Cztery główne teorie agresji: jak tłumaczy się agresję?
Agresja to zjawisko badane z wielu różnych perspektyw , Mają tendencję do obracania się wokół tego samego pytania: czy agresywność jest wrodzona, czy to się uczy, czy jest to jedno i drugie? A biorąc pod uwagę trudność w uzyskaniu jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, odpowiedzi zostały umieszczone w tych samych trzech wymiarach: są tacy, którzy sugerują, że agresywność jest zjawiskiem wrodzonym, są tacy, którzy bronią tego, że jest to fenomen poznany i są tacy, którzy próbują zrozumieć to z połączenia natury z kulturą.
Następnie zrobimy ogólne zwiedzanie niektóre z głównych teorii agresji i włączamy możliwość rozróżnienia pomiędzy dwoma zjawiskami, które zwykle łączą się: agresją i przemocą.
- Powiązany artykuł: "11 rodzajów przemocy (i różne rodzaje agresji)"
Teorie agresywności
Teorie, które wyjaśniły agresję, przeszły przez różne elementy. Na przykład intencjonalny charakter agresji, awersyjne lub negatywne konsekwencje dla osób zaangażowanych, różnorodność ekspresji zjawiska, poszczególne procesy, które go generują, procesy społeczne zaangażowane, a także wiele innych.
W tekście tym czytamy Doménech i Iñiguez (2002) i Sanmartí (2006), z zamiarem przeglądu czterech wielkich teoretycznych propozycji, które wyjaśniły agresję.
1. Determinizm biologiczny i teorie instynktowne
Ta linia podkreśla odrębność agresywności , Wyjaśnienie jest głównie udzielane przez elementy, które są rozumiane jako "wewnętrzne" i konstytuujące osobę. Innymi słowy, przyczyna agresji jest dokładnie wyjaśniona przez to, co "wewnątrz" każdego z nich.
Powyższe jest ogólnie skondensowane pod pojęciem "instynkt", rozumianym jako niezbędna zdolność do przetrwania gatunku, z którym agresja jest definiowana w kategoriach procesu adaptacyjnego, opracowany w wyniku ewolucji , Zgodnie z lekturą tego ostatniego może istnieć niewielka lub żadna możliwość modyfikacji agresywnych odpowiedzi.
Widzimy, że ta ostatnia odpowiada teoriom zbliżonym zarówno do psychologii i biologii, jak i teoriom ewolucyjnym, jednak pojęcie "instynkt" zostało również zrozumiane na różne sposoby zgodnie z teorią, która go używa.
W przypadku psychoanalizy freudowskiej agresywność jako instynktu, a raczej "popęd" (który jest odpowiednikiem "instynktu" dla psyche), został zrozumiany jako klucz do konstytucji osobowości. To jest to, co ma ważne funkcje w psychicznej strukturze każdego przedmiotu , jak również w podtrzymywaniu wspomnianej struktury w taki czy inny sposób.
2. Objaśnienia dotyczące środowiska
Ta linia wyjaśnia agresywność w wyniku uczenia się i kilku złożonych czynników środowiskowych. Zestawia tutaj serię prac, które wyjaśniają agresję jako konsekwencję elementu zewnętrznego, który jest głównym wyzwalaczem. Innymi słowy, przed agresją jest inne doświadczenie związane z wydarzeniem poza osobą: frustracja .
Ta ostatnia znana jest jako teoria frustracji-agresji i wyjaśnia, że zgodnie z instynktownymi teoriami agresja jest zjawiskiem wrodzonym. Jednak zawsze zależy, czy frustracja zostanie wygenerowana, czy nie. Z kolei frustracja jest ogólnie definiowana jako konsekwencją niemożności przeprowadzenia działania zgodnie z przewidywaniami iw tym sensie agresywność służy jako środek uspokajający dla wysokiego poziomu frustracji.
