9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)

Kwiecień 2, 2024

Psychoanaliza jest prawdopodobnie jednym z najbardziej znanych paradygmatów i prądów myślowych w dziedzinie psychologii przez ogół populacji.

Rodzaje psychoanalizy i ich różnice

Koncentruje się na obecności nieświadomych konfliktów i tłumieniu instynktu , jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych teorii, które próbują wyjaśnić między innymi, dlaczego jesteśmy, kim jesteśmy, myślimy o tym, jak myślimy i działamy, gdy działamy.

Kiedy mówimy o psychoanalizie, zwykle myślimy o jej założycielu Zygmuntu Freudzie i jego psychoanalitycznej teorii, ale istnieje wielka różnorodność teorii, które zostały z niej wyprowadzone i ostatecznie stanowią różne typy psychoanalizy.

1. Freojańska psychoanaliza

Psychoanaliza to nie tylko zbiór teorii psychologicznych, ale zakłada również metodę badania oraz sposób i technikę leczenia psychoterapeutycznego.

Teoria psychoanalityczna wywodzi się z postaci Zygmunta Freuda, wiedeńskiego lekarza specjalizującego się w neurologii który żył w epoce wiktoriańskiej i przez całą karierę opracował różne teorie i modele wyjaśniające dotyczące struktury osobowości, rozwoju człowieka i psychopatologii.

Nieprzytomny

Freudowska psychoanaliza, a później wszystkie typy psychoanalizy lub teorie psychodynamiczne, zostały scharakteryzowane poprzez podzielenie psychiki na trzy podstawowe aspekty, świadome, przedświadome i nieświadome, z których skupiły się głównie na badaniu tego drugiego. Nieświadomość jest najbardziej determinującą częścią psychiki, zbierając najbardziej prymitywne i instynktowne pragnienia, impulsy i odczucia że rozwijamy się od dzieciństwa i kierujemy się zasadą przyjemności.

To, ja i superego

Ponadto w tej teorii aparat psychiczny jest konfigurowany przez trzy główne elementy, zwane nim, I i superego. Podczas gdy id jest instynktowną i impulsywną częścią, która dyktuje nam to, czego chcemy i która zazwyczaj działa na poziomie nieświadomym, superego jest częścią naszej psyche, która obserwuje moralność zachowania i szuka tego miejsca w odpowiedzialny sposób. W końcu ego byłoby odpowiedzialne za wprowadzenie pragnień id do tego, co superego uznaje za dopuszczalne, używając różnych mechanizmów obronnych do pośredniczenia między pragnieniami a rzeczywistością.

Pulsions

Dla Freuda głównym motorem zachowania i życia psychicznego jest libidinal lub popęd seksualny , Te instynkty są wyparte przez sumienie w oparciu o cenzurę sprowokowaną przez superego nad id, co powoduje, że ego poszukuje mechanizmów tłumienia lub sublimowania pragnień. Te mechanizmy obronne mogą nie być wystarczająco wydajne, aby rozwiązać wewnętrzne konflikty i mogą generować różne zaburzenia.

Oprócz wszystkich powyższych, Freud ustanawia model rozwoju oparty na impulsie libidinalnym, jego genetycznym modelu rozwoju psychoseksualnego. W nim osoba przechodzi przez fazę doustną, analną, falliczną, utajoną i genitalną, przezwyciężając różne kompleksy i udrękę, aż do osiągnięcia pełnego rozwoju i dojrzewania psychoseksualnego. Jest możliwe, że cierpią regresje, które skutkowałyby różnymi zachowaniami i patologiami.

Psychopatologia

Problemy psychiczne są symptomem istnienia nieświadomych konfliktów , które są zwykle spowodowane uciśniętymi traumami lub nierozwiązanymi problemami, wynikającymi z faktu, że mechanizmy obronne nie były w stanie zmniejszyć napięcia generowanego przez te konflikty.

Terapia

Jeśli chodzi o leczenie psychoterapeutyczne, podejście freudowskie kładzie szczególny nacisk na relacje między specjalistą a terapeutą , zwany relacją terapeutyczną. Biorąc pod uwagę znaczenie przypisywane potrzebom seksualnym podczas wyjaśniania zachowań, Freud uważał, że jego represja i brak satysfakcji mogą spowodować, że część libido zostanie skierowana do terapeuty, przenosząc pacjenta zablokowane emocje na postać profesjonalisty jako sposób na przeżycie wypartych wydarzeń. Do tego służy mechanizm projekcji.

