Dualistyczna teoria Awicenny

Kwiecień 3, 2024

Praktycznie od początków filozofii, dualizm, idea, że ciało i dusza są dwoma radykalnie różnymi elementami Przenika sposób myślenia wielu ludzi. Jest to wiara, która bardzo łatwo pasuje do naszego doświadczenia, ponieważ jedną rzeczą jest nasza świadomość, powiązana z tym, czego doświadczamy w subiektywny sposób, a inną rzeczą jest to, co intuicja wykraczamy poza to, czy jesteśmy świadomi, czy nie: środowisko, które otacza nas, innych ludzi, a nawet nasze własne ciało, kości i ciało.

Ale ta idea, że ciało i dusza są różne, które można przeformułować, sądząc, że istnieje rozdział między organizmem a życiem umysłowym tego organizmu, nie jest prawdą, która jest oczywista. Istnieje, ponieważ za nim istniała tradycja filozoficzna, która rozpoczęła się wiele stuleci temu i została przekazana z pokolenia na pokolenie. Następnie zobaczymy jedno z pierwszych ogniw tego łańcucha: dualistyczna teoria Awicenny .

Powiązany artykuł: "Dualizm w psychologii"

Kim był Avicena?

Ibn Sina, znany również jako Avicena (to nazwisko jest wersją łacińską) był filozof, lekarz i naukowiec urodzony w 980 r. w Bucharze , w tamtych czasach część Persji. Już w pierwszych latach życia udowodnił, że jest cudownym dzieckiem, aw okresie dorastania zasłynął ze swoich umiejętności jako lekarz. Jego sława sprawiła, że zaczął pracować jako lekarz i doradca kilku książąt.

Gdy miał 21 lat, zaczął pisać wielką różnorodność tekstów i książek, które osiągnęły prawie trzysta. Versaban na tematy tak różne, jak medycyna, metafizyka,

Chociaż jego ojczystym językiem był perski, jego życie intelektualne rozwijało się w języku arabskim i w rzeczywistości był jednym z głównych przywódców, którzy przekazywali arabskim literaturom idee Arystotelesa.

W końcu, Awicenna zmarł około roku 1037, prawdopodobnie dlatego, że ktoś go otruł jednym z preparatów medycznych, z których korzystał.

Powiązany artykuł: "Teoria idei Platona"

Dualistyczna teoria Awicenny: jego główne idee

Są to podstawy dualistycznej teorii Awicenny.

1. Dostęp do prawdy można uzyskać za pośrednictwem rozumu

Awicenna wierzył, że istnieją prawdy, do których można uzyskać dostęp za pomocą rozsądku. Z tego pomysłu próbowano zacząć budować sposób myślenia oparty wyłącznie na tym, co logiczne, wykluczając wszystko, co nie stoi samo z siebie, coś, co wieki później wypróbowało także słynny francuski filozof Rene Descartes.

Tak więc Avicenna odrzucił wszystkie pomysły, które mogłyby zostać sfałszowane i pozostawiono mu tylko to, co rozumiał jako absolutne prawdy.

2. Eksperyment teoretyczny pływającego człowieka

Ponieważ Avicenna chciała dotrzeć do prawdy za pomocą logiki, użył eksperymentu teoretycznego wiedzieć, jaka jest natura człowieka, biorąc pod uwagę, że jego wynik nie powinien zależeć od szczegółów związanych z kontekstem, w którym wykonywane jest to ćwiczenie; jeśli coś jest oczywiste, nie musi się opierać na rzeczach, które się materialnie dzieje.

W ten sposób Awicenna wyobrażał sobie sytuację, w której osoba się właśnie urodziła i bez doświadczenia w materiale, ale z umiejętnością rozumowania. Od samego początku istnieje ciekawa sytuacja: ta osoba unosi się w powietrzu, z wyciągniętymi nogami i rękami i wszystkie jego zmysły odwołane: nie widzi ani nie słyszy, ani nie czuje dotyku czegokolwiek, itp.

Biorąc pod uwagę tę hipotetyczną sytuację, Avicenna zwraca uwagę, że ta osoba nie wie, że ma ciało, ale wiedziałby, że ma umysł.

3. Umysł wie, że istnieje

Podstawowa różnica między umysłem a ciałem polega na tym, że pierwszy wie, że istnieje, a drugi, cokolwiek się dzieje, nie można przypisać tej zdolności. Istnienie psychiki jest oczywiste kto jest świadomy swojego istnienia. To sprawia, że duchowość i materiał różnią się radykalnie: ciała nie są świadome czegokolwiek, ale robimy to. Dlatego w tym, co nazywamy "ja", istnieje składnik, który nie jest ciałem samym w sobie.

Pomimo wielu inspiracji na myśl o Arystotelesie (który doprowadził go nawet do odrzucenia niektórych fundamentów islamu), różnił się od niego koncepcją, że materialny i duchowy są dwoma wymiarami tego samego. Dla Awicenny w ciele ludzkim umysł i ciało są dwiema substancjami, które mają zupełnie inną naturę.

Krytyka dualizmu

Psychologia i dobra część filozofii obecnej odrzucają dualizm z wielu powodów. Po pierwsze opiera się wyłącznie na spekulacjach , sytuacje, które nie są ani rzeczywiste, ani nie mogą być.Jeśli wykazać dualizm, trzeba sobie wyobrazić doświadczenia, które nie są realne lub mogą być prawdziwe, wtedy nie mówią nam nic o tym, co jest prawdziwe.

Drugą krytyką jest to, że wiele razy zaczyna się obrona dualizmu błędy w używaniu języka , Na przykład mylenie "świadomości" z "umysłem" lub "życiem umysłowym" polega na użyciu prostych kategorii do grupowania bardzo abstrakcyjnych idei, co może prowadzić do używania każdej z tych kategorii, zmieniając jej znaczenie od czasu do czasu, nie będąc świadomym to.

Wreszcie, trzecią wielką krytyką jest to, że aby zachować jej ważność, należy przyjąć, że istnieje wiele rzeczy, które należą do wymiaru duchowego, do którego nie można dotrzeć, co oznacza, że nie ma powodu, aby w nie wierzyć. W tym sensie dualizm część swego rodzaju okrągłego rozumowania : aby przekazać, że duchowy (jako coś oddzielnego od materiału) istnieje, musimy założyć, że istnieje.

Eksperyment Avicenny, na przykład, przedstawia nam sytuację, która nie może wystąpić: osoba, która nie jest stymulowana sensorycznie od urodzenia, nie może uświadomić sobie samego siebie i prawdopodobnie umiera bardzo przedwcześnie.