Różne formy krzywdzenia dzieci

Kwiecień 6, 2024

W ostatnich dekadach badania nad problemem znęcania się nad dziećmi doświadczyły znacznego boomu .

Nie jest to pytanie tradycyjnie przyjęte przez społeczeństwo jako normalna praktyka bycia ważnym obszarem badań od publikacji pierwszych badań z końca XX wieku.

Czym jest wykorzystywanie dzieci?

Pojęcie wykorzystywanie dzieci można zdefiniować jako dowolne działanie osoby odpowiedzialnej za dziecko, albo przez komisję lub zaniechanie, które stawia (lub może skończyć się) ryzyko fizycznej, emocjonalnej lub poznawczej integralności dziecka.

Jednym z decydujących aspektów, które są analizowane w celu oceny istnienia tego zjawiska, jest badanie środowiska, w którym dziecko się rozwija. Zazwyczaj mówi się o tym środowisko dezadaptacyjne o szkodliwe gdy istnieją różne czynniki, takie jak destrukturyzacja na poziomie rodziny, która często wiąże się z agresywnymi interakcjami, niską miłością, marginalnym poziomem społeczno-ekonomicznym, dysfunkcyjnym środowiskiem szkolnym na poziomie psychopedagogicznym, społecznym środowiskiem pozbawionym interesów, zasobami kulturalno-miejskimi niewystarczające lub obecność konfliktu środowiska w sąsiedztwie.

Definicja maltretowania dzieci jest podobna do tej, którą się ujawniado Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych 1989: "Przemoc wobec dzieci jest jakąkolwiek formą przemocy, krzywdy fizycznej lub psychicznej lub nadużycia, zaniedbania lub zaniedbania w leczeniu, znęcania się lub wykorzystywania, które ma miejsce, gdy dziecko jest pod opieką rodziców, opiekuna lub jakiejkolwiek innej osoby. inna osoba, która ma cię pod kontrolą ".

1. Rodzaje maltretowania dzieci

Pojęcie krzywdzenia dzieci ewoluowało od starości do czasów współczesnych, od praktyki, która w żadnym przypadku nie była uważana za podlegającą zgłoszeniu, dopóki nie została zdefiniowana jako przestępstwo z ostatnich dziesięcioleci ubiegłego wieku. Początkowe odrzucenie rozpatrywania maltretowania dzieci jako zjawiska nie do utrzymania jest tradycyjnie uzasadnione przez przestrzeganie trzech głównych zasad: idei, że dziecko jest własnością rodziców, przekonanie, że przemoc i agresja są akceptowane jako odpowiednie metody dyscyplinarne i brak uwzględnienia praw małoletniego jako uzasadnionego.

1.1. Przemoc fizyczna

Przemoc fizyczna została zdefiniowana przez Arruabarrena i De Paúl as rodzaj dobrowolnego zachowania, które powoduje fizyczną szkodę dla dziecka lub rozwój choroby fizycznej (lub ryzyko cierpienia). Ma zatem charakter intencjonalny w odniesieniu do wyrządzania krzywdy dziecku w aktywny sposób.

Można wyróżnić różne rodzaje przemocy fizycznej pod względem celu, który rodzice chcą osiągnąć: jako sposobu na dyscyplinę, jako wyraz odrzucenia dziecka, jako wyraz sadystycznych cech po stronie agresora lub w wyniku braku kontroli w konkretnej konfliktowej sytuacji rodzinnej.

1.2. Nadużycie emocjonalne

Z drugiej strony, nadużywanie emocjonalne nie przedstawia takiej samej obiektywności i jasności co do możliwości ograniczenia go. Ci sami autorzy konceptualizują go jako zbiór zachowań związanych z interakcją mniej więcej utrzymywanych w czasie i oparty na postawie wrogości słownej (zniewagi, pogarda, groźby), jak również w blokowaniu jakiejkolwiek inicjatywy interakcji ze strony dziecka wobec rodziców lub opiekunów. Ograniczenie go jako formy krzywdzenia dzieci jest skomplikowane.

Z drugiej strony Porzucenie emocjonalne jest rozumiane jako brak odpowiedzi od rodziców, którzy są na stałe bierni w odpowiedzi na żądania lub sygnały, że drobne problemy dotyczące ich potrzeb w zakresie interakcji i zachowań uczuć w odniesieniu do wspomnianych rodziców.

Główna różnica między obydwoma zjawiskami ponownie odnosi się do intencjonalności działania; w pierwszym przypadku akcja zostaje zatwierdzona, a w drugiej zostaje pominięta.