Analiza tych transferów pozwoli, zgodnie z tą teorią, pacjentowi odkryć wyparte elementy i istniejące bloki, będąc w stanie poprawić stan pacjenta. Podobnie bierze się pod uwagę reakcje terapeuty na objawienia lub przeciwprzeniesienie pacjenta, co może pozwolić na interpretację nieświadomie wyrażonej przez leczoną osobę. Ten ostatni aspekt musi być bardzo kontrolowany, aby relacja terapeutyczna nie była skażona.

2. Kontynuacja teorii Freuda: psychoanalityczna tradycja jaźni

Wielu uczniów Freuda uważało swoje teorie za poprawne i pewne, zachowując pewną ciągłość z założycielem dyscypliny w rozwoju psychoanalizy. Jednak że akceptują teorie ojca psychoanalizy, nie oznacza to, że nie rozwinęły one nowych perspektyw i rodzajów psychoanalizy , pogłębiając je i rozszerzając na nowe obszary.

W tym sensie psychoanalityczna tradycja jaźni charakteryzuje się poszerzaniem zakresu działania, stosowaniem wobec dzieci i innych ciężkich zaburzeń. Nacisk zostanie położony na Jaźń, a nacisk zostanie położony na relacje międzyludzkie. Pojawiłyby się również pewne różnice z psychoanalizą Freuda, takie jak większa kierunkowość i aktywność ze strony profesjonalisty i bliższe podejście do rzeczywistości i społeczeństwa. Poszukiwano zwiększenia zdolności adaptacyjnych jednostki i wyceniono zdolność decyzyjną jednostki.

Chociaż wielu autorów może być wpisanych w tę tradycję, ponieważ Anna Freud, która sięgnęła głęboko w różne mechanizmy obronne, które stosujemy, na ogół składniki psychoanalitycznej tradycji jaźni przyjmowałyby większość freudowskich koncepcji i teorii. Niektórzy autorzy, którzy mieli najbardziej znaczący wkład, są następujący.

Winnicott

Wkład Winnicotta skupił się na roli obiektów i zjawisk przejściowych oraz rola matki i więzi matka-dziecko w rozwoju człowieka. Autor uważał, że problemy psychiczne wynikają z niepowodzeń w dostarczaniu stymulacji podczas dzieciństwa.

Gdy dziecko się rozwija, nawiązuje relacje z otoczeniem i różnymi istotami wokół niego. Początkowo ustanawiają serię zachowań lub powiązań z obiektami (przejściowymi), które powodują, że lęk jest bardziej znośny, pozwalając również na rozpoczęcie rozróżniania między sobą a nie-ja.

Rola matki w rozwoju jest fundamentalna, jest matczynym zaabsorbowaniem schwytanym przez dziecko i zapewniającym mu bezpieczeństwo oraz wykonywanie czynności pomocniczych, dopóki dziecko nie rozwinie własnego ja. Dziecko przejdzie kilka faz zależności, dopóki nie będzie mogło być niezależne .

W przypadkach, gdy terapia jest konieczna, terapeuta musi działać jako obiekt przejściowy, który umożliwia faworyzowanie i ukończenie rozwoju poprzez przeniesienie i przeciwprzeniesienie.

3. Teoria stosunków przedmiotowych Melanie Klein

Praca Melanie Klein w psychoanalizie dziecięcej jest szeroko znana , Koncentrując się przede wszystkim na praktycznych, a nie teoretycznych, autor jest uważany za twórcę teorii stosunków obiektowych, zgodnie z którym jednostka jest związana ze środowiskiem w oparciu o rodzaj powiązań, które są ustalone między podmiotem i przedmiotem.

Nieprzytomna fantazja

Jednym z najważniejszych rodzajów psychoanalizy skoncentrowanym na rozwoju dzieci, bardzo ważną koncepcją dla autora jest nieświadoma fantazja, rozumiana jako ten wyraz pragnień i instynktów, które istnieją od początku życia , Te fantazje kierują zachowaniem dziecka i pozwalają mu zrozumieć jego postawę i sposób działania.

Jeśli chodzi o ocenę i leczenie dzieci, szczególnie ważne jest użycie symbolicznej zabawy jako element do wydobywania informacji od dzieci. ponieważ stowarzyszenie bezpłatne nie może być stosowane, ponieważ nie ma wystarczających zasobów i dojrzałości, aby to zrobić. Jednak w grze wyświetlane są nieświadome fantazje, które kierują zachowaniem, analogicznie do tego, co można osiągnąć dzięki swobodnemu skojarzeniu. Ponadto interpretacja znaczenia gry może służyć do modyfikacji cierpienia niemowlęcia.

