Synchroniczność: nauka kryjąca się za znaczącymi zbiegami okoliczności

Aby zobaczyć świat w ziarnku piasku, a niebo w dzikim kwiecie, obejmuje nieskończoność w dłoni i wieczność w godzinę.

- William Blake

Kilka wskazówek na temat synchroniczności lub istotnych zbiegów okoliczności

Wszyscy mamy doświadczenie Zbieg okoliczności faktycznych, którym nie przywiązujemy większej wagi niż uderzająca ciekawość , Myślimy o kimś i właśnie w tym momencie otrzymaliśmy od niego telefon; pamiętamy osobę, o której nie pamiętaliśmy od dłuższego czasu i znajdujemy ją później na ulicy lub piosenkę w radiu, która jest bardzo związana z czymś, co dzieje się w tym momencie. Niektórzy opowiadają doświadczenia, które mogą nam się wydawać jeszcze bardziej niesamowite, takie jak marzenia o wydarzeniach, które nastąpią później, lub postrzeganie w oddali wypadku lub śmierci kogoś bliskiego.

Z niezwykle racjonalnej perspektywy te fakty są kwestią przypadku , zbiegów okoliczności, które nie powinny mieć większego znaczenia niż one. Z drugiej strony niezwykłe wydarzenia to wynalazki ludzi, którzy chcą zwrócić uwagę lub błędne interpretacje obiektywnych faktów.

Jednak szwajcarski psychiatra Carl Gustav Jung zauważył, w wystąpieniach bardzo mało prawdopodobnych wydarzeń, wyrażenie zjawiska, które zasługuje na bycie badanym z rygorem , W tym sensie ukuł termin synchroniczność, którą zdefiniował jako równoczesną prezentację dwóch faktów, które nie są powiązane relacją przyczyny i skutku, lecz ich znaczeniem.

Na czym polega synchronizacja Junga?

Opracowanie koncepcji synchronizacja powstaje w wyniku współpracy pomiędzy Carl Gustav Jung i Wolfgang Pauli , nagroda Nobla w dziedzinie fizyki i jeden z ojców mechaniki kwantowej. Jest to więc koncepcja, w której zbiegają się podejścia fizyki i psychologii. Współpraca tych autorów została odzwierciedlona w 1952 r. Wraz z publikacją wspólnej książki Synchroniczność jako zasada bezprzyczynowych połączeń. W tej książce synchroniczność jest uważana za kluczowy element do zrozumienia relacji między psyche a materią.

Jung opisuje trzy kategorie synchroniczności : pierwszy pokazuje zbieżność między treścią mentalną (myśl, uczucie, sen) a zdarzeniem zewnętrznym (wywołanie otrzymuje ktoś, kto o tym myślał). Druga to zbieżność między wewnętrznym widzeniem a wydarzeniem, które dzieje się daleko (marząc o wypadku lub śmierci osoby, która dzieje się w rzeczywistości). Trzeci to obraz czegoś, co później dzieje się w przyszłości. Podkreśla się, że obrazy, na których opiera się synchroniczność, niekoniecznie są przedstawiane dosłownie, ale można je wyrazić w sposób symboliczny.

Racjonalne myślenie nie akceptuje tego typu zjawisk, więc rozwijając pojęcie synchroniczności, Jung używa tak zwanej myśli orientalnej , Ten typ myślenia wiąże się z tym, o czym zwykle mówimy, gdy mówimy o intuicji.

Zachodnie myślenie a orientalna myśl

Racjonalna, mechanistyczna i materialistyczna myśl, na której pogląd świata zachodniego opiera się na ilustracji, a która jest podstawą naszych wierzeń, zakłada liniowość czasu i przyczynowość zjawisk.

Z tego paradygmatu nauka kwestionuje przyczynę zjawisk z zamiarem kontrolowania i przewidywania zdarzeń , W jego metodologii istotne jest budowanie modeli i abstrakcji w oparciu o ogólne informacje statystyczne. Pojedyncze przypadki, te, które wychodzą poza normę, jak to jest w przypadku synchroniczności, są niepojęte z przybliżenia statystycznego, dlatego nie są rozważane przez naukę, ani przez nasz system wierzeń skonstruowanych pod tą samą logiką. i wpływ.

Nie jest to jednak główny sposób myślenia w historii ludzkości, ani nawet dzisiaj w różnych kontekstach kulturowych. Jung uważał, że synchroniczność jest spójnym zjawiskiem z orientalnymi kosmovision, takimi jak Chińczycy, z których wyłonił się taoizm lub kosmoinstytucje millenarian Indii, które mają inną koncepcję czasu i przestrzeni niż nasza.

