środek do osiągnięcia mniej lub bardziej konkretnych celów , co oznacza okres czasu w pewnych sytuacjach, aw innych na czas nieokreślony. Opiera się ona na oczekiwaniu i pragnieniu, że po osiągnięciu tych celów powrócą oni do miejsca pochodzenia, aby cieszyć się osiągnięciami uzyskanymi podczas podróży.

Cele mogą być zróżnicowane: aby przeprowadzić specjalizację akademicką, tymczasową pracę na czas określony, zaoszczędzić pieniądze, aby zapewnić wystarczający kapitał na przeprowadzenie przedsięwzięcia lub zakup domu. Czasami migracja jest motywowana negatywnymi aspektami w miejscu pochodzenia, takimi jak niepewność zatrudnienia lub niepewność, a następnie rozważa się tymczasową migrację, podczas gdy warunki te są modyfikowane lub ulepszane. Migracja może być również postrzegana jako wytchnienie do gromadzenia doświadczeń i doświadczeń w określonym czasie.

W tych przypadkach, w których idea zwrotu jest bardzo obecna od samego początku, zazwyczaj istnieje silna wycena i identyfikacja z celnymi i tradycjami kraju pochodzenia. Tradycje te mają być odtworzone w miejscu recepcji i zwykle priorytetowe jest powiązanie społeczne z zagranicznymi rodakami. Równolegle do powyższego, może istnieć opór przed integracją lub pełną asymilacją z kulturą docelową , Powszechne jest również dla ludzi, którzy mają silne pragnienie powrotu, mają wysoką wycenę więzi rodzinnych i społecznych w kraju pochodzenia, który stara się utrzymać i wyżywić pomimo odległości.

W wielu przypadkach powrót jest logiczną konsekwencją projektu migracyjnego: spełnione są akademickie lub planowane okresy pracy, proponowane cele gospodarcze lub empiryczne są do pewnego stopnia cenione. W takich przypadkach decyzja o powrocie jest zwykle podejmowana z dużą autonomią, a nie tak jak bierna konsekwencja okoliczności zewnętrznych. Zwykle jest czas przygotowania, który pozwala dostosować oczekiwania do tego, co można znaleźć w powrocie. Uznają także osiągnięcia podróży, a także korzyści, jakie mogą przynieść nowemu życiu w kraju pochodzenia.

Cenimy również wsparcie, które można uzyskać z sieci społecznościowych i rodzinnych, które nadal są utrzymywane w trakcie podróży. Wszystkie te aspekty mają pozytywny wpływ na adaptację w powrocie, ale nie zwalniają ludzi z trudności, ponieważ chociaż można wrócić do fizycznego miejsca, niemożliwe jest powrót do wyobrażonego miejsca, do którego należałoby się przydać.

Mityczny powrót

Czasami zmienia się oczekiwania i początkowe cele ; nie można dostrzec, że proponowane cele zostały osiągnięte lub że wrogie warunki, które uzasadniały migrację, nie uległy poprawie. Być może wraz z upływem czasu zbudowane zostały mocne korzenie w kraju przeznaczenia i osłabione w kraju pochodzenia. Intencja powrotu może być odłożona na lata, dziesięciolecia, a nawet pokolenia, czasem stając się czymś więcej niż konkretną intencją, mitem tęsknoty.

Jeśli okaże się, że cele nie zostały osiągnięte i musi zostać zwrócony wcześniej niż oczekiwano, powrót może być postrzegany jako porażka. Adaptacja oznacza konfrontację z uczuciem niezadowolenia, jakby coś zostało w toku. Imigrant może odejść od bycia "bohaterem" dla rodziny i środowiska społecznego, aby stać się ciężarem przetrwania rodziny.

Nieoczekiwany zwrot

Są ludzie, którzy od swojego wyjazdu uważają migrację za początek nowego życia w kontekście większego dobrobytu, więc co do zasady powrót nie leży w ich planach. Inni przybywają z otwartością, czekając, aby zobaczyć, jak okoliczności idą i decydują po pewnym czasie zakorzenić się w swoim przeznaczeniu. Inni, mimo że przychodzą z myślą o powrocie, mają możliwości lub odkrywają aspekty, które prowadzą ich do zmiany zdania w czasie. Są również migranci, którzy pozostają bezterminowo z otwartymi możliwościami, nie wykluczając radykalnie żadnej opcji.

