Schizotypowe zaburzenie osobowości: objawy, przyczyny i leczenie

Osobowość jest rozumiana jako wzór zachowania i względnie stabilne myślenie w całym cyklu życia poprzez czas i sytuacje, które dostarczają nam wskazówek dotyczących preferencji behawioralnych i które wpływają na nasz sposób rozumienia i działania w świecie i nas samych.

Jednak w niektórych przypadkach osobowość wykuwana przez cały czas rozwoju nie jest skonstruowana w sposób adaptacyjny i funkcjonalny w odniesieniu do środowiska, w którym jest prowadzona, co stanowi trudność ograniczenia samego działania i zmniejszenia możliwości. podmiotu oprócz wywoływania frustracji i cierpienia.

Na przykład może utrudnić możliwość nawiązywania bliskich związków, dostosowywania zachowań do kontekstu lub przedstawiania fantazyjnych sposobów myślenia i działania, które są dalekie od rzeczywistości. Tak dzieje się w schizotypowym zaburzeniu osobowości .

• Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"

Schizotypowe zaburzenie osobowości

Schizotypowe zaburzenie osobowości jest rozumiane jako zestaw względnie spójnych wzorców zachowań i myśli przez całe życie podmiotu i przez sytuacje, w których osoba, która cierpi z tego powodu, manifestuje się wzorcem niedoróbek interpersonalnych, które utrudniają obecność bliskich relacji osobistych przy zachowaniu znaczne zachowanie jako ekscentryczne i w których prezentowane są różnorodne zmiany poznawcze.

Schizotypowe zaburzenie osobowości jest klasyfikowany jako poważne zaburzenie osobowości , który wchodziłby w skupienie A. Zakłada on ciężką trudność dla cierpiącego, ponieważ utrudnia utrzymanie stosunków społecznych i może wywoływać uczucie bezradności i pustki. Może również kosztować skupienie się na konkretnych celach i przedstawienie epizodów derealizacji i depersonalizacji. Istnieje ograniczona i zdekontekstualizowana uczuciowość, a czasem anhedonia.

Ludzie z osobowością schizotypową mają tendencję do posiadania przekonań i idei uważanych za dziwaczne lub dziwne. Podkreślają przekonania paranoidalne i autoreferencyjne, chociaż zwykle nie osiągają poziomu delirium. Często mają też magiczne i przesądne wierzenia i myśli. Często zdarza się, że doświadczają zmian percepcyjnych, takich jak iluzje i obrazy. Ich zachowanie może nie pasować do kontekstu społecznego lub sytuacji, w których się żyje.

• Może jesteś zainteresowany: "Schizoafektywne zaburzenie: przyczyny, objawy i leczenie"

Twoje umiejętności społeczne

Możliwości społeczne osób z zaburzeniami osobowości schizotypowej są ograniczone, przejawiające się ekstrawaganckie zachowania i wysoki poziom lęku społecznego to pozostaje pomimo częstego i znanego kontaktu. Jest to w dużej mierze spowodowane paranoicznymi pomysłami, które powodują, że są bardzo podejrzliwi wobec zachowania innych.

Poza tym ci ludzie wydają się zimne i odległe i mają tendencję do izolowania się , Jednak, choć nie we wszystkich przypadkach, ich izolacja wynika raczej z niepokoju i nieufności niż z braku zainteresowania społecznego.

Jego język ma również cechy szczególne , ponieważ pomimo zachowania logiki i spójności, używają one wyrazistych terminów i mają dyskurs styczny, który nie idzie bezpośrednio do pytania, które chcą podnieść. Często używa się metafor i opowiadań.

Przyczyny zaburzenia

Jako schorzenie osobowości, schizotypowe zaburzenie osobowości jest wzorcem myślenia i zachowania, który jest w dużej mierze uczony i nabywany przez całe życie, chociaż istnieje genetyczna predyspozycja do manifestowania pewnych cech , Należy jednak wziąć pod uwagę, że w zależności od kontekstu, ta predyspozycja może nie zostać wyrażona, tak że środowisko ma wielkie znaczenie w jej wyglądzie.

