5 najbardziej znanych kryminalistów w Hiszpanii
Jeśli w naszym społeczeństwie istnieje moralnie naganny akt, ma to odebrać życie innej osobie. Przyczyny, dla których niektórzy ludzie są zdolni do popełnienia aktu tej wielkości, nie są badane tylko z Psychologii Sądowej, ale z wielu nauk społecznych.
Tak być może, były dramatyczne przypadki, w których jedna osoba była architektem brutalnych morderstw, które wstrząsnęły całym krajem .
Okrutni mordercy
W tym artykule zamierzamy przejrzeć najniebezpieczniejszych morderców z ostatnich dziesięcioleci w Hiszpanii , Z tego czy innego powodu ich działania wykroczyły poza media i wzbudziły zainteresowanie wielu ekspertów z dziedziny Psychologii kryminalnej.
1. Manuel Delgado Villegas, "El Arropiero"
Możliwe, że Manuel Delgado Villegas - znany jako "El Arropiero" - był największym zabójcą w historii Hiszpanii. Jego przydomek, Arropiero, pochodzi od tego, że jego ojciec był oddany sprzedaży arropy i pomógł mu.
Ten człowiek przyznał się do morderstwa 47 osób, popełnionego między 1964 a 1971 rokiem, wśród ofiar był jego partner. Według badaczy sprawy, z niektórymi ofiarami praktykował nekrofilię.
Jego modus operandi był śmiertelnym uderzeniem karate na przedzie jego szyi, tuż na wysokości orzecha, którego nauczył się w Legionie , Innym razem używał tępych przedmiotów, takich jak cegły lub noże. Niektóre z jego ofiar zmarły uduszone. Mówiono nawet, że wybór ofiar był całkowicie przypadkowy i bezkrytyczny, bez żadnego planowania.
Wygląda na to, że nie okazał skruchy za swoje czyny; śledczy sprawy nazwali go egocentrykiem i megalomanem, z całkowitym brakiem empatii wobec swoich ofiar. Arropiero ma zapis o aresztowaniu prewencyjnym bez ochrony prawnej w Hiszpanii, stając się prawnikiem bez adwokata przez 6 i pół roku.
Z powodu cierpienia z powodu rzekomej choroby psychicznej, nigdy nie został osądzony, a jego przyjęcie zostało zlecone w szpitalu psychiatrycznym penitencjarnym.
Arropiero zmarł w 1998 roku , kilka miesięcy po wydaniu.
2. Andrés Rabadán, "Zabójca kusz"
Andrés Rabadán (Premià de Mar, 1972) zabił swego ojca ze średniowieczną kuszą, którą kupił dla Reyesa , Po zabójstwie zwrócił się do policji i przyznał, że jest autorem trzech wykolejeń pociągów podmiejskich, które przeprowadził na miesiąc przed zabiciem ojca. To był sabotaż, który nie spowodował żadnych obrażeń, ale dużo strachu. Mogło to być śmiertelne dla setek ludzi.
Najwyraźniej zamordował ojca, rozmawiając o temperaturze szklanki mleka. Zabił go trzema strzałami strzał. Rabadán oświadczył, że kocha swojego ojca i że zabił go, nie wiedząc, co robi, kierując się głosami, które usłyszał. Mając świadomość tego, co właśnie zrobił, strzelił jeszcze dwiema strzałami, aby zakończyć cierpienie ojca.
Wygląda na to, że dzieciństwo Andrésa Rabadána nie było łatwe, ponieważ miał do czynienia z samobójstwem matki oraz fakt, że spędza dużo czasu sam na sam z ojcem, bez swoich braci i przyjaciół.
Podczas testów eksperckich zdiagnozowano u niego schizofrenię paranoidalną. Na mocy orzeczenia sądowego został przyjęty do psychiatrycznego ośrodka penitencjarnego na 20 lat internowania. Według ekspertów medycyny sądowej ta choroba psychiczna była niewystarczająca, aby nie być świadomym jego działań podczas manipulowania torami, ale w czasie komisji parokcjowej.
