6 rodzajów zaburzeń nastroju

Nasz nastrój nas porusza. Kiedy jesteśmy smutni, mamy tendencję do wyłączania się, unikania działań i uciekania od rzeczy, a kiedy jesteśmy szczęśliwi i euforyczni, mamy energię i chcemy działać. Chociaż niektórzy ludzie działają w bardzo racjonalny sposób i twierdzą, że odkładają na bok swoje emocje, to właśnie one pozwalają nam motywować się do robienia czegoś lub nie, decydowania o tym, czy coś lubimy, czy też nie, lub gdy mamy tendencję do zbliżania się lub unikania sytuacji lub bodźców. ,

Wpływa także na to, jak postrzegamy świat i nas samych. Krótko mówiąc, jest to coś bardzo istotnego i ma duży wpływ na naszą zdolność do adaptacji. Ale coraz częściej spotykamy ludzi, których nastrój nie jest adaptacyjny, jest ustalany z jednej strony patologicznie i utrudnia ich dobre samopoczucie i funkcjonalność. Mówimy o tym zaburzenia nastroju .

• Powiązany artykuł: "Psychologia emocjonalna: główne teorie emocji"

Co nazywamy zaburzeniami nastroju?

Zaburzenia nastroju są rozumiane jako zestaw psychicznych zmian związanych z obecnością nastrojów zmienionych w mniej lub bardziej uporczywy sposób, które generują znaczącą zmianę w życiu danej osoby, wynikający z ekstremalnego i patologicznego nastroju utrudniając osobie dostosowanie się do codziennego życia.

Są to zaburzenia, które powodują głębokie cierpienie dla osoby, zmieniając takie aspekty, jak poczucie własnej wartości, sposób postrzegania świata i zdarzeń oraz przypisywanie przyczyn i odpowiedzialności. Wpływają nie tylko na samą domenę afektywną, ale także na poznanie, a nawet na postrzeganie środowiska. Generują one również reperkusje we wszystkich ważnych obszarach, zmieniając sposób powiązania ze środowiskiem i resztą przedmiotów, które są jego częścią.

Stoimy w obliczu grupy zaburzeń, wraz z zaburzeniami lękowymi, które są najbardziej rozpowszechnione na całym świecie, z wysokim odsetkiem populacji cierpiącym na pewnego rodzaju afektowanie tego typu. Należy również zauważyć, że druga grupa zaburzeń, o których właśnie wspomnieliśmy, zaburzenia lękowe, są z nimi głęboko powiązani Często zdarza się, że pojawiają się razem lub że cierpienia, które się rodzą, w końcu prowokują drugiego.

• Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"

Zaburzenia włączone

W zaburzeniach stanu umysłu możemy znaleźć niektóre z zaburzeń psychicznych o większej częstości występowania i rozpowszechnieniu na całym świecie. Niektóre z najbardziej istotnych czynników nozologicznych i diagnostycznych są następujące, chociaż musimy pamiętać, że nie można również określić zaburzeń depresyjnych i dwubiegunowych (które nie mają wystarczających cech zaburzeń, o których będziemy rozmawiać, ale są powiązane z ) i indukowane przez substancje i / lub choroby medyczne.

1. Duże zaburzenie depresyjne

Najbardziej rozpowszechnione zaburzenie nastroju wszystkich i jedno z najbardziej znanych zaburzeń psychicznych. Charakteryzuje się obecnością podczas co najmniej dwóch tygodni smutnego samopoczucia i zepsucia przez większość dnia z utratą lub spadkiem motywacji i zdolności odczuwania przyjemności, oprócz innych objawów, takich jak problemy ze snem, jedzenie i koncentracja powolność lub pobudzenie, zmęczenie, beznadziejność i bierność. Mają także problemy z podejmowaniem decyzji i mogą doświadczyć myśli i pragnień samobójczych.

2. Dystymia (obecne uporczywe zaburzenie depresyjne)

Podobnie jak poprzednio, ale generalnie z mniejszą intensywnością objawów i znacznie dłuższym czasem trwania (mogącym stać się przewlekłym), jest identyfikowane jako zaburzenie charakteryzujące się obecnością przez co najmniej dwa lata przez większość dnia podczas niemal wszystkich dni (bez okresów bez objawów dłuższych niż dwa miesiące z rzędu) przygnębionego i smutnego nastroju, oprócz problemów z jedzeniem, snu, zmęczenia, niskiej samooceny, beznadziei i problemów z koncentracją i podejmowaniem decyzji.

Chociaż w określonym momencie może wydawać się mniej poważne niż poważna depresja, ponieważ jej objawy są mniej intensywne , musimy także pamiętać, że problemy pozostają jeszcze długo, co powoduje, że zużycie akumulacji należy brać pod uwagę.

