Pięć różnic między pojęciem samym siebie a poczuciem własnej wartości
Pojęcia samooceny i pojęcia samego siebie służą odno nieniu się do sposobu, w jaki konstruujemy ideę siebie i tego, jak się z nią łączymy, ale prawdą jest, że wiele razy mogą się zdezorientować.
Ważne jest, aby jasno określić różnice między nimi wiedzieć, jak myślimy o sobie.
Główne różnice między poczuciem własnej wartości a koncepcją samego siebie
W pewnym sensie samoocena i koncepcja siebie są konstrukcjami teoretycznymi które pomagają nam zrozumieć, jak działa nasz umysł, jak postrzegamy siebie i w jaki sposób opinia innych wpływa na ideę naszej własnej tożsamości. Oznacza to, że nie są to "kawałki", które można zlokalizować w miejscu w naszym mózgu, elementy, które są łatwe do rozpoznania i izolują od reszty psychicznych zjawisk, które zachodzą w naszych umysłach, ale raczej są przydatnymi etykietami w tym bardzo złożonym morzu, jakim jest ludzka psychika. ,
Nie oznacza to jednak, że rozróżnienie tych pojęć nie jest ważne. W rzeczywistości, jeśli je pomylimy, ryzykujemy niezrozumienie wielu rzeczy; na przykład doprowadziłoby nas to do przekonania, że postrzeganie siebie w określony sposób (nadwaga, wysoki, blady itd.) wskazuje, że nieodwracalnie ten wizerunek własnej tożsamości jest postrzegany jako coś negatywnego lub pozytywnego, tylko dlatego, że społecznie są bardziej cenione atrybuty niż inni.
Poniżej możesz zobaczyć podstawowe punkty, które są używane odróżnić samoocenę od koncepcji własnej .
1. Jeden jest poznawczy, drugi emocjonalny
Pojęcie jaźni to w zasadzie zestaw idei i przekonań, które stanowią mentalny obraz tego, kim jesteśmy według siebie. Dlatego jest to struktura informacji, która może być wyrażona w mniej lub bardziej tekstowy sposób poprzez afirmacje o sobie: "Jestem zły", "Jestem nieśmiały", "Nie mówię przed wieloma ludźmi" itd.
Poczucie własnej wartości jest z kolei komponentem emocjonalnym, który wiąże się z koncepcją samego siebie, a zatem nie może być wyczytany w słowach, ponieważ jest czymś całkowicie subiektywnym.
2. Można wyrazić słowami, a drugie nie
Ta różnica między poczuciem własnej wartości a koncepcją samego siebie wywodzi się z poprzedniej. Nasza koncepcja (lub raczej część tego) może zostać przekazana stronom trzecim , podczas gdy to samo nie dzieje się z poczuciem własnej wartości.
Kiedy mówimy o tych rzeczach o sobie, które sprawiają, że czujemy się źle (czy są mniej lub bardziej rzeczywiste i dokładne, czy nie), tak naprawdę mówimy o naszej koncepcji własnej, ponieważ samoocena nie może być zredukowana do słów. Jednak nasz rozmówca zbierze informacje, które przekazujemy mu na temat koncepcji samego siebie, a stamtąd wyobrazi sobie poczucie własnej wartości, które jest z nim związane. Jednak zadanie to będzie polegało na aktywnym odtwarzaniu poczucia własnej wartości drugiej osoby, a nie rozpoznaniu jej w przekazywanych informacjach słownych.
3. Odwołują się do różnych rodzajów pamięci
Poczucie własnej wartości jest zasadniczo emocjonalną odpowiedzią na naszą ideę, co oznacza, że jest ona związana z rodzajem ukrytej pamięci: pamięci emocjonalnej. Ten rodzaj pamięci jest szczególnie związany z dwiema częściami mózgu: hipokampem i ciałem migdałowatym.
