Najlepsze 70 zwrotów Eduardo Mendoza

Eduardo Mendoza (Barcelona, ​​1943) jest znanym pisarzem hiszpańskim. Jego powieści, o prostym stylu i skierowane do wszystkich odbiorców, były wspaniałą sprzedażą.

Oczywiście jakość ich opowieści jest zawsze niezbędnym wymogiem, a zarówno krytyk, jak i opinia publiczna uważają Eduardo Mendoza za jeden z literackich par excellence końca dwudziestego wieku i początku dwudziestego pierwszego.

• Powiązany artykuł: "70 najlepszych zwrotów Miguela de Cervantesa"

Słynne cytaty z Eduardo Mendozy

Dzięki dziełom rangi prawdy o sprawie Savolty, bez wieści o Gurb lub roku powodzi, praca Eduardo Mendozy obejmuje także proces i teatr.

W dzisiejszym artykule chcemy złożyć mały hołd temu autorowi za pomocą najlepszych zwrotów Eduardo Mendozy.

1. Były to dni nieodpowiedzialnej pełni, niedostrzegalnego szczęścia ...

Poetycki fragment prawdy o sprawie Savolty.

2. Charakterystyczne dla ludzkiej natury jest osłabienie, kiedy marzenia zaczynają się materializować.

Refleksja, którą musimy wziąć pod uwagę.

3. Że wszyscy tam zamknięci wyraźnie dostrzegają szaleństwo innych, ale żadnego z ich własnych ...

Fragment przygody damskiej toalety.

4. Zredukowany rozmiar pomieszczeń zaoszczędził koszty sprzątania i mebli.

Fragment prawdy o sprawie Savolty.

5. Przodkowie i potomkowie są ważni. Przeszłość i przyszłość. Bez przeszłości i przyszłości wszystko jest obecne, a teraźniejszość jest ulotna.

O czasie i jego granicach.

6. Nie wiesz, kim był Franco, z nim nie było wolności ani sprawiedliwości społecznej, ale miło było oglądać telewizję.

Wielka refleksja nad dyktaturą w Hiszpanii.

7. Rób tak, jak ja: wykorzystuj starość. Nie jestem stary. Idź ćwiczyć. Sekret starzenia się bardzo szybko się starzeje.

Pamiętać o przyszłości.

8. Symbolizował on lepiej niż ktokolwiek inny ducha epoki, który dziś z nim trochę umarł.

Fragment miasta cudów.

9. I że wszystko to zostało osiągnięte samodzielnie i bez pomocy, zaczynając od zera opartego na odwadze i woli?

Instytut Cervantesa, na rysunku Eduardo Mendoza.

10. Będziesz się zastanawiać, jak mogłem odnieść sukces z mężczyznami, nie będąc wiele wartym. Nie ma żadnej wartości. Mężczyźni są bardzo wymagający, jeśli chodzi o dokonywanie estetycznych osądów na temat kobiet, ale w momencie prawdy osiedlają się w czymkolwiek. Kiedy to odkryłem, moje życie stało się o wiele bardziej interesujące. Nie mam nic przeciwko temu, że przyznałem, że używałem mężczyzn.

Kolejny akapit Przygody o kobiecej toalecie.

11. Na szczęście wskazówka rozwiązuje każdy problem w zadowalający sposób. W tym kraju wszystko jest zorganizowane z dobrym napiwkiem. Kiedy dotarłem na miejsce, trudno mi było to zrozumieć, ale teraz wydaje mi się, że jest to wspaniały system: pozwala on utrzymać niskie zarobki i jednocześnie tworzy hierarchię. Pracownik szarżuje na pół, a druga połowa musi podziękować mistrzowi podnoszącemu jego służalczość.

O mieście Madrytu.

12. Paquita musiała nieznacznie przekroczyć wiek, w którym córka dobrej rodziny, zwłaszcza jeśli jest pełna wdzięku, inteligentna i salesrosa, jest mężatką lub przynajmniej obiecywała. W przeciwnym razie, jak to było wyraźnie w tej sprawie, zainteresowana strona wpływała na pruderię lub wyolbrzymiała łatwość i niezależność, które nie pozostawiały wątpliwości co do dobrowolności jej prostoty.

Kolejny fragment Roty kotów.

13. Prawda jest taka, że ​​w przypadku, gdy jakiś czytelnik dołącza do opisu tych wędrówek bez wcześniejszej wiedzy o moim pochodzeniu, że w przeszłości byłem niesprawiedliwie więziony, chociaż teraz nie przychodzi mi to na myśl, w ośrodku penitencjarnym dla przestępców z zaburzeniami psychicznymi i że ośrodek był prowadzony przez dr Sugrañesa dla życia i nieczystych metod.