1.3. Zaniedbanie dziecka

Zaniedbanie dziecka lub zaniedbanie fizyczne składa się z działanie mające na celu zaprzestanie uczęszczania do małoletniego, na którego spoczywa obowiązek opieki , albo obiektywnie obserwować odległość fizyczną, albo nie. Dlatego praktyka ta jest rozumiana jako postawa zaniechania, chociaż niektórzy autorzy tacy jak Polansky uważają, że czyn ten jest wykonywany dobrowolnie przez rodziców. Konsekwencje zaniedbania mogą być fizyczne, poznawcze, emocjonalne lub społeczne, zgodnie z Cantón i Cortés.

Ponadto Martínez i De Paúl wprowadzili rozróżnienie między pojęciami zaniedbania a porzucaniem fizycznym.Pierwsze zjawisko może być zarówno świadome, jak i nieświadome, i może wynikać z takich aspektów jak ignorancja i brak kultury rodziców, nieuwzględniając tych czynów jako możliwych przyczyn psychologicznej krzywdy dla dziecka. Z drugiej strony, fizyczne porzucenie jest bardziej ukierunkowane na konsekwencje uszkodzenia organizmu (uszkodzenie ciała) i jest rozumiane jako przypadek skrajnego zaniedbania.

2. Przyczyny krzywdzenia dzieci

Tradycyjnie, aż do lat dziewięćdziesiątych, obecność zmian psychopatologicznych u rodziców była jednoznacznie związana z istnieniem praktyk wykorzystywania dzieci w jądrze rodzinnym.

Wydaje się, że po badaniach ostatnich lat przyczyny wyjaśniające wskazują na czynniki bliższe aspektom społeczno-ekonomicznym i niekorzystnym warunkom kontekstualnym które zmniejszają sieć wsparcia społecznego osoby małoletniej i rodziny w ogóle, generując w ostatnim okresie napięcia w systemie rodzinnym.

Tak więc model objaśniający, który uzyskał ważne wsparcie empiryczne, jest modelem zaproponowanym przez Parke'a i Colimer'a w latach siedemdziesiątych i ratyfikowanym przez Wolfe'a w latach osiemdziesiątych. Autorzy ci stwierdzili, że poniższa lista cech utrzymuje istotną korelację z istnieniem zachowań związanych z wykorzystywaniem dzieci w systemie rodzinnym:

Skąpe zdolności rodzicielskie w zarządzaniu stresem i pod opieką dziecka.

Nieznajomość natury ewolucyjnego procesu rozwoju w ludzkiej istocie.

Zniekształcone oczekiwania o zachowaniu dziecka.

Ignorancja i niedoszacowanie wagi uczucia i empatyczne zrozumienie.

Tendencja do prezentowania wysokiego poziomu aktywacji fizjologicznej ze strony rodziców i niewiedzę o odpowiednich sposobach dyscypliny alternatywnych wobec agresji.

Od psychologicznego do znajomego, społecznego i kulturowego

Z drugiej strony, Belsky, ujawnił jednocześnie ekosystemowe podejście do wyjaśnienia przyczyn, które prowadzą do pojawienia się krzywdzenia dzieci. Autor broni się w swojej teorii, że czynniki mogą działać na różnych poziomach ekologicznych: w mikrosystemie, makrosystemie i ekosystemie.

W pierwszym, specyficzne zachowania jednostek i cechy psychologiczne jednostek są rozróżniane jako zmienne badawcze; w drugim uwzględnione są zmienne społeczno-ekonomiczne, strukturalne i kulturowe (zasadniczo zasoby i dostęp do nich, wartości i postawy normatywne społeczeństwa); a na trzecim poziomie oceniane są stosunki społeczne i pole zawodowe.

Inni autorzy, tacy jak Larrance i Twentyman, wskazują na obecność zaburzeń poznawczych u matek maltretowanych dzieci, podczas gdy Wolfe jest bardziej skłonny do oparcia związku przyczynowego na odkryciach, które wykazują zaniedbanie zachowań polegających na unikaniu i wycofywaniu afektów. Tymczuc, z drugiej strony, odkrył korelację między ograniczoną zdolnością intelektualną a niedbałym podejściem w leczeniu samych dzieci, chociaż nie oznacza to, że wszystkie matki z rozpoznanym upośledzeniem umysłowym koniecznie stosują to dysfunkcjonalne zachowanie.

Wreszcie, z punktu widzenia kognitywnego Crittenden i Milner zaproponowali w latach dziewięćdziesiątych, że istnieje istotna zależność między rodzajem przetwarzania informacji otrzymywanych z zewnątrz (na przykład interakcje z dzieckiem) a obecnością przemocy wobec dzieci. Wydaje się, że udowodniono, że obrażający rodzice mają problemy z interpretacją znaczenia zachowań i żądań wyrażanych przez dziecko.

