8 rodzajów zaburzeń mowy

Praktycznie wszystkie działania, które wykonujemy, są komunikatywne. Gesty, grymasy, dźwięki, zapachy, a nawet odległości są i zawsze były używane do uzyskiwania informacji o działaniach, motywacjach i myślach innych.

Nawet brak działania wskazuje na coś. Jednakże, oprócz powyższego, człowiek ma jeszcze jeden element do komunikacji, symboliczny. Ten symboliczny element jest językiem, który na poziomie ustnym jest wyrażany poprzez mowę .

Mowy lub język mówiony jest jednym z najbardziej podstawowych środków komunikacji i połączenia dla człowieka. Ta umiejętność rozwija się przez cały cykl życia, od wydawania prostych holofracji lub pojedynczych słów z intencjonalnością, aby móc tworzyć rozbudowane dzieła tak skomplikowane, jak gra Szekspira.

Jednak u wielu osób rozwój tej zdolności lub jej normalnego funkcjonowania może być opóźniony lub zmieniony z powodu wielu przyczyn. Te zmiany w komunikacji ustnej były badane przez nauki takie jak psychologia i medycyna, oraz z nich wyłoniono różne typy zaburzeń mowy , I nie, dysleksja nie jest jedną z nich, ponieważ ogranicza się tylko do problemów z czytaniem.

Gdy język zawodzi: zaburzenia mowy

Komunikowanie się ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju człowieka. A duża część naszej zdolności komunikacyjnej zależy, jak powiedzieliśmy, od mowy.

Jednak mowa nie jest czymś, co pojawia się nagle (chociaż niektórzy autorzy tacy jak Noam Chomsky zasłynęli z obrony, że mamy wrodzone struktury, które umożliwiają rozwój tej umiejętności), ale trzeba się tego nauczyć i rozwinąć. Język w ogóle jest złożonym elementem, który najlepiej będzie uzyskać i utrwalić w całym naszym dojrzewaniu fizycznym i poznawczym.

Niektóre z elementów, które musimy pozyskać i poprawić, są zdolności artykulacyjne, płynność i rozumienie mowy, słownictwo oraz umiejętność wyszukiwania słów, gramatyki i składni , a nawet kiedy i jak powinniśmy komunikować pewne rzeczy w określony sposób.

Chociaż te kamienie milowe są generalnie nabywane w pewnych momentach ewolucyjnych, w niektórych przedmiotach pojawiają się problemy, pogorszenia lub zły rozwój zrozumienia i ekspresji języka, które ograniczają prawidłowe funkcjonowanie i / lub społeczno-emocjonalną ewolucję jednostki.

Zobaczmy poniżej niektóre z najczęstszych.

1. Zaburzenie języka lub dysfonia

Zaburzenie to oznacza obecność niepełnosprawności w rozumieniu i ekspresji języka u dzieci o poziomie inteligencji odpowiednim dla ich poziomu rozwoju, nie tylko ustnie, ale także także w innych aspektach, takich jak język pisany lub czytanie .

Zaburzenie języka lub dysfazja mogą być ewolucyjne, w tym przypadku nie może być konsekwencją innych zaburzeń lub nabyte w tym ostatnim przypadku jest produktem pewnego rodzaju wypadku mózgu, napadów padaczkowych lub urazowych uszkodzeń mózgu.

W obu przypadkach dziecko lub dziecko może mieć problemy z językiem ekspresyjnym lub receptywnym, co oznacza, że ​​problem może wystąpić na poziomie wad w przekazywaniu języka lub w jego zrozumieniu. Dzieci z tym zaburzeniem mają zwykle ograniczone słownictwo i ograniczoną strukturę gramatyczną co powoduje, że dyskurs jest gorszy i bardziej ograniczony niż oczekiwano.

W przypadku nabytej dysfazji skutki byłyby równoważne z efektami afazji u osób dorosłych, chociaż z tą różnicą, że większa plastyczność mózgu w fazie rozwoju zwykle pozwala na pojawienie się języka nawet w przypadku uszkodzenia neuronów.

