Stereotypie w dzieciństwie: rodzaje i powiązane zaburzenia
W niektórych przypadkach zaobserwujemy, jak dziecko wykonywało powtarzalne zachowania lub ruchy, które z pewnością będą bezpośrednio związane z tikami, hobby dziecka lub próbą przyciągnięcia uwagi. I choć w niektórych przypadkach może tak być, w innych może to być dziecinne stereotypy.
W całym tym artykule porozmawiamy o stereotypach w dzieciństwie opiszemy, jak je zidentyfikować, jak również różne klasyfikacje, ich diagnozę i możliwe sposoby ich leczenia.
- Powiązany artykuł: "6 etapów dzieciństwa (rozwój fizyczny i psychiczny)"
Jakie są stereotypy dotyczące dzieci?
Stereotypy lub stereotypowe ruchy są uważane za hiperkinetyczną zmianę ruchu , Oznacza to, że występuje nadmierny ruch lub reakcja kończyn i twarzy. Chociaż zmiana ta może wystąpić w każdym wieku, są one dość powszechne u dzieci i mogą być spowodowane zaburzeniem stereotypowych ruchów.
W stereotypach dziecięcych Mogą się one objawiać za pomocą ruchów pół-ochotniczych, powtarzalnych i rytmicznych , najwyraźniej impulsywny lub porywczy, i które nie są wykonywane dla żadnego konkretnego celu lub celu. Ponadto są one nazywane stereotypami, ponieważ zawsze podążają za ustalonym wzorcem, a dziecko zawsze wykonuje je w ten sam sposób.
Te ruchy obejmują kołysanie, drapanie, szturchanie nosa, bruksizm, uderzanie głową, rzucanie przedmiotami, powtarzające się wokalizacje, gryzienie warg lub palców, brawo bez żadnego powodu lub jakiejkolwiek reakcji motorycznej, która zawsze przedstawia ten sam wzorzec.
Aby być bardziej szczegółowym, stereotypowe ruchy mają następujące cechy:
- Są pół-ochotnikami, co oznacza, że mogą przestać, jeśli chce.
- Są powtarzalne .
- Mogą być rytmiczne lub w postaci skurczu mięśni.
- Nie mają celu ani celu.
- Są skoordynowane .
- Mogą one ustać, gdy osoba jest rozproszona lub inicjuje inne zadania lub czynności.
Częstość występowania tego zaburzenia motorycznego w przybliżeniu między 3 a 9% populacji w wieku od 5 do 8 lat, z większą częstością u dzieci ze zdiagnozowanym Wszechogarniającym Zaburzeniem Rozwojowym (TGD), w którym występuje z częstością od 40% do 45%.
U dzieci bez jakiejkolwiek diagnozy psychologicznej lub motorycznej ruchy te są zwykle wykonywane nieświadomie jako sposób na rozładowanie napięcia, a także w momentach frustracji lub nudy.
Różnice w tikach i kompulsjach
Chociaż na pierwszy rzut oka mogą się wydawać bardzo podobnymi ruchami, istnieją zasadnicze różnice między ruchami stereotypowymi, tikami i kompulsjami.
W przypadku tików, chociaż pojawiają się one również jako powtarzające się ruchy , w przeciwieństwie do stereotypów, są one całkowicie mimowolne, mają krótszy czas trwania iw wielu przypadkach dana osoba nawet nie dostrzega, że ich doświadcza.
Z drugiej strony kompulsje również składają się z powtarzających się ruchów, które wymagają pewnej koordynacji. Jednak te mają cel, jakim jest zmniejszenie uczucia udręki lub dyskomfort spowodowany obsesyjnymi myślami, które im towarzyszą.
- Może interesujesz się: "Kompulsje: definicja, przyczyny i możliwe objawy"
Kiedy i dlaczego się pojawiają?
Chociaż nie udało się jeszcze dokładnie określić, co jest przyczyną pojawiania się stereotypii u dzieci, istnieje szereg teorii, które wskazują zarówno na możliwość psychologicznej lub behawioralnej przyczyny związanej z nauką dziecka, jak i na prawdopodobieństwo, że istnieje faktycznie neurobiologiczna podstawa, która je powoduje .
Niezależnie od tego, początek stereotypowych ruchów ma tendencję do pojawienia się zanim dziecko osiągnie wiek 3 lat i musi przedstawić co najmniej 4 tygodnie, aby można było je rozpoznać.