Badania przeprowadzone na elementach biologicznych, które mogą wyjaśnić to zaburzenie, wydają się wskazywać na schizotypowe zaburzenie osobowości częściej występuje u krewnych chorych na schizofrenię , co sugeruje, że możliwe jest, że aspekty genetyczne i / lub edukacyjne mogą powodować ten typ osobowości. Stwierdzono także obecność elementów podobnych do schizofrenii, takich jak obecność trudności w śledzeniu ruchu gałek ocznych lub obecność małych stężeń monoaminooksydazy płytkowej.

Wstępny system siatkowy i układ limbiczny są częściami mózgu, które próbowano powiązać z etiologią tego zaburzenia. Mówi się także o obecności nadwrażliwość na upokorzenie lub dezaprobatę ze strony ich rówieśników i / lub liczb referencyjnych podczas rozwoju jako elementy, które mogą wywołać to zaburzenie wraz ze słabą stymulacją.

• Powiązany artykuł: "Sześć rodzajów schizofrenii i związane z nimi cechy"

Leczenie

Leczenie zaburzenia osobowości jest szczególnie złożone, zważywszy na to zakłada zmianę sposobu widzenia świata, myślenia i działania osoby , Osobowość to zespół cech, które przez cały okres życia pozostają bardziej lub mniej stabilne, co utrudnia ich modyfikację.

Istnieją jednak metody, które mogą służyć temu celowi. W odniesieniu do schizotypowego zaburzenia osobowości rodzaj leczenia, który jest zwykle stosowany, to zachowanie poznawcze , chociaż terapia psychodynamiczna również była z powodzeniem stosowana.

Przede wszystkim musimy pamiętać, że osoby z tego rodzaju cechami wydają się bardzo podejrzane i skłonny do paranoicznego myślenia , która jest niezbędna do ustanowienia bardzo dobrych relacji terapeutycznych opartych na zaufaniu i szacunku, aby zmniejszyć podejrzenia i możliwe konflikty w celu skutecznej pracy w tej sytuacji.

Jeśli chodzi o obecność zaburzeń poznawczych, leczenie to polega na zaproponowaniu pacjentowi wykonywania eksperymentów behawioralnych, które dowodzą lub fałszują ich wierzenia, tak aby mogli ocenić swoje myśli.

Aspekty takie jak przywołane podejrzenia lub magiczne myślenie mogą zostać znacznie zmniejszone, bezpośrednia konfrontacja przekonań nie jest skuteczna. Musi również zastanowić się nad ich sposobem myślenia i działania oraz powodowanymi przez nie szkodami. W związku z tym jest powszechne techniki, takie jak restrukturyzacja poznawcza .

Interwencja w relacjach osobistych

Innym ważnym aspektem jest trening umiejętności społecznych w celu złagodzenia ich interpersonalnych trudności. Zaleca się stosowanie terapii grupowej, a techniki takie jak psychodrama i modelowanie zachowań społecznych mogą być bardzo przydatne w ulepszaniu takich aspektów, jak adaptacja zachowania do kontekstu i rozwój komunikacji.

Ponadto pozwala na istnienie informacji zwrotnych na temat zachowania każdego z uczestników przez pozostałych uczestników. Przydatne jest również przyczynienie się do poprawy jego języka i ekspresji, proponując wykorzystanie streszczeń w przypadku istnienia poszlak.

Bibliografia:

• Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.

• Millon, T. (1999). Zaburzenia osobowości: poza DSM IV. Masson: Barcelona.

• Olivencia, J.J. i Cangas, A.J. (2005). Psychologiczne leczenie schizotypowego zaburzenia osobowości. Studium przypadku Psicothema, 17 (3). 412-417.

• Quiroga, E. i Errasti, J. (2001). Skuteczne terapie psychologiczne zaburzeń osobowości. Psicothema, tom 13, nr 3, pp. 393-406. Uniwersytet Almería i Uniwersytet w Oviedo.

• Santos, J.L. ; García, L.I. ; Calderón, M.A. ; Sanz, L.J .; de los Ríos, P .; Left, S.; Román, P .; Hernangómez, L.; Navas, E .; Thief, A i Álvarez-Cienfuegos, L. (2012). Psychologia kliniczna Instrukcja przygotowania CEDE PIR, 02. CEDE. Madryt

Zaburzenia osobowości, cz.1. Dr med. Maciej Klimarczyk, psychiatra, seksuolog. (Marzec 2024).