yes, therapy helps!
Zaburzenia schizoafektywne: przyczyny, objawy i leczenie

Zaburzenia schizoafektywne: przyczyny, objawy i leczenie

Marzec 28, 2024

The Zaburzenie schizoafektywne Jest to kontrowersyjne zaburzenie na poziomie teoretycznym, ale rzeczywistość kliniczna, która dotyka 0,3% populacji. Znając ich objawy, skutki i cechy, które mogą wyjaśnić ich przyczyny, należy znać tę kategorię diagnostyczną.

Co to jest zaburzenie schizoafektywne?

Ogólnie rzecz biorąc, możemy zrozumieć Schizoafektywne Zaburzenie jako zaburzenie psychiczne, które łączy objawy psychotyczne (urojenia, halucynacje, zaburzony dyskurs, bardzo zdezorganizowane zachowanie lub negatywne objawy, takie jak osłabienie ekspresji emocjonalnej lub apatia) i zaburzenia nastroju (mania -Depresja).

W związku z tym zaburzenie schizoafektywne wpływa zasadniczo na percepcję emocjonalną i procesy psychologiczne.


Objawy i rozpoznanie zaburzeń schizoafektywnych

Schizoafektywne zaburzenie jest zwykle diagnozowane w okresie choroby psychotycznej, ze względu na złożoność jego symptomatologii. Epizody depresji lub manii występują przez większość czasu trwania choroby.

Ze względu na dużą różnorodność stanów psychicznych i medycznych, które mogą być związane z objawami psychotycznymi i objawami nastroju, wiele schorzeń schizoafektywnych można często mylić z innymi zaburzeniami, takimi jak zaburzenie dwubiegunowe o cechach psychotycznych. , duże zaburzenie depresyjne z cechami psychotycznymi ... W pewnym sensie granice tej kategorii diagnostycznej są mylące , i to jest przyczyną debaty o tym, czy jest to niezależna jednostka kliniczna czy współistnienie kilku zaburzeń.


Aby odróżnić go od innych zaburzeń (takich jak zaburzenie afektywne dwubiegunowe), cechy psychotyczne, urojenia lub halucynacje muszą występować przez co najmniej 2 tygodnie w przypadku braku znacznego epizodu nastroju (depresyjnego lub maniakalnego). Tak więc kryterium stosowanym do rozróżnienia zaburzeń schizoafektywnych od innych rodzajów zaburzeń psychicznych jest zasadniczo czas (czas trwania, częstotliwość pojawiania się objawów itp.).

Trudność w diagnozowaniu tego zaburzenia polega na tym, aby wiedzieć, czy objawy nastroju były obecne przez większość całkowitego czasu trwania choroby i resztkowego trwania choroby, określając, kiedy wystąpiły znaczące objawy nastroju, którym towarzyszyły objawy psychotyczne. Aby poznać te dane, pracownik służby zdrowia musi znać wyczerpującą historię kliniczną pacjenta .


Kto cierpi na tego typu psychopatologię?

Częstość występowania zaburzeń schizoafektywnych w populacji wynosi 0,3%. Szacuje się, że jego częstotliwość to jedna trzecia populacji dotkniętej schizofrenią .

Częstość jej występowania jest większa w populacji kobiet. Wynika to głównie z większej częstości występowania objawów depresyjnych u kobiet niż u mężczyzn, co może mieć podłoże genetyczne, ale także kulturowe i społeczne.

Kiedy zwykle zaczyna się rozwijać?

Istnieje konsensus w stwierdzeniu, że wiek wystąpienia schizoafektywnego zaburzenia występuje zwykle we wczesnym dorosłym życiu, chociaż nie zapobiega to jego wystąpieniu w okresie dojrzewania lub w późniejszych etapach życia.

Ponadto istnieje wzór zróżnicowanego wyglądu w zależności od wieku osoby, która zaczyna odczuwać objawy. Choroba afektywna dwubiegunowa Schizoafektywne zaburzenie zwykle występuje u młodych dorosłych, natomiast schizoafektywne zaburzenie depresyjne zwykle przeważa u osób starszych.

