Steven Pinker: biografia, teoria i główny wkład
Steven Pinker jest językoznawcą, psychologiem i pisarzem znanym głównie ze swojej roli w rozpowszechnianiu różnych idei związanych z psychologią ewolucyjną, z komunikacją, z percepcją wzrokową i poznaniem oraz z obliczeniową teorią umysłu, a także z jego własne teorie na temat rozwoju języka i upadku przemocy.
W tym artykule Przeanalizujemy teorię i wkład Steven'a Pinkera , koncentrując się na ich perspektywach dotyczących komunikacji, natury ludzkiej i upadku przemocy. Na początek dokonamy krótkiej recenzji jego biografii i kariery zawodowej.
- Powiązany artykuł: "12 najbardziej wpływowych współczesnych psychologów"
Biografia Stevena Pinkera
Steven Pinker urodził się w Montrealu w 1954 r. W żydowskiej rodzinie, która wyemigrowała do Kanady z Polski i dzisiejszej Mołdawii. Otrzymał doktorat z psychologii eksperymentalnej na Uniwersytecie Harvarda w 1979 roku; jego nauczycielem był Stephen Kosslyn, wybitny autor w dziedzinie psychologii poznawczej i neuronauki.
Później było badacz i profesor na Uniwersytecie Stanforda oraz w Massachusetts Institute of Technology , często znany jako "MIT". W latach 1994-1999 był współreżyserem Cognitive Neuroscience Centre w tej renomowanej instytucji.
Obecnie Pinker jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Harvarda i kontynuuje swoją pracę jako teoretyk, badacz, pisarz i informator naukowy. Jest także ważną postacią w prasie i często uczestniczy w konferencjach i debatach na różne tematy związane z nauką i ogólnie z człowiekiem.
- Może jesteś zainteresowany: "30 najlepszych słynnych zwrotów Stevena Pinkera"
Składki, publikacje i zasługi
Pinker przeprowadził liczne publikacje i badania nad percepcją wzrokową, psycholingwistyką i relacjami interpersonalnymi które zostały nagrodzone przez wybitne instytucje, w tym National Academy of Sciences, American Psychological Association i Cognitive Neuroscience Society.
Napisał również 14 książek na ten temat i ogólnie na temat ludzkiej natury, ze szczególnym uwzględnieniem perspektyw poznawczych i ewolucyjnych. Najsłynniejsze z nich to: "Instynkt języka: jak język tworzy umysł", "Jak działa umysł", "Czysty łupek: współczesne zaprzeczanie ludzkiej naturze" i "Spadek przemocy i jej implikacje".
Teorie komunikacji i człowieka
Na początku swojej kariery zawodowej Pinker przeprowadził badania dotyczące rozwoju i charakterystyki języka u dzieci. Jego wyniki skłoniły go do poparcia społecznego teorii Noama Chomsky'ego, która głosi, że ludzie mają Wrodzone zdolności mózgowe, które pozwalają na zrozumienie języka .
Metodologia Pinkera w tym czasie opierała się na badaniu zachowań ludzi i cofaniu się w ewolucji filogenetycznej, aby wyjaśnić rozwój funkcji mózgu. Za pomocą tej metody opracował hipotezy dotyczące języka i innych zjawisk, takich jak trójwymiarowa wizja i logiczne rozumowanie.
Według Pinkera wrodzona zdolność człowieka do języka zależy zasadniczo od dwóch procesów poznawczych: zapamiętywanie słów i manipulowanie nimi za pomocą reguł gramatycznych s, równie uczony. Te propozycje biologów spotkały się z krytyką skupioną na aspektach moralnych lub filozoficznych.
Ten autor ogólnie broni idei, że geny determinują znaczną część ludzkich zachowań. Chociaż twierdzi, że utożsamia się z egalitarnym feminizmem, krytykowano ją za jej twierdzenia o istnieniu biologicznych różnic między ludźmi różnych grup etnicznych, a także między kobietami i mężczyznami.
- Może jesteś zainteresowany: "Genetyka i zachowanie: czy geny decydują o tym, jak działamy?"
Spadek przemocy
W popularnej książce "Upadek przemocy i jej implikacje" Pinker argumentuje, że z proporcjonalnego i historycznego punktu widzenia częstotliwość gwałtownych zachowań ma tendencję spadkową na całym świecie, szczególnie w ostatnich dwóch stuleciach. W tej pracy odkrywa powszechne przekonanie, że przemoc stała się dziś bardziej obecna.
Według Pinkera spadek przemocy rozpoczął się wraz z powstaniem państw charakteryzujące się uzyskaniem monopolu na tego typu zachowania, podczas gdy w większości przypadków były karane za pomocą prawa.Pozwoliłoby to dużej liczbie ludzi na współistnienie z niższym ryzykiem morderstwa.
Kolejne czynniki, takie jak ekspansja handlu, rewolucja humanitarna związana z ruchem oświecenia, wzrost kosmopolityzmu lub odrzucenie niewolnictwa przyczyniły się jeszcze bardziej do zmniejszenia liczby gwałtownych zachowań.
Pinker sugeruje to doświadczenie dwóch wojen światowych miało fundamentalne znaczenie w spadku przemocy które miały miejsce w XX wieku. Wskazuje również na istotne zmienne globalizacyjne, ruchy na rzecz praw mniejszości i zwierząt innych niż ludzie, a także rzekomy spadek wagi ideologii.
Autor ten przypisuje powszechne przekonanie, że przemoc coraz częściej pojawia się w stronniczości potwierdzenia i potwierdza, że wkroczyliśmy w epokę zwaną "Długim pokojem". Kilku autorów skrytykowało te idee, argumentując, że zwiększają one brak troski o przemoc i konflikty oraz interpretują dane liczbowe redukcjonistyczne.
