Zespół Stendhala: skrajne emocje przed pięknem
To jest zwykle doświadczyć pewnych wrażeń, gdy mamy przed sobą bodziec, który je motywuje .
Są jednak ludzie o wielkiej wrażliwości na te bodźce i wyjątkowo reagują na emocje, które budzi dzieło sztuki, krajobraz czy film.
Zespół Stendhala: odkrywanie pojedynczego zaburzenia
W tych ekstremalnych przypadkach zazwyczaj mówimy o "Zespół Stendhala ", Znany również jako" Syndrom podróżnika "lub" syndrom Florencji ".
Historia zespołu Stendhala
W roku 1817 Henri-Marie Beyle, francuski pisarz, który używał pseudonimu Stendhal, przeprowadził się do włoskiego miasta Florencji uwiedzionego przez kolosalne piękno i monumentalność miasta, a także jego bliskie związki z najlepszymi artystami renesansu. Tam, odwiedzając Bazylikę Świętego Krzyża, był w stanie opisać serię wrażeń i emocji, które za kilkadziesiąt lat zostaną uznane za symptomy tego syndromu. W swoich pismach Neapol i Florencja: Podróż z Mediolanu do Reggio opowiadał o doznaniach doświadczanych w tych kategoriach:
"Doszedłem do takiego poziomu emocji, w którym potknęły się niebiańskie odczucia wydawane przez sztukę piękną i namiętne uczucia. Opuszczając Świętego Krzyża, moje serce biło, życie mnie wyczerpało, bałem się upaść. "
Powtarzanie się tego rodzaju odczuć, które powodowało zawroty głowy, zawroty głowy i zanikanie, zostało udokumentowane jako wyjątkowy przypadek w mieście Florencji, ale nauka nie stworzyła zróżnicowanego syndromu w tym obrazie do czasu, aż w 1979 r. Fizjoterapeuta z Florencji, Graziella Magherini, zdefiniował go i sklasyfikował jako Zespół Stendhal.
Czy zespół Stendhala był nadwymiarowy? Czy to naprawdę istnieje?
Nie można zaprzeczyć, że niektóre wyrażenia artystyczne wzbudzają emocje: najeżone włosy słuchające piosenki lub łzy oglądające romantyczny film to reakcje, których doświadczyli wszyscy ludzie.
Jednak zespół Stendhala odnosi się do eksperymentowania bardzo intensywnych wrażeń przed dziełem artystycznym, zwykle ze względu na jego piękno .
Dzisiaj wielu psychologów klinicznych uznaje to zaburzenie za prawdziwe, ale jest w tym pewna kontrowersja. Po monetach pod koniec lat 70., w historycznym momencie, w którym globalizacja doprowadziła do wzrostu liczby podróżujących w skali globalnej, a w szczególności do Florencji, l Liczba zgłoszonych przypadków znacznie wzrosła , co doprowadziło do powstania syndromu, było również znane jako "syndrom Florencji".
Z tego powodu część społeczności naukowej kwalifikuje się do tego, że nadmierne ujawnienie syndromu może być motywowane interesami ekonomicznymi ze strony samego miasta Florencji, aby podnieść reputację piękna jego artystycznych zabytków, w celu przyciągnięcia jeszcze większa liczba odwiedzających.
Klucz może znajdować się w sugestii
Również zainteresowanie wywołane przez zespół Stendhala otwiera pewne pytania, takie jak odzwierciedlenie, czy nie płacimy ziemi i zwiększanie predyspozycji do odczuwania tego rodzaju doznań opisanych przez Stendhala poruszonego stan sugestii .
Bibliografia:
- Chalmers, D. (1999). Świadomy umysł: w poszukiwaniu fundamentalnej teorii. Barcelona: Gedisa
- Gómez Milán, E, Pérez Dueñas, C. Sumienie: układanka mózgu
- Magherini, zespół G. Stendhala. Ed Espasa Calpe, Madryt, 1990
- Stendhal, Rzym, Neapol i Florencja. Ed. Pretextos, 1999.