Wciąż istnieje wiele spekulacji na temat tego, czy Andrés Rabadán stwarza zagrożenie dla społeczeństwa, czy też jest społecznie zrehabilitowany: niektórzy specjaliści twierdzą, że fałszował on chorobę psychiczną, aby być odpornym na potępienie ojcobójstwa, a inni twierdzą, że jest psychopatą narcyzem, który wiedział, co robił przez cały czas, i że obecnie jego poczucie własnej wartości jest podtrzymywane przez twórczość artystyczną i literacką wyrabianą z więzienia.
W 2012 r. Spełnił maksymalną ilość czasu, w którym mógł zostać uwięziony, a także miał zaplanowane i kontrolowane wyjazdy.
3. Alfredo Galán, "Morderca pokładu"
Alfredo Galán Sotillo, znany jako "morderca pokładu", postawił całe hiszpańskie społeczeństwo w zawieszeniu w 2003 roku. Jest jednym z najniebezpieczniejszych seryjnych morderców, którzy krążyli w Hiszpanii.
Należał do armii hiszpańskiej od 2000 do 2004 roku, więc miał umiejętności wojskowe.Co ciekawe, wydaje się, że miał tendencję do cierpienia z powodu kryzysów lękowych, co nie jest powszechne u osób o profilu psychopatycznym.
Zabił swoje ofiary bardzo potężną bronią, jugosłowiańskim pistoletem Tokareva, który zabrał ze sobą do Hiszpanii ze swojego wojskowego przejścia przez Bośnię. Zaczął zabijać w lutym 2003 roku, a jego pierwszą ofiarą był młody człowiek od 28 lat. Obok swoich ofiar zostawił kartę asa kubków, która stała się jego "podpisem" i stała się znana jako "zabójca pokładu".
Według świadka, który zeznał na rozprawie, morderca pokładu zawsze powtarzał dzień dobry swoim ofiarom, a następnie prosił ich "proszę" o klękanie , Następnie przystąpił do strzału. Zrobił to, ponieważ według niego "edukacja jest pierwszą rzeczą w życiu".
W 2003 roku Alfredo Galán wpadł na posterunek policji i przyznał się, że jest El asesino de la baraja. Został skazany na 140 lat więzienia za 6 zabójstw i 3 próby morderstw, chociaż po karach nałożonych na podstawie hiszpańskiego prawa karnego, osiągnie tylko 25 lat wyroku.
W wyroku potępiającym nie uznano istnienia jakiejkolwiek patologii psychiatrycznej u mordercy pokładu, więc był on w pełni świadomy swoich czynów i wykonał je przy planowaniu.
4. Javier Rosado, "Zbrodnia roli"
W 1994 r. 22-letni student chemii Javier Rosado i 17-letni student Felix Martinez zamordowali Carlosa Moreno, kłując go 20 razy, 52-letniego sprzątacza, który wracał do domu autobusem w nocy.
Javier Rosado wynalazł bardzo makabryczną grę fabularną o nazwie "Razas" i przekonał swojego przyjaciela Feliksa, by postępował według instrukcji, które sam wymyślił.
Wielkim błędem, jaki popełnił morderczy induktor, było zebranie wszystkiego, co wydarzyło się tego ranka w osobistym dzienniku, który policja zatrzymała podczas inspekcji domu. Rosado był pierwszym z dwóch, który zabił ofiarę, i musiała to być kobieta: "Byłbym tym, który zabił pierwszą ofiarę", "Lepiej było złapać kobietę, młodą i piękną (ta ostatnia nie była istotna, ale bardzo zdrowy), staruszek lub chłopiec (...) "," gdybym był kobietą, byłbym już martwy, ale w tamtym czasie nadal mieliśmy ograniczenie, że nie jesteśmy w stanie zabić więcej niż kobiety ".
