Umiejętności społeczne w dzieciństwie: czym one są i jak je rozwijać?

Październik 14, 2024

W ostatnim czasie wzrosła świadomość znaczenia przypisywanego nabywaniu umiejętności społecznych w pierwszych latach życia człowieka.

W ogólny sposób udało się wykazać, w jaki sposób tego rodzaju umiejętności warunkują przyszłe funkcjonowanie zarówno społecznie, jak i psychicznie osoby. Można powiedzieć, że wpływ jest ograniczony do wszystkich ważnych obszarów danej osoby: profesjonalnej, akademickiej, interpersonalnej i osobistej.

Pojęcie umiejętności społecznych

Caballo w 1986 r. Definiuje pojęcie umiejętności społeczne as zestaw zachowań wykonywanych przez jednostkę w kontekście międzyludzkim, w którym wyraża uczucia, postawy życzenia, opinie lub prawa w sposób odpowiedni do sytuacji, respektujące te zachowania w innych i gdzie zwykle rozwiązuje bezpośrednie problemy sytuacji, jednocześnie zmniejszając prawdopodobieństwo pojawienia się problemów w przyszłości.

Wiele konkretnych zachowań można zaliczyć do kategorii umiejętności społecznych. Prosta klasyfikacja rozróżnia dwa główne obszary: zachowanie werbalne i zachowanie niewerbalne , Każda z tych kategorii składa się z różnych, bardziej konkretnych wymiarów

Zachowanie niewerbalne: gesty, tiki, gesty ...

Jeśli chodzi o niewerbalne aspekty komunikacji, można ocenić następujące zmienne: wyraz twarzy (który wskazuje poziom zainteresowania i / lub zrozumienie przekazu przekazywanego nam przez głośnik), wygląd (użyteczny w wyrażaniu emocji) , postawa (opisuje postawę, stan emocjonalny i uczucia własne i innych ludzi), gesty (zwiększają lub zastępują znaczenie przesyłanej wiadomości), bliskość i kontakt fizyczny (obie odzwierciedlają rodzaj relacji i związek między rozmówcami - aproksymacja lub odległość-), klucze głosowe (zarówno ton i objętość, prędkość, pauzy, płynność itp. modulują znaczenie wypowiedzi słownych) jak i wygląd osobisty (oferuje informacje o zainteresowaniach i własnych powinowactwach) stają się główne.

Zachowanie werbalne: co wyrażamy przez język

Z drugiej strony zachowanie werbalne jest używany do komunikowania aspektów poznawczych (takich jak myśli, refleksje, opinie lub pomysły), a także emocji lub uczucia Umożliwia również zgłaszanie zdarzeń z przeszłości, żądanie informacji, uzasadnienie opinii itp.

W tego typu zachowaniach istotne jest rozważenie wpływu wywieranego przez czynniki związane z sytuacją, w której komunikat jest tworzony na charakterystykach rozmówców, a także na celach, jakie należy osiągnąć przy pomocy wspomnianych informacji. Podstawowym warunkiem powodzenia procesu komunikacji jest potrzeba, aby nadawca i odbiorca dzielili się kodem (językiem), za pomocą którego odbywa się to zachowanie słowne.

Nauka umiejętności społecznych we wczesnym dzieciństwie

Bardziej jednoznacznie, uczenie się umiejętności społecznych jest zauważalnie ważniejsze w pierwszych latach życia ponieważ dzieje się to na etapie przedszkolnym i szkolnym, gdy rozpoczyna się proces socjalizacji dziecka.

Te pierwsze doświadczenia społeczne będą warunkować sposób, w jaki dziecko będzie odnosić się do ich rodziców i innych krewnych, rówieśników i innych postaci mniej lub bardziej oddalonych od ich otoczenia społecznego. Aby osiągnąć proces odpowiedniego wzrostu i rozwoju emocjonalnego i poznawczego, ważne jest, aby dziecko nabyło wzorce zachowań, które pozwalają mu osiągnąć cele zarówno na poziomie osobistym (poczucie własnej wartości, autonomia, zdolność podejmowania decyzji i radzenia sobie z nimi), jak i na poziomie interpersonalnym ( ustanowienie przyjaznych, romantycznych, rodzinnych, profesjonalnych, zdrowych relacji w społeczeństwie itp.).

