9 zasad demokracji zaproponowanych przez Arystotelesa
Incydenty filozofii w dziedzinie polityki mają ponad dwa tysiące lat historii.
Gdyby Platon stał się znany za odniesienie swojej teorii idei do modelu organizacji politycznej opartej na żelaznej hierarchii, jego uczeń Arystoteles nie kroczył za nim i zaproponował serię demokratycznych zasad który według niego był konieczny, aby głos i interesy ludzi mogły kształtować ważne decyzje, które są podejmowane.
Ta seria propozycji jest znana jako 9 zasad demokracji według Arystotelesa .
- Powiązany artykuł: "Różnice między psychologią a filozofią"
Kontekst: demokracja w Atenach
Oczywiście, demokratyczne standardy starożytnej Grecji nie przypominają zbytnio tych, które obecnie dominują w większości zachodnich uprzemysłowionych krajów. Chociaż uważa się, że Ateńczycy byli ojcami demokracji, w tym czasie można było reprezentować tylko zamożne rodziny. Większość ludności, w tym niewolnicy, kobiety i nieletni, a także osoby uznane za obce, nie miała głosu ani głosu.
Co więcej, ten model demokracji nie był w żadnym wypadku uogólniony w całej Grecji. Spartanie na przykład kładli większy nacisk na potrzebę funkcjonowania jako wielki obóz wojskowy niż na cnotach reprezentacji politycznej.
Sofiści
W tym kontekście Arystoteles napisał swoje teksty o polityce; w Atenach niektórzy ludzie tłumnie przybywali do miejsc politycznej reprezentacji w którym debatowało kilkadziesiąt osób. Partii udało się przekonać resztę i dlatego dla niektórych rodzin z filozofią sprowadzono ją do gry retorycznej, w której ważniejszy był sposób, w jaki coś zostało powiedziane, a nie treść tego przesłania.
To dlatego w Atenach mnożyły się znawcy retoryki, tzw. Sofiści. pouczali każdego, kto im zapłacił, w sztuce przekonywania innych coś, co było uważane za inwestycję w zdobycie władzy wpływu.
Zarówno Sokrates, jak i Platon wykazali całkowite odrzucenie przed tą koncepcją filozofii opartą na relatywizmie, ponieważ zrozumieli, że prawda nie zmieniła się w zależności od tego, kto zapłacił za obronę pewnych interesów.
System polityczny opracowany przez Arystotelesa
Po tych dwóch filozofach Arystoteles nie położył tak dużego nacisku na potrzebę dostępu do uniwersalnej i absolutnej prawdy niezależnie od konsekwencji, jakie ona miała, ale wierzył w ważne ustanowienie szeregu zasad, aby demokracja była jak najdoskonalsza , unikając ryzyka korupcji i szykan retorycznych.
Ta seria reguł demokracji Arystotelesa została napisana w jego książce Politykai są następujące:
1. Wybierz wszystkie magistracie spośród wszystkich
Arystoteles zrozumiał, że polityka wpływa na wszystkich i dlatego każdy musi mieć prawo wpływania na politykę.
2. To, że każdy wysyła osobę i że osoba przesyła wszystko
To dopasowanie między zbiorowymi i indywidualnymi interesami było uważane za niezbędne, aby demokracja nie miała ślepych punktów.
3. Te publiczne stanowiska wyznaczane są w drodze losowania
Ten grecki filozof uważał, że tam, gdzie to możliwe i gdzie potrzeba wiedzy technicznej nie jest przeszkodą, opłaty powinny być wybierane losowo, aby uniknąć manipulowania wpływami.
4. To, że dana osoba nie może dwukrotnie wykonywać tego samego urzędu
Arystoteles uważał, że ta zasada demokracji jest niezbędna, aby niektóre ugruntowane stanowiska nie pozostały, co spowodowałoby, że osobiste interesy osoby zmieszałyby się z realizowanymi celami politycznymi.
5. Że ta sama osoba zajmuje jednocześnie stanowisko publiczne
Ta zasada, z wyjątkiem tych poświęconych ochronie miasta przez wojsko, mogłaby służyć jako prymitywny model podziału władzy.
6. To, że stanowiska publiczne są krótkotrwałe
Było to konieczne, po raz kolejny, aby osobiste interesy polityków nie zakłócały zbytnio ich politycznej roli.
7. Że wybrane biura wymierzają sprawiedliwość
Idea sprawiedliwości powinna być ponad celami politycznymi i konkretnymi strategiami, dla dobra całej ludności, a nie ustawiać precedensów niesprawiedliwości.
8. Że zgromadzenie ludu ma władzę nad wszystkim
Podstawowe decyzje muszą wynikać z suwerenności narodu, a nie z decyzji kilku osób.
9.Że żadne publiczne biuro nie może być życiem
Było to konieczne, aby zapobiec rozbieżnościom między władzą publiczną a resztą społeczeństwa. Jeśli istnieją opłaty za całe życie, mogą one podjąć jakąś nieuczciwą miarę, ponieważ gwarantują dodatkową moc przez całe życie, a zatem nie będą musiały ponosić konsekwencji.
