Podstawowe umiejętności terapeutyczne w terapii Gestalt
Pamiętając o różnych interwencjach, które udało mi się przeprowadzić w różnych warsztatach i procesach terapeutycznych, szczególnie tych, które zajmowały się ustanawianiem ról, chcę zastanowić się nad ważną rolą słuchania terapeutycznego, szczególnie Słuchanie Gestalt .
Obserwacje i analizy, które dały mi wiele wniosków na temat roli, jaką odgrywa w tym podwójnym kierunku na temat jaźni, której poszukuje każdy terapeuta: wewnętrznie i zewnętrznie.
Dowiedz się więcej: "Terapia Gestalt: czym jest i na jakich zasadach jest oparta"Wyjaśnienie niektórych pojęć
Słuchanie wewnętrzne
The wewnętrzne słuchanie , ponieważ zdolność do zadawania pytań przez samoobserwację jest niczym więcej jak cnotą patrzenia do wewnątrz, pozwalając nam stać się świadomym siebie i uczestniczyć w tych procesach, które budzi się w ustalonej komunikacji.
I to, że "bycie dostępnym dla innych nie oznacza, że nas zapomina" (Peñarrubia, 2012), surowa samokrytyka, wynikająca z "utrzymywania pozorów" w terapii - jak uwaga samego siebie w procesie empirycznym - zapomina że Gestaltiści nie tylko zajmują się tym, co dzieje się z drugim, ale także muszą pamiętać o tym, co się z nimi dzieje w tym momencie (tu i teraz).
Słuchanie wnętrza
Ten słuchaj w środku , który na początku uważaliśmy za obciążenie dla pełnej uwagi pacjenta, ustępuje miejsca bardziej przyjaznej wersji, która stanowi przykład doskonałości jego metody jako akompaniamentu, bez konieczności ingerencji w uwagę naszego rozmówcy.
Parafrazując J.B. Enright (1973) jest przykładem tej nowej wizji i świadomości wyżej wspomnianego: "Aby wykonać odpowiednie kliniczne zadanie, specjaliści od zdrowia psychicznego muszą mieć dostęp do przepływu swoich wewnętrznych doświadczeń." Pierwszy i najsubtelniejszy znak dla zrozumieć udrękę, wrogość ... drugiej, to świadomość jakiegoś podobnego lub komplementarnego stanu w sobie ".
Słuchanie zewnętrzne
Jeśli chodzi o słuchanie zewnętrzne zapomina, że ważniejsze niż słuchanie tego, co się mówi, jest rozszyfrowanie tego, jak on to mówi. Często zdarza się, że słuchanie treści werbalnych jest ważne (pokazując naszą umiejętność ponownego słuchania z powtarzaniem tego, z czym mieliśmy do czynienia z najwyższą wiernością: przekazywanie słów i tekstów), ale jeszcze ważniejsze jest słuchanie treści niewerbalne.
W moim doświadczeniu w zakresie dynamiki grupy, mimo że rozwijamy uwagę i koncentrujemy się na słowach i problemach, odsuwamy gesty, ton głosu, postawę ciała, które, bardziej niż słowa, dostarczają nam bardziej szczerych informacji niż ich narracja w zdaniach.
Niewątpliwie pokazuje to, że dobry terapeuta nie powinien ograniczać się jedynie do biernego słuchania tego, co jest odsłonięte, ale musi aktywnie uczestniczyć w dźwięku głosu, jego tonach, rytmie muzykalności w jego słowach , ponieważ w skrócie, komunikacja werbalna jest niczym więcej niż kłamstwem (Peñarrubia, 2006).
Moje doświadczenie w zgodności z powyższym pozwoliło mi zrozumieć, że oprócz słuchania słów, musimy w bardziej świadomy sposób uczestniczyć w tym, co głos nam mówi, co mówią narracje, postawa, wyraz twarzy, język psychosomatyczny; krótko mówiąc, według słów samego Fritza Perlsa (1974): "wszystko tam jest, jeśli pozwalają, by treść zdań była tylko drugim skrzypkiem".
