12 znaków ostrzegawczych faszyzmu według Umberto Eco
Polityka zawsze była integralnym elementem ludzkiego życia zarówno w tym, co wpływa na nas zbiorowo, jak i na to, co ma związek z naszą indywidualnością. Jednak niektóre zjawiska społeczne pozostawiają więcej śladów niż inne, aw niektórych przypadkach są gorsze.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci było wielu psychologów społecznych, socjologów i myślicieli, którzy poświęcili się temu, aby spojrzeć wstecz, aby rozpoznać, co było historycznie pierwszymi objawami pojawienia się (lub ponownego pojawienia się) wykluczenia ruchów ideologicznych i w oparciu o kryminalizację mniejszości.
Wśród tych wysiłków na rzecz zrozumienia tych dynamiki są: znaki ostrzegawcze pojawienia się faszyzmu zaproponowane przez filozofa i pisarza Umberto Eco .
- Powiązany artykuł: "12 znaków ostrzegawczych faszyzmu według Umberto Eco"
Czym jest faszyzm?
Technicznie, faszyzm jest ruchem politycznym i związaną z nim ideologią opartą na obronie polityki opartej na "podstawowej" tożsamości ludności, użycie przemocy w celu represjonowania opozycji politycznej oraz wykorzystanie gospodarki państwowej, która z kolei sprzyja dużym korporacjom ze względu na ich korporacjonizm.
Na początku używano terminu faszyzm polityczny dryf kierowany przez Benito Mussoliniego w pierwszej połowie XX wieku , ale możesz także nazwać inne niedawne propozycje polityczne podobne do pierwotnych. Konkretnie, odrodzenie partii politycznych, które wykorzystują jawnie ksenofobiczne dyskursy, sprawiło, że częste stały się porównania ze starym reżimem włoskiego przywódcy.
W tym sensie spójrz na znaki ostrzegawcze faszyzmu wymyślone przez Umberto Eco może być przydatne, aby wiedzieć, jak oddzielić ziarno od plew.
Znaki, że ta ideologia wynurzyła się
Dla pisarza symptomy faszyzmu, które zyskują na popularności w polityce państwowej lub regionalnej, są następujące.
1. Wykorzystanie lęku przed tym, co jest inne
The stygmatyzacja mniejszości, które nie pasują dokładnie do archetypu "przeciętnego obywatela" lub, że żyją różnymi formami ekspresji kulturowej, często występują w faszystowskich reżimach. Pozwala to wzmocnić ideę tożsamości narodowej, która może służyć osiągnięciu dowolnego celu politycznego.
2. Kontrola i represje wobec seksualności
Kontrola seksualności, zwłaszcza żeńskiej, jest systemem propagandowym, dzięki któremu myślisz o projekcie politycznym nawet w najbardziej intymnych i domowych chwilach , Z drugiej strony pozwala także na represje wobec mniejszości, albo ze względu na ich orientację seksualną, albo na sposób, w jaki postrzegane są seksualne i afektywne.
- Może jesteś zainteresowany: "Psychologia gejów: o tym, czym nie jest różnorodność seksualna i jej związek z psychologią"
3. Systematyczny sprzeciw wobec najmniejszej krytyki
Całkowite odrzucenie krytyki pozwala na wykonywanie i cofanie wszelkiego rodzaju inicjatyw bez konieczności wyjaśniania nikomu .
4. Wartościowanie siły i działania ponad intelektem
Brak zaufania do intelektualisty powoduje krytyczne myślenie o kraju, który jest śmiertelnie ranny. Uważa się, że rozum jest sposobem ukrywania interesów w oparciu o rozum i dlatego jest stratą czasu.
5. Stałe odwoływanie się do zagrożenia, które nie znika
Bądź cały czas odwoływanie się do wiecznego zagrożenia pozwala wprowadzić stan wyjątku , dzięki czemu partia polityczna może złamać obowiązujące prawo "dla dobra narodu". Przypadki terroryzmu państwowego są tego oczywistym przykładem.
6. Wykorzystanie prostych słówek i dyskursów tematycznych
Użycie słów o bardzo szerokim znaczeniu pozwala tworzyć dyskursy, które Chociaż wydają się bardzo jasne, nie kontaktują się z rzeczywistością , Zwykle jedyna wiadomość, która jest podana, ma związek z najpotężniejszymi pomysłami, takimi jak to, kto jest winien coś lub postawa, którą partia będzie miała przed faktem, ale nie zmaterializowała się zbytnio.
7. Niespokój innowacyjności lub powieści
T Wszystko, co oddziela się od tradycyjnego sposobu widzenia świata, jest odrzucane i wyśmiewane jakby to było rozproszenie, kłamstwo lub banalna rozrywka.
8. Nacisk na znaczenie tradycji i tożsamości narodowej
Ciągłe odwoływanie się do tożsamości ludzi i do tradycji jest łatwym sposobem na potwierdzenie jej jako "naturalnego" zwierciadła głosu tego kolektywu. Nie ma potrzeby proponowania polityki, która przyniesie korzyści większości , po prostu symbole, ikony i zwyczaje są używane jako kawałki propagandy.
9. Stały apel do niezadowolonej klasy społecznej
Nie jest to cecha, która sama w sobie definiuje faszyzm, ponieważ odbywa się z wielu tendencji politycznych. Jednak Faszyzm jest uważany za jedyny głos tej części społeczeństwa , jakby nie było w nim mnogości.
10. Używanie charyzmatycznego przywódcy, który reprezentuje ludzi
Przywódca jest odbiciem ludzi i jako taki mówi w ich języku i stara się wyrażać te same obawy co stereotyp części populacji, do której się odwołują. Twoje osobiste decyzje, twoje upodobania i preferencje są traktowane jako sprawa publiczna , ponieważ jest ucieleśnieniem popularnej woli.
11. Stałe poszukiwanie zewnętrznych winowajców
Obwinianie wszystkich, którzy są poza systemem propagandy i nie można ich bronić, pozwala zwrócić uwagę na niepowodzenie partii lub, jeśli zostaną ujawnione, są pokazane jako błędy popełnione w walce z większym złem.
12. Stały apel do woli ludu
Starasz się odpowiednio popularne żądania zmuszają ich do działania w instytucjach i tam rozpuszczają się i mylą z politycznymi celami przywódców ruchu faszystowskiego.
