5 etapów rozwoju psychoseksualnego Zygmunta Freuda
Obecna psychoanaliza zainicjowana przez Zygmunta Freuda ponad 100 lat temu w jednym z głównych wpływów współczesnej kultury zachodniej.
Jeśli jego teorie na temat funkcjonowania nieświadomości posłużyły jako wpływ w wielu dziedzinach humanistyki i sztuki, nie mniej prawdą jest, że znaczna część jego podejść dotyczy ludzkiej seksualności. Teoria rozwoju psychoseksualnego z jej różnymi etapami jest ucieleśnieniem tej idei , i dlatego historycznie otrzymał wiele uwagi.
Seksualność według Freuda
Dla Freuda ludzka seksualność jest jednym z głównych aspektów energii życiowej, która porusza zachowanie człowieka , Ta energia, którą nazwano libido, jest źródłem impulsów, które dla ojca psychoanalizy sprawiają, że dążymy do pewnych krótkoterminowych celów, a jednocześnie zmuszamy inne przypadki naszej psychiki do represji. te tendencje, aby nie narażać nas na niebezpieczeństwo lub nie wchodzić w konflikt ze środowiskiem, w którym żyjemy.
Energia witalna, która wyraża się w seksualności, według Freuda, jest obecna od pierwszych tygodni naszego życia, co oznacza, że nasz aspekt seksualny nie rodzi się w okresie dojrzewania, jak utrzymywało wielu badaczy ich czasu.
Ale reperkusje tego nie mają nic wspólnego z lokalizacją początku naszego rozwoju seksualnego w jakimś punkcie naszego kalendarza. Ma głębokie implikacje dla sposobu, w jaki Freud powiązał naszą osobowość z naszą intymną stroną oparte na emocjach i impulsach.
Rozwój nieświadomości
Jedną z podstawowych idei stojących za teorią rozwoju psychoseksualnego Freuda jest to, że sposób, w jaki zarządza on zaspokojeniem libido w dzieciństwie, pozostawia ślady w naszej podświadomości, które zostaną zauważone w dorosłym życiu.
Tak więc, jeśli czynniki zewnętrzne wobec dziecka uniemożliwiają zaspokojenie tych tendencji zgodnie z życzeniem (na przykład z powodu nagany rodziców), ta udręka przekłada się na fiksację, która ma związek z ideami związanymi z określona strefa erogenna (która nie musi znajdować się w okolicy narządów płciowych). Dla Freuda zatem zarówno biologia, jak i wychowanie interweniują w rozwoju psychoseksualnym.
Inni zwolennicy nurtu psychodynamicznego zakończyli odrzucanie deterministycznej wizji Freuda, zgodnie z którą nieświadoma część nas samych nieustannie manipuluje nami bez tego możemy zrobić za dużo o tym. Jednak ten sposób myślenia spowodował, że Freud stworzył teorię rozwoju psychoseksualnego, jedną z najbardziej zapamiętanych w historii psychologii.
Etapy rozwoju i ich utrwalenia
Z różnych sposobów, w których etap rozwoju nieletnich warunkuje pojawienie się jednego lub drugiego typu fiksacji, Zygmunt Freud sformułował teorię, która zjednoczyłaby seksualność z rozwojem freudowskiej nieświadomości .
Proponuje się w nim, że w pierwszych latach naszego życia przechodzimy przez różne etapy rozwoju związane z seksualnością i różnymi fiksacjami, i że to, co dzieje się podczas nich, będzie miało wpływ na sposób, w jaki nieświadome uwarunkowania danej osoby, gdy tylko dotrą na miejsce do dorosłości. Oznacza to, że każdy z etapów rozwoju psychoseksualnego oznaczałby tempa określające, jakie działania są konieczne do wyrażać libido w sposób zadowalający i mogący powodować konflikty, które pozostają nieświadomie w nas osadzone.
Instynktowne fazy rozwoju psychoseksualnego
Zgodnie z teorią Freuda, Etapy rozwoju psychoseksualnego i jego cechy są następujące .
1. Etap ustny
Etap ustny zajmuje około pierwszych 18 miesięcy życia , a w nim pojawiają się pierwsze próby zaspokojenia żądań promowanych przez libido. W nim usta są głównym obszarem, w którym poszukuje się przyjemności. Usta są również jednym z głównych obszarów ciała, jeśli chodzi o odkrywanie środowiska i jego elementów, a to tłumaczy skłonność maluchów do "gryzienia" wszystkiego.
Jeśli dzieciom z pewnością nie uda się użyć jamy ustnej do zaspokojenia, może to spowodować blokadę, która spowoduje utrwalenie pewnych problemów w nieprzytomności (zawsze według Freuda).
2. Etap analny
Ten etap miał miejsce od końca etapu doustnego i do 3 lat , Omówiono fazę, w której zaczynają kontrolować zwieracza w defekacji. Dla Freuda działalność ta wiąże się z przyjemnością i seksualnością.
