Zadowolony syndrom niewolników: kiedy doceniamy rzęsy
[...] Głównym problemem niewolnika nie są same w sobie różne nieszczęścia, które musi on znosić dzień po dniu z powodu jego stanu niewolnika (...), ale raczej jest to matryca myśli, która nie pozwala mu kwestionować jego niewolnictwa. [...]
Zadowolony syndrom niewolników nie jest terminem zebranym przez DSM ani żadną inną psychiatryczną instrukcją diagnostyczną.
Odwołuję się tą nową koncepcją do zestawu symptomów przedstawianych przez niektórych ludzi, którzy pomimo życia obiektywnie nieszczęśliwego wydają się nie tylko zrezygnowani, ale i wdzięczni za swoje istnienie. W tym artykule postaram się wyjaśnić pewne założenia, w których występuje ten mechanizm obronny, jego przyczyny oraz kontekst społeczny i kulturowy.
Fizyczne czy mentalne łańcuchy?
W "tak" danego społeczeństwa możemy wziąć pod uwagę: Jaka najgorsza rzecz może się przydarzyć niewolnikowi?
Można by odpowiedzieć, że bez wątpienia najgorszym z życia niewolnika jest, oczywiście, ciągłe upokorzenie i poniżające traktowanie wynikające z jego stanu niewolnika. Istnieje jednak inna możliwa odpowiedź: najgorszą rzeczą, jaka może się przydarzyć niewolnikowi, jest poczucie zadowolenia, a nawet wdzięczność za życie, które musiał żyć i traktowanie, które otrzymuje.
Społeczeństwo przystosowanych neurotyków
Ta paradoksalna satysfakcja dostosowanego neurotyka nie odzwierciedla przyszłości i redukuje złożoność życia do natychmiastowej satysfakcji z codziennej rutyny. Chociaż wielu kontempluje tę filozofię życia carpe diem jako godna pochwały próbka adaptacji i optymizmu, prawdą jest, że jest to jeszcze jedna forma samooszukiwanie , Pułapka poznawcza polega na tym, że zadowolony niewolnik stopniowo zwiększa swoją zrezygnowaną akceptację stan niewolniczy ; warunek, który na podstawie hic et nunc, kończy się niezauważenie przez osobę.
To, co definiuje niewolnika, to nie jego fizyczne więzi i swoboda poruszania się bez wyraźnej zgody jego pana. Nie określa nawet, jakie rzęsy otrzymuje.
Zakładając ideologię władzy
Problem niewolnika usatysfakcjonowany uderzeniami i rzęsami nie jest fizycznym bólem, który go powodują, ale psychologiczne predyspozycje do ich przyjęcia i naturalizować okrucieństwo potężnych nad nim.
W konsekwencji nieszczęście niewolnika to nie tyle sytuacyjne formy, które cierpią w jego codziennym życiu pod względem przemocy fizycznej, ale założenie myśli o potężnym , co uniemożliwia mu rozważanie samego siebie, a tym samym kwestionowanie jego stanu poddania się. Oznacza to, że bezkrytycznie akceptuje warunki życia z rezygnacją z bierności i bez cienia determinacji, aby móc odwrócić swoje życie. Jeśli dodamy do tego poczucie zadowolenia z leczenia, które jest mu oferowane jako niewolnik, jednostka jest skazana na życie w nędzy. W takim przypadku łańcuchy nie trzymają ciała, ale umysł .
Zadowolony niewolnik we współczesnym społeczeństwie
To prawda, że w dzisiejszych społeczeństwach walki o prawa społeczne i obywatelskie utrwaliły pewne prawa, które chronią nas przed rażącymi nadużyciami, takimi jak niewolnictwo łańcuchowe i uraz kręgosłupa. Ciągle jednak przeciągamy pewne ślady systemu niewolników.
Obecny system społeczno-gospodarczy i kulturowy narzuca określone wartości i nieustannie manipuluje sposobem myślenia , co prowadzi do akceptacji niektórych praktyk, które całkowicie kolidują z podstawowym prawem do krytycznego i autonomicznego myślenia.
The nowoczesne niewolnictwo polega na tym, że uczestniczymy bez wcześniejszej refleksji w szeregu znanych, pracowniczych i społecznych zwyczajów. W tym szaleńczym dniu codziennym jesteśmy unieważniani przez zdolność do podejmowania inicjatywy w obliczu bardzo ważnych kwestii, takich jak Zużycie (co kupujemy i dlaczego), moda (bardzo związane z obrazem nas samych, który chcemy pokazać światu) i moralności (te refleksje, które powinny kierować nasze działania ku konkretnym celom).
Między akrytyzmem, biernością i carpe diem źle zrozumiany, nasz umysł przestaje rozważać pewne rzeczy, co w końcu oznacza bierna rezygnacja przed perypetiami życia. W ten sposób, jako niewolnik, działałby i ze względu na wyuczoną bezradność, która nie budzi ufności w nasze możliwości, stajemy się zwykłymi widzami status quo uważamy, że jest wszechobecny, a zatem sam przez się uzasadnione .
Depresyjni i znieczuleni młodzi ludzie
Jak pisał Álvaro Saval W swoim artykule "Młodzież depresyjna lub znieczulona młodzież?", Manipulowanie naszymi myślami kształtuje żyzną kulturę dla władzy: wiąże nas z uprzedzeniami, sloganami i stereotypami, które paraliżują młodych ludzi w teraźniejszości pozbawioną nadziei .
Chociaż ruch 15-M obudził dużą część tych znieczulonych młodych ludzi pod jarzmem jednolitego myślenia o technokracji i przedstawieniu, druga połowa nadal zamieszkuje scenariusz, w którym jednolitość myśli, niepewne prace i chwile wolnego identyczny wzór.
Bez krytycznego myślenia nie ma wolności
W tych kręgach wszelkie ślady niezależnej myśli lub krytyki pewnych zastosowań i zwyczajów są oczerniane i systematycznie wykluczane , Tak więc strach przed myśleniem o sobie i autocenzurą jest przeszkodą w ucieczce z łańcuchów i rzęs we współczesnym niewolnictwie. Oczywiście system korzysta z tego rodzaju myślenia, wspierając wysoko posłuszne jednostki: niepewnych, ale produktywnych pracowników, konsumentów bez kryteriów i, oczywiście, niczego krytycznego wobec społeczeństwa lub niesprawiedliwości, których doświadczają, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Dorastanie to nie tylko etap, w którym nasza osobowość jest skonsolidowana, ale także Jest to czas, w którym nasze myśli są uporządkowane i śledzą pewne główne linie naszej percepcji otaczającego nas świata , Wpływ grupy na młodzież jest zawsze istotnym czynnikiem, gdy zakłada się wpływ na jednolite myślenie lub, przeciwnie, na krytyczne myślenie.
Bez kultury krytycznej jednostki nie są w stanie samodzielnie myśleć o rzeczywistości. W tym sensie istnienie przestaje być podróżą w poszukiwaniu dobra, prawdy i szczęścia , aby stać się nierozsądnym złudzeniem i stereotypami, których wygląd przejawia się w dobrostanie, który oferuje nam podatna i zasymilowana myśl: wszystko za brak odwagi, by w porę pokonać łańcuchy niewolników.
Bibliografia:
- Triglia, Adrián; Regader, Bertrand; García-Allen, Jonathan (2016). Psychologicznie. Paidós.
- Ardila, R. (2004). Psychologia w przyszłości. Madryt: Piramida. 2002