Jeśli chodzi o sposób łączenia z przedmiotami, ustanawia on dwie pozycje: pierwsza to paranoidalna pozycja schizoidalna, w której jednostka nie jest w stanie odróżnić jaźni od jaźni, a zatem nie jest zdolna do aby zintegrować, że ten sam obiekt może czasami być satysfakcjonujący, a czasami nieobecny lub bolesny, tak, że każdy obiekt jest podzielony na dwie części (jedna dobra i jedna zła). Masz konkretną i częściową myśl.

Drugim jest pozycja depresyjna, w której przedmioty zaczynają być postrzegane jako całość, czasem dobre, a czasem złe, i z którym przychodzi lęk przed utratą ukochanego obiektu.

W relacjach z obiektem popęd życiowy byłby widoczny dzięki wdzięczności , podczas gdy śmierć przez zawiść i zazdrość. Jest to szczególnie ważne w przypadku rozwiązania konfliktu Edypa.

Wskazuje również, że Jaźń ma cztery podstawowe funkcje, eksperymentować i walczyć z lękiem spowodowanym przez napęd śmierci, ustanowienie relacji z obiektem, integrację i syntezę jaźni oraz pozyskiwanie i emisje poprzez introjekcję i projekcję postaw i cech. zewnętrzne lub wewnętrzne.

4. Tradycja neofreudyjska: rozbieżności z psychoanalizą Freuda

Teorie Freuda początkowo przyciągały wielu uczonych, którzy byliby szkoleni w złożoności ludzkiego umysłu w szkole psychoanalizy.

Jednak w wielu przypadkach pojawią się istotne różnice w sposobie pojmowania różnych aspektów psychiki. Na przykład wielu autorów sprzeciwiało się koncepcji napędu śmierci , Podobnie, inni mieli większe zainteresowanie świadomymi aspektami osoby.Identyfikacja seksualnego jako głównego motoru zachowania i rozwoju byłaby szeroko dyskutowana, zważywszy na to, że jest ono wtórne w określaniu zachowania. Ponadto, freudowska psychoanaliza nie pogłębia ani nie nadaje nadmiernej wartości aspektom społecznym i kulturowym, ani aktualnej sytuacji pacjenta, która w większości wywodzi się z dziecięcych urazów.

Z tego powodu wielu autorów porzuciło klasyczną psychoanalizę i ustanowiło własne linie myślenia, pojawiające się nowe typy psychoanalizy. Niektóre z najbardziej znanych autorów są następujące.

5. Psychologia analityczna Junga

Carl Gustav Jung był jednym z uczniów Freuda, który, mimo że rozpoczął karierę u ojca psychoanalizy, zakończył się z nim nieporozumieniem w wielu aspektach, oddzielając się od swojej szkoły i rozwijając to, co nazwano by analityczną lub głęboką psychologią. Dla Junga, chociaż libido było obecne w człowieku, było to jedynie drugorzędna część jego istoty, a nie jego główny motor.

Jest to jeden z najbardziej znanych rodzajów psychoanalizy, w którym energia psychiczna jest główną siłą napędową ludzkiego działania. Energia ta wyraża się w myśleniu, odczuwaniu, intuicji i postrzeganiu .

Dwa rodzaje nieprzytomności

Inną z głównych różnic jest to, że psychologia analityczna uważa istnienie dwóch rodzajów nieświadomości : osoba, w której można znaleźć wyparte doświadczenia i inny zbiorowy, z którego wiedza i wiedza przodków są częściowo dziedziczone. W pierwszym można wygenerować złożone pochodne urazów u dzieci, zawsze istniejące w jednostce, której częścią jesteśmy świadomi, i pokazujemy światu, osobie i części zwanej cieniem, w której nasza instynktowna i nieświadoma strona jest ocenzurowana i ukryta na świat

Zbiorowy nieprzytomny

W odniesieniu do zbiorowej nieświadomości, na jej podstawie widzimy istnienie różnych archetypów lub uniwersalnych i wspólnych wyrażeń psychicznych, które działają autonomicznie przed wydarzeniami zewnętrznymi i które są wyrażane inaczej w naszym życiu, pozwalając nam odnosić się do siebie ze środowiskiem aż do zakończenia procesu indywidualizacji.