Fiksacje związane z tą fazą rozwoju psychoseksualnego mają związek z kumulacją i wydatkami związanymi z duchem oszczędzania i dyscypliną w pierwszym przypadku, z dezorganizacją i marnotrawstwem zasobów w drugim.
3. Stopień falliczny
Ta faza napędowa potrwa od 3 do 6 lat , a związana z nią strefa erogenna to ta z genitaliów. W ten sposób głównym przyjemnym doznaniem byłoby oddawanie moczu, ale na tym etapie ciekawość dotycząca różnic między mężczyznami i kobietami, chłopcami i dziewczętami, zaczynając od oczywistych różnic w postaci genitaliów i kończąc, również byłaby pochodną tej fazy. w interesach, sposobach bycia i ubieraniu się itp.
Ponadto Freud powiązał tę fazę z pojawieniem się "kompleksu Edypa", w którym męskie dzieci są przyciągane do osoby, która sprawuje rolę matki i odczuwają zazdrość i strach wobec osoby, która sprawuje rolę ojca. Jeśli chodzi o dziewczęta, które przechodzą przez ten etap rozwoju psychoseksualnego, Freud "nieznacznie zaadaptował ten pomysł z kompleksem Edypa, aby je objąć, mimo że koncepcja została opracowana w taki sposób, że nabrała znaczenia głównie u mężczyzn. kiedy Carl Jung zaproponował kompleks Electry jako żeński odpowiednik Edypa.
4. Etap opóźnienia
Ta faza zaczyna się około 7 lat i rozciąga się na początek dojrzewania , Etap opóźnienia charakteryzuje się brakiem specyficznej strefy erogennej i, ogólnie rzecz biorąc, reprezentowaniem zamrożenia eksperymentów seksualnych przez dzieci, częściowo z powodu wszystkich kar i otrzymanych ostrzeżeń. Dlatego Freud opisał tę fazę jako taką, w której seksualność jest bardziej zakamuflowana niż w poprzednich.
Stopień latencji związany jest z pojawieniem się skromności i wstydu związanych z seksualnością.
5. Etap narządów płciowych
Stadium genitaliów pojawia się wraz z dojrzewaniem i jest przedłużane , Jest to związane z fizycznymi zmianami towarzyszącymi dorastaniu. Ponadto, w tej fazie rozwoju psychoseksualnego pożądanie związane z seksualnością staje się tak intensywne, że nie można go stłumić z taką samą skutecznością, jak na poprzednich etapach.
Strefa erogenna związana z tym życiowym momentem to znów genitalia, ale w odróżnieniu od tego, co dzieje się w fazie fallicznej, opracowano już kompetencje niezbędne do wyrażenia seksualności poprzez związki o bardziej abstrakcyjnym charakterze. i symboliczne, które mają związek z konsensusem i przywiązaniem do innych ludzi. Jest to narodziny dorosłej seksualności w przeciwieństwie do innego związanego jedynie z prostymi natychmiastowymi nagrodami i uzyskiwanymi dzięki stereotypowym działaniom.
Teoria freudowska w kontekście
Teoria rozwoju psychoseksualnego może prowadzić do pewnego alarmu, jeśli ktoś uważa, że złe zarządzanie edukacją nieletnich w tych fazach może spowodować u nich traumę i różnego rodzaju zaburzenia, jeśli nie rozumieją dobrze idei Freuda. Musimy jednak pamiętać o tym Teoria ta została sformułowana i opracowana w punkcie, w którym właśnie narodziła się psychologia .
Kiedy Zygmunt Freud opracował swoje teorie, opierał się on na konkretnych przypadkach pacjentów, których znał, to znaczy, że jego sposób badania opierał się na mieszance studiów przypadków i interpretacji treści symboliczne zachowania ludzi. Ledwo ustalał hipotezy, które można było skontrastować z rzeczywistością, a kiedy to zrobił, ograniczył się do obserwacji, a nie do eksperymentów. Teoria rozwoju psychoseksualnego nie była wyjątkiem od tej normy.
Nie ma też sensu zbadanie przydatności psychoseksualnej teorii rozwoju za pomocą analiz statystycznych, ponieważ sformułowanie tych pomysłów opierało się na interpretacji co zrobiono z aktami pacjentów i ich przeszłością.
Częściowo z tego powodu, a częściowo dlatego, że psychoanaliza Freuda nie trzyma się epistemologii stosowanej w obecnej nauce, nie ma powodu, by sądzić, że ta teoria służy wyjaśnieniu i przewidywaniu problemów związanych z seksualnością i socjalizacją ludzi. Oznacza to, że teoria psychoseksualna nie może być wykorzystana do wykrycia sygnałów ostrzegawczych o tym, czy dzieci lub nastolatki rozwijają się poprawnie, czy też nie, i nie może być stosowana w celu zapewnienia, że zaburzenia psychiczne są spowodowane tego typu mechanizmem.
