Pięć różnic między Anoreksją a Bulimią

W dzisiejszym społeczeństwie wielkie znaczenie przywiązuje się do aspektu fizycznego. Od mediów po najbardziej prywatne formy interakcji, niewiele obszarów życia pozwala odejść od ogólnej koncepcji, która równa się chudości i fizycznej atrakcyjności z doskonałością i sukcesem.

Anoreksja i bulimia to dwa zaburzenia odżywiania w których rozwoju zasadniczą rolę odgrywa presja społeczna na osiągnięcie idealnej sylwetki. Bliskość między tymi dwiema diagnozami czasami powoduje pewne zamieszanie w odniesieniu do jej definicji.

• Powiązany artykuł: "Główne zaburzenia jedzenia: anoreksja i bulimia"

Definiowanie anoreksji i bulimii

Jadłowstręt psychiczny charakteryzuje się ograniczeniem dobrowolne spożywanie żywności i stopniowe przerzedzenie na dno. Podobnie występuje zniekształcenie obrazu ciała; Oznacza to, że ludzie z anoreksją wyglądają na grubszych niż oni.

Anoreksja ma dwa podtypy: restrykcyjny, w którym utrata masy następuje głównie poprzez post i ćwiczenia fizyczne, oraz kompulsywny / przeczyszczający, w którym pojawiają się binge i czyściki.

Z drugiej strony w bulimii dyskomfort emocjonalny lub stres związany z napadami objadania się na ogół pokarmy o wysokiej zawartości kalorycznej, a następnie zachowania przeczyszczające (wymioty, stosowanie środków przeczyszczających) lub kompensacyjne (poszczenie, intensywne ćwiczenia), które są wynikiem poczucia winy lub wstydu. Podczas objadania się odczuwasz utratę kontroli nad swoim spożyciem.

Bulimię klasyfikuje się również według dwóch typów, jednego przeczyszczającego i jednego nieczyszczącego, co odpowiada bardziej zachowaniom kompensacyjnym, takim jak post.

Inne problemy psychologiczne o podobnym profilu są to zaburzenia ortoreksji, które charakteryzują się obsesją jedzenia wyłącznie zdrowej żywności, zaburzeń dysmorficznych ciała, polegających na nadmiernej trosce o jakąś wadę fizyczną, a także na żarłoczności lub dysmorfii mięśni, podtyp tego pierwszego.

• Powiązany artykuł: "10 najczęstszych zaburzeń odżywiania"

5 różnic między anoreksją a bulimią

Nawet mając na uwadze, że diagnozy są tylko orientacyjnymi narzędziami i że objawy anoreksji i bulimii mogą się nakładać, wygodnie jest przejrzeć główne różnice między tymi dwoma zaburzeniami, które są zrozumiałe w podręcznikach do psychologii.

1. Główne objawy: ograniczenie lub objadanie się

Objawy behawioralne są jedna z podstawowych różnic między bulimią a anoreksją. Ogólnie, w anoreksji istnieje ścisła kontrola zachowań, podczas gdy bulimia ma bardziej kompulsywny i emocjonalny składnik.

W przypadku bulimii obecność częstego objadania się jest konieczna do postawienia diagnozy. Chociaż w anoreksji te epizody mogą również wystąpić, są one podstawowe tylko w podtypie kompulsywny / przeczyszczający, i wydają się być znacznie mniej intensywne niż w bulimii.

W obu przypadkach mogą wystąpić zachowania przeczyszczające i kompensacyjne zaburzenia. Jednak w przypadku bulimii zawsze będzie jeden lub oba, ponieważ osoba odczuwa potrzebę utraty wagi uzyskanej podczas objadania się, podczas gdy w przypadku anoreksji zachowania te mogą być niepotrzebne, jeśli ograniczenie kaloryczne jest wystarczające jak osiągnąć cele utraty wagi.

Binge eating Disorder to kolejna jednostka diagnostyczna, która charakteryzuje się wyłącznie nawracającymi epizodami niekontrolowanego połknięcia. W przeciwieństwie do tych, które występują w bulimii i jadłowstręcie, w tym przypadku objadania się nie towarzyszą zachowania przeczyszczające lub kompensacyjne.

• Powiązany artykuł: "Psychologia i odżywianie: związek między emocjami a jedzeniem"

2. Utrata masy ciała: niedowaga lub zmienna waga

Rozpoznanie jadłowstrętu psychicznego wymaga nieustannego dążenia do utraty wagi i to znacznie poniżej minimalnej masy, jaką powinna mieć na podstawie jej biologii. Zwykle mierzy się to wskaźnikiem masy ciała lub BMI, który oblicza się, dzieląc wagę (w kilogramach) na wysokość (w metrach) do kwadratu.

W anoreksji wartość BMI jest zwykle niższa niż 17,5, co jest uważane za niedowagę, podczas gdy normalny zakres wynosi od 18,5 do 25. Osoby z BMI powyżej 30 uważane są za otyłe. wziąć pod uwagę, w każdym przypadku, że BMI jest wskaźnikiem, który nie różnicuje masy mięśniowej i tkanki tłuszczowej, a to jest szczególnie nieprecyzyjne u bardzo wysokich lub bardzo niskich ludzi.

W bulimii waga zazwyczaj mieści się w zakresie uważanym za zdrowy , Są jednak ważne fluktuacje, więc w okresach, w których dominuje objadanie się, osoba może dużo zyskać, a gdy ograniczenie utrzymuje się przez długi czas, może się zdarzyć coś odwrotnego.

