6 rodzajów samotności oraz ich przyczyny i cechy
Samotność to problem, który może stać się poważny. W rzeczywistości wiadomo, że idzie w parze z wieloma innymi problemami, takimi jak osłabienie sieci wsparcia, które zapewnia społeczeństwo, oraz przyjęcie niezdrowego stylu życia.
W tym artykule zobaczymy, jakie są główne rodzaje samotności i w jaki sposób się manifestują.
- Powiązany artykuł: "Jak pokonać resentyment: 6 kluczowych pomysłów"
Główne rodzaje samotności
Jest to krótkie podsumowanie na temat rodzajów samotności, jakie możemy napotkać przez całe nasze życie. Oczywiście nie są to wzajemnie wykluczające się kategorie, więc niektóre mogą się nakładać na siebie.
1. Kontekstowa samotność
Samotność nie zawsze obejmuje wszystkie obszary życia; czasami ogranicza się do jednego kontekstu .
Na przykład ktoś, kto nie ma przyjaciół lub znajomych na wydziale, który uczęszcza na zajęcia lub w pracy, może doświadczyć tam samotności, chociaż w każdym innym miejscu odczuwa bliskość wielu bliskich.
2. Przejściowa samotność
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę czynnik czasu, analizując rodzaje samotności, których doświadczają ludzie. W przypadku przejściowego, to pojawia się w określonych sytuacjach i nie trwa dłużej niż jeden dzień .
Na przykład, gdy konflikt powstaje w związku miłości lub przyjaźni, może powstać uczucie, że istnieje bariera, która oddziela nas od drugiej, lub która ujawniła aspekt jego osobowości, co sprawia, że zastanawiamy się, czy ją znamy.
- Może jesteś zainteresowany: "Jak pokonać samotność: 5 kluczy do zerwania izolacji"
3. Przewlekła samotność
Ten rodzaj samotności nie zależy od konkretnego kontekstu lub sytuacji, ale raczej utrwala się w czasie, przebywanie w różnych obszarach życia danej osoby , Oczywiście nie oznacza to, że nigdy nie zniknie, ani że nie możemy zrobić niczego, aby zniknąć; biorąc pod uwagę właściwe warunki, może się osłabiać, dopóki nie zniknie, ale kosztuje to więcej niż w innych, bardziej przypadkowych rodzajach samotności.
Z drugiej strony musimy pamiętać, że różnica między przewlekłą i przejściową samotnością to tylko kwestia stopnia i nie ma wyraźnego podziału między nimi .
Z tego powodu, na przykład, możemy znaleźć przypadki, w których człowiek poddawany jest wyjątkowo monotonnemu życiu, które składa się tylko z jednego rodzaju środowiska i czuje się samotny: w tym przypadku nie byłoby jasne, czy jest ono chroniczne czy też nie. przemijające, biorąc pod uwagę, że możemy zrozumieć, że utknęło ono w swoim życiu, które powtarza się raz po raz dzień po dniu.
4. Samotna narzucona samotność
Są przypadki, w których samotność jest konsekwencją izolacji, którą sam zdecydował się wykorzystać jako element definiujący ich własne życie. Na przykład osoby, które boją się poczuć oszukane przez znajomych lub bliskich i które rozwijają postawy mizantropijne lub, ogólnie rzecz biorąc, nieufność wobec innych.
W niektórych przypadkach ta forma samotności może pojawić się także z powodów religijnych, takich jak pragnienie poświęcenia się życiu poświęconemu jednemu lub większej liczbie bogów, bez przyjmowania uczuć wrogości wobec innych ludzi.
5. Narzucono Soledad
Narzucona samotność jest konsekwencją szeregu materialnych niedostatków, którym poddana jest osoba, wbrew woli tego ostatniego. Nieumiejętność utrzymywania normalnych związków i utrzymywania się sprawia, że poczucie izolacji, uczucie odpowiadające obiektywnym faktom, takie jak brak wolnego czasu lub fakt przebywania w bardzo małym miejscu i po prostu go opuścić.
Z drugiej strony, samotność narzucana przez innych nie oznacza, że istnienie tej emocji jest celem środków narzuconych tym, którzy ich cierpią. Na przykład może to być spowodowane bardzo wymagającymi dniami pracy, w których ważne jest zarabianie pieniędzy.
6. Egzystencjalna samotność
Egzystencjalna samotność bardzo różni się od innych rodzajów samotności, ponieważ wpływa na relatywnie mało jakości i ilości interakcji z innymi ludźmi. To raczej stan, w którym emocje związane z samotnością mieszają się z egzystencjalnymi wątpliwościami co do tego, co przeżywane i co dokładnie łączy nas z innymi.
Jeśli świadomość samego siebie jest doświadczeniem subiektywnym, prywatnym i nie można się z nim dzielić, nasze istnienie może być postrzegane jako coś radykalnie oddzielonego od naszego środowiska i tych, którzy go zamieszkują .
Z drugiej strony brak sensu życia może przyczynić się do tego, że odczuwamy odłączenie się od reszty kosmosu. Oznacza to, że jest to doświadczenie, które zwykle wywołuje dyskomfort lub niepokój, i nie można stawić czoła próbując zdobyć więcej przyjaciół lub spotkać więcej ludzi .
Bibliografia:
- Cacioppo, J .; Hawkley, L. (2010)."Samotność: teoretyczny i empiryczny przegląd konsekwencji i mechanizmów". Roczniki medycyny behawioralnej. 40 (2): 218-227.
- Duck, S. (1992). Ludzkie relacje Londyn: Sage Publications.
- Jaremka, L.M., Andridge, R.R., Fagundes, C.P., Alfano, C.M., Povoski, S.P., Lipari, A.M., Agnese, D.M., Arnold, M.W., Farrar, W.B., Yee, L.D. Carson III, W.E., Bekaii-Saab, T., Martin Jr, E.W., Schmidt, C.R., i Kiecolt-Glaser, J.K. (2014). Ból, depresja i zmęczenie: Samotność jako podłużny czynnik ryzyka. Health Psychology, 38, 1310-1317.
- Zhou, Xinyue; Sedikides, Constantine; Wildschut, Tim; Gao, Ding-Guo (2008). "Przeciwdziałanie samotności: o rekonstruującej funkcji nostalgii". Nauka psychologiczna. 19 (10): 1023-9.