Plątanina giełdy i życia.

14. Mogę was tylko zapewnić, że w żadnym momencie, nawet w najbardziej krytycznym, nie widziałem, jak to zwykle się mówi, całe moje życie przechodzi przede mną, jak gdyby był to film, który zawsze jest ulgą, ponieważ jest wystarczająco zły jest samo w sobie umrzeć, aby umrzeć z powodu oglądania hiszpańskiego kina.

Z tej samej pracy co poprzedni fragment.

15. Poświęcił cały swój wykład jednemu obrazowi: Śmierci Akteona. Nie była to jedna z prac wystawianych w Luwrze ani w żadnym innym muzeum. Podobno należał i na pewno nadal należy do szczęśliwej osoby. (...) nauczyciel pokazywał różne szczegóły tego ciekawego epizodu mitologicznego.

Z tej samej pracy co poprzednia, na obrazie z unikalnymi detalami.

16. Od kilku lat i po nieco nieregularnych początkach, o których w dniu, w którym opuścił pisemną dokumentację, prowadził fryzjera damskiego, któremu od pewnego czasu tylko jeden pracownik la Caixa przyszedł z godną podziwu regularnością. żądać zaległości z ich kolejnych kredytów.

Tajemnica nawiedzonej krypty.

17Mężczyźni są bardziej tępi: pieniądze i piłka nożna zablokowały ich podwzgórze, a płynne płyny nie krążą. Z drugiej strony, kobiety, gdy tylko rozłączą telefon komórkowy, uwalniają moce umysłu i do których lekceważysz, osiągnęli już pozazmysłową percepcję.

Portret obecnego świata.

18. Życie nauczyło mnie, że mam mechanizm umieszczony w miejscu niepodatnym na doświadczenie, które przeszkadza mi w robieniu wszystkiego, co może mi pomóc i zmusza mnie do podążania za najbardziej głupimi impulsami i najbardziej szkodliwymi naturalnymi tendencjami ...

Mendoza, ofiara cielesnych pragnień.

19. Jedyną rzeczą, która nie oszczędzała, były pieniądze na opłacenie tak wielu osób lub dostawców surowców. Madryt, zgodnie z frazą wymyśloną przez ówczesną gazetę satyryczną, trzymał w zębach sznurowadła torby.

Kolejna refleksja na temat działalności komercyjnej w stolicy Hiszpanii.

20. Ludzkie istoty, takie jak owady, przechodzą trzy fazy lub etapy rozwoju: dzieci, pracownicy i emeryci. Dzieci robią to, co im wysyłają, ciężko pracują, ale za to zemsta, emeryci otrzymują uposażenia, ale nie wolno im nic robić ...

O etapach życia.

21. Jesteśmy bardziej skłonni do ciężkiej pracy i do bycia szczęśliwym, oderwanym, skromnym, uprzejmym i czułym, a nie nieuprzejmym, samolubnym, rozdrażnionym, nieuprzejmym i nieokrzesanym, jak byśmy byli, gdybyśmy nie polegali tak bardzo na popadnięciu w łaskę, aby przetrwać.

O miłej naturze ludzkiej istoty.

22. Ludzie byli nieszczęśliwi, zanim się urodziłem i pozostanę, gdy umrę. Prawda jest taka, że ​​spowodowałem nieszczęście niektórych, ale: Ja byłem prawdziwą przyczyną tego nieszczęścia lub zwykłego agenta fatalności?

Kolejna refleksja miasta cudów.

23. Język ludzi jest pracowity i dziecinny ... Mówią długo i głośno, w towarzystwie strasznych gestów i grymasów. Mimo to jego zdolność wyrażania jest bardzo ograniczona, z wyjątkiem kwestii bluźnierstwa i wulgaryzmów ...

Hałas zamiast argumentów.

24. Nie wiem, kiedy się w tobie zakochałem lub jak to się stało, bo staram się pamiętać i wydaje mi się, że zawsze cię kochałem i próbuję zrozumieć i nie znajduję na świecie powodu, by cię nie kochać.

Piękna deklaracja miłości.

25. To nie jest biedny kraj. To kraj biednych ludzi. W biednym kraju każdy z nich organizuje to, co może. Nie tutaj Tutaj mówi, co się ma lub czego nie ma.

O Hiszpanii i jej nieszczęściach.

26. Godne podziwu było przekonanie się, jak ci potentaci, dotknięci kryzysem finansowym, tak jak właśnie czytałem gazetę, nadal zachowywali pozory marnotrawstwa i zabawy wyłącznie w celu nie zniechęcania giełd.

