Sentymentalizm dedukcyjny Clarka Hulla

Kwiecień 5, 2024

Jednym z głównych i historycznie najważniejszych teoretycznych prądów psychologii jest behawioryzm. Obecny ma na celu wyjaśnienie zachowania i działania człowieka z obiektywnej analizy zachowań, która jest rozumiana jako jedyny możliwy do wykazania korelat psychiki i ogólnie ignorujący procesy umysłowe z powodu niemożności ich empirycznego obserwowania.

Na przestrzeni dziejów w behawioryzmie pojawiło się wiele zmian, które zmieniają podejście lub sposób rozumienia zachowania. Jeden z nich został opracowany przez czterdziestego czwartego prezydenta APA, Clarka Leonarda Hulla: mówimy o behawioryzmie dedukcyjnym lub dedukcyjnym neobehavioryzmie .

Powiązany artykuł: "Behawioryzm: historia, pojęcia i główni autorzy"

Krótkie wprowadzenie na temat behawioryzmu

Behawioryzm opiera się na zamiarze uczynienia nauki o ludzkiej psychice obiektywną nauką opartą na dowodach, odejście od hipotetycznych konstrukcji, których nie można wykazać. Opiera się na założeniu, że jedyną rzeczą, którą naprawdę można udowodnić, jest zachowanie , w oparciu o związek między bodźcem i reakcją lub między zachowaniem a konsekwencją, aby wyjaśnić ludzkie zachowanie.

Jednak początkowo nie uwzględnia procesów umysłowych i umysłowych jako części równania, które wyjaśnia lub wpływa na zachowanie.

Ponadto bierze się pod uwagę pasywny podstawowy temat, pojemnik z informacjami, który po prostu reaguje na stymulację , Tak będzie w przypadku pojawienia się neoconductisms, w których zaczyna się rozważać istnienie możliwych do wykazania sił charakterystycznych dla badanego. Jednym z najbardziej znanych neokondensacji jest dedukcyjny behawioryzm Hulla.

Może jesteś zainteresowany: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Kadłub i dedukcyjny behawioryzm

Począwszy od dominującego logicznego pozytywizmu epoki i rozwoju Skinnera w zakresie wzmacniania zachowania, Thorndike i Pavlova, Clark Hull opracował nowy sposób rozumienia behawioryzmu.

W metodologii Hull uznał, że konieczne jest, aby nauka behawioralna zaczęła od dedukcji, proponując model hipotetyczno-dedukcyjny, w którym z początkowych przesłanek opartych na obserwacji można wyodrębnić, wydedukować, a następnie sprawdzić różne zasady i subteorie. Teoria musiała zachować spójność i móc rozwinąć logikę i dedukcję, używając modeli opartych na matematyce, aby móc opracować i wykazać swoje teorie.

Jeśli chodzi o zachowanie, Hull utrzymywał perspektywę funkcjonalną: działaliśmy, ponieważ musieliśmy to zrobić, aby przetrwać, będąc zachowaniem mechanizmu, dzięki któremu udało się to zrobić. Istota ludzka lub sam organizm przestaje być biernym bytem i staje się aktywnym elementem poszukującym przetrwania i redukcji potrzeb.

Ten fakt jest kamieniem milowym, który włącza do typowego schematu bodziec-odpowiedź zbiór zmiennych, które pośredniczą między zmienną niezależną a zmienną zależną we wspomnianym związku: tak zwane zmienne interweniujące, zmienne organizmu jako motywacja. I choć te zmienne nie są bezpośrednio widoczne, można je wydedukować matematycznie i przetestować eksperymentalnie.

Z twoich obserwacji, Hull ustanawia serię postulatów starają się wyjaśnić zachowanie, będąc impulsem i nawykiem centralnych składników, które pozwalają zrozumieć zjawiska takie jak uczenie się i emisja zachowań.

Napęd lub impuls

Jedną z głównych teorii wynikających z dedukcyjnego neobehavioryzmu Hulla jest teoria redukcji impulsu.

Człowiek, jak wszystkie stworzenia, Ma podstawowe potrzeby biologiczne, które musi zaspokoić , Konieczność powoduje, że w organizmie powstaje napęd lub impuls, emisja energii, która generuje, że staramy się zaspokoić nasz brak zachowaniem, aby zagwarantować lub faworyzować możliwość przystosowania się do środowiska i przetrwania.

Działamy w oparciu o intencje zmniejszyć impulsy, które wywołują nasze potrzeby biologiczne , Potrzeby są obecne niezależnie od istnienia lub braku stymulacji i generowania lub promowania emisji zachowań. Dlatego uważamy, że nasze potrzeby motywują nas do zachowania.

Potrzeby, które prowadzą nas do impulsu, mogą być bardzo zmienne, od bardziej biologicznych, takich jak głód, pragnienie lub rozmnażanie, do innych pochodnych socjalizacji lub pozyskiwania elementów związanych z zaspokojeniem tych potrzeb (takich jak pieniądze).

Nawyk i nauka

Jeśli nasze działania ograniczą te potrzeby, otrzymamy wzmocnienie, które spowoduje, że zachowania, które zostały przeprowadzone i pozwolą na takie zmniejszenie, będą częściej replikowane.

W ten sposób organizm uczy się w oparciu o wzmocnienie związku między bodźcami a reakcjami i zachowaniami oraz konsekwencjami wynikającymi z potrzeby ograniczenia potrzeb. Powtarzanie wzmacniających doświadczeń kończą się konfigurowaniem nawyków, które powtarzamy w takich sytuacjach lub bodźcach, które wywołują emisję zachowania podczas prowokowania impulsu. A w sytuacjach, które mają cechy podobne do tych generowanych przez pewien impuls, będzie on działał w ten sam sposób, uogólniając nawyk.

Ważne jest, aby pamiętać i podkreślić, że sam impuls tylko daje nam energię i motywację do działania, ale nie generuje przyzwyczajenia: pochodzi od warunkowania. Oznacza to, że jeśli widzimy coś, co wydaje się jadalne, może powstać impuls do jedzenia, ale jak to zrobić, zależy od związków, jakie zawarliśmy między pewnymi zachowaniami i ich konsekwencjami, aby zaspokoić nasze potrzeby.

Siła nabytego nawyku zależy od wielu czynników jako bliskość i przypadek między emisją zachowania a jego konsekwencją wzmacniającą. Zależy to również od intensywności, z jaką pojawia się impuls, liczby powtórzeń skojarzenia i zachęty, którą implikuje konsekwencja, zmniejszając potrzebę w większym lub mniejszym stopniu. A wraz ze wzrostem siły przyzwyczajenia staje się coraz trudniejsze do zgaśnięcia, do tego stopnia, że nawet gdy przestaje on służyć zmniejszeniu impulsu, możliwe jest, że utrzymuje się.

Hull pracował również i badał gromadzenie doświadczeń, ilość uczenia się zachowania, które występuje w początkowych momentach, jest większa niż ten wykonany później. Na tej podstawie pojawiły się różne krzywe uczenia się. To, czego można się nauczyć z tego zachowania, jest mniejsze, więc z biegiem czasu ilość nauczanych informacji jest zmniejszona.