3. Choroba afektywna dwubiegunowa

Choroba afektywna dwubiegunowa jest kolejnym z głównych i najbardziej znanych zaburzeń nastroju, w których zazwyczaj występuje naprzemienność między epizodami maniakalnymi (w których występuje co najmniej tydzień ekspansywnego i drażliwego stanu umysłu, wysoki poziom energii, uczucia wielkoduszności, które mogą prowadzić do majaczenia, słownictwa, przyspieszonego myślenia, rozproszenia, zachowań ryzykownych, aw niektórych przypadkach do halucynacji na tak wysokim poziomie, że czasami konieczna jest hospitalizacja) lub do hipomaniaków (podobnych do poprzedniego, ale o mniejszej intensywności i obecne przez co najmniej cztery dni i chociaż obserwowalne nie powoduje pogorszenia) i epizody depresyjne (równoważne w symptomatologii do objawów opisanych w dużej depresji, co w rzeczywistości implikuje istnienie tego typu epizodów).

Właściwie to nie ma, ale dwa podstawowe typy zaburzeń dwubiegunowych , W zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu 1 pacjent doświadcza lub doświadczył co najmniej jednego epizodu maniakalnego lub mieszanego, który może, ale nie musi być poprzedzony lub poprzedzony epizodem depresyjnym i hipomaniakalnym. Aby zdiagnozować typ 2, konieczne jest wystąpienie przynajmniej jednego epizodu depresyjnego i jednego hipomaniaka (bez występowania epizodów maniakalnych lub mieszanych).

• Powiązany artykuł: "Zaburzenie afektywne dwubiegunowe: 10 cech i ciekawostek, których nie znasz"

4. Cyklotymia lub zaburzenie cyklotymiczne

Przez cyklotymię rozumie się zaburzenie stanu umysłu, w którym podmiot wykazuje wiele naprzemiennych objawów hipomani i depresji, bez wystarczającej intensywności do diagnozowania epizodu lub zaburzenia depresyjnego lub dwubiegunowego przez co najmniej dwa lata. Objawy są kontynuowane i zazwyczaj występuje szybka zmiana, w dniach. Mielibyśmy do czynienia z odpowiednikiem związku dystymii i depresji, ale w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej, która jest łagodniejsza niż dwubiegunowa w symptomatologii, ale o wiele dłuższa i z szybszymi cyklami.

Zmiany w DSM-5

Chociaż większość profesjonalistów nadal uważa je za zaburzenia nastroju, prawda jest taka, że ​​ta etykieta diagnostyczna zniknęła jako taka w najnowszej wersji jednego z głównych podręczników, DSM-5. I w tym przypadku postanowiono przestać obejmować wszystkie zaburzenia nastroju w jednej kategorii, aby zrobić to na dwa, z racji istnienia dwóch rodzajów tego zaburzenia.

W ten sposób możemy teraz stwierdzić, że zamiast zaburzeń nastroju wymienione powyżej różne psychopatologie dzielą się na dwie główne kategorie: zaburzenia dwubiegunowe i zaburzenia depresyjne.

Ta decyzja może generować problem z uwzględnieniem bardzo różnych jednostek klinicznych kiedy są często powiązane, ale w praktyce wciąż mają do czynienia z tymi samymi problemami, które wcześniej były znane z tego, co na poziomie praktycznym ma wielki wpływ.

Istotne jest tworzenie nowych etykiet diagnostycznych, które mimo że nie są tak nazywane, będą również stanowić część znanych jako zaburzenia nastroju.

Zaburzenia dodane w DSM-5

Oprócz wspomnianej powyżej, w najnowszej wersji DSM znajdujemy to wygenerowano kilka nowych etykiet diagnostycznych , W tym sensie nowości obejmują dwa wcześniej niezidentyfikowane zaburzenia, takie jak te należące do zaburzeń nastroju lub zawarte w innych zaburzeniach.

1. Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne

Chociaż wcześniej znane było istnienie zespołu napięcia przedmiesiączkowego, będąc czymś bardzo rozszerzonym i cierpiętym przez dużą liczbę kobiet, DSM-5 dodał ten syndrom jako zaburzenie. Uważa się za taką obecność podczas większości cykli miesiączkowych afektywnej labilności (tj. Szybkich zmian nastroju), drażliwość, lęk, silne napięcie, deprecjację lub depresję oraz zmęczenie, problemy ze snem, zmiany apetytu, ból, brak zainteresowania i problemy z koncentracją, konieczne jest, aby co najmniej pięć z tych objawów wystąpiło w ciągu tygodnia przed pojawieniem się menstruacji.

2. Destruktywna dysregulacja zaburzeń nastroju

Zaburzenie to definiuje obecność przez co najmniej rok i prawie codziennie Nieproporcjonalny gniew i drażliwość dla sytuacji, która je generuje, eksplodująca w postaci werbalnego lub fizycznego dostępu (zdolnego do osiągnięcia agresji) z uporczywym, irytującym stanem umysłu między dostępami. Występują co najmniej trzykrotnie i mogą być obserwowane na tydzień w więcej niż dwóch różnych kontekstach, pierwsze objawy pojawiają się przed dziesiątym rokiem życia i nie są diagnozowane przed szóstym lub po osiemnastym roku życia.

Bibliografia:

Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.

Zaburzenia osobowości, cz.1. Dr med. Maciej Klimarczyk, psychiatra, seksuolog. (Kwiecień 2024).