yes, therapy helps!
4 rodzaje terapii kontekstowej: czym są i na czym się opierają

4 rodzaje terapii kontekstowej: czym są i na czym się opierają

Marzec 29, 2024

W całej historii psychologii terapie ewoluowały z perspektywy głównie filozoficznej do podejścia o wiele bardziej empirycznego, rozwijając terapie behawioralne (terapie pierwszego pokolenia) lub terapie behawioralno-poznawcze (drugie pokolenie).

Jednak ten trend się obniża; będące terapiami kontekstowymi lub terapiami trzeciej generacji, coraz powszechniejszymi w praktyce klinicznej. Różne rodzaje terapii kontekstualnej oparte są na nurcie filozoficznym funkcjonalnego kontekstualizmu, którego podstawą są wyniki badań w laboratorium; i ma zastosowania w dowolnej dziedzinie ludzkiego życia.

  • Powiązany artykuł: "10 najskuteczniejszych rodzajów terapii psychologicznej"

Co to jest terapia kontekstowa?

Jak już wskazano, terapie kontekstowe nazywane są funkcjonalnym kontekstualizmem. Z tej perspektywy osoba i jej zachowanie są badane w kontekście, a nie w izolacji.


Ponadto terapie te przywiązują szczególną wagę do zachowania werbalnego pacjenta i wartości, które on posiada , To znaczy, co pacjent mówi do siebie i do innych bezpośrednio wpływa na jego zachowanie i codzienne funkcjonowanie.

Rodzaje terapii kontekstowej

Pomimo tego, że nie są jedynymi, istnieją cztery modele terapii kontekstowych, które wyróżniają się spośród innych. Ale wszystkie mają wspólny cel: złagodzić łagodzenie pacjenta poprzez opracowanie znacznie bardziej efektywnych, rozległych i elastycznych wzorców zachowań.

1. Uważność

Uważność została już ustalona jako terapia referencyjna w ramach modeli kontekstowych. Chociaż nie ma konkretnego słowa odnoszącego się do uważności, najbliższym tłumaczeniem byłaby między innymi pełna uważność lub pełna świadomość.


Chociaż z reguły uważamy, że mamy kontrolę nad naszą uwagą i naszymi myślami, rzeczywistość jest taka, że ​​nieustannie mamy do czynienia z natrętnymi myślami o przeszłości lub przyszłości, lub rejestrujemy tylko niewielką część tego, co dzieje się z nami w teraźniejszości. ,

Ta praktyka pozwala zbadać, co się dzieje, kiedy to się dzieje , Akceptacja tego, czym jest, niezależnie od tego, czy jest pozytywna, czy negatywna i akceptuje, że jest częścią naszej drogi przez życie. Pozwala to uniknąć cierpienia spowodowanego przez próbę spowodowania tego nieprzyjemnego zniknięcia.

Chociaż uważność jest powiązana z wieloma aspektami bardziej tradycyjnej psychologii, takich jak ekspozycja i samoregulacja, oferuje pewien stopień innowacyjności w ramach własnej techniki:

Skoncentruj się na chwili obecnej

Chodzi o to, by pacjent skupiał swoją uwagę i czuł rzeczy tak, jak to się dzieje, bez sprawowania jakiejkolwiek kontroli nad nimi. Zaletą tej techniki jest możliwość całkowitego przeżycia chwili.


Radykalna akceptacja

W przeciwieństwie do zwykłej procedury w psychologii, radykalna akceptacja polega na tym, że pacjent skupia się na swoich doświadczeniach bez dokonywania jakiejkolwiek oceny i akceptacji siebie jako naturalnej.

Wybór doświadczeń

Chociaż może się wydawać, że uważność głosi pasywne przeżywanie osobistych doświadczeń, tak nie jest. Ludzie aktywnie wybierają, z którymi celami i doświadczeniami swojego życia mogą się angażować.

Kontrola

Akceptacja naszych doświadczeń oznacza rezygnację z bezpośredniej kontroli nad nimi , Dąży do tego, aby osoba przeżywała swoje uczucia i emocje. Nie chodzi o kontrolowanie dyskomfortu, lęku, smutku itp., Ale doświadczanie ich jako takich. Ten punkt sprzeciwia się tradycyjnym procedurom psychologii, które dążą do eliminacji negatywnych myśli lub kontroli lęku.