Osobowość

Osobowość jest wykuta z podstawowych procesów, głównie w rozwijaniu relacji między podmiotem a przedmiotem w tym czasie, w tym, co będzie określać nasz poziom introwersji lub ekstrawersji, w zdolności racjonalnej w odniesieniu do zdolności do odzwierciedlenia lub odczucia oraz w irracjonalnych procesach przy ustalaniu, czy jesteśmy bardziej zmysłowi, czy intuicyjni.

Głęboka psychologia przywiązuje wielką wagę do symboliki i duchowości Działając w dużej mierze poprzez artystyczne i spontaniczne wyrażenia nieświadomości. Z tego powodu bardzo ważna jest analiza snów, które mają kompensacyjną i wyjaśniającą funkcję świadomości.

Ostatecznym celem leczenia tego typu psychoanalizy jest osiągnięcie prawidłowego rozwoju osobowości lub indywidualizacji, od współpracy między pacjentem a terapeutą.

6. Indywidualna psychologia Adlera

Podobnie jak w przypadku Junga, Adler uznałby, że teoria Freuda nadała zbyt dużą wagę sferze seksualnej , Poza tym Freud uważa, że choć nieświadomość i przeszłość są ważne, to istota ludzka sama w sobie jest aktywną istotą zdolną do tworzenia i decydowania w teraźniejszości, a nie determinowana przez swoją przeszłość.

Tu i teraz

Ten rodzaj psychoanalizy koncentruje się bardziej na tu i teraz, gdy świadome ja ma wielkie znaczenie w myśli Adlera, a jednostka jest świadoma swoich możliwości i ograniczeń. Właśnie dlatego skończyłoby się oddzieleniem od tradycyjnej psychoanalizy i ustanowieniem indywidualnej psychologii .

Uczucie niższości

Dla tego autora problemy wynikają ze zrozumienia, że same pragnienia są poza zasięgiem jednostki, powodując poczucie niższości. Tak więc indywidualna psychologia opiera się na pragnieniu władzy, jako próbie zrekompensowania poczucia niższości. Człowiek ma tendencję do szukania poczucia przynależności do wspólnoty.

Dla tego autora konieczne jest holistyczne podejście do osoby Jego przekonania i koncepcje dotyczące siebie i świata są bardzo ważne. Pracujemy od zmiany stylu życia, próbując uświadomić nam istotną wskazówkę, że zmieniając orientację na wydarzenia życia, jednostka chce podążać za nią i wzmacniać ją poprzez pewność siebie.

7. Psychoanaliza interpersonalna Sullivana

Jest to jeden z rodzajów psychoanalizy najbardziej skupionej na relacji między ludźmi , kładąc nacisk na zdolność do nawiązywania relacji interpersonalnych i komunikacji. Interpersonal zaczyna przyjmować i prowokować intrapsychikę, rozumiejąc te relacje jako główny motor i modyfikator zachowania.

W psychoanalizie interpersonalnej osobowość jest i jest wynikiem stabilnego modelu sytuacji interpersonalnych, które charakteryzują człowieka.Ten wzorzec składa się z dynamizmów, personifikacji i systemu samo-wypracowanego z doświadczenia.

Dynamizmy i potrzeby

Dynamiki są utrwalane przez czas, w którym jednostka przekształca swoją energię, kierując ją na próbę zaspokojenia potrzeby czy to zadowolenie z siebie, czy bezpieczeństwo (rozumiane jako ulga lękowa). Te dynamizmy zmniejszają napięcie wytwarzane przez obecność potrzeby, ale w przypadku, gdy nie są skuteczne, będą generować lęk, który doprowadzi do destrukcyjnych zachowań.

Personifikacje to sposób, w jaki interpretujemy interpersonalne, reakcje i postawy innych. Chodzi o schematy stworzone z powtarzających się doświadczeń z innymi, które zostaną przytwierdzone do naszej wewnętrznej struktury, stanowiącej część naszej osobowości.

Jeśli chodzi o system ego, jest to system osobowości opracowany poprzez doświadczenia życiowe i którego celem jest ochrona naszej samooceny poprzez zadowolenie ludzi, których kochamy.

Powiązany artykuł: "The interpersonal theory of Harry Stack Sullivan"

Symbol

Z tym wszystkim można zauważyć, że główny nacisk tego typu psychoanalizy znajduje się w wykorzystanie symbolu jako elementu komunikacyjnego oraz w wyrażaniu treści psychicznych i fizycznych .