The myśl orientalna , w którym konieczne jest również uwzględnienie wielu rdzennych światopoglądów, uważa, że ​​wszystkie elementy wszechświata są ze sobą połączone, tworząc jednostkę. Konkretna rzeczywistość, czyli to, co obserwujemy, uważana jest za iluzoryczną manifestację podstawowej zasady. Każdy element wszechświata jest postrzegany jako odbicie czegoś, co go obejmuje.Wszechświat jest postrzegany jako wielki organizm, w którym każdy element, który go tworzy, jest wewnętrznie powiązany, a jednocześnie jest zwierciadłem. Jednostka jest więc uważana za mikrokosmos odzwierciedlający dynamikę makrokosmosu całego wszechświata .

Z logiki wszechświata postrzeganego jako całość, składającego się z współzależnych elementów, działającego pod wpływem podstawowej zasady, kiedy zdarza się zdarzenie, naturalne przesłuchanie nie dotyczyłoby jego pochodzenia ani przyczyny, jak to zwykle robimy, ale o tym, co inne zdarzenia mogą wystąpić jednocześnie.

Z perspektywy wschodniej rozumie się, że każda chwila we wszechświecie posiada szczególną jakość, z którą r wszystkie elementy są synchronicznie zsynchronizowane , Ten rodzaj logiki byłby podtrzymywaniem astrologii lub wyroczni. W momencie narodzin osoby gwiazdy znajdują się w określonej pozycji i symbolicznie jest zapisana w każdej z osób, która jest przez nią uwarunkowana.

W ten sam sposób, podczas konsultacji z wyrocznią, karty tarota, znaki skorupy żółwia itp. Nie są prezentowane w sposób losowy, ale odpowiadają konkretnemu momentowi i sytuacji, z której wyłania się przesłuchanie; i z powodu tego związku, symboliczne znaczenie można nadać każdemu z tych wydarzeń. W tym schemacie synchronizacja byłaby tym zjawiskiem, które pozwoliłoby na zrozumienie tego związku pomiędzy pytaniem konsultanta a składem elementów wyroczni.

Symboliczny wymiar synchroniczności

Jung podkreśla, jak W myśli orientalnej liczby, oprócz funkcji ilościowej, mają wymiar jakościowy i symboliczny , Aby zilustrować powyższe, opowiada krótką historię chińskiej tradycji o historii królestwa, które musiało zdecydować się na przystąpienie do wojny lub nie. Ponieważ nie było zgody, rada mędrców przeprowadziła głosowanie; wynikiem było 3 głosów za i 5 przeciw. Jednak król postanowił pójść na wojnę, ponieważ 3 było liczbą jednomyślności. Liczby, podobnie jak synchroniczność, są uważane za pośredników między światem codziennym a światem duchowym.

Koncepcja różnorodności we wszechświecie, dziwna siła, która jest źródłem i siłą napędową wszystkiego, a która zapewnia harmonię i strukturę w chaosie, była obecna w różnych filozofiach i światopoglądach. Ta jednocząca zasada nosiła nazwę Tao, Logos, Sense iz podobnymi cechami jest podstawą głównych religii Wschodu, takich jak taoizm, buddyzm, hinduizm, zen, chociaż nadano im różne nazwy, wszystkie te opisy utrzymują, że rzeczywistość, czyli konkretne i obserwowalne elementy, jak również nasze podwójne abstrakcje, są zewnętrzną manifestacją Jednego: historia wszechświata i ludzkości byłaby przejawem różnych aspektów tej jednoczącej zasady.

Uważa się również, że różne cykle i rytmy obecne w naturze są wyrazem tej podstawowej zasady , Dla myśli orientalnej czas nie przechodzi w sposób linearny, lecz kołowy, obraz spirali, jak w przypadku muszli konchy. Tak więc czas był uważany za wyraz wiecznych cykli narodzin, śmierci i regeneracji. Cykle te są obecne w przyrodzie, w historii narodów i jednostek.

Wiele modeli i koncepcji wschodniego mistycyzmu, które towarzyszyły ludzkości od tysięcy lat, zaczęło mieć rezonanse i zbieżności z opisami składu i dynamiki materii, dostarczanymi przez fizyków, prekursorów mechaniki kwantowej około 1920 roku. Jung zauważył te podobieństwa i zobaczył, że jest to okazja, by wzmocnić argumenty swoich spostrzeżeń i intuicji dotyczących synchroniczności , Dlatego postanowił zagłębić się w te badania, wymieniając korespondencję, pomysły i odkrycia z kilkoma fizykami, prekursorami mechaniki kwantowej, w tym Albert Einstein i Wolfang Pauli.