2. Zaburzenia fonologiczne lub dyslalia

Innym z głównych zaburzeń mowy jamy ustnej jest dyslalia. Przez takie rozumiane są zaburzenia, w których występują różne błędy w wyartykułowaniu słów, najczęstszych istot substytucja dźwięków, zniekształcenia prawidłowych lub brak (pominięcie) lub dodanie (wstawienie) tych dźwięków , Na przykład problem w postaci języka może powodować dyslalia.

Chociaż powszechne jest, że w dzieciństwie występują takie problemy, aby uznać je za dislalia, popełnione błędy muszą być nieodpowiednie do poziomu rozwoju niemowlęcia, ingerując w wyniki społeczne i akademickie.

3. Dyskrecja, jąkanie lub zaburzenie płynności w dzieciństwie

Dyspemia jest zaburzeniem powszechnie znanym społeczeństwu jako całości, chociaż zwykle nazywamy to jąkaniem. Chodzi o to zaburzenie skoncentrowane na wykonaniu mowy, szczególnie w jej płynności i rytmie , Podczas emisji mowy osoba cierpiąca na nią cierpi na jeden lub kilka skurczów lub blokad, które przerywają normalny rytm komunikacji.

Disfemię zwykle przeżywa się ze wstydem i niepokojem (co z kolei pogarsza egzekucję) i utrudnia komunikację i adaptację społeczną. Ten problem pojawia się tylko podczas rozmowy z kimś, być w stanie mówić normalnie w całkowitej samotności i nie jest to spowodowane urazami mózgu lub percepcją.

Choroba dysfuniczna zwykle rozpoczyna się między trzecim a ósmym rokiem życia. Dzieje się tak, ponieważ w tym wieku zaczyna się normalny wzorzec mowy. W zależności od czasu trwania choroby można wyróżnić kilka podtypów dysplazji: typ ewolucyjny (trwa kilka miesięcy), łagodny (trwający kilka lat) lub trwały (ten ostatni jest kroniką, którą można zaobserwować u dorosłych).

4. Dysarthria

Zaburzenie mowy znane jako dyzartria odnosi się do trudności w artykułowaniu słów z powodu problemu neurologicznego co powoduje, że usta i mięśnie, które emitują mowę, nie wykazują odpowiedniego napięcia mięśniowego i dlatego nie reagują prawidłowo. Tak więc problem tkwi nie w tkankach mięśniowych (chociaż one również cierpią na dłuższą metę z powodu niewłaściwego użycia), ale w sposobie, w jaki łączą się z nimi nerwy. Jest to jeden z najbardziej znanych rodzajów zaburzeń mowy.

5. Zaburzenia komunikacji społecznej (pragmatyczne)

W tym zaburzeniu nie napotykamy problemów ani podczas artykułowania, ani zrozumienia dosłownego treści przekazywanej wiadomości. Jednak ci, którzy cierpią, cierpią z powodu wielkich trudności i że to zaburzenie opiera się na obecności poważnych trudności w praktycznym używaniu języka.

Ci, którzy cierpią z powodu tego zaburzenia, mają problemy z dostosowaniem komunikacji do kontekstu, w którym się znajdują, a także do zrozumienia znaczenia metaforycznego lub implicite tego, co zostało powiedziane, a nawet zmienić sposób wyjaśnienia czegoś, regulować rozmowę z innymi elementami, takimi jak gesty lub szanować zwroty słów.

6. Dysglossia

Jak dyzartria, dysglossia jest zaburzeniem, które powoduje poważne trudności w artykulacji dźwięków tworzących mowę , W tym przypadku problem występuje jednak w obecności zmian we własnych organofonacyjnych narządach, takich jak wrodzone wady rozwojowe. A więc już teraz istnieją łatwe do zidentyfikowania błędy w morfologii dobrze zdefiniowanych części ciała.

7. Taquifemia lub napylanie

Jest to zaburzenie mowy charakteryzujące się mowa przesadnie szybka, brakujące słowa po drodze i popełnianie błędów. Jest powszechny u osób o bardzo podekscytowanym nastroju, w tym w przypadkach, w których pacjent jest w epizodzie maniakalnym lub w wyniku spożycia substancji pobudzających. Jednak może również wystąpić w dzieciństwie bez potrzeby zewnętrznych zmian.