Innym powodem, który motywuje do podkreślenia znaczenia konkretnego przypisania części nauk do wzmocnienia umiejętności społecznych na wczesnym etapie, jest błędna i tradycyjna powszechna koncepcja uznania, że tego rodzaju umiejętności są automatycznie przyswajane wraz z przejściem czas Konsekwencją tego przekonania jest mniej ważne podkreślanie tego rodzaju uczenia się iw konsekwencji dziecko kończy się nie internalizowaniem tych aspektów, które są tak istotne dla ich rozwoju.

Wreszcie fakt posiadania kompetencji w zakresie umiejętności społecznych pozwala dziecku na przyswojenie sobie głębszego i całkowicie innego rodzaju umiejętności, takich jak intelektualna lub poznawcza.

Jakie są braki umiejętności społecznych dzieci?

Deficyt behawioralny w zarządzaniu umiejętnościami społecznymi może wynikać z następujących przyczyn:

Deficyt umiejętności ogólnych : motywowani brakiem ich pozyskania lub wyrażeniem niewłaściwych zachowań społecznych.
Stan lękowy: w obliczu przeszłych awersyjnych doświadczeń lub z powodu obserwacyjnego uczenia się poprzez nieodpowiedni model, osoba może mieć wysoki poziom lęku, który uniemożliwia im udzielenie tej adaptacyjnej odpowiedzi.
Zła ocena poznawcza Kiedy jednostka przedstawia negatywną koncepcję siebie połączoną z pesymistycznym funkcjonowaniem poznawczym, może uniknąć wykonywania pewnych czynności, ponieważ kwestionuje własną kompetencję w takiej sytuacji. Aby uniknąć dyskomfortu wynikającego z tej samooceny, dziecko uniknie takich zachowań.
Brak motywacji do działania Jeżeli konsekwencja prowadząca do właściwego zachowania społecznego nie występuje lub ma neutralny charakter dla jednostki, zachowanie to straci swoją wartość wzmacniającą i przestanie być wydawane.
Temat nie wie, jak dyskryminować r: w obliczu nieznajomości asertywnych praw, które musi posiadać każda osoba, nie można rozróżnić, czy takie prawa są naruszane w danej sytuacji. Dlatego nie wyemituje tego społecznie kompetentnego i asertywnego działania.
Ograniczające przeszkody środowiskowe Jeśli środowisko utrudnia otwarcie jawne odpowiednie zachowania społeczne, nie będą one występować w takim kontekście (szczególnie w autorytarnych, kontrolujących i nie-afektywnych środowiskach rodzinnych).

Dorosły jako model uczenia się umiejętności społecznych dzieci

Jak wyjaśniono przez Teorie uczenia się Bandury i innych ekspertów, dwa są podstawowymi elementami procesu uczenia się .

Pierwszy czynnik odnosi się do rodzaju konsekwencji i ich tymczasowego kontyngentu po emisji określonego zachowania. Kiedy po zachowaniu następuje przyjemna konsekwencja, zachowanie ma tendencję do zwiększania częstotliwości, natomiast w przypadku, gdy konsekwencja zachowania jest nieprzyjemna i przygodna, tendencja będzie polegać na zmniejszaniu lub eliminowaniu takiego zachowania.

Druga zmienna dotyczy reprodukcja zachowań w oparciu o obserwację modeli lub odniesień behawioralnych .

Biorąc pod uwagę, że są to główne źródła motywujące do uczenia się behawioralnego, bardzo istotna jest natura postaw i typologia kognitywno-behawioralna wychowawców dorosłych. Liczby te są odpowiedzialne za stosowanie określonych konsekwencji w zachowaniach wydawanych przez dzieci i reprezentują modele, które będą służyć jako odniesienie w wykonywaniu zachowań przez dzieci.