Fizyka kwantowa, myśl orientalna i synchroniczność

The mechanika kwantowa jest tą gałęzią fizyki, która jest odpowiedzialna za opisanie zachowania cząstek subatomowych, czyli najmniejszych części, z których składa się wszechświat.

Zamieszanie podobne do tego, czego możemy doświadczyć, kiedy doświadczamy potężnej synchroniczności, to znaczy, że nasz racjonalny i uporządkowany punkt widzenia słabnie, było tym, co fizycy żyli na początku ubiegłego wieku, kiedy zaczęli odkrywać dziwny, a nawet magiczny sposób , w którym zachowuje się materia subatomowa.

Sam Albert Einstein, który swoją teorią względności zrewolucjonizował naukę i był prekursorem fizyki kwantowej, spędził ostatnie 20 lat swojego życia próbując pokazać niespójności teorii kwantowej, ponieważ wydawało mu się niewiarygodne, że świat działa tak osobliwie , Kolejne badania wykazały, że na poziomie subatomowym świat zachowuje się w dużej mierze w sposób nieprzewidywalny i paradoksalny, stanowczo kwestionując nasz zdrowy rozsądek.

Eksperymentalnie sprawdzono, że w przypadku wpływu jednej z cząstek na drugą zmienia się w sposób zsynchronizowany. Jeśli, jak się wydaje, wszystkie elementy składające się na wszechświat, w tym my sami, są wynikiem wielkiego wybuchu bardzo gęstej masy, można wywnioskować, że na poziomie subatomowym nadal utrzymujemy związek z całym wszechświatem.

Podobieństwa do myśli orientalnej

Związek między fizyką kwantową a wschodnią kosmologią jest złożonym i kontrowersyjnym tematem.

Powszechnie wiadomo, że cząsteczki subatomowe mogą czasami zachowywać się jak fale, a w innych cząstki. Być może najbardziej zaskakujące dla naszej kartezjańskiej mentalności są wyniki eksperymentalne, w których jest oczywiste, że atom może być i nie być w jednym miejscu lub być w dwóch miejscach naraz. Ponadto może obracać się w jednym kierunku i jednocześnie w przeciwnym kierunku. Wszystko to przypomina świat tajemnicy, o którym mówią zarówno Jung, jak i mistycy, odnosząc się do zasady jednoczącej i jej przejawów.

Fizyk David Bohm postuluje, że uporządkowany porządek leżący u podstaw rozkazu działa we wszechświecie, odtwarzając różnice, które buddyzm dokonuje pomiędzy iluzorycznym światem mayi a zasadą jednoczącą , Fizycy również opisują, że duża część konstytucji materii, którą obserwujemy, jest pusta, co jest jednym z aspektów, o których mówił Tao.

Synchroniczność, fraktale i Unus Mundus

Spontanicznie, natura tworzy określone konfiguracje geometryczne które są obecne w kształcie liści, spirale ślimaków, w jaskiniach, w kształcie kości, huraganów. Tego rodzaju wzorce konfiguracji, znane również jako fraktale, są czasami uważane za przejaw w materii tej podstawowej zasady. Fraktale lub archetypowe formy geometryczne występują także w niektórych dziełach sztuki i architekturze.

The archetypowe konfiguracje poza tym, że uważany jest za przejaw synchroniczności, to jest w związku między światem fizycznym i psychicznym, mogą być elementem, który wpływa na przyjemność estetyczną, którą generuje zarówno natura, jak i sztuka. Niewielu ludzi doświadczyło, że kontemplacja natury, obrazu lub rzeźby, słuchanie pewnej melodii nadało jej coś więcej niż przyjemność estetyczną, i dało im nagle nieracjonalne zrozumienie wzajemnego połączenia siebie z pozostałe elementy wszechświatów.

Tego rodzaju doświadczenie można również uznać za wyraz synchroniczności, kiedy nasz codzienny świat fizyczny jest powiązany z chwilami z transcendentną i tajemniczą rzeczywistością.

Jung odwołuje się do tego terminu Unus Mundus greckiego filozofa Heraklita, aby się do tego odnieść jednocząca zasada, która jest również w jakiś sposób obecna w twojej koncepcji zbiorowa nieświadomość , Zbiorową nieświadomość można rozumieć jako "duszę świata", z której wyłaniają się symboliczne wzorce obecne w mitologiach wszystkich narodów i które, jak fraktale, mają skłonność do konfiguracji, a nie formy, ale typowe sposoby działania. Tak zwane archetypy zbiorowej nieświadomości. Synchroniczność Junga może być przejawem konstelacji archetypu, sposobem, w jaki zbiorowa dusza wpływa na nasze życie, promując pewne doświadczenie, jakąś perspektywę.