Te techniki pozwalają osobie nauczyć się odnosić się bezpośrednio do wszystkiego, co dzieje się w ich życiu w chwili obecnej, uświadomić sobie swoją rzeczywistość i świadomie pracować nad wyzwaniami, jakie stawia życie, takimi jak stres, ból, choroba, itp.

2. Dialektyczna terapia behawioralna (TDC)

Dialektyczna terapia behawioralna koncentruje się na uczeniu się umiejętności psychospołecznych , Łączy w sobie kilka technik poznawczo-behawioralnych regulacji emocjonalnej z niektórymi typowymi koncepcjami terapii kontekstowych, takich jak akceptacja i pełnia świadomości lub tolerancja na udręki i stresujące wydarzenia.

W TDC, zawodowiec akceptuje i potwierdza uczucia pacjenta, ale jednocześnie uświadamia mu, że niektóre z tych odczuć są nieprzystosowane. Następnie terapeuta sygnalizuje pacjentowi alternatywne zachowania, które doprowadzą do przyjemniejszych uczuć.

Jest to terapia referencyjna w leczeniu zaburzeń osobowości typu borderline (BPD), a także u pacjentów z objawami i zachowaniami charakterystycznymi dla zaburzeń nastroju.

3. Akceptacja i terapia zaangażowania (ACT)

Terapia akceptacji i zaangażowania jest rodzajem interwencji, która wykorzystuje akceptację, rozumianą jako umiejętność zajmowania się wrażeniami, myślami, uczuciami itp., Wraz z zobowiązaniem do wykonywania działań zgodnych z osobistymi wartościami.

ACT opiera się na teorii, że problemy psychologiczne są oparte na języku , czyniąc nieuchronne myśli i odczucia, które można przeżyć jako denerwujące. Poprzez techniki takie jak metafory, paradoksy i ćwiczenia eksperymentalne, pacjent uczy się łączyć z tymi myślami lub wrażeniami, rekontekstualizować je i dać światło temu, co naprawdę ważne w jego życiu. Aby to zrobić, zdobądź zobowiązanie, wprowadzając niezbędne zmiany, które należy wykonać.

Ponadto terapia akceptacji i zaangażowania jest powiązana ze strategiami poprawy elastyczności psychologicznej, to znaczy zdolności osoby do obecności i dostosowania się do pojawiających się sytuacji; w ten sposób unikając cierpienia psychicznego wytwarzanego przez ciągłe unikanie kontaktu z negatywnymi myślami, emocjami lub wspomnieniami.

4. Funkcjonalna psychoterapia analityczna (FAP)

Oprócz tego, że jest uważany za terapię kontekstualną lub terapię trzeciej generacji, jest także częścią ruchu o nazwie Analiza zachowań klinicznych. To, co odróżnia ją od innych terapii tej fali, to wykorzystanie związku terapeutycznego jako sposobu promowania zmiany w zachowaniu pacjenta.

Ta terapia wykorzystuje to, co pacjent robi i mówi podczas sesji terapeutycznej lub tak zwane zachowania istotne klinicznie. Zachowania te obejmują myśli, percepcje, uczucia itp., Które powinny być podejmowane podczas sesji terapeutycznej, aby móc z nimi pracować.

Inną kategorią jest poprawa zachowań, które występują podczas tych sesji i które musi wzmocnić terapeuta. Celem tego rodzaju terapii jest skłonienie pacjenta do wykonania interpretacji własnego zachowania i jego przyczyn z perspektywy analityczno-funkcjonalnej.

W tym celu terapeuta stosuje pięć strategii:

  • Identyfikacja istotnych klinicznie zachowań, które występują podczas sesji terapeutycznych
  • Stworzenie terapii kontekstowej, która promuje pojawianie się sprzecznych zachowań, aby umożliwić pozytywny rozwój pacjenta
  • Pozytywne wzmocnienie ulepszeń pacjenta
  • Wykrywanie aspektów zachowania pacjenta, które to wzmacniają
  • Sprzyjał rozwojowi umiejętności i funkcjonalnej analizy związku między ich zachowaniami a innymi elementami

Software Testing Tutorials for Beginners (Marzec 2024).


Podobne Artykuły