3. Profil psychologiczny: obsesyjny lub impulsywny

Anoreksja zazwyczaj odnoszą się do kontroli i porządku , podczas gdy bulimia kojarzy się bardziej z impulsywnością i emocjonalnością.

Chociaż są to tylko ogólne tendencje, jeśli chcieliśmy stworzyć profil psychologiczny osoby "stereotypowo anorektycznej", moglibyśmy zakwalifikować się jako zamknięta w sobie, społecznie odizolowana, z niską samooceną, perfekcjonistą i samozadowoleniem. Naprzeciw ludzi bulimicznych zwykle są bardziej niestabilne emocjonalnie , przygnębiony i impulsywny, i bardziej podatny na nałogi.

Interesujące jest powiązanie tych diagnoz z zaburzeniami osobowości, które są najczęściej związane z każdym z nich. Podczas gdy anoreksja przeważa osobowość obsesyjno-kompulsywna i unikająca, w bulimii zwykle występują przypadki zaburzeń histrionicznych i granicznych.

Dodatkowo, w jadłowstręcie występuje częstsze odrzucanie problemu, co łatwiej zakłada się u osób z bulimią.

• Powiązany artykuł: "10 rodzajów zaburzeń osobowości"

4. Fizyczne konsekwencje: poważne lub umiarkowane

Fizyczne zmiany wynikające z anoreksji są poważniejsze niż te wywołane bulimią, ponieważ te pierwsze mogą prowadzić do śmierci z powodu głodu. W rzeczywistości w wielu przypadkach anoreksji hospitalizacja została wykorzystana aby osoba odzyskała akceptowalną wagę, podczas gdy w przypadku bulimii jest to znacznie rzadziej.

W przypadku anoreksji występuje znacznie częściej brak miesiączki, to znaczy zniknięcie menstruacji lub jego nieobecność w przypadkach, które zaczynają się w bardzo młodym wieku. Zwykle wykrywa się także suchość skóry, osłabienie włosów i pojawienie się lanugo (bardzo cienkie włosy, jak u noworodków), niedociśnienie, uczucie zimna, odwodnienie, a nawet osteoporozę. Większość objawów można przypisać głodowi.

Niektóre typowe skutki fizyczne bulimii to obrzęk ślinianki przyusznej i twarzy, obniżenie poziomu potasu (hipokaliemia) i pojawienie się próchnicy zębów w wyniku rozpuszczenia szkliwa spowodowanego nawracającymi wymiotami. Wymioty mogą również powodować tzw. "Znak Russella" , modzele w dłoni z powodu tarcia zębami.

Te fizyczne zmiany zależą bardziej od konkretnych zachowań każdej osoby niż od samego zaburzenia. Tak więc, podczas gdy wymioty mogą być częstsze w przypadku bulimii, anorektycy, którzy wymiotują regularnie, będą również uszkadzać szkliwo zębów.

5. Wiek wystąpienia: okres dojrzewania lub młodość

Chociaż te zaburzenia odżywiania mogą wystąpić w każdym wieku, najczęstsze jest to, że każdy z nich zaczyna się w pewnym okresie życia.

Bulimia zwykle zaczyna się w młodości , między 18 a 25 rokiem życia. Ponieważ bulimia wiąże się ze stresem psychospołecznym, częstotliwość pojawiania się jej w tym samym wieku wzrasta wraz z rosnącą odpowiedzialnością i potrzebą niezależności.

Z drugiej strony anoreksja zaczyna się w młodszym wieku , głównie w okresie dojrzewania, od 14 do 18 lat. Ogólnie rzecz biorąc, rozwój anoreksji wiązał się z presją społeczną wynikającą z dojrzewania płciowego i przyjęciem ról płciowych, w szczególności kobiet, ponieważ dla mężczyzn popyt na cienkość jest zwykle niższy.

• Powiązany artykuł: "Anoreksja i bulimia mogą mieć genetyczne pochodzenie"

"Bulimia" i "anoreksja" to tylko etykiety

Chociaż w tym artykule próbowaliśmy wyjaśnić, jakie są podstawowe różnice między diagnozą bulimii i anoreksją, prawdą jest, że oba wzorce zachowań są bliskie na wiele sposobów. Jak widzieliśmy, wiele charakterystycznych zachowań tych dwóch zaburzeń, takich jak nawracające wymioty czy praktyka intensywnych ćwiczeń fizycznych, jest tak charakterystyczna dla jednego jak drugiego, aw niektórych przypadkach tylko ich częstotliwość lub centralność w problemie pozwalają nam odróżnić anoreksję i bulimia.

Ponadto często zdarza się, że obie diagnozy nakładają się na siebie , sukcesywnie lub na przemian. Na przykład przypadek anoreksji, w którym od czasu do czasu dochodzi do objadania się, może ostatecznie doprowadzić do bulimii. Ponadto, jeśli ta sama osoba odzyskała swoje poprzednie wzorce, ponownie zmieściłaby się z rozpoznaniem anoreksji. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli spełnione są warunki rozpoznania anoreksji, pierwszeństwo ma bulimia.

To sprawia, że ​​zastanawiamy się nad sztywnością, z którą zwykle konceptualizujemy zaburzenia, których nazwy nie przestają być etykietami z funkcją pomagania klinicystom mieć ogólną wizję na temat najbardziej godnych polecenia narzędzi interwencyjnych w czasie stawienia czoła każdemu z nich. przypadki.

Bibliografia:

• Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 5). Washington, DC: Autor.
• Fernández-Aranda, F. i Turón, V. (1998). Zaburzenia odżywiania: Podstawowy przewodnik po anoreksji i bulimii. Barcelona: Masson.

Zaburzenia Odżywiania | Moja Historia (Kwiecień 2024).