W jaki sposób zaburzenie schizoafektywne wpływa na ludzi, którzy cierpią?

Sposób, w jaki zaburzenie schizoafektywne pozostawia ślad na co dzień tym, którzy go doświadczają, ma związek z praktycznie wszystkimi dziedzinami życia. Jednak niektóre główne aspekty można wyróżnić :

  • Zdolność do dalszego funkcjonowania na poziomie pracy jest zwykle dotknięta , choć w przeciwieństwie do schizofrenii nie jest to czynnik determinujący jako kryterium definiujące.
  • Kontakt społeczny jest zmniejszony w zaburzeniu schizoafektywnym. Wpływ na zdolność do samodzielnej opieki ma również wpływ, choć tak jak w poprzednich przypadkach, objawy są zazwyczaj mniej ciężkie i uporczywe niż w schizofrenii.
  • Anosognozja lub brak introspekcji jest powszechne w schizoferze, jest mniej dotkliwe niż w schizofrenii.
  • Istnieje możliwość związania się z zaburzeniami związanymi z alkoholem lub inne substancje.

Prognoza

Schizoafektywne zaburzenie ma zwykle lepsze rokowanie niż schizofrenia. Wręcz przeciwnie, jego prognoza jest zwykle gorszy niż zaburzenia nastroju , między innymi dlatego, że objawy związane z problemami percepcji zakładają bardzo gwałtowną jakościową zmianę tego, czego można by się było spodziewać u osoby bez tego zaburzenia, podczas gdy zmiany stanu umysłu można rozumieć jako problem raczej ilościowego typu ,

Ogólnie rzecz biorąc, poprawa, która ma miejsce, jest rozumiana z punktu widzenia funkcjonalnego i neurologicznego. Możemy wtedy umieścić go w pośredniej pozycji między tymi dwoma.

Wyższa częstość występowania objawów psychotycznych, większa przewlekłość zaburzenia , Wpływa również na czas trwania choroby. Im dłużej trwa, tym bardziej jest chroniczna.

Leczenie i psychoterapia

Do chwili obecnej nie ma testów ani środków biologicznych, które pomogłyby nam zdiagnozować schizoafektywne zaburzenie. Nie ma pewności co do tego, czy istnieje neurobiologiczna podstawowa różnica między zaburzeniem schizoafektywnym a schizofrenią pod względem związanych z nimi cech (takich jak mózg, strukturalne lub funkcjonalne anomalie, deficyty poznawcze i czynniki genetyczne). Dlatego W takim przypadku planowanie wysoce skutecznych terapii jest bardzo trudne .

Interwencja kliniczna skupia się zatem na możliwości złagodzenia objawów i szkolenia pacjentów w zakresie akceptacji nowych standardów życia i zarządzania ich emocjami oraz dbałością o siebie i zachowaniami społecznymi.

W leczeniu farmakologicznym zaburzeń schizoafektywnych zwykle stosuje się leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne i stabilizujące nastrój, a najbardziej wskazana psychoterapia schizoafektywnego zaburzenia jest typem poznawczo-behawioralnym. Aby zrealizować to ostatnie działanie, należy traktować dwa filary tego zaburzenia.

  • Z jednej strony leczenie zaburzeń nastroju, pomoc pacjentowi w wykryciu i leczeniu objawów depresyjnych lub maniakalnych .
  • Z drugiej strony leczenie objawów psychotycznych może pomóc w zmniejszeniu i kontrolowaniu urojeń i halucynacji , Wiadomo, że przekonanie w nich zmienia się z czasem i że można je modyfikować i zmniejszyć poprzez interwencje poznawczo-behawioralne. Aby zaradzić delirium, na przykład może pomóc wyjaśnić, w jaki sposób pacjent buduje swoją rzeczywistość i nadaje sens swoim doświadczeniom w oparciu o błędy poznawcze i historię ich życia. To podejście można zrobić w podobny sposób z halucynacjami.

Zaburzenia schizoafektywne - objawy, przyczyny, leczenie (Marzec 2024).


Podobne Artykuły