Otwarcie przyznał, że chcieli zabić, nie znając ofiary z góry, jak ustalono przez ustalone przez niego zasady: "najlepiej, abyśmy nie wiedzieli absolutnie nic o ofierze lub miejscu (przynajmniej ja) lub nie miałem żadnego powodu naprawdę, aby coś mu zrobić (...) "; "Biedny człowiek, nie zasłużył na to, co mu się przydarzyło. To była hańba, ponieważ szukaliśmy nastolatków, a nie biednych pracowników. "
Podczas procesu stwierdzono, że Javier Rosado miał zimny i wyrachowany umysł, któremu brakowało wyrzutów sumienia i empatii, i który pasował do profilu psychopaty, który lubił być podziwiany i słuchany. Poniższy fragment dziennika pokazuje brak empatii i pogardy wobec ofiary, a nawet sadystyczny komponent w jego sposobie postępowania: "Kładę prawą rękę za szyję w zadaniu eksploracyjnym, które, jak się spodziewałem, zakończy się śmiercią , Co się dzieje, ten wujek był nieśmiertelny "(...) sprawiając, że krwawił jak świnia, którą był. Bardzo mnie wkurzyło ", jak długo trwa śmierć idioty!", "Co za wstrętny wujek!"
Wkrótce media przekazały gry RPG negatywnym, sensacyjnym konotacjom, które podsycały działania przestępcze.
Javier Rosado został skazany na 42 lata więzienia i uzyskał tytuł III stopnia w 2008 roku. Podczas pobytu w więzieniu można powiedzieć, że wykorzystał ten czas, ponieważ ukończył chemię, matematykę i inżynierię komputerową.
5. Joan Vila Dilme, "Strażnik Olot"
Joan Vila Dilme, opiekunka geriatryczna w Gironie Został skazany na 127 lat więzienia za zamordowanie 11 starszych osób z rezydencji, w których pracował w latach 2009-2010. Zatruł starców koktajlami barbituranów, insuliny i produktów żrących, powodując ich śmierć.
Na początku gwardia Olota argumentowała, że myślał, że w ten sposób "pomaga" swoim ofiarom odpocząć i przestać cierpieć, dali mu żal i chciał dać im "pełnię". Był przekonany, że robi dobrze, ponieważ nie mógł znieść warunków, w jakich żyły jego ofiary. Kiedy uświadomił sobie, co zrobił i jaką metodę zastosował (spożycie substancji ściernych, coś szczególnie okrutnego i bolesnego dla ofiar), poczuł się bardzo winny.
Według niego przez wiele lat stosował wiele leków psychoaktywnych, ponieważ zdiagnozowano u niego zaburzenie obsesyjno-kompulsywne z epizodami depresyjnymi i miał tendencję do jednoczesnego picia alkoholu podczas pracy.
Później eksperci psychologowie i psychiatrzy, którzy go badali, argumentowali, że swoimi zbrodniami poszukiwał mocy i satysfakcji, które kontrolowały przejście od życia do śmierci, jako swego rodzaju Bóg, i że był świadom swoich działań we wszystkich moment Jednym z najpotężniejszych źródeł cierpienia i niepokoju Joanny Vila było to, że zawsze czuła kobietę zamkniętą w ciele mężczyzny, i żyła nią potajemnie, dopóki nie popełniła 11 morderstw.
Ostateczne wyrok potępienia udowodnił, że w 11 zbrodniach Joan Vila miał na celu zabicie i że działał bez osób starszych, które były w stanie się bronić , Ponadto podkreśla, że w trzech z jedenastu przypadków było okrucieństwo, ponieważ niepotrzebnie i celowo zwiększało cierpienie ofiar. Opiekuna Olota nie uznano za osobę mającą problemy psychiczne, które wpłynęłyby na jego zdolności poznawcze i / lub wolicjonalne, a obecnie odbywa karę w katalońskim więzieniu.
