Stan świadomości minimalnej: objawy i przyczyny
Postrzeganie naszego środowiska i nas samych, rozumienie go i interakcja z nim to podstawowe umiejętności, które posiadamy dzięki naszemu stanowi świadomości. Kiedy pozostaje nienaruszony, jesteśmy w stanie całkowicie rozwinąć się w środku i reagować na zewnętrzne bodźce i żądania.
Jednak ten stan może zostać zmieniony przez szereg uszkodzeń w układzie nerwowym. Wśród wielu innych warunków, te uszkodzenia mogą powodować tzw stan minimalnej świadomości , które omówimy w tym artykule.
- Powiązany artykuł: "6 poziomów utraty świadomości i powiązanych zaburzeń"
Jaki jest stan minimalnej świadomości?
Dawniej znany jako "stan minimalnej odpowiedzi", stan świadomości minimalnej składa się z zaburzenia neurologicznej podstawy, przez którą osoba jest zanurzona w poważnej sytuacji na swoim poziomie świadomości. Ta dyspozycja osoby jest podzielona na kategorie kategoria diagnostyczna zaburzeń świadomości , wśród których są śpiączka, otępienie lub otępienie.
Przez sumienie rozumiemy stan, w którym osoba zachowuje wiedzę o sobie i swoim otoczeniu, wraz ze zdolnością do interakcji z nim.
Mając to na uwadze, możemy zrozumieć, że stan minimalnej świadomości dotyczy usposobienia lub stanu osoby, w której sumienie jest utrzymywane na tak niskim poziomie, że nie pozwala mu komunikować się ani utrzymywać interakcji ze swoim otoczeniem w optymalny sposób i funkcjonalny.
Jednak W tego typu schorzeniach neurologicznych ludzie wykazują minimalne, ale odczuwalne oznaki zachowania i odpowiedź przed bodźcami zewnętrznymi. Te reakcje na środowisko są powodowane przez śledzenie gałek ocznych, podstawowe reakcje na gesty lub rodzaj zrozumiałego języka.
Jeśli chodzi o czas trwania tego stanu minimalnej świadomości, może to stać się ostateczne lub trwałe. Ponadto, w przypadkach, w których jest to stan przejściowy, odzyskanie stanu minimalnej świadomości jest żmudnym procesem, w którym zmniejsza się możliwości poprawy.
Chociaż w Hiszpanii częstość występowania tego zaburzenia nie jest dokładnie znana, szacuje się, że od 30% do 40% pacjentów z ciężkimi uszkodzeniami mózgu wykazuje zmiany w poziomie świadomości.
Obserwuje się etiopatogenezę tego minimalnego stanu świadomości, a także wielu innych zaburzeń z nią związanych seria uszkodzeń lub urazów w różnych obszarach pnia mózgu, a także w różnych strukturach, takich jak wzgórze lub kora skojarzeń.
Jakie objawy występują?
Na poziomie funkcjonowania neurologicznego pacjenci w stanie minimalnej świadomości są ograniczeni metaboliczną aktywnością mózgu, pozostając około 20 do 40%. Pomimo bardzo niskiego poziomu aktywności mózgu, organizmowi udaje się utrzymać automatyczne funkcje podtrzymujące życie człowieka.
Oznacza to, że pomimo uszkodzenia mózgu Funkcje serca, a także zdolność oddechowa pozostają aktywne , działa tak jak w całkowicie zdrowej osobie.
Ten stan minimalnej świadomości charakteryzuje się, ponieważ osoba może uzyskać małe werbalizacje ledwie zrozumiałe, podstawowe reakcje gestu i wykonywać małe podstawowe instrukcje.
Jednakże, aby ustalić diagnozę minimalnego stanu świadomości, osoba musi przedstawić co najmniej jeden z następujących znaków lub zachowań:
- Odpowiadaj na proste zamówienia.
- Ustne lub niewerbalne odpowiedzi tak i nie.
- Niezrozumiałe werbalizacje , z lub bez obecności bodźca, który je prowokuje.
- Podstawowa gestualizacja w odpowiedzi na pytania ustne.
- Wizualna fiksacja i wizualna obserwacja bodźca .
- Stereotypowe ruchy w odpowiedzi na bodziec zewnętrzny.
- Reakcje emocjonalne , jak śmiech lub płacz, zgodny z bodźcem.
- Percepcja bólu i lokalizacja bolesnych bodźców.
- Dotknij i przytrzymaj małe obiekty.
Różnice w śpiączce i stanie wegetatywnym
Jak wspomniano powyżej, stan świadomości minimalnej jest kategoryzowany w zaburzeniach zmienionej świadomości. Pośród tych zaburzeń są stany śpiączki i wegetatywne, i chociaż istnieją anomalie na poziomie świadomości we wszystkich, istnieją znaczne różnice.
Podczas gdy w pierwszej człowiek ma zdolność reagowania i reagowania za pomocą podstawowych wyrażeń, w śpiączce nie ma żadnej możliwej reakcji , Osoba pozostaje z podstawowymi funkcjami, ale nie tylko utrzymuje oczy otwarte, ani nie wyraża żadnego rodzaju reakcji na bodźce, dlatego uważa się, że nie ma minimalnego poziomu świadomości.
Jeśli śpiączka jest przedłużona przez ponad cztery tygodnie, uważa się ją za stan wegetatywny , w którym mogą pojawić się podstawowe reakcje ruchowe wywołane odruchami pnia mózgu.
- Może jesteś zainteresowany: "Skala w skali Glasgow: jak mierzyć utratę przytomności"
Jakie są przyczyny?
Podobnie jak pozostałe zaburzenia, które wpływają na sumienie, główną przyczyną jest uszkodzenie w ośrodkowym układzie nerwowym, w szczególności w struktura znana jako rosnący system siatkowaty , który kontroluje czujność i poziomy świadomości.
Istnieje wiele warunków, zarówno organicznych, jak i zewnętrznych, które mogą wytworzyć minimalny stan świadomości. Niektóre z nich to:
1. Przyczyny organiczne
- Choroby autoimmunologiczne które powodują zapalenie układu nerwowego.
- Przypadki niedokrwienia lub udary krwotoczne.
- Pierwotne i wtórne nowotwory .
- Nietoksyczne encefalopatie.
2. Przyczyny zewnętrzne
- Zapalenie opon mózgowych lub choroby zakaźne.
- Traumatyzm czaszkowo-mózgowy.
- Encefalopatie z powodu toksycznych czynników .
- Choroby mózgu spowodowane promieniowaniem, porażeniem prądem elektrycznym, hiper lub hipotermią.
- Leczenie i rokowanie
Ze względu na charakterystykę tego stanu nie ustalono jeszcze skutecznego protokołu interwencyjnego, który odnosi się do minimalnego statusu. Można jednak wykonać szereg czynności, które zależą od ciężkości stanu pacjenta.
Na początku choroby niezwykle ważne jest, aby ustabilizować parametry życiowe osoby spróbuj odzyskać funkcje poznawcze, które pozostają w osobie , Odbywa się to za pomocą multisensorycznych programów stymulacji i ćwiczeń aktywacji neurologicznej.
Jeśli chodzi o rokowanie pacjentów w stanie minimalnej aktywacji, mogą pozostać w nim przez lata, co może wiązać się z poważnymi i nieodwracalnymi uszkodzeniami mózgu , Istnieją jednak przypadki, w których dana osoba osiąga pewien stopień stopniowego lub stopniowego powrotu do zdrowia.