Klucze edukacyjne w zakresie umiejętności społecznych

Z tych wszystkich powodów należy pamiętać, że zarówno z powodu pierwszego, jak i drugiego przypadku, ich praktyki muszą być odpowiednie, aby zagwarantować, że dziecko nauczy się właściwego i zadowalającego repertuaru zachowań. W szczególności cztery są podstawowymi postawami, które dorośli muszą przedstawić, aby osiągnąć zamierzony cel :

Zaproponuj odpowiedni model : postać modelu musi przez cały czas wykonywać odpowiednie repertuary zachowań, ponieważ jeśli dziecko zauważy rozbieżności w zachowaniu w zależności od sytuacji lub rozmówcy, nie będzie w stanie prawidłowo zinterpretować, który z nich zastosować, gdzie i w jaki sposób. Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę, że dzieci są również podatne na kopiowanie zachowań nieprzystosowawczych obserwowanych w modelach, jeśli są one wykonywane w rzeczywistym kontekście w sposób nawykowy. Liczby referencyjne muszą wykazywać się kompetencją w wyrażaniu własnej opinii i własnych uczuć, składać wnioski, potwierdzać swój punkt widzenia i odrzucać nieodpowiednie werbalizacje w uczciwy i pełen szacunku sposób.
Doceń pozytywne aspekty Jak już wspomniano, aby prawidłowe zachowanie zwiększało jego częstotliwość, zasadnicze znaczenie ma wynagradzanie emitenta takiego działania z dodatnimi i przypadkowymi konsekwencjami w czasie. Liczne badania pokazują, że pozytywne wzmocnienie jest najskuteczniejszą metodologią czterech zasad warunkowania czynnego (wzmocnienie pozytyw / negatyw i kara pozytywna / negatywna), w większym stopniu niż krytyka lub groźba niewłaściwego zachowania. Równie ważnym aspektem jest zaoferowanie dziecku możliwości autonomicznego wykonywania zachowań uznanych za odpowiednie, w tym początkowych momentów, w których działanie to nie zostało w pełni poprawnie wykonane. Powtarzająca się praktyka zapewni poprawę zachowania, więc nie jest wskazane, aby model pozbawił dziecko tej autonomicznej praktyki.
F Acilitar w treningu w rozbieżnym myśleniu : ucz się nawyku, że w wielu przypadkach nie ma jednego rozwiązania, które rozwiąże konkretny problem, może ułatwić ustanowienie i rozwój zdolności twórczych, a także promować aktywne radzenie sobie z możliwymi przeciwnościami losu lub wydarzeniami, które należy przezwyciężyć.
Zapewnij możliwości, które ułatwiają praktykę HHSS : im bardziej zróżnicowane są sytuacje, w których dziecko ma się rozwijać, tym większa będzie konkurencja przed większą liczbą sytuacji społecznych.Istotną cechą sytuacji społecznych jest ich spontaniczność, która ułatwi dziecku rozpoczęcie dodatkowo procesu rozbieżnego rozumowania wskazanego powyżej.

Niektóre wnioski

Podsumowując, można go wyodrębnić z powyższego etap infantylny należy rozumieć jako okres bardzo wrażliwy na nabycie większości nauki .

HHSS staje się szeregiem podstawowych umiejętności, które mogą być umieszczone na tym samym poziomie (a nawet wyższym) niż inne bardziej instrumentalne uczenie się, takie jak zdolności językowe lub matematyka, od rozwoju i indywidualno-relacyjnej stabilności emocjonalnej człowieka w istotnych etapach Kolejne badania będą wynikiem konsolidacji repertuaru adaptacyjnych umiejętności społecznych w początkowych okresach.

Teorie uczenia się pokazują, jak duża część nauk jest przekazywana poprzez obserwację i naśladowanie modeli. W odpowiedzi na to założenie, dPodkreślono fundamentalną rolę głównych postaci towarzyskich na etapie dzieciństwa : rodzice i wychowawcy. W związku z tym obie strony powinny dysponować wystarczającymi i wystarczającymi zasobami, aby móc korzystać z pozytywnego i korzystnego modelowania u odbiorcy w trakcie ich dojrzewania.

Bibliografia:

Bandura, A. (1999a). Społeczna poznawcza teoria osobowości. W L.Pervin & O.John (Eds.), Handbook of personal (2nd ed., Pp. 154-196). Nowy Jork: Guilford.
Koń, V. (1993): Podręcznik technik terapii i modyfikacji zachowania. Madryt: XXL wiek.
Horse, V. (1983). Podręcznik szkolenia i oceny umiejętności społecznych. Madryt: Siglo XXI.