Na giełdzie.

27. Pierwszy raz pociągała mnie nowość. Przeczytałem zawiadomienie w prasie i powiedziałem sobie: Fulgencio, oto towarzysz nieszczęść: z jej żywiołu, wystawiony na publiczną drwinę garścią srebra.

Fragment trzech żyć świętych.

28. Gazety mówiły o tym tylko. Każdy z odwiedzających, po powrocie do kraju, powiedział, jest przemieniony w apostoła i propagatora tego, co zobaczył, usłyszał i nauczył się.

Kolejny wspaniały akapit z The City of the Prodigies.

29. O, Barcelona, ​​powiedział głosem przełamanym emocjami, jakie to piękne! I pomyśleć, że kiedy zobaczyłem to po raz pierwszy z tego wszystkiego, co teraz widzimy, prawie nic nie było!

O swoim rodzinnym mieście, Barcelonie.

30. W końcu - dokończył z przygnębieniem - nie wiedziałem, co tam robię. Wiedziałem tylko, że cokolwiek to było, nie miało to żadnego sensu. "To, co właśnie opisałeś - powiedziałem - nazywa się pracą.

Absurdalna sytuacja.

31. Ponieważ Katalończycy zawsze mówią o tym samym, to znaczy o pracy ... Nie ma ludzi na Ziemi bardziej lubiących pracę niż Katalończycy. Gdyby wiedzieli, jak coś zrobić, byliby mistrzami świata.

Bardzo ostry wyraz przeciwko mentalności narodu katalońskiego.

32. Hiszpanie mówią łokciami. Robię to sam, widzisz. Przez chwilę milczał, aby pokazać, że może powstrzymać występek narodowy, po czym kontynuował obniżanie głosu.

W tym fragmencie opowiada nam o hiszpańskiej idiosynkrazji.

33. Przy stole siedziała staruszka o pergaminowej twarzy, tak małej i ciepłej, że trudno było odróżnić ją od poduszek i gualdrapas nieregularnie rozmieszczonych wokół kawałka, aby ukryć zniszczenie mebli.

Pęd kotów.

34. Wolę barbarzyństwo inkwizytora, który chce spalić obraz, by osądzić go jako grzesznego, do obojętności tego, który tylko martwi się datowaniem, tłem lub cytatem tego samego obrazu.

Kwestia zasad.

35. Przez całe moje życie byłem zmuszony rozwiązywać pewne tajemnice, zawsze zmuszane przez okoliczności, a zwłaszcza przez ludzi, gdy znajdowali się w ich rękach.

Wyrażenie autobiograficzne.

36. (...) Ludzie Zachodu to źli matematycy. Spójrz na Europę. Przez arogancję odchodzą od tego, że są prowincją w stanie wojny i stają się imperium. Zmienił walutę narodową według euro i tam zaczął się rozkład i zrujnowanie.

Jedno z tych słów Eduardo Mendozy, w którym wyjaśnia niektóre cechy kulturowe.

37. Filozofia i religia są oczywiście bardzo dobre, ale są dla bogatych, a jeśli jesteś bogaty, dlaczego chcesz filozofii i religii?

Ciekawe rozumowanie.

38. Doświadczenie nauczyło mnie, że w śledztwie takim jak to, które prowadziłem, niewiele osiąga się siłą lub zuchwałością, a wiele z wytrwałością.

Bycie stałym to najlepszy sposób.

39. Naprawdę to ja straciłem. Myślałem, że bycie złym będzie miało świat w moich rękach, a jednak się myliłem: świat jest gorszy ode mnie.

Mały fragment miasta cudów.

40. José Antonio jest niekonsekwentny, partia nie ma programu ani bazy społecznej, a jego słynna elokwencja rozmawia z piwnicą solną, nie mówiąc nic konkretnego ...

Madryt, 1936

41. Przez stulecia mieliśmy obcą dominację i byliśmy głodni, gówno. Teraz nauczyliśmy się lekcji, skorzystaliśmy z okazji i zostaliśmy mistrzami połowy świata.

O etycznej nędzy w uwikłaniu giełdy i życia.

42. Wschodnia retoryka, zbyt subtelna, przyznaję. Często nie wiesz, o czym mówią i już ci to dali, jak powiedział Sun Tzu.

Sarkastyczne wyrażenie, które należy wziąć pod uwagę.

43. Z tym samym smakiem zjadłbym rację sardynek, ale też musiałem się poddać, ponieważ wydawanie pieniędzy nie pasowało do mojego budżetu.

O nieszczęściach jego wczesnych lat.