Dla Junga zjawiska synchroniczne wiązały się z momentami wielkiej afektywności. Dlatego właśnie, jak mówi, zdarzają się one w momentach przejściowych, takich jak śmierć, zakochiwanie się, podróże, sytuacje, w których stoimy w sprzeczności z samym sobą lub w dylemacie przed zasadniczą decyzją. Mogą być również katalizowane przez wzniosłą afektywność w psychoterapii oraz w odmiennych stanach świadomości, generowanych przez elementy naturalne lub chemiczne.

Niektórzy ludzie częściej doświadczają synchronizacji lub są świadomi ich, ale czasami obecne w sceptycznych i przeważnie racjonalnych ludziach, otwierające ich perspektywę i wrażliwość na symboliczny wymiar życia .

Dla Junga zsynchronizowanie może być również częścią życia zbiorowego, ponieważ naukowcy, którzy nie utrzymują żadnej wymiany informacji, dokonują jednocześnie odkryć, będąc najbardziej rozpoznawalnym przypadkiem, postulacją niemal równoległą do teorii ewolucji Darwina i Wallace'a. ,

Synchroniczność i "moc umysłu": twórca deszczownicy

Pozytywne myślenie i wizualizacje (poprzez wyobraźnię) może być skuteczny w osiąganiu konkretnych celów u niektórych osób , Jednak ani fizyka kwantowa, ani synchroniczność same w sobie nie są naukowymi argumentami na rzecz tego, co jest często określane jako "siła umysłu do tworzenia rzeczywistości", "wierzyć, to jest tworzenie" i podobne rzeczy, które zachowują więcej związek z wszechmocnym dzieckiem myślał o tym z nauką. Z drugiej strony moc modlitwy i dobrych energii wciąż pozostają w szacownym terenie wierzeń i wiary.

Fizyka kwantowa udowodniła udział podmiotu w rzeczywistości fizycznej obserwowanej na poziomie mikro fizycznym oraz interakcję sfery fizycznej i psychicznej, ale nie wynika z tego, że ta częstotliwość może być manipulowana przez badanych w celu uzyskania manifestacji w rzeczywistości. W dziedzinie mikro fizyki logika kwantowa działa, ale w naszym obserwowalnym świecie fizyka newtonowska nadal funkcjonuje, a duże wymiary są prowadzone zgodnie z logiką względności Einsteina. Te logiki są powiązane, ale nie można ich ekstrapolować. Fizyka wciąż poszukuje jednolitej teorii, która integruje i uwzględnia różne obszary.

Z drugiej strony, synchroniczność, a także Tao, odnosi się do złożonych, paradoksalnych, niemożliwych do zredukowania fraz i receptur podręcznika rozwoju osobistego , W każdym razie odchodzą od logiki kontroli, domeny, przedsiębiorczości i postępu, z którym wizualizacje są zwykle związane z osiąganiem celów. Logika synchroniczności jest bliższa wypuszczeniu, rezonowaniu i przepływowi z tą podstawową zasadą, i zwykle jest lepiej wyrażana poprzez poetyckie i literackie obrazy.

Następująca historia chińskiej tradycji była ulubioną przez Junga, by przekazać esencję synchroniczności i Tao.

Deszczowiec

W pewnej chińskiej wiosce nie padało przez kilka tygodni, więc producent deszczu , Kiedy przybył starzec, poszedł prosto do domu, który dla niego przygotowali i pozostał tam, nie odprawiając ceremonii, dopóki deszcz nie nadejdzie trzeciego dnia. Zapytany, jak to zrobił, wyjaśnił, że kiedy przybył do wioski, zdał sobie sprawę z braku stanu harmonii, w taki sposób, że cykle natury nie funkcjonowały prawidłowo.

Jako że ten stan dysharmonii również wpłynął na niego, wycofał się, aby przywrócić mu równowagę, a kiedy ta równowaga została przywrócona zgodnie z naturalnym wzorcem, padał deszcz.

Bibliografia:

• Bolen, Jean Shinoda. Tao psychologii. Barcelona: Kairós, 2005.
• Capra, Fritjof The Tao of physics. Malaga: Sirius, 1995.
• Franz, Marie-Luise von On wróżbiarstwo i synchroniczność: psychologia znaczących zbiegów okoliczności. Barcelona: Paidós, 1999.
• Jung, C. G. Interpretacja natury i psychiki: synchroniczność jako zasada bezprzyczynowego połączenia. Barcelona: Edicones Paidós, 1991.
• Torf, F. David. Synchroniczność: most między umysłem a materią. Barcelona: Kairós, 1989