3. Społeczne uczenie się
Podstawą teorii tłumaczących agresję przez społeczne uczenie się jest behawioryzm. W tych przypadkach przyczyna agresji przypisywana jest temu, co było związane z obecnością danego bodźca, a także wzmocnieniem, które nastąpiło po działaniu następującym po tym skojarzeniu.
Innymi słowy, wyjaśnia się agresywność pod klasyczną formułą warunkowania czynnego : przed bodźcem pojawia się odpowiedź (zachowanie), a przed nią występuje konsekwencja, która zgodnie z tym, jak jest przedstawiona, może generować powtórzenie zachowania lub go zgasić. I w tym sensie można wziąć pod uwagę, które bodźce i wzmocnienia są tymi, które wyzwalają pewien rodzaj agresywnego zachowania.
Być może najbardziej reprezentatywną teorią społecznego uczenia się jest Albert Bandura, który opracował "teorię zastępczego uczenia się", w której proponuje, abyśmy nauczyli się pewnych zachowań w oparciu o posiłki lub kary, które widzimy, przeprowadzić pewne zachowania.
Agresja może być zatem konsekwencją zachowania nabyte naśladownictwem i za przyswojenie konsekwencji obserwowanych w zachowaniach innych.
Między innymi teorie Bandury pozwoliły rozdzielić dwa procesy: z jednej strony mechanizm, za pomocą którego uczymy się agresywnego zachowania; a z drugiej strony proces, w którym jesteśmy w stanie lub nie możemy go wykonać. I z tym ostatnim staje się możliwe zrozumienie, dlaczego, lub w jakich warunkach można uniknąć jego realizacji, poza tym już poznano logiczną i społeczną funkcję agresywności.
- Możesz być zainteresowany: "Uwarunkowanie operatora: koncepcje i główne techniki"
4. Teoria psychospołeczna
Teoria psychospołeczna pozwoliła nam się odnieść dwa wymiary człowieka , co może mieć fundamentalne znaczenie dla zrozumienia agresji. Te wymiary są z jednej strony indywidualnymi procesami psychologicznymi, az drugiej zjawiskami społecznymi, które dalekie są od działania osobno, ściśle ze sobą współdziałają, aw konsekwencji zachodzą takie zachowania, postawy, określona tożsamość itp. ,
W tym samym duchu, psychologia społeczna, a zwłaszcza tradycja socjokonstrukcjonistyczna, zwróciła uwagę na kluczowy element badań nad agresją: aby ustalić, które zachowanie jest agresywne, najpierw musi istnieć szereg norm społeczno-kulturowych które wskazują, co rozumie się jako "agresję", a co nie.
I w tym sensie agresywne zachowania przekraczają społeczno-kulturową normę. Co więcej: zachowanie może być rozumiane jako "agresywne", gdy pochodzi od konkretnej osoby i nie można go zrozumieć tak samo, gdy pochodzi od innej osoby.
Pozwala to myśleć o agresji w kontekście, który jako społeczny nie jest neutralny, ale opiera się na relacjach władzy i konkretnych możliwościach agencji.
Innymi słowy, i biorąc pod uwagę agresywność nie zawsze manifestuje się jako obserwowalne zachowanie , ważne jest, aby analizować formy, które go reprezentują, zamanifestować i doświadczyć. To pozwala nam uznać, że agresywność ma miejsce tylko wtedy, gdy ustanowiony jest związek, z którym trudno go wytłumaczyć w kategoriach indywidualnych lub z jednorodnymi niuansami, które dotyczą wszystkich relacji i doświadczeń.
Psychologia społeczna wyjaśniła agresję jako zachowanie umiejscowione w konkretnym kontekście relacji. Podobnie, najbardziej klasyczne tradycje rozumiały to jako zachowanie, które celowo powoduje szkody. To ostatnie prowadzi nas do postawienia następującego problemu, który polega na możliwości ustalenia różnic między agresją a przemocą.
Agresja czy przemoc?