44. Miał grubą dolną wargę, zwisającą i mokrą, która zachęcała do zwilżenia jej gumowymi splotami fok.

Opisywanie jednej z postaci w Prawdzie o sprawie Savolty.

45. Wiosna została ogłoszona przez dmuchanie w powietrze tego aromatu, który ma przyjemne zawroty szaleństwa ...

Z tej samej książki co poprzedni fragment.

46. ​​Miał nieograniczone zaufanie do swojej zdolności przezwyciężenia wszelkich niepowodzeń i skorzystania z każdej przeszkody.

Jedna z jego najbardziej poczytnych prac dla młodych ludzi: Brak wiadomości o Gurb.

47. (...) Fakt ten był już dyskutowany w gazetach stolicy. Te same gazety doszły do ​​bolesnego, ale niekwestionowanego wniosku, że tak być powinno. Komunikacja między Barceloną i resztą świata, zarówno drogą morską, jak i lądową, sprawiła, że ​​bardziej odpowiednie niż jakiekolwiek inne miasto na Półwyspie przyciągają obcokrajowców.

Fragment miasta cudów.

48. María Rosa Savolta spojrzała surowo na sprzeczną postać pokojówki. Co to za step i rumieniec dolmenów, płaski, zgarbiony, powyginany i wąsaty w pokoju, w którym każdy obiekt rywalizował ze sobą w finezji i delikatności? A kto by założył tę nakrochmaloną czapkę, te białe rękawiczki, fartuch obszyty szpiczastymi palcami? Pani zadała sobie pytanie.

Tajemnica do rozwiązania.

49. Ta nagroda jest oznaką sukcesu, a pragnienie sukcesu jest szalone. Zanim zostanie osiągnięty, sukces nie istnieje, to tylko powód do niepokoju; ale gdy nadejdzie, jest gorzej: po uzyskaniu go życie nie zatrzymuje się i sukces go przyćmiewa; nikt nie może ciągle powtarzać sukcesu i po bardzo krótkim czasie sukces staje się ciężkim ciężarem; jest potrzebna znowu, ciągle, ale teraz zna jej bezużyteczność.

Mając bardzo dużo na myśli.

50. Myślałem, że ci, którzy kochali mnie źle, nie ośmieliliby się zaatakować mojej uczciwości w pełnym świetle iw zatłoczonym miejscu, ale spróbowaliby przyciągnąć mnie tam, gdzie mogliby zrealizować swoje szkodliwe cele z całą dyskrecją. Musiałem więc unikać samotności i nocy. Pierwsza rzecz była względnie łatwa, a druga absolutnie niemożliwa, jeśli nie istniał niebiański cud, którego nie pozwalały mi ani moje wierzenia, ani moje wcześniejsze zachowanie.

Na wrogów i jak je traktować.

51. Wszyscy mamy problem ze stwierdzeniem, że w nieodwracalnym momencie stawiamy wszystko na jednym zakręcie ruletki, zanim poznamy zasady gry. Wierzyłem też, że życie jest czymś innym. Następnie kontynuujesz grę, wygrywasz i przegrywasz na przemian, ale nic nie jest takie samo: karty są już oznaczone, kości są załadowane, a żetony zmieniają tylko kieszeń, gdy trwa wieczór. Życie jest takie i nie ma sensu opisywać go później jako nieuczciwego.

Zwrot, by spokojnie odebrać życie.

52. Zbrodniarz nie jest bohaterem, ale skrajną istotą, która nadużywa słabości bliźniego. Miałem zamiar podążać tą ścieżką do najsmutniejszych wyników, jeśli przypadkowe spotkanie z literaturą nie otworzyło pęknięcia, przez które mogłem wyjechać do lepszego świata. Nic więcej nie muszę dodawać. Literatura może uratować ponure życie i odkupić straszne czyny; odwrotnie, straszne akty i zdegradowane życie mogą uratować literaturę poprzez zafałszowanie życia, które, jeśli nie posiada, zamieni je w martwą literę.

Literatura w najczystszym stanie, z pióra Eduardo Mendozy.

53. (...) Velázquez namalował ten obraz pod koniec życia. Arcydzieło Velázqueza i jego testament. Jest portretem do góry nogami: reprezentuje grupę trywialnych postaci: dziewczynę, służących, krasnoludów, psa, kilku urzędników i samego malarza.Postać królów, przedstawicieli władzy, odbija się w lustrze. Są poza obrazem, a zatem i naszym życiem, ale widzą wszystko, kontrolują wszystko i to oni nadają obrazowi powód do bycia.