W przypadku Sullivana wydarzenia, które przeżywamy, są przetwarzane wewnętrznie w różny sposób, w miarę jak się rozwijamy. Pierwszym z nich był prototypowy, typowy dla noworodków, w którym środowisko jest odczuwane jako coś niezróżnicowanego, nad którym nie mamy kontroli. Później oglądamy świat w sposób paratoksyczny, będąc w stanie tworzyć skojarzenia między elementami otoczenia i przewidywaniami, gdy zdobywamy doświadczenie i potencjał symboliczny. Wreszcie, jako dorośli iw przypadku uzyskania prawidłowego rozwoju, moglibyśmy doświadczyć świata w sposób syntaktyczny, będąc w stanie dzielić symbole w sposób prawidłowy i aktywny oraz opierając akcję na logice i adaptacji do kontekstu.

Psychopatologia

Problemy psychologiczne, takie jak zaburzenia psychiczne, dotyczą tego typu psychoanalizy iloczyn nieprzystosowawczych wzorców relacyjnych lub niezrównoważonych dynamizmów , które trzeba leczyć, biorąc pod uwagę terapię jako rodzaj relacji międzyludzkich, która musi zapewniać bezpieczeństwo, ułatwiając zmiany, które sprawiają, że relacje osobiste są bardziej adaptacyjne i w których pacjent wyraża siebie w sposób adaptacyjny i wolny od zahamowań.

8. Humanistyczna psychoanaliza Fromma

Tradycyjna psychoanaliza opiera się głównie na sile nieświadomości na zachowaniu jednostki, traktowaniu i koncentrowaniu się na istnieniu konfliktów i patologicznych procesów myślowych. Erich Fromm był jednak przekonany, że aby zrozumieć ludzki umysł, trzeba wiedzieć, w jaki sposób odnajdujemy sens w naszym życiu, badając pozytywną i motywującą stronę psychiki.

Jest to jeden z najbardziej humanistycznych typów psychoanalizy i połączone z pozytywnymi elementami bez odrzucania znaczenia ludzkiego bólu.

Jednak inną cechą psychoanalitycznej perspektywy Ericha Fromma jest to, że zawiera on ważny element społeczny w swoich ideach i nie skupia się tak bardzo na jednostkach.

Uczucia i miłość

Dla tego autora człowiek jest w stanie stawić czoło bólowi z nadania znaczenia lub znaczenia zarówno temu, jak i samemu życiu. Fromm uważał, że problemy interpersonalne są głównym źródłem dyskomfortu, walki pomiędzy naszymi osobistymi pragnieniami i celami a pragnieniem więzi z innymi. Dla humanistycznej psychoanalizy, aby przezwyciężyć dyskomfort, konieczne jest rozwijanie uczuć, akceptacja drugiego i miłość .

Główny cel humanistycznej psychoanalizy Fromma opiera się nie na leczeniu i unikaniu cierpienia, ale na poszukiwaniu szczęścia i umacnianiu własnych mocnych i mocnych stron poprzez ustanawianie ważnych celów.

9. Powracanie do źródła: psychoanaliza Lacana

Bez względu na to, czy podążali za Freudem, czy z nim się rozeszli, większość teorii po klasycznej psychoanalizie wymagała znacznych postępów w różnych dziedzinach wiedzy.

Jednak jeden z typów post-freudowskiej psychoanalizy opowiada się za powrotem do klasycznego podejścia i bliżej początkowego, pozostawiając resztę nadmiernie podstawowymi filarami paradygmatu. To podejście Jacquesa Lacana.

Przyjemność, cierpienie i napięcie

Wkład tego autora dokonuje rozróżnienia między pojęciami przyjemności jako działania zmierzającego do uniknięcia cierpienia lub zmniejszenia napięcia i przyjemności jako przyjemnego elementu związanego z narastaniem tego napięcia, podświadomie cieszącego się z tego, co powodowałoby dyskomfort. Odzyskaj pojęcie napędu śmierci (wprowadzając go w ideę przyjemności) .

Reinterpretuje strukturę psychiczną w rzeczywistości, wyobraźni i symbolice.Prawdziwą rzeczą byłoby to, czego nie wiemy i nie jesteśmy w stanie wyrazić językiem, wyobraźnia byłaby reprezentowana w snach i fantazjach, a symboliczne wszystko, co rodzi się ze świadomości iw czym używamy kodów jak słowo, tworząc superyó i budowanie siebie.

Tak więc język ma wielkie znaczenie, pozwalając zjednoczyć dyskurs nieświadomości ze świadomością , Proponuje również, aby prawda, jako coś rzeczywistego, nie była do zniesienia, aby można było jedynie poznać część jej ograniczeń symboliczną.