Rudolf Carnap: biografia tego analitycznego filozofa
Rudolf Carnap (1891-1970) był pionierem niemieckiego filozofa w pozytywizmie logicznym, empiryzmie i logice symbolicznej. Jest uznawany za jednego z największych przedstawicieli filozofii nauki początku XX wieku, ponieważ przyczynił się między innymi do konsolidacji paradygmatu naukowej dyscypliny w filozofii.
Dalej zobaczymy biografię Rudolfa Carnapa , w tym niektóre z najważniejszych aspektów jego życia i pracy.
- Powiązany artykuł: "Filozofia i teorie psychologiczne Karla Poppera"
Rudolf Carnap: biografia filozofa nauki
Rudolf Carnap urodził się 18 maja 1891 r. W Ronsdorf, gminie położonej w północno-zachodnich Niemczech. Od roku 1910 do roku 1914 kształcił się w filozofii i tradycyjnej logice, a także w matematyce na Uniwersytecie w Jenie.
W tej instytucji współpracował z Gottlobem Frege, który został uznany za największego przedstawiciela dziewiętnastowiecznej logiki matematycznej. Na tym samym uniwersytecie, ale w roku 1921 ukończył jako lekarz badając koncepcję przestrzeni kosmicznej , która dzieli się na trzy typy: przestrzeń formalną, fizyczną i intuicyjną.
Od tego momentu zaczął się rozwijać w istotny sposób jako filozof nauki i omawia teorie logiki symbolicznej i fizyki; W tym czasie poruszał także kwestie związane z czasem i przyczynowością.
Krąg wiedeński i logiczny empiryzm
W intelektualnych początkach XX-wiecznego Wiednia istniała niewielka grupa filozofów i matematyków, którzy spotkali się, aby omówić pewne kwestie związane z filozofią i nauką , Grupa ta była znana jako krąg wiedeński, a jej założyciel, logiczny empirysta Moritz Schlick, zaprosił Carnapa do współpracy z nimi, zarówno w kręgu, jak i na Uniwersytecie Wiedeńskim.
Częścią pracy koła wiedeńskiego było stworzenie naukowej perspektywy świata, w której możliwe byłoby zastosowanie precyzji nauk ścisłych w refleksjach i teoriach filozoficznych. W przeciwieństwie do tradycyjnego podejścia logicznego, które bada zasady demonstracji i weryfikacji wniosków za pomocą języka bez ścisłej formalizacji; Rudolf Carnap bronił zasad logiki symbolicznej lub logiki matematycznej , Ten ostatni tłumaczy i systematyzuje, za pomocą języka formalistycznego, intuicyjne pojęcia matematyki, takie jak zbiory, liczby, algorytmy, między innymi.
Poprzez pojęcie kryterium stabilności, Carnap i inni filozofowie logicznego empiryzmu odrzucili bardziej spekulatywne tradycje teologii i metafizyki, nie tyle dlatego, że są uważani za fałszywych, ale dlatego, że nie formułują znaczących stwierdzeń w kategoriach logicznych i formalistycznych. Ponadto uważali, że wiele pytań filozoficznych nie ma prawdziwego sensu i że są one tworzone przez retorykę i nadmierny język.
- Może jesteś zainteresowany: "W jaki sposób psychologia i filozofia są podobne?"
Logiczny empiryzm Carnapa w Niemczech i Stanach Zjednoczonych
Stąd nawiązał różne związki z filozofami nauki o tradycji empirycznej działającej w Niemczech, a ostatecznie w 1930 roku stworzył specjalne forum dla rozwoju nowej filozofii naukowej, zwanej Erkenntniss.
Poprzez wpływ niemieckiego empiryzmu Carnap argumentował, że warunki i oświadczenia pierwszego rzędu można zredukować do tych z drugiego rzędu. poprzez zasadę znaną jako zasada redukowalności .
W związku z tym wszystkie pojęcia używane do opisu faktów empirycznych są całkowicie definiowalne przez terminy, które odnoszą się wyłącznie do aspektów bezpośredniego doświadczenia. Następnie wszystkie wypowiedzi empiryczne mogą stać się oświadczeniami o bezpośrednich doświadczeniach.
W okresie w kręgu i na Uniwersytecie Wiedeńskim rozwinął się Carnap bardziej liberalne podejście do empiryzmu , z którego argumentował, że pojęcia nauki empirycznej nie są całkowicie definiowalne czysto empirycznymi terminami; ale to przynajmniej można zdefiniować za pomocą "oświadczeń redukcyjnych" i "oświadczeń obserwacyjnych". Te ostatnie mogą służyć potwierdzeniu empirycznego oświadczenia, choć nie tak bardzo, aby oferować ścisły dowód istnienia lub obalenia.
Wreszcie, pracował jako profesor i badacz na Uniwersytecie w Pradze, ale w obliczu konfliktu kontekst polityczny przed drugą wojną światową, Carnap wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został znacjonalizowany w 1941 roku.W tym kraju pracował jako profesor na Uniwersytecie w Chicago, jako badacz na Harvardzie, a później na UCLA. Dzięki nowym wpływom i zainteresowaniom Carnap kontynuował teorię semantyka, zasada weryfikacji, prawdopodobieństwo, indukcja i filozofia języka .
Polecane prace
Najważniejsza publikacja Rudolfa Carnapa, która między innymi konsekrowała go jako jeden z najważniejszych logicznych pozytywistów XX wieku To była książka Składnia logiczna języka, z roku 1934. Przekonywał, że nie ma logiki ani prawdziwego języka, poza konkretnymi celami, z których korzystamy.
Inne z najważniejszych dzieł Rudolfa Carnapa to Des Logische Aufbau der Welt (Logiczna struktura świata), oraz Pseudoproblemy filozofii, zarówno od roku 1928. Wśród najnowszych, a także wybitnych dzieł są Dwa eseje w entropii, 1977; dwa tomy Badania w logice indukcyjnej i prawdopodobieństwie, odpowiednio z 1971 i 1980 r .; i Metalogiczny, 1995.
Bibliografia:
- Duignan, B. i Hempel, C. (2018). Rudolf Carnap. Źródło: 23 lipca 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/Rudolf-Carnap.
- Arthur, P. (1963). Filozofia Rudolfa Carnapa. Źródło: 23 lipca 2018. Dostępny pod adresem: //fitelson.org/confirmation/carnap_schilpp_volume.pdf.