Dlatego w obliczu tak spostrzegawczej zmiany rodzice często udzielają odpowiedzi na prośby nieletnich, alienacji lub niewiedzy ponieważ rozwijają wiarę w wyuczoną bezradność, zakładając, że nie będą w stanie włączyć nowej, bardziej adaptacyjnej i adekwatnej metodologii. Ponadto, zgodnie z badaniem, tego typu rodzice mają również tendencję do niedoceniania zaspokojenia potrzeb swoich dzieci, priorytetując inne rodzaje obowiązków i działań przed dzieckiem.

3. Wskaźniki krzywdzenia dzieci

Jak widzieliśmy, nadużycia emocjonalne są bardziej złożone, ponieważ wskaźniki nie są tak wyraźnie widoczne jak w przypadku przemocy fizycznej. Tak czy owak, istnieją pewne sygnały pochodzące od nieletniego i osoby dorosłej, które mogą sprawić, że alarmy podskoczyły i służą do solidniejszego dowodu, że dają tego rodzaju zachowania.

3.1. Wskaźniki krzywdzenia dzieci w ofierze

W pierwszym zestawie zmiennych, które mają być ocenione, są przejawy, które są najniższe jako ofiara uzewnętrznia się poprzez swoje werbalizacje i zachowania na przykład: utrzymywanie wycofanej, przychylnej postawy lub wyrażanie odmowy dzielenia się lękami i pewnymi doświadczeniami z innymi bliskimi Ci osobami; cierpią zmiany w wynikach akademickich i relacjach z rówieśnikami; obecna dysfunkcja w kontroli zwieraczy, karmienia lub snu; wykazują zmiany w pewnych cechach osobowości i nastroju lub rozwijają zaburzenia seksualne.

3.2. Wskaźniki krzywdzenia dzieci w agresorze

W drugiej grupie czynników są te, które się odnoszą Zachowania rodziców, które często są powiązane z praktykami wykorzystywania dzieci , Postawy te różnią się w zależności od wieku, ale w większości przypadków są skierowane na działania polegające na odrzuceniu dziecka, izolowaniu i unikaniu kontaktu, ignorancji i obojętności na potrzeby małoletniego, wykorzystaniu zagrożeń i lęków, przesadnych karach , zaprzeczanie w wyrazie uczuć, brak komunikacji, pogarda, nadmierne żądania wymagające lub blokujące rozwój autonomicznej operacji, między innymi.

3.3. Psychologiczne wskaźniki maltretowania dzieci

Na trzecim poziomie są zmiany wprowadzone w podstawowych zdolnościach uczenia się kognitywnego, takich jak język, myślenie symboliczne i abstrakcyjne, samokontrola emocjonalna i zarządzanie impulsywnością w relacjach międzyludzkich. Powiązane z nim, można odnieść się do konsekwencji edukacyjnych, jakie poniosło dziecko narażone na zaniedbanie emocjonalne podobnie jak na przykład fakt, że większość dnia spędzają samotnie, nie zwracając na siebie uwagi, częste nieobecności w nieuzasadnionej obecności w szkole lub niewielki udział i współpraca między rodziną a szkołą.

3.4. Wskaźniki krzywdzenia dzieci w klimacie rodzinnym

Ostatecznie w obszarze koegzystencji jądra rodziny widoczne obrażenia odpowiadają obecności odrzucenia afektywnego, izolacji, słownej wrogości i zagrożeń , bez kontaktu i pod kontrolą kontroli rodzicielskiej jako przykłady nadużyć emocjonalnych; i utrzymujący się brak odpowiedzi na żądania małoletniego i brak komunikacji dotyczącej oznak emocjonalnego opuszczenia.

4. Czynniki zapobiegające maltretowaniu dzieci

Zgodnie z propozycją Teorii systemów bobrów i innych późniejszych autorów, Wyróżnia się szereg wymiarów, które przyczyniają się w decydujący sposób do ustanowienia atmosfery adaptacyjnych relacji rodzinnych i zadowalający, jak następuje:

Struktura i organizacja, w której każdy z podsystemów jest ograniczony (relacje między małżonkami, relacje braterskie itp.), jednocześnie pozwalając na pewną przepuszczalność między nimi.

Obecność zachowań afektywnych między członkami.

Funkcjonowanie ograniczone do demokratycznego stylu edukacyjnego gdzie kontrola behawioralna potomstwa jest jasno określona.

Stabilne cechy osobowości rodziców i jasne ustalenie ról, które odgrywają w jądrze rodziny.

Komunikatywna dynamika oparta na korespondencji , wyrazistość i klarowność.