Samo pojęcie wiąże się jednak z innym typem pamięci: deklaratywną , który jest bardziej związany z hipokampem i strefami kory asocjacyjnej, które są dystrybuowane przez korę mózgową. Jest ono zgodne z szeregiem pojęć, które nauczyliśmy się kojarzyć z ideą "ja", i które mogą zawierać wszelkiego rodzaju pojęcia: od radości lub agresji do nazwy niektórych filozofów lub idei pewnych zwierząt, które identyfikujemy z nas Oczywiście pewne pojęcia będą bardziej związane z rdzeniem naszej koncepcji, podczas gdy inne będą częścią tego peryferii.
4. Jeden ma składnik moralny, a drugi nie
Poczucie własnej wartości to sposób, w jaki sami siebie osądzamy i dlatego to zależy od podobieństwa, które postrzegamy pomiędzy naszą koncepcją siebie a stworzonym przez nas obrazem "idealnego ja" .
Dlatego też, podczas gdy koncepcja siebie jest niezależna od sądów wartościujących, samoocena opiera się na podstawowym osądzie wartościowym na temat tego, co jest warte: zależy to od tego, w jakim stopniu wierzymy, że jesteśmy blisko "dobra", i dlatego śledzi nas ścieżką, która wskaże nam, czy zbliżamy się, czy oddalamy od tego, czym powinniśmy być.
5. Jedna jest łatwiejsza do zmiany niż druga
Będąc częścią pamięci emocjonalnej, samoocena może być bardzo trudna do zmiany , ponieważ nie spełnia kryteriów logiki, tak samo jak fobie, które również zależą od pamięci emocjonalnej, powodują, że boimy się bodźców i sytuacji, które bazują na rozumie, nie powinny nas przerażać.
Samo-koncepcja, choć wiąże się z poczuciem własnej wartości, a zatem z jej zmianami, jest częściowo zgodna z tym, jest nieco łatwiejsza do zmiany, ponieważ może być modyfikowana bezpośrednio poprzez restrukturyzację poznawczą: jeśli przestaniemy myśleć o sposobie w którym widzimy siebie, bardzo łatwo jest nam wykryć niespójności i nieumiejętne części, i zastąpić je bardziej żywotnymi przekonaniami i pomysłami, kiedy wyjaśnia się, kim jesteśmy.
Na przykład, jeśli uważamy, że jesteśmy wyraźnie bojaźliwi, ale zdajemy sobie sprawę, że w przeszłości okazaliśmy się bardzo pewni siebie i pewni siebie, wygłaszając przed wieloma ludźmi wykłady na temat, który nas interesuje, łatwo jest o tym myśleć. nasza nieśmiałość jest czymś bardziej umiarkowanym i poszlakowym. Jednak nie musi to przekładać się na poprawę samooceny lub przynajmniej nie od razu.
Być może w przyszłych okazjach pamiętamy, że nie jesteśmy wcale tak nieśmiali i że dlatego nie zachowujemy się z taką nieśmiałością, która sprawiłaby, że inni przywiązywali większą wagę do naszej obecności i, tak, nasza samoocena mogłaby się poprawić. , aby zobaczyć prawdziwe zmiany w realnym świecie, które mówią nam, jaką wartość możemy mieć.
Bardzo rozmyta granica
Chociaż istnieją różnice między samooceną a poczuciem własnej wartości, musi być jasne, że oba są teoretycznymi konstrukcjami psychologii, które pomagają nam zrozumieć, jak myślimy i jak działamy, ale nie opisują wyraźnie zróżnicowanych elementów rzeczywistości .
W rzeczywistości oba występują razem; Praktycznie wszystkie procesy mentalne i subiektywne zjawiska, których doświadczamy, są wynikiem układu pętli części mózgu, które pracują z niewiarygodną prędkością i które nieustannie wchodzą w interakcje z naszym środowiskiem koordynującym ze sobą. Oznacza to, że przynajmniej w ludziach nie może istnieć samopoznanie bez poczucia własnej wartości i na odwrót.
