3 typy pamięci czuciowej: ikoniczne, echo i haptyczne
Istnieje wiele różnych hipotez dotyczących funkcjonowania ludzkiej pamięci, które często nakładają się na siebie. W ostatnich latach badania wyjaśniły kluczowe aspekty pamięci zmysłowej, jednej z najstarszych koncepcji w dziedzinie psychologii naukowej zastosowanej do tego podstawowego procesu.
W tym artykule określimy charakterystykę trzy główne rodzaje pamięci zmysłowej które zostały opisane do tej pory: pamięć ikoniczna, echo i haptyczna, które działają odpowiednio na bodźce wzrokowe, dźwiękowe i dotykowe.
- Powiązany artykuł: "Typy pamięci: jak pamięć przechowuje ludzki mózg?"
Czym jest pamięć sensoryczna?
Pamięć sensoryczna pozwala nam zachowują informacje uzyskane przez zmysły w krótkim czasie ; później sygnały te zostaną odrzucone lub przesłane do innych zasobów pamięci o dłuższym czasie trwania, pamięci roboczej i pamięci długotrwałej, dzięki którym można operować na bezpośrednich bodźcach.
Pojęcie "pamięć zmysłów" zostało ukute przez Ulryka Gustava Neissera w 1967 r. Jego model opierał się na badaniach podstawowych i zdefiniował pamięć zmysłów jako rejestracja dekoruje czas trwania , o nieograniczonej i prekategorialnej zdolności, to znaczy przed poznawczym przetwarzaniem informacji i w konsekwencji niepomny świadomej kontroli.
Wcześniej, w 1958 roku, Donald Eric Broadbent zaproponował istnienie układu percepcyjnego, przez który przechodziłyby wszystkie bodźce zmysłowe, zanim osiągnęły pamięć krótkotrwałą i zostały odfiltrowane w celu świadomego przetwarzania najbardziej odpowiednich przedmiotów.
W oryginalnym sformułowaniu Neisser uznał, że istnieją dwa rodzaje pamięci zmysłowej : ikoniczny, który przetwarza informacje wizualne i echo, oparty na bodźcach słuchowych i werbalnych. Później znaleziono solidne dowody na istnienie pamięci dotykowej, związanej z dotykiem i propriocepcją.
Rodzaje pamięci sensorycznej
Chociaż uważa się, że najprawdopodobniej istnieją magazyny mnemiczne o krótkim czasie trwania dla wszystkich zmysłów, te, które zostały zbadane głębiej, są pamięć ikoniczna, echo i haptyczna .
1. Pamięć ikoniczna
Najbardziej przebadanym typem pamięci sensorycznej jest ikoniczna, która rejestruje informacje wizualne. Największy wpływ na to zjawisko miał George Sperling w latach 50. i 60., ale później autorzy tacy jak Neisser, Sakkit i Breitmeyer zaktualizowali koncepcję kultowej pamięci.
Dzięki pionierskim badaniom z tachistoskopem Sperling doszedł do wniosku, że ludzie mamy możliwość jednoczesnego trzymania 4 lub 5 przedmiotów po ustaleniu spojrzenia przez chwilę w szerokim zestawie stymulującym. Inni badacze odkryli, że pamięć ikoniczna utrzymuje się przez około 250 milisekund.
W tym przypadku wizualny odcisk nazywany jest "ikoną" które przechowujemy w pamięci krótkoterminowej. Obecnie trwa debata na temat tego, czy ta ikona znajduje się w centralnym lub obwodowym układzie nerwowym; w każdym razie przeważa koncepcja, że ikoniczna pamięć jest zasadniczo artefaktem laboratoryjnym bez ważnej dla środowiska wartości.
Najprawdopodobniej to zjawisko wiąże się z utrzymywaniem się stymulacja neuronalna w fotoreceptorach znajduje się w siatkówce, czyli stożkach i laskach. System ten może mieć funkcję pozwalającą na przetwarzanie bodźców wizualnych przez system percepcyjny.
- Może jesteś zainteresowany: "15 rodzajów halucynacji (i ich możliwych przyczyn)"
2. Pamięć ecoica
Podobnie jak kultowy, pamięć echa została zdefiniowana jako rekord kategorialny, o krótkim czasie trwania i bardzo dużej pojemności. Różni się od ikony tym, że przetwarza informacje dźwiękowe zamiast informacji wizualnych.
Echo pamięć zachowuje bodźce słuchowe przez co najmniej 100 milisekund , co pozwala nam rozróżniać i rozpoznawać dźwięki wszelkiego rodzaju, w tym te, które tworzą mowę, która może trwać do 2 sekund; dlatego pamięć echa ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia języka.
Rozumie się, że ten rodzaj pamięci rejestruje informacje dźwiękowe w formie sekwencji, skupiając się w ten sposób na swoich właściwościach czasowych. Częściowo czas, w którym odciśnięcie echa jest zachowane, zależy od właściwości bodźca, takiego jak złożoność, intensywność i ton.
Niezwykłym fenomenem w odniesieniu do pamięci echa jest efekt odwrotny, który jest charakterystyczny dla tego typu pamięci.Składa się z tego, że lepiej pamiętamy ostatni bodziec (lub przedmiot), który przetworzyliśmy, niż inne, które zostały przedstawione bezpośrednio przed.
Echoiczna pamięć była powiązana z hipokampem i różnymi obszarami kory mózgowej: przedotrzewnowym, lewym tylnym przedczołowym przedczołowym i lewym tylnym ciemieniem. Urazy w tych regionach powodują deficyty w percepcji bodźców wizualnych i szybkość reakcji na nie.
3. Pamięć dotykowa
Ta koncepcja służy do oznaczania sklepu mnemic, który działa z informacjami dotykowymi, a więc z takie odczucia, jak ból, ciepło, swędzenie, mrowienie , ciśnienie lub wibracje.
Pamięć dotykową ma pojemność 4 lub 5 sztuk, np. Ikoniczną, chociaż nadruk zachowuje się przez dłuższy czas, w tym przypadku około 8 sekund. Ten typ pamięci zmysłowej pozwala nam badać przedmioty przez dotyk i wchodzić z nimi w interakcję, na przykład, aby je podnieść lub przenieść prawidłowo.
Uważa się, że istnieją dwa podsystemy, które tworzą pamięć dotykową. Z jednej strony znajdujemy system skórny, który wykrywa stymulację skóry, az drugiej strony proprioceptywny lub kinestetyczny , związane z mięśniami, ścięgnami i stawami. Dogodne jest odróżnienie propriocepcji od interocepcji, która obejmuje narządy wewnętrzne.
Pamięć o czynnościach dotykowych została zdefiniowana bardziej niż kultowa i echa, tak więc dostępne dowody naukowe dotyczące tego rodzaju pamięci sensorycznej są bardziej ograniczone niż te, które istnieją nad pozostałymi dwoma, które opisaliśmy.
Pamięć dotykowa zależy od kory somatosensorycznej , szczególnie w regionach położonych w górnym płacie ciemieniowym, które przechowują informacje dotykowe. Podobnie kora przedczołowa, fundamentalna dla planowania ruchu, wydaje się również zaangażowana w tę funkcję.