Jednym z podstawowych aspektów, które skłaniają ludzi do pozostania w nieskończoność w miejscu docelowym, jest wrażenie, że ich jakość życia jest większa niż w ich kraju pochodzenia , Jakość życia opisana przez niektórych migrantów jako lepsze warunki ekonomiczne, poczucie bezpieczeństwa na ulicach, lepsze usługi zdrowotne, edukacja lub transport, infrastruktura, niższy poziom korupcji i dezorganizacja. Również aspekty związane z mentalnością, takie jak przypadek kobiet, które znajdują emancypację i kwoty równości, których nie cieszyły się w swoich miejscach pochodzenia. Dla innych potrzeba życia za granicą odpowiada na wewnętrzne aspekty, takie jak możliwość zaspokojenia ich pragnienia przygody i nowych doświadczeń. Niektórzy migranci twierdzą, że życie za granicą pozwala im naprawdę bardziej wyrazić siebie od środowiska, które uważali za ograniczające.

W przypadkach, w których powrót nie jest już uważany za atrakcyjną opcję, często istnieje zainteresowanie integracją z kulturą docelową. To zainteresowanie niekoniecznie oznacza dystansowanie lub odrzucenie własnej kultury, więzi rodzinnych lub społecznych kraju pochodzenia. Powstaje ponadnarodowa dynamika, w której ludzie żyją między dwiema kulturami poprzez okresowe podróże i stałą komunikację. Ta ponadnarodowa dynamika jest obecnie ułatwiona przez trzeźwość podróży lotniczych i możliwości komunikacyjne oferowane przez nowe technologie. W niektórych przypadkach na dynamikę transnarodową wpływa tendencja do utraty tożsamości narodowej, uzyskując wyraźniejszy hybrydyczny i kosmopolityczny charakter.

Widząc miejsce pochodzenia ze złymi oczami

Kiedy istnieje wysoka wycena różnorodnych aspektów, które były w stanie żyć w miejscu przeznaczenia, a ludzie są zmuszeni powrócić do swoich krajów pochodzenia, zazwyczaj z przyczyn rodzinnych lub ekonomicznych, adaptacja w zamian staje się bardziej złożona, co jest koniecznością przyzwyczajenia do standard życia postrzegany jako gorszy w niektórych obszarach. Może to spowodować nadwrażliwość i przeszacowanie aspektów uważanych za negatywne w miejscu pochodzenia. Możesz wtedy doświadczyć wszystkiego jako bardziej niepewnego, zdezorganizowanego i niepewnego niż to, co postrzegają inni ludzie, którzy nie przechodzą przez to doświadczenie adaptacji.

Ta nadwrażliwość może generować napięcia z rodziną i przyjaciółmi, którzy postrzegają powracającego z postawą nieuzasadnionej pogardy. Czasami powrót oznacza także, że osoba musi skonfrontować się z pytaniami dotyczącymi stylu życia nie jest to zgodne z obowiązującymi systemami w ich miejscu pochodzenia.

Zwykle pojawia się uczucie obcości i rozpoznanie odległości ustalonej ze środowiskiem pochodzenia. Uczucie to powoduje, że wielu powracających przeżywa pobyt w kraju pochodzenia jako przejście, podczas gdy istnieją warunki powrotu do kraju pierwszej migracji lub podjęcia nowej migracji do kraju trzeciego.

Poczucie, że nie ma tu i nie może być odczuwane z nostalgią za niektórymi migrantami z powodu utraty odniesienia do tożsamości narodowej, ale może być również doświadczane jako uwolnienie schematu tego kaftana bezpieczeństwa. W niektórych powstaje zespół wiecznego podróżnika, który nieustannie stara się zaspokoić potrzebę nowych doświadczeń i ciekawości w różnych miejscach.

Przymusowy powrót

Najbardziej niekorzystne warunki powrotu prawdopodobnie powstają, gdy osoba chce pozostać w miejscu przeznaczenia, a zewnętrzne warunki zmuszają go bez możliwości powrotu. Jest tak w przypadku długotrwałego bezrobocia, choroby własnej lub krewnej, wygaśnięcia legalnego pobytu, a nawet deportacji. W przypadkach, w których czynnik ekonomiczny był czynnikiem wyzwalającym, jest on zwracany po wyczerpaniu wszystkich strategii przetrwania.

Dla niektórych osób migracja była sposobem na zdystansowanie sytuacji rodzinnych lub społecznych, które są uciążliwe lub sprzeczne. Dlatego powrót oznacza rezygnację z kontekstu, który wydawał się im bardziej satysfakcjonujący i ponowne spotkanie z sytuacjami i konfliktami, od których chcieli się zdystansować.

W przypadkach, w których migracja pozostawiła przeszłość do przezwyciężenia, zwykle istnieje silna motywacja do pełnej integracji z dynamiką kontekstu docelowego, czasami nawet próbując uniknąć ludzi z ich własnego kraju.