Agresywność została przetłumaczona przez wiele teorii jako "agresywne zachowanie", które innymi słowy jest aktem agresji. I w tym sensie jest często utożsamiany z pojęciem "przemocy" , Stąd powszechne jest stwierdzenie, że agresja i przemoc są prezentowane i używane jako synonimy.
Sanmartí (2006; 2012) mówi o potrzebie wskazania pewnych różnic między obydwoma zjawiskami. Ta potrzeba prowadzi nas do odróżnić udział biologii od intencjonalności każdego procesu oraz kontekstualizować je w ramach instytucji społecznych, które uczestniczą w ich produkcji i reprodukcji; co oznacza uznanie zarówno ludzkiego, jak i społecznego charakteru. Charakter, który sama reakcja adaptacyjna lub obronna (agresja) nie ma sama w sobie.
Dla tego samego autora agresywność jest zachowaniem, które automatycznie pojawia się w określonych bodźcach, a zatem jest hamowane przez inne bodźce. W tym sensie można zrozumieć agresję jako proces adaptacyjny i defensywny , wspólne dla żywych istot. Ale to nie to samo, co przemoc. Przemoc oznacza "zmienioną agresję", czyli formę agresji obciążonej społeczno-kulturowymi znaczeniami. Te znaczenia sprawiają, że rozwija się nie automatycznie, ale celowo i potencjalnie szkodliwie.
Intencjonalność, przemoc i emocje
Oprócz bycia odpowiedzią biologiczną na potencjalnie ryzykowne bodźce dla przetrwania, przemoc wciela w życie znaczenia społeczno-kulturowe, które przypisujemy pewnym zdarzeniom zawartym w kategoriach niebezpieczeństwa. W tym sensie możemy myśleć, że przemoc jest zachowaniem, które może zachodzić jedynie między ludźmi, podczas gdy agresja lub agresywne zachowanie, są to odpowiedzi, które mogą również mieć miejsce u innych gatunków .
W tym rozumieniu agresywności emocje odgrywają aktywną i istotną rolę, taką jak strach, rozumiany również w terminach wrodzonych jako schemat adaptacyjny i mechanizm przetrwania. Co prowadzi nas do wniosku, że zarówno strach, jak i agresywność mogą być uważane za "dobre" lub "złe".
Przecięcia agresji i przemocy: czy istnieją rodzaje agresji?
Jeśli można spojrzeć na agresję z punktu widzenia procesów, za pomocą których dana osoba staje się kompetentna dla społeczeństwa (socjalizacja), możemy również zwrócić uwagę na różne zjawiska i doświadczenia, które są różne, na przykład ze względu na różnice w klasie, rasie, płci, statusie społeczno-ekonomicznym, niepełnosprawności itp.
W tym sensie doświadczenie, które wywołuje frustrację i wywołuje agresywne zachowanie, które może być później gwałtowne, nie może być wywołane w ten sam sposób u kobiet lub mężczyzn, u dzieci lub dorosłych, u osób z wyższej klasy i osób w klasie. niski, itp.
Dzieje się tak dlatego, że nie wszyscy ludzie mają uspołecznione relacje z tymi samymi zasobami, aby żyć i manifestować frustrację i agresję w ten sam sposób. Z tego samego powodu podejście jest również wielowymiarowe i ważne jest umieszczenie go w kontekście relacyjnym, w którym jest generowane.
Bibliografia:
- Sanmartí, J. (2012). Klucze do zrozumienia przemocy w XXI wieku. Ludus Vitalis, XX (32): 145-160.
- Sanmartí, J. (2006). Czym jest ta przemoc? W Instytucie Edukacji Aguascalientes. Czym jest ta przemoc? Dodatek do biuletynu Diario de Campo. Źródło: 22 czerwca 2018. Dostępne pod adresem //www.iea.gob.mx/ocse/archivos/ALUMNOS/27%20QUE%20ES%20LA%20VIOLENCIA.pdf#page=7.
- Domenech, M. i Iñiguez, L. (2002). Społeczna konstrukcja przemocy. Athenea Digital, 2: 1-10.