8. Aphasias

Jedną z najbardziej znanych i badanych grup zaburzeń odnoszących się do języka jest afazja. Rozumiemy afazję, utratę lub zmianę języka u dorosłych (u dzieci wystąpią wyżej wymienione dysfazje) ze względu na zmiany w mózgu lub uraz. W zależności od umiejscowienia lub uszkodzonej struktury mózgu, wpływ na język będzie inny, co umożliwi badanie różnych typów.

Rodzaje afazji

Chociaż możemy znaleźć różne klasyfikacje, takie jak Luria lub Jakobson, najbardziej znana i używana klasyfikacja bierze pod uwagę obecność fluencji słownej, słownego zrozumienia i powtarzalności w różnych typach urazów.

1. Afazja Broca: Scharakteryzowane przez powodowanie wysokiego poziomu trudności w tworzeniu języka i wyrażaniu siebie, ale utrzymywanie dobrego poziomu zrozumienia. Jednak osoby z tego rodzaju afazją zazwyczaj nie są w stanie powtórzyć tego, co im powiedziano. Wynika to głównie z obrażeń lub izolacji obszaru Broca.
2. Przezskórna afazja motoryczna: Podobnie jak w przypadku afazji Broki, istnieje trudność w emitowaniu płynnego i spójnego języka, przy jednoczesnym zachowaniu zrozumienia języka. Duża różnica polega na tym, że w tym przypadku pacjent jest w stanie powtórzyć (i przy dobrej płynności) to, co zostało powiedziane. Jest to spowodowane zmianą w pars triangularis, regionie zbliżonym do obszaru Broki i połączonym z nim.
3. Afazja Wernickego: W tej afazji pacjent wykazuje wysoki poziom płynności w języku, chociaż to, co mówi, może nie mieć wielkiego znaczenia. Główną cechą tej afazji jest to, że powoduje ona poważne trudności w zrozumieniu informacji słuchowej, co z kolei powoduje, że nie jest w stanie powtórzyć informacji pochodzących z zewnątrz. Uraz mózgu byłby w obszarze Wernickego. U pacjentów ze schizofrenią, którzy angażują się w język, często można znaleźć zmiany podobne do tych w tej afazji.
4. Transcortical sensory afazji: Wywoływana przez zmiany w okolicy, która łączy płaty skroniowe, ciemieniowe i potyliczne, ta afazja jest podobna do tej w Wernicke, z wyjątkiem szczegółów, w których zachowane jest powtórzenie.
5. Prowadzenie afazji: Obszary Broca i Wernicke są połączone ze sobą wiązką włókien nerwowych zwaną łukowatą fascykulą.W tym przypadku zarówno ekspresja słowna, jak i zrozumienie są względnie poprawne, ale powtarzalność byłaby bardzo uprzedzona. Musimy pamiętać, że aby coś powtórzyć najpierw musimy zrozumieć, co do nas przychodzi, a następnie ponownie wyrazić, więc jeśli związek między oboma obszarami Powtarzanie jest osłabione.
6. Globalna afonia: Ten typ afazji jest spowodowany ogromnym uszkodzeniem półkuli wyspecjalizowanej w języku. Wszystkie aspekty języka byłyby poważnie osłabione.
7. Mieszana międzygrzebieniowa afazja: Uszkodzenie płatów skroniowych i ciemieniowych może spowodować znaczny deficyt prawie we wszystkich aspektach języka. Zasadniczo istnieje izolacja języka, wpływająca na ekspresję i zrozumienie, chociaż powtarzalność jest zachowana, a nawet możliwe jest, że dana osoba jest w stanie ukończyć zdania.

• Może jesteś zainteresowany: "Afazja: główne zaburzenia językowe"

Bibliografia:

• Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.
• Belloch, Sandín i Ramos (2008). Podręcznik psychopatologii. Madryt McGraw-Hill. (Tom 1 i 2) Wersja poprawiona.
• Santos, J.L. (2012). Psychopatologia Podręcznik przygotowania CEDE PIR, 01. CEDE: Madryt.

Aphasia: The disorder that makes you lose your words - Susan Wortman-Jutt (Marzec 2024).