Madryt, 1936

54. Autor tego artykułu i jego następcy postawił sobie za zadanie ujawnienie w sposób zwięzły i przystępny zwykłym umysłom robotników, nawet najbardziej niepiśmiennych, faktów, które, ponieważ zostały przedstawione opinii publicznej w ciemna i rozproszona forma, po kamuflażu retoryki i obfitości postaci bardziej odpowiednich do zrozumienia i zrozumienia wyuczonego niż zapalonego czytelnika jasnych prawd, a nie arytmetycznych spostrzeżeń, pozostają wciąż ignorowane przez masy pracujące, które mimo wszystko są ignorowane. jego główne ofiary.

Kolejny fragment prawdy o sprawie Savolty, jego magnum opus.

55. Oczywiście armia pozostaje. Ale Azaña zna go dobrze: nie na próżno był ministrem wojny. Wie, że wojsko, pod jego strasznym wyglądem, jest niekonsekwentne, zmienne i podatne; z jednej strony grożą i krytykują, az drugiej jęczą, by zdobyć promocje, przeznaczenie i dekoracje; żerują na profitach i są zazdrośni o innych: każdy wierzy, że ktoś, kto ma mniej zasług, minął ich; Krótko mówiąc, dali się pochwalić jak dzieci. (...) Wszystkie rodzaje uzbrojenia (artyleria, piechota, inżynierowie) mają się nawzajem zabijać i wystarczy, aby marynarka wojenna zrobiła jedno, aby lotnictwo miało odwrotny skutek.

W Madrycie pierwszej połowy XX wieku.

56. Nie są to wiarygodne plotki, ponieważ, jak zawsze, pochodzą od zazdrosnych lub fantazyjnych lub głupich ludzi, lub od wszystkich trzech naraz, ale sam fakt, że ci ludzie wymyślili taką kroplę, wskazuje, że prawdą nie powinno być chodzić daleko od kłamstwa.

Nigdy nie musisz przypisywać sobie plotek.

57. Kelner miał pomalowaną na czarno twarz w wyniku ciągłego plam potu szmatką, aby wysuszyć szkło.

Opis zawarty w gąszczu giełdy i życia.

58. Strzeżcie się uszu, powiedziałem przez kolofona; zawsze pojawiają się tam, gdzie najmniej ich oczekuje.

Fragment jednej z jego książek.

59. Od tego czasu pamiętam, jak wyrzucałem czas za burtę z radością, w nadziei, że balon wystartuje i zabierze mnie w lepszą przyszłość.

O jego młodości.

60. Zawsze myślisz lepiej z pełnym żołądkiem, powiedz tym, którzy mają żołądek.

Ironiczne zdanie, które zachęca do refleksji.

61. A jaka jest prawda? Czasami przeciwieństwo kłamstwa; innym razem, przeciwieństwo ciszy.

Czasem tylko krzyk ucieleśnia rzeczywistość.

62. Uczucie jest korzeniem i utrzymaniem głębokich idei.

Filozoficzne zdanie o emocjach.

63. Żadne zachowanie ludzkie nie wymaga precedensów.

Kultura jest wszystkim, czasami.

64. Wczesne powołania to drzewa z wieloma liśćmi, małym pniem i mniejszym korzeniem.

Wielka proza ​​poetycka.

65. W klasie literatury nauczyli nas pewnych rzeczy, które mi wtedy nie pomagały, a dziś niewiele mi służyły.

Niestety zainteresowanie sztuką i literaturą nie może być wyjaśnione ani nauczane.

66. Czy kiedykolwiek zastanawiałem się, czy Don Kichot był szalony, czy też udawał, że oszalał, aby przekroczyć drzwi małego, niezdarnego i zamkniętego społeczeństwa.

Granice szaleństwa i zdrowego rozsądku.

67. Chciałem zrobić coś takiego jak Alonso Quijano: kierować światem, mieć niemożliwe miłości i cofać krzywdy.

Podobnie jak słynna postać Cervantesa.

68. W pisaniu o Cervantesie jest jeszcze jeden rodzaj humoru, który nie polega na pisaniu ani dialogach, jak w spojrzeniu pisarza.

Kolejna refleksja nad dziełem Manchego.

69. Uważam, że jest to model zdrowego rozsądku i myślę, że inni są jak prysznic, dlatego jestem zdumiony i przerażony tym, jaki jest świat.

O jego wizji rzeczy.

70. Powieść jest tym, czym jest: ani prawdą, ani kłamstwem.

Ani fikcja, ani rzeczywistość, ale pośrednia płaszczyzna.

Chris McKnett: The investment logic for sustainability (Kwiecień 2024).