Te pół-ochotnicze ruchy wydają się być bardziej intensywne podczas godzin snu, Kiedy dziecko czuje się bardzo zestresowane, kiedy wzrasta poziom lęku , wykonując pewne zadanie, które wymaga dużej koncentracji, gdy są zmęczone lub znudzone lub gdy są poddawane izolacji sensorycznej.
Jak wspomniano powyżej, w wielu przypadkach ruchy te mają tendencję do zmniejszania się lub zanikają, gdy dziecko rozpoczyna inną aktywność lub zadanie. Wiedząc o tym, po zainicjowaniu ruchów rodzice mogą spróbować uchwycić uwagę dziecka i zaangażować je w jakieś przyjemne zadanie, tak aby w ten sposób zatrzymały się stereotypowe ruchy.
Rodzaje stereotypów dla dzieci
Istnieją różne klasyfikacje stereotypów dotyczących dzieci w zależności od tego, czy towarzyszą im inne zmiany, czy też nie, w zależności od liczby zaangażowanych grup mięśni lub sposobu ich manifestacji.
1. Pierwotne / wtórne stereotypy
Pierwotne stereotypie są brane pod uwagę, gdy występują u dzieci bez zaburzeń lub zaburzeń rozwojowych, podczas gdy drugorzędne stereotypie występują u dzieci z chorobami neurologicznymi, takimi jak autyzm, zaburzenia rozwoju intelektualnego lub deficyty czuciowo-ruchowe .
Ponadto pierwotne stereotypie, które nie są związane z żadną inną zmianą, mają zazwyczaj lepsze rokowanie, ponieważ zazwyczaj zanikają z czasem.
2. Motorowe / foniczne stereotypy
W tej drugiej podgrupie stereotypie są podzielone na stereotypy ruchowe, które manifestują się poprzez ruchy, lub fałszywe stereotypy, jeśli chodzi o wokalizacje lub dźwięki ustne .
3. Proste / złożone stereotypy
Wreszcie, gdy dziecko wykonuje proste ruchy lub gardłowe odgłosy, można je zaklasyfikować jako proste stereotypy, podczas gdy bardziej złożone i skoordynowane ruchy lub czynności lub wokalizacje nazywane są złożonymi stereotypami.
Jak można je zdiagnozować?
W przypadkach, w których rodzice lub opiekunowie dziecka dostrzegają możliwą obecność manieryzmu, zaleca się udać się do specjalisty, który może przeprowadzić prawidłową diagnozę .
W tym celu dokonuje się klinicznej oceny dziecka poprzez bezpośrednią obserwację dziecka. Jednak w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do rozpoznania można przeprowadzić serię testów fizycznych, takich jak elektroencefalogramy, rezonanse magnetyczne lub nawet ocenę za pomocą szeregu specjalistycznych kwestionariuszy.
W ten sposób możemy również wykluczyć możliwość, że stereotypowe ruchy są częścią większego stanu takie jak zaburzenia padaczkowe, OCD lub ADHD .
- Może jesteś zainteresowany: "Dobra strona ADHD: 10 pozytywnych cech młodych ludzi z deficytem uwagi"
Czy jest leczenie?
W przeważającej większości przypadków stereotypów dziecięcych nie trzeba stosować leczenia, ponieważ nawet w przypadku drugorzędnych stereotypii nie są one zwykle szkodliwe. Ponadto, w przypadku pierwotnych stereotypii, zwykle mijają z czasem.
Jednak w przypadku poważniejszych przypadków lub w których dziecko rozwinęło samookaleczenie lub które stwarzają niebezpieczeństwo, podejście terapeutyczne można przeprowadzić poprzez interwencję psychologiczną lub leczenie farmakologiczne.
Jeśli chodzi o interwencje psychologiczne, istnieje wiele konkretnych terapii, takich jak mechaniczna terapia powstrzymująca lub odwrócenie nawyków , które okazały się wysoce skuteczne w leczeniu stereotypowych ruchów.
Wreszcie, pomimo faktu, że wykazano, że leczenie farmakologiczne ma niższy wskaźnik skuteczności, w niektórych przypadkach możliwe jest uciekanie się do podawania leków, takich jak benzodiazepiny, leki przeciwpadaczkowe, atypowe neuroleptyki lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). wśród wielu innych.
