4 różnice między dysleksją a dyslalią
Możemy stwierdzić, że język jest jednym z najważniejszych elementów dla gatunku ludzkiego, ponieważ odróżnia nas od innych zwierząt i daje nam zdolność rozumowania, refleksji i abstrakcji. Krótko mówiąc, daje nam siłę do systematycznej komunikacji i jasne z naszymi równymi.
Kolejną wielką zaletą, jaką mają ludzie, jest umiejętność przekazywania tego języka na piśmie, tak, że trwa on z czasem i umożliwia przyszłym pokoleniom poznanie naszych błędów i sukcesów. Ale nikt nie powiedział, że to będzie łatwe: istnieją pewne zaburzenia w uczeniu się i mówienia, które mogą zagrozić normalnemu rozwojowi dziecka pod względem językowym.
W tym artykule porozmawiamy o najczęstszym zaburzeniu uczenia się u dzieci - dysleksji - i jednym z najbardziej znanych zaburzeń mowy, dyslalii , Objawy dysleksji i dyslalii u dzieci mogą prowadzić do kilku nieporozumień, które spróbujemy wyjaśnić za pomocą tego artykułu.
Główne różnice między dysleksją a dyslalią
Główne różnice między tymi dwoma zaburzeniami, dysleksją i dyslalią, polegają na ich definicji, przyczynach, najczęstszych błędach popełnianych przez ludzi, którzy ich doświadczają i na ich leczenie.
1. Różnice w definicji
Dysleksja, z przewagą w szkolnej populacji 3-10%, jest zaburzeniem uczenia się z trudnościami w czytaniu, które ma neurologiczne pochodzenie i jest uważana za przewlekłą (to znaczy dorośli również cierpią na dysleksję).
Umiejętność czytania osoby z dysleksją jest znacznie niższa niż oczekuje się od poziomu inteligencji i poziomu dojrzałości i może przedstawiać wiele trudności w rozpoznawaniu słów na poziomie pisemnym. Trudności te mogą prowadzić do tego, że unikają zajęć tak przyjemnych jak czytanie lub unikają innych czynności, takich jak nauka, co wiąże się z trudnościami akademickimi, które często przedstawiają.
Wyobraźmy sobie przez chwilę obiektywne trudności, które musi pokonać osoba z dysleksją, która studiuje na próbę lub na zawody. Jak frustrujące, prawda? Dlatego ludzie cierpiący na dysleksję często nie mają poczucia beznadziejności, smutku, poczucia bezużyteczności, myślenia, że nie są dobrzy w tym, co robią i tak dalej.
W przeciwieństwie do dysleksji, dyslalia jest fonologicznym zaburzeniem mowy i zwykle nie jest przewlekła. Uważane jest za najczęstsze zaburzenie mowy u dzieci poniżej 5 roku życia. Jest to zmiana prawidłowej artykulacji fonemów, polegająca na niemożności prawidłowego wymawiania dźwięków słów (lub niektórych grup słów), które byłyby oczekiwane dla ich poziomu dojrzałości i poziomu intelektualnego.
2. Różnice w typowych błędach dysleksji i dyslalii
Najczęstsze błędy, jakie osoba z dysleksją przedstawia podczas czytania, to: pomijanie liter i dźwięków , przesuwaj pozycję liter w obrębie słowa, wahaj się podczas czytania lub powtarzaj to, co jest czytane ... Ponadto, mając wolniejsze tempo w czytaniu, mają trudności z zrozumieniem tego, co przeczytali.
Typowymi błędami dziecka z dyslalią są: pominięcie dźwięków, zastępowanie ich innymi przez niewłaściwy sposób (np. Mówi to lub gesa zamiast tabeli). W najcięższych przypadkach zrozumienie dziecka może być niemożliwe.
3. Różnice w ich przyczynach
Przyczynami dysleksji wydają się być neurologiczne, a przyczyny dyslalii są znacznie bardziej zróżnicowane i obejmują:
- Niedojrzałość narządów mowy
- Wady słuchu, które uniemożliwiają prawidłową wymowę słów
- Nieprawidłowe funkcjonowanie obwodowych narządów mowy, będące najczęstszym powodem. Najbardziej dotknięte fonemy to: r, s, z, l, k i ch.
- Niewystarczające wykształcenie lub niekorzystne środowisko rodzinne dla dziecka
- Wady narządów, które interweniują w mowie (wargowe, stomatologiczne, podniebienne, językowe, żuchwowe i nosowe).
4. Różnice w traktowaniu
Te dwie dolegliwości różnią się także jakościowo w sposobie leczenia , W dyslalia najlepiej zapobiegać i interweniować wcześnie z logopedą i ćwiczeniami pomocniczymi w domu dziecka. W takich przypadkach fonetyka dziecka może zostać poprawiona dzięki odpowiedniej terapii, choć pewne jest, że będzie to zależało od przyczyn dyslalii. Zazwyczaj logopeda skupi się na wykonywaniu ćwiczeń z dzieckiem w celu poprawy mięśni zaangażowanych w produkcję fonemów.
Z drugiej strony, leczenie dysleksji jest zwykle psychopedagogiczne i logopedyczne.Oprócz stosowania technik poprawiających świadomość fonologiczną, należy wziąć pod uwagę stan emocjonalny dziecka lub nastolatka, tak aby zaburzenie to nie przeszkadzało w rozwijaniu zdrowej samooceny.
Podsumowanie głównych różnic
- Dysleksja jest zaburzeniem uczenia się; Dyslalia to zaburzenie mowy.
- Dysleksja jest uważana za przewlekłą, chociaż można ją leczyć za pomocą istotnych ulepszeń i adaptacji do środowiska; Dislalia, z dobrym leczeniem na czas, nie jest chroniczna.
- Przyczyny dysleksji są neurologiczne; te z dislalii są bardziej zróżnicowane (ewolucyjne lub fizjologiczne, audiogeniczne, funkcjonalne, organiczne).
- Dysleksja niesie ze sobą więcej problemów psychologicznych i emocjonalnych niż dyslalia. Niektóre osoby z dysleksją mogą mieć poważne problemy z poczuciem własnej wartości i mogą mieć reperkusje przez całe życie.
- Leczenie dysleksji jest zwykle psychopedagogiczne, podczas gdy dyslalia zwykle ustępuje po pracy logopedycznej.