Zdefiniowana relacja w odniesieniu do systemów zewnętrznych w stosunku do pierwotnego jądra rodziny (inni członkowie rodziny, przyjaciele, społeczność edukacyjna, sąsiedztwo itp.).

Jak zachowuje się wydajność zadań przypisanych do każdego członka sprzyjać rozwojowi psychologicznemu najmłodszych w najważniejszych obszarach życiowych (relacje interpersonalne, trudności w radzeniu sobie, repertuar zachowań, stabilność emocjonalna itp.).

Z zestawu odsłoniętych wymiarów jasne jest, że rodzina musi zapewnić dziecku stabilną przestrzeń wyposażoną w zasoby, które pozwalają mu na zaspokojenie jego potrzeb jako zakrytego człowieka, zarówno fizycznego, jak i uczuciowego oraz edukacyjnego.

Mówiąc dokładniej, López wskazuje na to Istnieją trzy główne rodzaje potrzeb, które rodzina musi chronić w odniesieniu do ich potomstwa :

Fizjobiologiczne : jako żywność, higiena, odzież, zdrowie, ochrona przed zagrożeniami fizycznymi itp.
Poznawcze : adekwatna i spójna edukacja w zakresie wartości i norm, ułatwienie i ekspozycja na poziom stymulacji, który przyspiesza ich uczenie się.
Emocjonalny i społeczny : poczucie poznania siebie, cenione, akceptowane i cenione; oferta wsparcia zachęcająca do rozwoju relacji z rówieśnikami; uwzględnienie ich zaangażowania w decyzje i działania rodzinne, między innymi.

Podsumowując

Krótko mówiąc, istnieje wiele różnych przejawów wykorzystywania dzieci , dalekie od traktowania wyłącznie przemocy fizycznej jako jedynej słusznej i rozpoznawalnej typologii. Wszystkie z nich mogą prowadzić do pojawienia się psychologicznych konsekwencji intensywnej grawitacji u osoby małoletniej, niezależnie od rodzaju praktyki, o której mowa.

Z drugiej strony, założenie, że problem ten ma wiele przyczynowych przyczyn, wydaje się jasne, chociaż czynniki kontekstualne i społeczno-ekonomiczne są kluczowe dla przyczynowej determinacji zjawiska wykorzystywania dzieci.

Na koniec należy zauważyć, że znaczenie szczegółowej analizy, w jaki sposób można zastosować wskazówki wyjaśniające, jakiego rodzaju praktyki zapobiegania i ochrony są użyteczne i skuteczne, aby uniknąć popadnięcia w pojawienie się tego poważnego odchylenia w zachowaniu.

Bibliografia:

Arruabarrena, Mª I. i de Paul, J. Nadużywanie dzieci w rodzinie. Ocena i leczenie, Ediciones Pirámide, Madryt, 2005.

Beavers, W.R. i Hampson, R. B. (1995).Rodziny odnoszące sukcesy (ocena, leczenie i interwencja), Barcelona, Paidós.

Belsky, J. (1993). Etiologia maltretowania dzieci: analiza rozwojowo-ekologiczna. Psychological Bulletin, 114, 413-434.

Cantón, J. and Cortés, M.A. (1997). Złe traktowanie i wykorzystywanie seksualne dzieci. Madryt: Siglo XXI.

Crittenden, P. (1988). Rodzinne i dworskie wzorce funkcjonowania w maltretowaniu rodzin. W K. Browne, C.

Larrance, D.T. i Twentyman, C.T. (1983). Atrybucje macierzyńskie i wykorzystywanie dzieci. Journal of Abnormal Psychology, 92, 449-457.

López, F. (1995): Potrzeby dzieci. Podstawy teoretyczne, klasyfikacja i kryteria edukacyjne potrzeb dzieci (tom I i II). Madryt, Ministerstwo Spraw Społecznych.

Milner, J.S. (1995). Zastosowanie teorii przetwarzania informacji społecznej do problemu przemocy fizycznej wobec dzieci. Dzieciństwo i nauka, 71, 125-134.

Parke, R.D. & Collmer, C. W. (1975). Wykorzystywanie dzieci: analiza interdyscyplinarna. W E.M. Hetherington (wyd.). Przegląd badań nad rozwojem dzieci (vol. 5). Chicago: University of Chicago Press.

Polansky, N.A., De Saix, C. i Sharlin, S.A. (1972). Zaniedbanie dziecka. Zrozumienie i dotarcie do rodzica. Washington: Child Welfare League of America.

Tymchuc, A. J. and Andron, L. (1990). Matki z upośledzeniem umysłowym, które nie nadużywają lub nie zaniedbują swoich dzieci. Child Abuse and Neglect, 14, 313-324.