Klucze i zalety słuchania terapeutycznego
Słuchanie terapeutyczne powinno być traktowane jako postawa: dostępność, uwaga, zainteresowanie drugim ... Jeśli zmaterializujemy je w dwóch nierozdzielnych liniach operacyjnych (słuchając treści i postrzegania formy), zrozumiemy cel szkolenia, że każdy dobry terapeuta powinien uczestniczyć:
- Posłuchaj treści (co mówi drugi), zachowujcie i rozmnażajcie to dosłownie; to jest test uwagi. Biorąc pod uwagę czysto teoretyczną naturę jego objaśnienia, odkrywamy, że niemal na stałe zapomniano, co się zmieniło, koresponduje lub wskazuje sprzeczne obszary terapeuty, odsyłając nas do jego niedokończonego biznesu i odnoszącego się do samego świata wewnętrznego. Możemy stwierdzić, że pamięć jest zatem selektywna i że zarówno uratowana, jak i odrzucona nawiązuje do nerwicy terapeuty.
- Słuchanie niewerbalnej wymaga, aby terapeuta był dobrym obserwatorem , zdolność i percepcja wykraczająca poza słowo. Uwaga jak na co, zakład na niewerbalny w przypadku dysonansu.
Komunikacja w terapii Gestalt
Rozmawialiśmy o nastawieniu słuchaczy Gestalt, co nieuchronnie prowadzi nas również do mówienia o pewnej postawie komunikacji (komunikacja w Gestalcie). Jest już powszechne w warsztatach, korekta kilku kolegów, wśród których się znajduję, form ekspresji, które zakłócają zasady komunikacji w Gestalcie.
Kontynuowaliśmy formułowanie i egzemplifikację najczęściej spotykanych (Peñarrubia, 2006):
- Mówienie w trzeciej osobie oraz w przeszłości / w przyszłości może być najczęstszą poprawką podczas procesów terapeutycznych. Teoretyczne podstawy, które potwierdzają, że korekta nauczyciela, który zmusza nas do "mówienia w pierwszej osobie iw czasie teraźniejszym", potwierdza, że bezosobowy język osłabia odpowiedzialność za to, co jest powiedziane. Mówienie w czasie teraźniejszym (nawet jeśli mówi się o przeszłości) ułatwia doświadczenie, udostępniając i udostępnia emocjonalne treści zawarte w opowiadanym doświadczeniu.
- Nie bierz odpowiedzialności za wyrażenie , podkreślając zalecenie włączenia go do mowy, wraz z wprowadzeniem fraz (które ułatwiają przejęcie tego, co jest narracją) Przykładami tych doświadczeń w prawdziwych sesjach są: wyrażenia o "Czuję, że moja szyja się napina" , będąc w stanie utrzymać pacjenta odpowiedzialnego za to doświadczenie w bardziej zaangażowany sposób, ponieważ "czuję napięcie".
- Używanie koniunkcji "ale" zamiast "i" oraz pytanie "dlaczego" zamiast "jak" , W klinice często zdarza się zadawać pytania o "dlaczego" próbując uzyskać racjonalizację lub wyjaśnienie, należy skorzystać z powrotu do tej dynamiki relacyjnej. To nigdy nie doprowadzi nas do globalnego zrozumienia i jeśli zmienimy "jak" będziemy patrzeć na to, co się stanie, będziemy obserwować strukturę tego procesu i da nam to perspektywę i orientację. Również przy użyciu "i" zamiast "ale" unikniemy dychotomii języka, integrując zamiast dysocjacji.
Terapia Gestalt i relacja terapeutyczna
Aby zakończyć i zająć początki Terapii Gestalt, jesteśmy dłużnikami (według stanowiska lub sprzeciwu) Freuda i jego psychoanalizy (Rocamora, 2014): "co za związek szkodzi w swoim pochodzeniu lub dzieciństwie, inny może go wyleczyć - psychoterapia" , pozwalając mówić o relacji terapeutycznej, aby wykryć pewne modele relacji pacjent-terapeuta. Związek, który mówiąc o słuchaniu Gestalt, podkreśla szczególną cechę, która w stosunku do jego podstawowej zasady "realizacji" wskazuje na interakcję, w której terapeuta (jaźń) jest używany jako mapa odniesienia lub doświadczenie z pacjentem (równowaga; Gestalt).
Jaką postawę powinniśmy zatem zachować: "usłyszeć? Lub słuchać?" Jeśli słuchanie jest czymś, co odbywa się celowo, a słuch jest czymś niezależnym od woli, terapia Gestalt jest priorytetem. Jest to zgodne z celem (koncentrującym się bardziej na procesach niż na zawartości), kładzie nacisk na to, co się dzieje, myśli i czuje w tej chwili powyżej tego, co mogło być lub było. Słuchanie na całym świecie, ponieważ pokazują nam one w warsztatach (werbalne i niewerbalne), jest zatem kluczem do sukcesu procesu terapeutycznego.