W niektórych przypadkach po powrocie nastąpiło nie tylko oderwanie więzi rodzinnych, ale także przyjaźni z miejsca pochodzenia, w taki sposób, że nie mogą one funkcjonować jako wsparcie lub źródło przystosowania. Powrót jest wtedy żywy niemal jak wygnanie, które wymaga konfrontacji z wieloma aspektami, które miały pozostać w tyle. Badania podkreślają, że adaptacja w tych rodzajach powrotów jest zwykle najtrudniejsza, a także chęć rozpoczęcia nowej migracji, ale czasami z niejasnymi i mało rozbudowanymi planami.

Odwrotny szok kulturowy

Ludzie, którzy powracają, docierają do kraju ich korzeni, mając poczucie spełnienia mniej lub bardziej swoich celów, w innych przypadkach z uczuciem frustracji lub poczucia porażki , ale zawsze z pilną potrzebą oddania kursu ich życiu w istniejących warunkach.

Odwrócenie szoku kulturowego odnosi się do tego procesu dostosowywania, resocjalizacji i reasymilacji we własnej kulturze po tym, jak żył on w innej kulturze przez znaczny okres czasu. Koncepcja ta została opracowana przez naukowców od połowy XX wieku, początkowo na podstawie trudności adaptacji do powrotu studentów z wymiany

Etapy odwrotnego szoku kulturowego

Niektórzy badacze uważają, że odwrotny szok kulturowy zaczyna się, gdy planujesz wrócić do domu , Zauważono, że niektórzy ludzie wykonują pewne rytuały z zamiarem pożegnania się z miejscem docelowym i podjęcia działań, aby udać się do miejsca pochodzenia.

Drugi etap nazywa się miesiąc miodowy. Charakteryzuje się emocjami recuentro z rodziną, przyjaciółmi i przestrzeniami, do których tęsknił. Powracający czuje satysfakcję, że został przyjęty i uznany w swoim powrocie.

Trzeci etap to szok kulturowy, który pojawia się, gdy pojawia się potrzeba ustanowienia codziennego życia, gdy emocje zjazdów miną. Jest to moment, w którym zdajemy sobie sprawę z tego, że tożsamość została przekształcona i że miejsce ma tęsknotę, a ludzie nie są tacy, jak sobie wyobrażali. Protagonizm pierwszych dni lub tygodni zaginął i ludzie nie są już zainteresowani słuchaniem historii naszej podróży. Może to prowadzić do rozwijania się poczucia osamotnienia i izolacji. Następnie pojawiają się wątpliwości, rozczarowania i żale. Powracający mogą czuć się przytłoczeni obowiązkami i wyborami, z którymi muszą się zmierzyć. Czasami lęki, które to powoduje, mogą przejawiać się w drażliwości, bezsenności, lękach, fobie i zaburzeniach psychosomatycznych.

Ostatnim etapem jest dostosowanie i integracja , Na tym etapie powracający mobilizuje swoje zasoby adaptacyjne, aby dostosować się do nowych okoliczności i nieustanną tęsknotę za krajem, który powitał go znika. Zdolność do koncentrowania się na teraźniejszości i dążenie do osiągnięcia ważnych projektów jest następnie wzmacniana.

Ideałem jest to, że gdy powracający powraca do swojego kraju, jest on świadomy wzbogacenia, jakie dała mu podróż i doświadczeń, jakie przeżył w kraju goszczącym. Rozwijaj także pojemność, aby te doświadczenia stały się zasobami dla twoich nowych przedsięwzięć. Twierdzi się, że etapy nie są ściśle liniowe, ale raczej przechodzą przez wzloty i upadki nastroju, aż stopniowo osiąga się pewną stabilność.

Bibliografia:

• Díaz, L. M. (2009). Chimera powrotu. Migrant Dialogues, (4), 13-20
• Diaz, J. A. J. i Valverde, J. R. (2014). Przybliżenie definicji, typologii i teoretycznych ram migracji powrotnej. Biblio 3w: bibliografia geografii i nauk społecznych.
• Durand, J. (2004). Teoretyczny esej na temat migracji powrotnej. Notebooki
• Geographies, 2 (35), 103-116
• Motoa Flórez, J. and Tinel, X. (2009). Wracasz do domu? Refleksje na temat powrotu kolumbijskich i kolumbijskich imigrantów w Hiszpanii. Migrant Dialogues, (4), 59-67
• Pulgarín, S. V. C., i Mesa, S. A. M. (2015). Migracja powrotna: opis z niektórych badań prowadzonych w Ameryce Łacińskiej i Hiszpanii, Colombian Journal of Social Sciences, 6 (1), 89-112.
• Schramm, C. (2011). Powrót i reintegracja ekwadorskich migrantów: znaczenie ponadnarodowych sieci społecznych. CIDOB Journal of International Affairs, 241-260.
• Valenzuela, U. i Paz D. (2015). Zjawisko wstrząsu kulturowego jest odwrotnością indukcyjnego badania z przypadkami chilijskimi.

Sveriges Mesta Fisk (Kwiecień 2024).